Σαββατόβραδο 22/12 και ήμασταν έξω από το Κύτταρο γύρω στις 20:30 με σχετικά λίγο κόσμο. Ψιλοβρωμόκρυο και ανυπομονούσα κατ’ αρχήν να μπω μεσα μπας και ζεσταθεί λίγο το κοκκαλάκι μου, κατά δεύτερον και σημαντικότερον να δώ αυτή την απίστευτη μπάντα που ξεκίνησε την πορεία της από το 1989 από μελή των Carcass, Faith No More , Fear Factory. Μια extreme superstar metal band.
Κατά τις 21:00 μπουκάραμε στο Κύτταρο, πήραμε τα μπυράκια μας, όπως αρμόζει σε τέτοια events και μέσα σε λίγα λεπτά σκάνε στη σκηνή οι πρώτοι δικοί μας, οι Mortal Torment. Ομολογώ ότι τους έβλεπα για πρώτη φορά. Μου άφησαν πάρα πολύ καλές εντυπώσεις και εκτελεστικά αλλά και σαν γενική παρουσία στη σκηνή. Ειδικά δε στο θέμα σκηνικής παρουσίας τι να πω! Ο τραγουδιστής ντυμένος με ματωμένη ποδιά χασάπη, αλλά και ο μπασίστας με κερατάκια ταράνδου (αυτά των γνωστών αλυσίδων παιχνιδιών) και ο ένας κιθαρίστας με μάσκα χειρουργείου.
Αν και μουσικά τους ευχαριστήθηκα, τα βοθροφωνητικά δεν τα μπορώ και για πάρα πολύ ώρα, αλλά για τους λατρεις του είδους ήταν μια χαρά. Μεγάλο highlight : σε ένα σόλο κιθάρας του τύπου με τη μάσκα χειρουργείου, όπου ένας από το κοινό ανέβηκε στη σκηνή να του πετάξει γαρίφαλα αλλά και τα υπόλοιπα μέλη να σπεύδουν κοντά του για να τον αποθεώσουν.
Αποχωρούν αυτά τα φευγάτα παληκάρια και μετά από λίγη ώρα σειρά είχαν οι επίσης δικοί μας Progress of Inhumanity. Εδώ είχαμε να κάνουμε με μια μπάντα που κινείται στο χώρο του grind. Διέκρινα μια εμφανή επιρροή από Napalm Death και όχι αντιγραφή. Με ένα απίστευτο drummer να εξαπολύει πυρά προς όλες τις κατευθύνσεις και με το υπόλοιπο group αρκετά σοβαρό γι αυτό που ήρθε να κάνει στην σκηνή, παρουσιάστηκε ένα σετ πολύ προσεγμένο και σε συνδυασμό μάλιστα με αξιόλογο ήχο βγήκε και το ανάλογο πολύ καλό αποτέλεσμα.
Και όπως είπε και ένας φίλος που παρακολουθούσαμε το live ήταν «απλοί και δωρικοί», δανειζόμενος τη μεγάλη αυτή ατάκα από την ταινία «Φθηνά Τσιγάρα» (Προτείνεται αν δεν την έχετε δει, απλά μετά μη με βρίζετε αν δεν σας αρέσει)!
Αφού τέλειωσαν και οι Progress ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για τους Brujeria. Χωρίς πολλά, πολλά ξεκινάμε με Pito Wilson, El Desmadre και Cuiden a los niños. Δυνατοί, πληθωρικοί, μας δείχνουν τις προθέσεις τους από τα πρώτα λεπτά, ότι δεν ήρθαν για πλάκα, για μια ξεπέτα. Fantasma και Juan Brujo (οι δυο φωνές) μαζί με τον μοναδικό El Cynico (Jeff Walker) στο μπάσο, έφτιαξαν μια επιθετική τριπλέτα λες και είχες στην ίδια ποδοσφαιρική ομάδα τους Μεσι , Ροναλντο και Φαλκαο. Όχι βέβαια ότι και οι άλλοι υστέρησαν.
