Έχεις περιμένει πολύ για αυτό το δίσκο. Είσαι ανυπόμονος. Έχεις χορτάσει τους δύο προηγούμενους, έχεις ακούσει ακόμα και τα ρεμίξ και τις προσωπικές δουλειές των μελών του συγκροτήματος, μα πάλι δεν παρηγοριέσαι. Το νέο υλικό φτάνει επιτέλους κι είσαι έτοιμος να απογειωθείς.
1. Τι θα ακούσεις:
Σύγχρονο ηλεκτρονικό τάνγκο
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
Circular, Nocturno, Cuesta Arriba, Código de Barra
3. Βαθμολογία:
5/10
Ο τρίτος δίσκος των Bajofondo (τέταρτος αν συνυπολογίσουμε το Bajofondo Remixed), πρώτος έξι χρόνια μετά το αριστουργηματικό Mar Dulce, δύσκολα καταφέρνει να σταθεί αντάξιο των προσδοκιών που έχει δημιουργήσει αυτή η ομάδα των βιρτουόζων μουσικών. Το Presente ευαγγελίζεται ότι αποτελεί τον καθρέφτη των Bajofondo. Ότι συγκεντρώνει στοιχεία από το παρελθόν τους και μας δίνει μια ιδέα για τη μελλοντική κατεύθυνση του συγκροτήματος. Αυτό το τελευταίο σηκώνει βέβαια μεγάλη συζήτηση. Οι πρώτες ακροάσεις δημιουργούν την αίσθηση ότι πράγματι το Presente, εκτός του ότι είναι δίσκος των Bajofondo, παρουσιάζει ενδιαφέρον. Μπαίνοντας ωστόσο βαθύτερα, ακρόαση με την ακρόαση, ανακαλύπτεις πολύ απλά ότι δεν υπάρχει τίποτα να ανακαλύψεις. Όλα είναι πολύ εύκολα, πολύ επιφανειακά.
Το πρώτο single “Pide Piso” που είχε κυκλοφορήσει ως προπομπός του δίσκου το Δεκέμβριο προειδοποίησε: επαναλαμβανόμενα μοτίβα και ξεπούλημα της τάνγκο παράδοσης ώστε να καταφέρει σώνει και καλά να εισβάλλει σε lounge χώρους εστίασης και να αποτελέσει γέφυρα ανάμεσα στον Justin (διαλέξτε επίθετο) και τη Rihanna.
Ο δίσκος έχει επιτηδευμένα άψογο περιτύλιγμα. Άλλωστε οι γερές πλάτες της Sony Masterworks εγγυώνται πρότυπη παραγωγή. Μήπως όμως ευθύνεται και για το πομπώδες όσο και εντελώς ανέμπνευστο αποτέλεσμα; Μεγάλη κουβέντα κι αυτή!
Η διάρθρωση των τραγουδιών - υποτίθεται ότι - προσομοιώνει μια συναυλία των Bajofondo. Ειλικρινά ελπίζω σε μια τέτοια συγκυρία να έχω θέση κοντά στην πόρτα. Οι συνθέσεις εναλλάσσονται χωρίς κανένα ειρμό και σχέδιο. Μέσα στο ίδιο τραγούδι το μουσικό θέμα εξαντλείται σε ένα επαναλαμβανόμενο, λειψό κύριο μέρος και μένεις να αναρωτιέσαι όχι ΤΙ ήθελε να «πει ο ποιητής» αλλά ΑΝ είχε να πει το οτιδήποτε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το “La trufa y el sifón” που βγήκε λες από μια πρόβα του “Pide Piso” διεκδικώντας την αυθυπαρξία του και έμεινε μετέωρο ανάμεσα σε καλές προθέσεις και επιδέξια γυρίσματα...
Στο δίσκο υπερισχύουν τα ορχηστρικά θέματα, χωρίς να μπορούμε να πούμε ότι θυμίζουν τις μουσικές που έχει κατά καιρούς συνθέσει ο Gustavo Santaolalla για ταινίες. Ξεχωρίζει το “Nocturno” που βρίσκεται χαμένο στον πόλεμο του beat. Ακόμα και τεχνάσματα που σε άλλη περίπτωση θα απογείωναν το δίσκο μοιάζουν περισσότερο με παρωδία, όπως για παράδειγμα το a cappella “Oigo Voces” και η βροχή του “Noviembre”. Χαρακτηριστικότερο όλων είναι το φινάλε του “Sabelo” στο οποίο ακούμε φωνές Ελλήνων διαδηλωτών χωρίς να μπορούμε να διακρίνουμε τα συνθήματα (!). Ο Cave υπήρξε πιο άμεσος και δηλωτικός στη λυρικότητά του. Τελικά, μέσα σε όλα αυτά, αναδεικνύεται το “Circular”, όχι μόνο για την πιο ολοκληρωμένη μελωδία του δίσκου και τα υπέροχα φωνητικά, αλλά κυρίως γιατί - παρότι δε γράφτηκε από μέλη των Bajofondo - περιγράφει με τον πιο γλαφυρό και αυτοσαρκαστικό τρόπο την πορεία ολόκληρου του Presente:
“Voy dando vueltas/ Aunque no dejo de caminar/ no voy a ningún lugar.”
