Χρόνια πολλά και καλά Χριστούγεννα σε όλους! Όπως έχετε δει, ήδη έχουμε ξεκινήσει την ανασκόπηση της χρονιάς εδώ στο Μixgrill. Από σήμερα, θα δούμε τους 40 καλύτερους ξένους δίσκους για το 2012, όπως τους ψήφισαν οι συντάκτες μας. Εδώ, μπορείτε να δείτε τους καλύτερους ελληνικούς δίσκους.
Σήμερα, θα δούμε τις θέσεις 31-40, και μέχρι την Παρασκευή θα φτάσουμε στο #1.
31. Get Well Soon - The Scarlet Beast O'Seven Heads
Λυρισμός, θεατρικότητα, καλλιτεχνικές αναφορές και υπέροχες ενορχηστρώσεις. Δε χρειάζομαι φανφάρες και λόγια παχυλά. Μην προσπαθήσεις να με πείσεις ότι όλα θα πάνε καλά, δεν είσαι καλός ψεύτης. Κάποτε πίστευα πως στην τέχνη αρκεί και μόνο η απεικόνιση της πραγματικότητας, μα από τότε άλλαξαν πολλά κι έγινε κι αυτή τόσο ωμή και αχώνευτη. Κάποτε ίσως μπορέσω να γυρίσω πίσω. Ως τότε όμως θέλω να μου γαληνέψεις την ψυχή. Να βάλεις μια κιθάρα, ενορχηστρώσεις που ισορροπούν επιδέξια ανάμεσα στους Kraftwerk και τον Morricone, στίχους εικονοπλαστικούς και φωνητικά αιθέρια. Θέλω να με καθησυχάσεις, να με βεβαιώσεις ότι με καταλαβαίνεις, ότι με νιώθεις και, παρότι δε μπορείς να διώξεις τους δαίμονες μακριά, θα σταθείς εδώ πλάι μου και θ' ακούμε τις Vivian Girls να σεληνιάζονται, ώσπου να γίνουμε μια ανάμνηση μακρινή σε σκονισμένα αρχεία. Δε θα μας τραγουδήσουν ποιητές, δε θα μάθουν καν ότι ζήσαμε ποτέ σε μια χώρα σαν αυτή. Νέοι πιο δυναμικοί θα πατήσουν στα ίδια βήματα μ' εμάς, θα παλέψουν και θα ηττηθούν κάνοντας τα ίδια λάθη και τελικά θα ξεχαστούν κι αυτοί. Η μουσική όμως, η μουσική μας, θα είναι εδώ πάντα -όπου κι αν είναι το εδώ- να ενώνει τις καρδιές και να γαληνεύει τις ψυχές μας. Το είχε πει κάποιος, κάπου, κάποτε. Ίσως η μουσική να μην μας σώσει από αυτή τη σκατοκατάσταση. Μπορεί όμως να την κάνει τόσο μελωδική. Κι αυτό στην τελική είναι κάτι. -[orestis]
-. Donald Fagen - Sunken Condos
Για πολλούς ο Donald Fagen πέρασε απαρατήρητος τη φετινή χρονιά, ίσως επειδή ο μουσικός κόσμος επικεντρώθηκε περισσότερο στις νέες παρουσίες και τα trends. Ο Donald όμως αποτελεί σταθερή αξία για αρκετές δεκαετίες τώρα. Επιλεκτικός στις δουλειές του και δίνοντας πάντα έμφαση στην παραγωγή, μας χαρίζει έπειτα από έξι ολόκληρα χρόνια έναν εξαιρετικό δίσκο (γιατί μόνο αυτό άλλωστε ξέρει να κάνει) που την ποιότητα του ήχου του θα ντρεπόταν να παίξει και ο πιο ακριβός ενισχυτής. Μοναδικός στο ύφος του με μόλις εννέα τραγούδια μας χαρίζει τον πιο jazz rock δίσκο της χρονιάς. Προσωπικό καλύτερο άλμπουμ για το 2012 ασυζητητί. - [indiego]
-. Amos Lee - As The Crow Flies