Οι Fantasma και Juan Brujo έκαναν ότι μπορούσαν για να μας ξεσηκώσουν και το κατάφεραν μια χαρά. Μας ζήτησαν σε ποια γλώσσα θα θέλαμε να μας μιλούν και το κοινό επέλεξε ισπανικά. Τώρα πόσοι ήξεραν ισπανικά από κει μεσα, ζήτημα είναι να ηταν δέκα άτομα (με κάθε επιφύλαξη). Αλλά δεν πειράζει είχε και αυτό το χαβαλέ του.
Το set list ήταν άκρως ικανοποιητικό ( δείτε και Φώτο ) .
Πάρα πολύ καλή ροη, χωρίς κοιλιά σε κανένα σημείο με αρκετά αξιόλογο ήχο. Νομίζω ότι ηταν λίγο πιο δυνατά από ότι θα έπρεπε, αλλά ο λόγος είναι ότι το Κύτταρο δεν ήταν φουλ γεμάτο.
Εντελώς υποκειμενικά, ξεχώρισα τα La MIgra, Brujerizmo, Anti-Castro, Revolucion. Encore με Consejos Narcos και Matando Gueros τον Brujo να κραδαίνει απειλητικά την ματσέτα του και να την κοπανάει στο monitor. Και αφού τελειώνει το Matando Gueros και γνωρίζουν την αποθέωση από όλους μας, βλέποντας όλο το συγκρότημα να αφήνει τα όργανα του για να μας αποχαιρετήσουν, το καλύτερο το έχουμε για το τέλος. Fantasma και Juan Brujo μένουν επί σκηνής χορεύοντας υπό τους ήχους της παραλλαγμένης ‘’Macarena’’,όπου στο γνωστό ρεφρέν ακούμε “Marijuana”.
Και με την κατά Brujeria Macarena το live κάπου εδώ μας τέλειωσε. Όσοι ήταν εκεί έφυγαν γεμάτοι. Όσοι κάθισαν σπιτάκι τους να σκεφτούν το πνεύμα των Χριστουγέννων και παράλληλα να μιζεριάσουν, να πάνε να κοιταχτούν σε κανένα γιατρό.
Αυτά και καλές γιορτές σε όλους.
Κατά τις 21:00 μπουκάραμε στο Κύτταρο, πήραμε τα μπυράκια μας, όπως αρμόζει σε τέτοια events και μέσα σε λίγα λεπτά σκάνε στη σκηνή οι πρώτοι δικοί μας, οι Mortal Torment. Ομολογώ ότι τους έβλεπα για πρώτη φορά. Μου άφησαν πάρα πολύ καλές εντυπώσεις και εκτελεστικά αλλά και σαν γενική παρουσία στη σκηνή. Ειδικά δε στο θέμα σκηνικής παρουσίας τι να πω! Ο τραγουδιστής ντυμένος με ματωμένη ποδιά χασάπη, αλλά και ο μπασίστας με κερατάκια ταράνδου (αυτά των γνωστών αλυσίδων παιχνιδιών) και ο ένας κιθαρίστας με μάσκα χειρουργείου.
Αν και μουσικά τους ευχαριστήθηκα, τα βοθροφωνητικά δεν τα μπορώ και για πάρα πολύ ώρα, αλλά για τους λατρεις του είδους ήταν μια χαρά. Μεγάλο highlight : σε ένα σόλο κιθάρας του τύπου με τη μάσκα χειρουργείου, όπου ένας από το κοινό ανέβηκε στη σκηνή να του πετάξει γαρίφαλα αλλά και τα υπόλοιπα μέλη να σπεύδουν κοντά του για να τον αποθεώσουν.
