Τους ΜΕΝΤΑ τους παρακολουθώ από τα πρώτα τους βήματα. Πάντα μου άρεσαν οι καλλιτέχνες που δεν έμοιαζαν με κανέναν, που ήταν κάτι εντελώς δικό τους. Και οι ΜΕΝΤΑ το έχουν καταφέρει αυτό, από το 1ο τους κιόλας αlbum. Αν και έχει τύχει να τους συναντήσω πολλές φορές σε διάφορες συναυλίες, τελικά ο νέος τους δίσκος ήταν η αφορμή για να τους πιάσω την κουβέντα πιο επισταμένα.
5ος δίσκος και έχει το όνομα της μπάντας. Συνήθως αυτό συμβαίνει με τα debut albums. Γιατί επιλέξατε το όνομά σας; Νιώθετε την ανάγκη να επανασυστηθείτε;
Πρέπει να ρωτήσουμε τον νονό του δίσκου, Δημήτρη Μπόρση, για το τι είχε στο μυαλό του. Πάντως σε ό,τι αφορά εμένα, μου άρεσε η ιδέα το πέμπτο μας άλμπουμ να πάρει το όνομα της μπάντας, γιατί το ίδιο έχουν κάνει οι Blur, που είναι ένα από τα αγαπημένα μας συγκροτήματα.
Εκτός από την ψηφιακή του μορφή επιλέξατε να τον κυκλοφορήσετε μόνο σε βινύλιο. Γιατί όχι σε cd? Έχει πεθάνει τελικά;
Αναμφισβήτητα. Δε βρήκαμε έναν επαρκή λόγο για να βγάλουμε cd, σε μια εποχή όπου οι περισσότεροι ακούνε μουσική στο διαδύκτιο. Το βινύλιο είναι γι’ αυτούς που αγαπούν τη μουσική. Ενώ το cd αποτελεί πλέον μέσο μεταφοράς δεδομένων και πολύ συχνά μη μουσικών.
Και αυτή η κυκλοφορία κυκλοφορεί ανεξάρτητα! Γιατί όχι από κάποια εταιρία (έστω ανεξάρτητη); Είναι κάτι που έτυχε ή είναι επιλογή;
Είναι αποτέλεσμα και των δύο συνθηκών, αλλά κυρίως, αποτελεί επιλογή μας.
Προτείναμε το άλμπουμ σε μία εταιρεία που κάνει υψηλού επιπέδου κυκλοφορίες, δεν επέλεξε να το βγάλει και συνεχίσαμε μόνοι μας, όπως προγραμματίζαμε από την αρχή.
Τι θα ακούσει σε αυτό το album o ακροατής; Ποια η διαφορά του νέου αυτού album σε σχέση με τους προηγούμενους; Πέρα από τα μπόλικα αναλογικά συνθεσάιζερς που ακούμε πλέον, η αλλαγή των συνθηκών στην καθημερινότητα σας επηρέασε μουσικά ή οι ΜΕΝΤΑ είναι ούτως ή άλλως μία διαφυγή από την καθημερινότητα για εσάς;
Αυτός ο δίσκος θέλαμε να έχει περισσότερη ένταση στις ερμηνείες και στον τελικό ήχο. Κι αυτό νομίζω είναι ανάγκη που προκύπτει εξ αιτίας των δυσάρεστων καταστάσεων που όλοι ζούμε τα τελευταία τρία χρόνια. Πρέπει, όμως, να σημειώσω και την απόφαση που προϋπήρχε, να μεταφέρουμε στο στούντιο τον ζωντανό ήχο της μπάντας.
Οι μελωδίες σας βγάζουν πάντα κάτι χαρούμενο! Πάντα είστε χαρούμενοι, ή τις λυπητερές στιγμές τις αφήνετε στο συρτάρι;
Δεν υπάρχει πάντα χαρούμενος άνθρωπος, ειδικά στον δυτικό κόσμο. Απλώς, εμείς εκδηλώνουμε και περιγράφουμε συνήθως τη χαρά της ζωής στα τραγούδια μας γιατί αυτό μας ταιριάζει. Πολλά μας στεναχωρούν και μας απελπίζουν. Το “life sucks and then you die” είναι το ίδιο εμπορικό με τη χαζοχαρούμενη ευτυχία. Οι Μέντα δεν είναι κοντά σε κανένα από τα δύο, αλλά, κάπου ενδιάμεσα.