Μετά την κυκλοφορία του cd single “Day that I Die” o Amos Lee κυκλοφόρησε το album “As the Crow Flies” την ημέρα των ερωτευμένων. Έτσι, άλλος ένας δίσκος του Amos Lee κινείται μεταξύ blues και american folk σε ήρεμο ρυθμό διηγώντας μας ιστορίες αγάπης, μοναξιάς καθώς και ιστορίες που μπορούν να αποκαλύψουν και τους πιο κρυμμένους μας φόβους ,που έχουμε κρύψει πίσω από τη λογική. Ένα album, που μπορεί να σας ταξιδέψει από τα στενά σοκάκια της Νέας Υόρκης έως και τις πεδιάδες της Αριζόνα διατηρώντας πάντα μια γλυκιά μελωδία. Ένας ιδιαίτερος δίσκος για όλους αυτούς που αν και βρίσκονται σε κόσμο ή με παρέα νιώθουν μόνοι… - [Micha.gia]
34. DIIV – Oshin
Ένα εμπνευσμένο ντεμπούτο από το πάντα παραγωγικό Brooklyn, που βασίζεται στον κλασσικό indie rock ήχο αλλά ενσωματώνει και στοιχεία από krautorock και world music, όπως ο Baba Salah από το Μαλί. Η ορχηστρική δομή του δίσκου θέτει την βάση για ένα υπέροχο voyage για να τον απογειώσουν τα παρεμβαλλόμενα κομμάτια ποπ κοπής με τον εξαιρετικά catchy ρυθμό. Τουτέστιν, άλλος ένας δίσκος, όπου οι κιθάρες κάνουν παιχνίδι. - [mwmos]
35. Bob Dylan – Tempest
Ο Dylan γράφει και παίζει για πάρτη του,χρόνια τώρα. Δεν καταλαβαίνει ούτε από... δισκοκριτικες - 'αγιοποιήσεις', ούτε απο τίποτα. Πολύ απλά. ΕΙΝΑΙ ο Bob Dylan, κι αυτό είναι αρκετό για όλους. Το 'Tempest' μοιάζει μάλλον το πιο προσωπικό του άλμπουμ εδώ και χρόνια, και είναι υπέροχο σε κάθε επίπεδο... - [Δημήτρης Αντωνόπουλος]
-. Julia Holter – Ekstasis
Αν και τελικά δεν την είδαμε στην Ελλάδα, το Ecstasis γέμισε το 2012 με μουσικές που και αυθεντική εσωτερικότητα εκφράζουν σίγουρα, μα και ταλέντο. Σπουδαία δουλειά. Περιμένουμε την συνέχεια... - [Δημήτρης Αντωνόπουλος] διαβάστε την συνέντευξη στον Δημήτρη Αντωνόπουλο εδώ.
-. Katatonia - Dead End Kings
Μελαγχολικοί όπως πάντα, ανήσυχοι όπως επιβάλλει η φύση τους, οι Katatonia επιστρέφουν μ' έναν δίσκο που σπρώχνει ένα βήμα παραπέρα τα όσα έχουν υποσχεθεί, έστω και χωρίς λόγια, πως θα προσπαθούν να πετύχουν. Δυναμικές κιθάρες, progressive ιδέες στα τύμπανα και μια από τις πιο όμορφες χροιές δημιουργούν ένα δίσκο που,
αν και φαίνεται να ανήκει στις metal στιγμές της χρονιάς, θα πρέπει να προσεχθεί κι από όσους αποζητούν ουσιαστικές μελωδίες, ικανές να χτυπήσουν μερικές από τις πιο ευαίσθητες χορδές μας. - [Philippos S.]
-. Sigur Rós – Valtari
Ένας δίσκος - ταξίδι. Χωρίς προορισμό ίσως.. Οι Sigur Ros επέστρεψαν, συνθέτοντας ηχοτόπια ικανά να δημιουργήσουν εικόνες βγαλμένες απ τα όνειρα αερικών. Με κάθε ακρόαση να δημιουργεί διαφορετικά μονοπάτια προς εξερεύνηση, το Valtari είναι ικανό να καταργήσει τα στεγανά του συμβατικού song-writing, χαρίζοντάς μας ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή σε κάποιους από τους πιο φωτεινά σκοτεινούς δρόμους μιας άγνωστης πόλης. - [Philppos S.]
