Μπαίνοντας στον "Σταυρό του Νότου" είμαι προετοιμασμένη. Ξέρω πως ό,τι αντικρίσω θα με ταξιδέψει και θα με γεμίσει ελπίδα. Νέα παιδιά τραγουδούν και γελούν, αγκαλιάζονται. Μα ποια άλλη δύναμη εκτός από τη μουσική μπορεί τέλος πάντων να προκαλέσει τέτοια πλειάδα συναισθημάτων;
Νιώθω πως είμαι σε ένα νησί. Με ξυπνούν μελωδίες χαρμόσυνες και οι άνθρωποι με ξεσηκώνουν να βγω "έξω", να δω τους μουσικούς και τον τραγουδιστή με το λαούτο του. Το κοινό αγκαλιάζει τον Γιάννη Χαρούλη, ξεσηκώνεται και τον ξεσηκώνει. Ταξιδεύει με βοήθεια όλες της Μαγγανείες της ελλαδικής κουλτούρας, με μιαν "Ανεμόσκαλα" πρός την "Πλύστρα τ'ουρανού" και από το μεγαλείο της θέας που του προσφέρεται με σύγχρονη πνοή αφηγείται για "Μια μάνα που'χε ένα γιό".
Συνωμότες στη μυσταγωγία εξαιρετικοί μουσικοί με κρουστά, πνευστά και έγχορδα παίρνουν κατα διαστήματα τον λόγο, ωθώντας τους θαμώνες σε κατάσταση ψυχικής ανάτασης. Άλλες φορές, η φωνή μόνο με το λαούτο συνεχίζουν τη διαδικασία του ταξιδιού μας μέχρι να φτάσουμε "Γύρω από το φεγγάρι".
Πρόκειται για μια διαδρομή από κλασσικά κρητικά ακούσματα και στίχους, όπως ο Ερωτόκριτος, με προορισμό την γόνιμη αξιοποίηση του παραδοσιακού τραγουδιού, κάνοντας πρώτα μια στάση σε ρεμπέτικα και δημοτικά τραγούδια. Φυσικά δεν μπορούσε να λείπει το φυλακτό της ανατολής της επιτυχίας: "Έλα πάρε με", "Χειμωνανθός","Τριανταφυλλάκι".
Αφιερώσεις - φόρος τιμής σε καλλιτέχνες - φυσικά - υπάρχουν: Ξαρχάκος, Θηβαίος αλλά και στον απόντα από τη ζωή Χ. Μίσσιο. Βέβαια, διασκευές κομματιών που συχνά κάνει ο Χαρούλης στα live του, δεν έλειψαν, όπως κομμάτια του Μίλτου Πασχαλίδη, του Ξυλούρη και του Μάλαμα. Νομίζω, πως ο αποχαιρετισμός με ερμηνεία acapella επισφραγίζει την μοναδική επαφή του καλλιτέχνη με τους ακροατές.Η συμβολή του καλού ήχου έδωσε μεγαλύτερη δυναμική στο αποτέλεσμα. Βέβαια, αυτό που με εντυπωσίασε ήταν το κοινό. Νεολαία που αγαπούσε (στην κυριολεξία!) τον Χαρούλη και τα τραγούδια του. Πόσο ελπιδοφόρο μπορεί να είναι αυτό για τη γενιά μας, η οποία συνεχώς βρίσκεται στο στόχαστρο ως κύριος υπαίτιος στην εξαφάνιση της καλής μουσικής.
Η στροφή στην παραδοσιακή και δημοτική μουσική, η αναγέννησή της μέσα από μια σύγχρονη ματιά (με ενορχηστρώσεις που περιλαμβάνουν και ηλεκτρονικά στοιχεία) με κάνει να πιστεύω πως το άστρο του Χαρούλη δεν θα σβήσει. Το αποδεικνύει κάθε φορά, αφού δίνει ζωή στα τραγούδια των live εκτελέσεων, τα ομορφαίνει! Πάνω στη σκηνή δίνει σάρκα και οστά σε κάθε εικόνα και μας προσφέρει την πολύ ευγενική παρουσία του, πριν το ταξίδι σε αυτό το νησί τελειώσει..
Οι φωτογραφίες ανήκουν στην Άννα Ευαγγελοπούλου και το Mixgrill και είναι από παλαιότερη εμφάνιση του Γιάννη Χαρούλη στην Τεχνόπολη.