"Κάτι τώρα έχει αλλάξει, είναι ώρα να το μάθεις, έπαψα να ζω με μισό εαυτό". Τι είναι αυτό το κάτι που έχει αλλάξει ώστε να πάψετε να ζείτε με μισό εαυτό; Θα μας πείτε και μας το μυστικό;
Μακάρι να ήξερα! Ειλικρινά, θα στο έγραφα. Πάντως, φοβάμαι πως δεν υπάρχει κάποιο μυστικό. Είναι αυτό που ψάχνουν, γενεές ολόκληρες ανθρώπων που διαθέτουν ενός βαθμού αυτογνωσία και συνείδηση του ποιοι είναι και τι θέλουν να γίνουν στη ζωή τους.
Ανασούρμπαλο βίντεοκλιπ, ανασούρμπαλο εξώφυλλο! Και τα δύο όμως βγάζουν την αίσθηση ξέφρενης διασκέδασης. Πείτε μας λίγα πράγματα καταρχήν για τη δημιουργία τους και κατ' επέκταση τι συμβολίζουν;
Είναι το τρίτο βίντεο, που ο Γρηγόρης (Ρέντης - σκηνοθέτης) γυρίζει για μας, ενώ επίσης τρίτο εξώφυλλο στη σειρά είναι αυτό που κάνει ο Δημήτρης (Μπόρσης - μακετίστας).
Δεν παρεμβαίνουμε σχεδόν ποτέ πάνω στη δουλειά των συνεργατών μας, κυρίως για δύο λόγους:
O πρώτος είναι από σεβασμό προς το δημιούργημά τους, γιατί πιστεύουμε ότι η όποια παρέμβαση, μπορεί να αλλοιώσει τον καλλιτεχνικό του χαρακτήρα και ο δεύτερος είναι ότι, έτσι κι αλλιώς, δεν είμαστε ειδικοί σε θέματα μη μουσικά και προτιμάμε με αυτά, να ασχολούνται πολύ ταλαντούχοι άνθρωποι σαν τους παραπάνω.
Σου αναφέρω όλα τα προηγούμενα για να εξηγήσω ότι το εξώφυλλο του δίσκου και το κλιπ είναι απλώς αυτά που τα παιδιά εμπνεύστηκαν και υλοποίησαν ακούγοντας τα νέα μας κομμάτια. Νομίζω, έχοντας μια ιδέα των απόψεών τους, ότι ήθελαν και οι δύο να κάνουν κάτι ποπ αλλά οπωσδήποτε βρώμικο με ή χωρίς εισαγωγικά.
Mastering στο Abbey Road. Πώς ακούγεται άραγε ένας ελληνόφωνος δίσκος σε έναν Άγγλο; Είχατε κάποιο τέτοιο "κουτσομπολίστικο" feedback;
Στους Άγγλους φάνηκε γνώριμο αυτό που κάνουμε. Το ενδιαφέρον είναι ότι ο Alex Wharton, που έκανε τη χάραξη της μήτρας του βινυλίου, μας έγραψε ότι του άρεσε το άλμπουμ γιατί του θύμισε Granddaddy και Pixies και το θεωρήσαμε μεγάλο κοπλιμέντο.
Ποιες οι προσδοκίες σας γι αυτό το νέο album;
Δύσκολο να έχεις πολλές προσδοκίες σε αυτή την κακή εποχή για την Ελλάδα.
Πάντως, θέλουμε το αυτονόητο, δηλαδή, να ακουστεί όσο γίνεται περισσότερο ο νέος δίσκος και να μας δώσει τη δύναμη να συνεχίσουμε για τον επόμενο.
Επόμενα σχέδια;
Τι άλλο από ζωντανές εμφανίσεις, αλλά και ένα ακόμη βίντεο κλιπ.
Από που μπορούμε να τον αγοράσουμε;
Στη διεύθυνση http://menta.bandcamp.com μπορεί κανείς να αγοράσει και να «κατεβάσει» το δίσκο.
Τι άλλο ξέχασα να σας ρωτήσω; Απαντήστε κιόλας! :)
Το Σάββατο 22 Δεκεμβρίου παρουσιάζουμε το άλμπουμ στο six d.o.g.s, με support τον Χρήστο Λαϊνά. Θα χαρούμε να σε δούμε εκεί.