Στις δύο τελευταίες θέσεις ισοψηφούν 6 δίσκοι:
-. Woods Of Ypres - Woods 5: Grey Skies & Electric Light: ο τέταρτος δίσκος των καναδών Woods Of Ypres, οι οποίοι υπηρετούν το doom metal είδος.
-. Wax Tailor - Dusty Rainbow from the Dark: ένας ακόμα τέταρτος κατά σειρά δίσκος από ένα μουσικό τελείως διαφορετικού μουσικού είδους αυτή τη φορά... Ο Γάλλος Jean-Christophe Le Saoût, γνωστός ως Wax Tailor, κυκλοφορεί τον trip hop δίσκο του μέσα στο 2012 και καταφέρνει να μπει στη λίστα μας ακόμα και αν βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις.
-. Testament - Dark Roots Of Earth: Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο κομμάτι, οι Testament παίζουν Thrash με τρελές ενέσεις φρεσκάδας στον ήχο τους. Με πολύ καλή παραγωγή, με εκπληκτικές μελωδίες, καταιγισμούς κιθαριστικών επιθέσεων και φυσικά με τον Chuck Billy να επενδύει με την χαρακτηριστικότατη φωνή του κάθε κομμάτι.Το Dark Roots Of Earth είναι κλάσεις ανώτερο από την τελευταία τους κυκλοφορία Formation Of Damnation. Αποτελεί ως τώρα ότι καλύτερο στο Thrash για το τρέχον έτος και το συστήνω ανεπιφύλακτα σε οπαδούς τόσο του Thrash των 80’s όσο και σε οπαδούς του κλασσικού Heavy. - [LoukasBad]
-. Phon.o - Black Boulder: ο Phon.o αναμειγνύει την dub, τη house με την dubstep και κυκλοφορεί για αρκετούς τον καλύτερο ηλεκτρονικό δίσκο της χρονιάς.
-. Parov Stelar - The Princess: ο γνωστός και αγαπημένος του ελληνικού κοινού Parov Stelar κυκλοφορεί μέσα στο 2012 το διπλό δίσκο The Princess, ο οποίος αναδεικνύει την μουσική εξέλιξή του, χωρίς όμως να ξεφεύγει από τις ρίζες του.
-. Archive - With us until you're dead: Άλλη μια αγαπημένη μπάντα του ελληνικού κοινού, μόλις που κατάφερε να μπει στη λίστα μας με τον πιο πρόσφατο δίσκο της.
Σήμερα, θα δούμε τις θέσεις 31-40, και μέχρι την Παρασκευή θα φτάσουμε στο #1.
31. Get Well Soon - The Scarlet Beast O'Seven Heads
Λυρισμός, θεατρικότητα, καλλιτεχνικές αναφορές και υπέροχες ενορχηστρώσεις. Δε χρειάζομαι φανφάρες και λόγια παχυλά. Μην προσπαθήσεις να με πείσεις ότι όλα θα πάνε καλά, δεν είσαι καλός ψεύτης. Κάποτε πίστευα πως στην τέχνη αρκεί και μόνο η απεικόνιση της πραγματικότητας, μα από τότε άλλαξαν πολλά κι έγινε κι αυτή τόσο ωμή και αχώνευτη. Κάποτε ίσως μπορέσω να γυρίσω πίσω. Ως τότε όμως θέλω να μου γαληνέψεις την ψυχή. Να βάλεις μια κιθάρα, ενορχηστρώσεις που ισορροπούν επιδέξια ανάμεσα στους Kraftwerk και τον Morricone, στίχους εικονοπλαστικούς και φωνητικά αιθέρια. Θέλω να με καθησυχάσεις, να με βεβαιώσεις ότι με καταλαβαίνεις, ότι με νιώθεις και, παρότι δε μπορείς να διώξεις τους δαίμονες μακριά, θα σταθείς εδώ πλάι μου και θ' ακούμε τις Vivian Girls να σεληνιάζονται, ώσπου να γίνουμε μια ανάμνηση μακρινή σε σκονισμένα αρχεία. Δε θα μας τραγουδήσουν ποιητές, δε θα μάθουν καν ότι ζήσαμε ποτέ σε μια χώρα σαν αυτή. Νέοι πιο δυναμικοί θα πατήσουν στα ίδια βήματα μ' εμάς, θα παλέψουν και θα ηττηθούν κάνοντας τα ίδια λάθη και τελικά θα ξεχαστούν κι αυτοί. Η μουσική όμως, η μουσική μας, θα είναι εδώ πάντα -όπου κι αν είναι το εδώ- να ενώνει τις καρδιές και να γαληνεύει τις ψυχές μας. Το είχε πει κάποιος, κάπου, κάποτε. Ίσως η μουσική να μην μας σώσει από αυτή τη σκατοκατάσταση. Μπορεί όμως να την κάνει τόσο μελωδική. Κι αυτό στην τελική είναι κάτι. -[orestis]-. Donald Fagen - Sunken Condos
