Τρεις Κι Ο Κούκος: Νοε 2009 Β

1. Ποτέ Όπως Πριν – Μανώλης Φάμελλος (2005), Ερμηνεία: Λουίζα Σοφιανοπούλου, Γιάννης Κότσιρας, Γιώργος Δημητριάδης, Χάρις Αλεξίου, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Ορφέας Περίδης, Τάνια Τσανακλίδου, Κωνσταντίνος Βήτα, Ζακ Στεφάνου, Φοίβος Δεληβοριάς, Δήμητρα Γαλάνη, Μελίνα Ασλανίδου, Νίκος Ζιώγαλας, Στάθης Δρογώσης

Με το διπλό αυτό άλμπουμ, ο Μανώλης Φάμελλος, ένας από τους σημαντικότερους  Έλληνες τραγουδοποιούς, θέλησε να κλείσει τους λογαριασμούς του με μερικά από τα τραγούδια που είχε γράψει στην μέχρι τότε διαδρομή του. Έτσι, το Ποτέ Όπως Πριν λειτουργεί και σαν μια άτυπη ανθολογία. Στον πρώτο δίσκο, με τίτλο Ποτέ, υπάρχει ένα καινούργιο τραγούδι, το εξαιρετικό Η Ζωή Που Τρέχει, ενώ στα υπόλοιπα 15, έχουμε επανεκτελέσεις των οποίων η ερμηνεία ανατίθεται σε φίλους και συνεργάτες του Φάμελλου, με αποτελέσματα που ποικίλουν από το απλά καλό μέχρι και το μαγικό. Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις π.χ. την εκτέλεση της Αλεξίου στο Μισή Καρδιά ή αυτή του Κωνσταντίνου Βήτα στο Κάποιος Άλλος; Στον δεύτερο δίσκο, με τίτλο Όπως Πριν, ο Φάμελλος επανεξετάζει μόνος του αυτή τη φορά, παίζοντας μόνος του όλα τα όργανα (κιθάρες, μάντολα, μαντολίνα, μπάντζο, φυσαρμόνικα), τραγούδια δικά του αλλά και τα Κάπου Νυχτώνει του Σταύρου Κουγιουμτζή και Η Φωνή Που Τη Γη Ομορφαίνει του Χρήστου Οικονόμου σε στίχους Ινδιάνων της Βορείου Αμερικής. Μετά από το άκουσμα αυτού του άλμπουμ, δεν μπορείς παρά να συμφωνήσεις ότι ο δημιουργός του είναι μάλλον υποτιμημένος...

2. Το Κούρεμα – Διονύσης Σαββόπουλος (1989), Ερμηνεία: Ελευθερία Αρβανιτάκη

Εν μέσω «βρώμικου ‘89» ο Σαββόπουλος κυκλοφορεί τον πιο μισημένο δίσκο της δισκογραφίας του. Στην παρουσίαση των τραγουδιών στο Zoom της Πλάκας, βλέπει το μαγαζί να αδειάζει. «Είχαμε φτάσει οι θαμώνες να είναι λιγότεροι από τα μέλη της ορχήστρας» θα πει χρόνια αργότερα, αφού πρώτα αυτοεξοριστεί στη Νέα Υόρκη για να επιβιώσει. Το Κούρεμα είναι ένα έργο φτιαγμένο εν θερμώ. Επιτίθεται ευθέως σε όλους και σε όλα: στο διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚικό κατεστημένο, στην Αριστερά συνολικά, στους Έλληνες ως λαό, στον ίδιο τον δημιουργό του. Ο οποίος στο εξώφυλλο εμφανίζεται κουρεμένος και ξυρισμένος, θέλοντας να δείξει ότι η γενιά του συμβιβάστηκε. Επειδή όμως μιλάμε για τον Σαββόπουλο, ο δίσκος αυτός, μέσα στη φούρια και τη μανία του, δείχνει για άλλη μια φορά την ιδιοφυία του. Τραγούδια όπως τα Εμείς Του ’60, Κωλοέλληνες και Καλοκαίρι ακούγονται ακόμα από τα ραδιόφωνα αλλά και από τον ίδιο στις ζωντανές εμφανίσεις του. Άλλα κομμάτια μπορεί να έχουν μείνει για πάντα εγκλωβισμένα στην επικαιρότητα της εποχής, οι ενορχηστρώσεις μπορεί να έχουν «γεράσει» ελαφρώς αλλά το άλμπουμ αυτό είναι ανάγκη να επανεκτιμηθεί.

3. Σαν Ηφαίστειο Που Ξυπνά – Άλκηστις Πρωτοψάλτη (1997), Μουσική: Νίκος Αντύπας, Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Αυτός είναι ο τελευταίος, μέχρι σήμερα, σημαντικός δίσκος της Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Με τον Νίκο Αντύπα να αναλαμβάνει την ενορχήστρωση και την παραγωγή, με τη Λίνα Νικολακοπούλου να προσφέρει μερικούς από τους καλύτερους, αλλά πάντα ακροβατώντες, στίχους της, με την Φιλαρμονική της Πράγας να συμμετέχει σε 3 τραγούδια, με μερικούς σπουδαίους μουσικούς και ηχολήπτες και ένα εντυπωσιακό εξώφυλλο, η φωτογράφιση για το οποίο παραλίγο να της κοστίσει τη ζωή, η δημοφιλής ερμηνεύτρια έκανε εδώ μια σπουδαία κατάθεση στο λογαριασμό της, στην τράπεζα του ελληνικού τραγουδιού. Τραγούδια όπως τα Διθέσιο, Λάβα, Τριανταφυλλιά Του Κόσμου, Αιγαίο, αλλά και τα υπόλοιπα, έβαλαν τη φωνή της σε ένα πιο σύγχρονο, ηχητικά, πλαίσιο και φανέρωσαν κι άλλες πλευρές της. Υπήρξαν βέβαια πολλοί σκεπτικιστές – αλλά σίγουρα το πέρασμα του χρόνου και η συνέχεια της καριέρας της, τούς προσφέρουν πλέον μια διαφορετική προοπτική...

Και ο κούκος...

4. The River In Reverse – Elvis Costello & Allen Toussaint (2006)

Αύγουστος 2005. Ο τυφώνας Katrina χτυπάει τη Νέα Ορλεάνη, πλημμυρίζοντας το 80% της πόλης και καταστρέφοντας μεγάλο μέρος της. Ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της πόλης, ο Allen Toussaint, του οποίου το σπίτι υπέστη τεράστιες ζημιές, πιάνει δουλειά συμμετέχοντας σε συναυλίες για τη συγκέντρωση χρημάτων για τους πληγέντες. Σε αρκετές από αυτές συμμετέχει και ο Elvis Costello. Έτσι γεννιέται η ιδέα για έναν δίσκο όπου ο Costello θα ερμηνεύει παλιά τραγούδια του Toussaint. Τελικά καταλήγουν να γράψουν και αρκετά καινούργια και δημιουργούν έναν σπουδαίο δίσκο διαμαρτυρίας, του οποίου μέρος ηχογραφείται και στον τόπο της καταστροφής. Το ταχυδακτυλουργικό πιάνο του Toussaint, η όλο βιμπράτο φωνή του Costello, οι Imposters και οι The Crescent City Horns δίνουν εδώ μαθήματα επιμονής και πάλης, μέσα από τραγούδια όπως τα The Sharpest Thorn, The River In Reverse, Ascension Day και Six-Fingered Man. Ένας δίσκος με ψυχή και ασίγαστο πνεύμα.