Αποχωρούν αυτά τα φευγάτα παληκάρια και μετά από λίγη ώρα σειρά είχαν οι επίσης δικοί μας Progress of Inhumanity. Εδώ είχαμε να κάνουμε με μια μπάντα που κινείται στο χώρο του grind. Διέκρινα μια εμφανή επιρροή από Napalm Death και όχι αντιγραφή. Με ένα απίστευτο drummer να εξαπολύει πυρά προς όλες τις κατευθύνσεις και με το υπόλοιπο group αρκετά σοβαρό γι αυτό που ήρθε να κάνει στην σκηνή, παρουσιάστηκε ένα σετ πολύ προσεγμένο και σε συνδυασμό μάλιστα με αξιόλογο ήχο βγήκε και το ανάλογο πολύ καλό αποτέλεσμα.
Και όπως είπε και ένας φίλος που παρακολουθούσαμε το live ήταν «απλοί και δωρικοί», δανειζόμενος τη μεγάλη αυτή ατάκα από την ταινία «Φθηνά Τσιγάρα» (Προτείνεται αν δεν την έχετε δει, απλά μετά μη με βρίζετε αν δεν σας αρέσει)!
Αφού τέλειωσαν και οι Progress ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για τους Brujeria. Χωρίς πολλά, πολλά ξεκινάμε με Pito Wilson, El Desmadre και Cuiden a los niños. Δυνατοί, πληθωρικοί, μας δείχνουν τις προθέσεις τους από τα πρώτα λεπτά, ότι δεν ήρθαν για πλάκα, για μια ξεπέτα. Fantasma και Juan Brujo (οι δυο φωνές) μαζί με τον μοναδικό El Cynico (Jeff Walker) στο μπάσο, έφτιαξαν μια επιθετική τριπλέτα λες και είχες στην ίδια ποδοσφαιρική ομάδα τους Μεσι , Ροναλντο και Φαλκαο. Όχι βέβαια ότι και οι άλλοι υστέρησαν.
Οι Fantasma και Juan Brujo έκαναν ότι μπορούσαν για να μας ξεσηκώσουν και το κατάφεραν μια χαρά. Μας ζήτησαν σε ποια γλώσσα θα θέλαμε να μας μιλούν και το κοινό επέλεξε ισπανικά. Τώρα πόσοι ήξεραν ισπανικά από κει μεσα, ζήτημα είναι να ηταν δέκα άτομα (με κάθε επιφύλαξη). Αλλά δεν πειράζει είχε και αυτό το χαβαλέ του.
Το set list ήταν άκρως ικανοποιητικό ( δείτε και Φώτο ) .
Πάρα πολύ καλή ροη, χωρίς κοιλιά σε κανένα σημείο με αρκετά αξιόλογο ήχο. Νομίζω ότι ηταν λίγο πιο δυνατά από ότι θα έπρεπε, αλλά ο λόγος είναι ότι το Κύτταρο δεν ήταν φουλ γεμάτο.
Εντελώς υποκειμενικά, ξεχώρισα τα La MIgra, Brujerizmo, Anti-Castro, Revolucion. Encore με Consejos Narcos και Matando Gueros τον Brujo να κραδαίνει απειλητικά την ματσέτα του και να την κοπανάει στο monitor. Και αφού τελειώνει το Matando Gueros και γνωρίζουν την αποθέωση από όλους μας, βλέποντας όλο το συγκρότημα να αφήνει τα όργανα του για να μας αποχαιρετήσουν, το καλύτερο το έχουμε για το τέλος. Fantasma και Juan Brujo μένουν επί σκηνής χορεύοντας υπό τους ήχους της παραλλαγμένης ‘’Macarena’’,όπου στο γνωστό ρεφρέν ακούμε “Marijuana”.
Και με την κατά Brujeria Macarena το live κάπου εδώ μας τέλειωσε. Όσοι ήταν εκεί έφυγαν γεμάτοι. Όσοι κάθισαν σπιτάκι τους να σκεφτούν το πνεύμα των Χριστουγέννων και παράλληλα να μιζεριάσουν, να πάνε να κοιταχτούν σε κανένα γιατρό.
Αυτά και καλές γιορτές σε όλους.