Για πολλούς ο Donald Fagen πέρασε απαρατήρητος τη φετινή χρονιά, ίσως επειδή ο μουσικός κόσμος επικεντρώθηκε περισσότερο στις νέες παρουσίες και τα trends. Ο Donald όμως αποτελεί σταθερή αξία για αρκετές δεκαετίες τώρα. Επιλεκτικός στις δουλειές του και δίνοντας πάντα έμφαση στην παραγωγή, μας χαρίζει έπειτα από έξι ολόκληρα χρόνια έναν εξαιρετικό δίσκο (γιατί μόνο αυτό άλλωστε ξέρει να κάνει) που την ποιότητα του ήχου του θα ντρεπόταν να παίξει και ο πιο ακριβός ενισχυτής. Μοναδικός στο ύφος του με μόλις εννέα τραγούδια μας χαρίζει τον πιο jazz rock δίσκο της χρονιάς. Προσωπικό καλύτερο άλμπουμ για το 2012 ασυζητητί. - [indiego]-. Amos Lee - As The Crow Flies
Μετά την κυκλοφορία του cd single “Day that I Die” o Amos Lee κυκλοφόρησε το album “As the Crow Flies” την ημέρα των ερωτευμένων. Έτσι, άλλος ένας δίσκος του Amos Lee κινείται μεταξύ blues και american folk σε ήρεμο ρυθμό διηγώντας μας ιστορίες αγάπης, μοναξιάς καθώς και ιστορίες που μπορούν να αποκαλύψουν και τους πιο κρυμμένους μας φόβους ,που έχουμε κρύψει πίσω από τη λογική. Ένα album, που μπορεί να σας ταξιδέψει από τα στενά σοκάκια της Νέας Υόρκης έως και τις πεδιάδες της Αριζόνα διατηρώντας πάντα μια γλυκιά μελωδία. Ένας ιδιαίτερος δίσκος για όλους αυτούς που αν και βρίσκονται σε κόσμο ή με παρέα νιώθουν μόνοι… - [Micha.gia]
34. DIIV – Oshin
Ένα εμπνευσμένο ντεμπούτο από το πάντα παραγωγικό Brooklyn, που βασίζεται στον κλασσικό indie rock ήχο αλλά ενσωματώνει και στοιχεία από krautorock και world music, όπως ο Baba Salah από το Μαλί. Η ορχηστρική δομή του δίσκου θέτει την βάση για ένα υπέροχο voyage για να τον απογειώσουν τα παρεμβαλλόμενα κομμάτια ποπ κοπής με τον εξαιρετικά catchy ρυθμό. Τουτέστιν, άλλος ένας δίσκος, όπου οι κιθάρες κάνουν παιχνίδι. - [mwmos]35. Bob Dylan – Tempest
Ο Dylan γράφει και παίζει για πάρτη του,χρόνια τώρα. Δεν καταλαβαίνει ούτε από... δισκοκριτικες - 'αγιοποιήσεις', ούτε απο τίποτα. Πολύ απλά. ΕΙΝΑΙ ο Bob Dylan, κι αυτό είναι αρκετό για όλους. Το 'Tempest' μοιάζει μάλλον το πιο προσωπικό του άλμπουμ εδώ και χρόνια, και είναι υπέροχο σε κάθε επίπεδο... - [Δημήτρης Αντωνόπουλος]
-. Julia Holter – Ekstasis
Αν και τελικά δεν την είδαμε στην Ελλάδα, το Ecstasis γέμισε το 2012 με μουσικές που και αυθεντική εσωτερικότητα εκφράζουν σίγουρα, μα και ταλέντο. Σπουδαία δουλειά. Περιμένουμε την συνέχεια... - [Δημήτρης Αντωνόπουλος] διαβάστε την συνέντευξη στον Δημήτρη Αντωνόπουλο εδώ.-. Katatonia - Dead End Kings
Μελαγχολικοί όπως πάντα, ανήσυχοι όπως επιβάλλει η φύση τους, οι Katatonia επιστρέφουν μ' έναν δίσκο που σπρώχνει ένα βήμα παραπέρα τα όσα έχουν υποσχεθεί, έστω και χωρίς λόγια, πως θα προσπαθούν να πετύχουν. Δυναμικές κιθάρες, progressive ιδέες στα τύμπανα και μια από τις πιο όμορφες χροιές δημιουργούν ένα δίσκο που,
αν και φαίνεται να ανήκει στις metal στιγμές της χρονιάς, θα πρέπει να προσεχθεί κι από όσους αποζητούν ουσιαστικές μελωδίες, ικανές να χτυπήσουν μερικές από τις πιο ευαίσθητες χορδές μας. - [Philippos S.]
-. Sigur Rós – Valtari
Ένας δίσκος - ταξίδι. Χωρίς προορισμό ίσως.. Οι Sigur Ros επέστρεψαν, συνθέτοντας ηχοτόπια ικανά να δημιουργήσουν εικόνες βγαλμένες απ τα όνειρα αερικών. Με κάθε ακρόαση να δημιουργεί διαφορετικά μονοπάτια προς εξερεύνηση, το Valtari είναι ικανό να καταργήσει τα στεγανά του συμβατικού song-writing, χαρίζοντάς μας ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή σε κάποιους από τους πιο φωτεινά σκοτεινούς δρόμους μιας άγνωστης πόλης. - [Philppos S.]Στις δύο τελευταίες θέσεις ισοψηφούν 6 δίσκοι:
-. Woods Of Ypres - Woods 5: Grey Skies & Electric Light: ο τέταρτος δίσκος των καναδών Woods Of Ypres, οι οποίοι υπηρετούν το doom metal είδος.
-. Wax Tailor - Dusty Rainbow from the Dark: ένας ακόμα τέταρτος κατά σειρά δίσκος από ένα μουσικό τελείως διαφορετικού μουσικού είδους αυτή τη φορά... Ο Γάλλος Jean-Christophe Le Saoût, γνωστός ως Wax Tailor, κυκλοφορεί τον trip hop δίσκο του μέσα στο 2012 και καταφέρνει να μπει στη λίστα μας ακόμα και αν βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις.
-. Testament - Dark Roots Of Earth: Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο κομμάτι, οι Testament παίζουν Thrash με τρελές ενέσεις φρεσκάδας στον ήχο τους. Με πολύ καλή παραγωγή, με εκπληκτικές μελωδίες, καταιγισμούς κιθαριστικών επιθέσεων και φυσικά με τον Chuck Billy να επενδύει με την χαρακτηριστικότατη φωνή του κάθε κομμάτι.Το Dark Roots Of Earth είναι κλάσεις ανώτερο από την τελευταία τους κυκλοφορία Formation Of Damnation. Αποτελεί ως τώρα ότι καλύτερο στο Thrash για το τρέχον έτος και το συστήνω ανεπιφύλακτα σε οπαδούς τόσο του Thrash των 80’s όσο και σε οπαδούς του κλασσικού Heavy. - [LoukasBad]
-. Phon.o - Black Boulder: ο Phon.o αναμειγνύει την dub, τη house με την dubstep και κυκλοφορεί για αρκετούς τον καλύτερο ηλεκτρονικό δίσκο της χρονιάς.
-. Parov Stelar - The Princess: ο γνωστός και αγαπημένος του ελληνικού κοινού Parov Stelar κυκλοφορεί μέσα στο 2012 το διπλό δίσκο The Princess, ο οποίος αναδεικνύει την μουσική εξέλιξή του, χωρίς όμως να ξεφεύγει από τις ρίζες του.
-. Archive - With us until you're dead: Άλλη μια αγαπημένη μπάντα του ελληνικού κοινού, μόλις που κατάφερε να μπει στη λίστα μας με τον πιο πρόσφατο δίσκο της.