Φέρνω βόλτες από ‘δω κι από ‘κει/ Παρότι περπατώ συνέχεια/ δε φτάνω πουθενά.
Το παγώνι είναι ένα πτηνό με μεγάλα, πανέμορφα φτερά. Κρίμα που δε μπορεί να πετάξει.
Αυτή την Πέμπτη και κάθε Πέμπτη από τις οχτώ ως τις δέκα το βράδυ, το Letras españolas συντονίζεται στο ifeelradio για να περιηγηθεί μουσικά με τους Viajeros του ispania.gr. Στην παρέα εκτός από τους Bajofondo έρχονται οι Orishas, η Luz Casal και πολλοί άλλοι ισπανόφωνοι και μη.
1. Τι θα ακούσεις:
Σύγχρονο ηλεκτρονικό τάνγκο
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
Circular, Nocturno, Cuesta Arriba, Código de Barra
3. Βαθμολογία:
5/10
Ο τρίτος δίσκος των Bajofondo (τέταρτος αν συνυπολογίσουμε το Bajofondo Remixed), πρώτος έξι χρόνια μετά το αριστουργηματικό Mar Dulce, δύσκολα καταφέρνει να σταθεί αντάξιο των προσδοκιών που έχει δημιουργήσει αυτή η ομάδα των βιρτουόζων μουσικών. Το Presente ευαγγελίζεται ότι αποτελεί τον καθρέφτη των Bajofondo. Ότι συγκεντρώνει στοιχεία από το παρελθόν τους και μας δίνει μια ιδέα για τη μελλοντική κατεύθυνση του συγκροτήματος. Αυτό το τελευταίο σηκώνει βέβαια μεγάλη συζήτηση. Οι πρώτες ακροάσεις δημιουργούν την αίσθηση ότι πράγματι το Presente, εκτός του ότι είναι δίσκος των Bajofondo, παρουσιάζει ενδιαφέρον. Μπαίνοντας ωστόσο βαθύτερα, ακρόαση με την ακρόαση, ανακαλύπτεις πολύ απλά ότι δεν υπάρχει τίποτα να ανακαλύψεις. Όλα είναι πολύ εύκολα, πολύ επιφανειακά.
Το πρώτο single “Pide Piso” που είχε κυκλοφορήσει ως προπομπός του δίσκου το Δεκέμβριο προειδοποίησε: επαναλαμβανόμενα μοτίβα και ξεπούλημα της τάνγκο παράδοσης ώστε να καταφέρει σώνει και καλά να εισβάλλει σε lounge χώρους εστίασης και να αποτελέσει γέφυρα ανάμεσα στον Justin (διαλέξτε επίθετο) και τη Rihanna.
Ο δίσκος έχει επιτηδευμένα άψογο περιτύλιγμα. Άλλωστε οι γερές πλάτες της Sony Masterworks εγγυώνται πρότυπη παραγωγή. Μήπως όμως ευθύνεται και για το πομπώδες όσο και εντελώς ανέμπνευστο αποτέλεσμα; Μεγάλη κουβέντα κι αυτή!
Η διάρθρωση των τραγουδιών - υποτίθεται ότι - προσομοιώνει μια συναυλία των Bajofondo. Ειλικρινά ελπίζω σε μια τέτοια συγκυρία να έχω θέση κοντά στην πόρτα. Οι συνθέσεις εναλλάσσονται χωρίς κανένα ειρμό και σχέδιο. Μέσα στο ίδιο τραγούδι το μουσικό θέμα εξαντλείται σε ένα επαναλαμβανόμενο, λειψό κύριο μέρος και μένεις να αναρωτιέσαι όχι ΤΙ ήθελε να «πει ο ποιητής» αλλά ΑΝ είχε να πει το οτιδήποτε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το “La trufa y el sifón” που βγήκε λες από μια πρόβα του “Pide Piso” διεκδικώντας την αυθυπαρξία του και έμεινε μετέωρο ανάμεσα σε καλές προθέσεις και επιδέξια γυρίσματα...
Στο δίσκο υπερισχύουν τα ορχηστρικά θέματα, χωρίς να μπορούμε να πούμε ότι θυμίζουν τις μουσικές που έχει κατά καιρούς συνθέσει ο Gustavo Santaolalla για ταινίες. Ξεχωρίζει το “Nocturno” που βρίσκεται χαμένο στον πόλεμο του beat. Ακόμα και τεχνάσματα που σε άλλη περίπτωση θα απογείωναν το δίσκο μοιάζουν περισσότερο με παρωδία, όπως για παράδειγμα το a cappella “Oigo Voces” και η βροχή του “Noviembre”. Χαρακτηριστικότερο όλων είναι το φινάλε του “Sabelo” στο οποίο ακούμε φωνές Ελλήνων διαδηλωτών χωρίς να μπορούμε να διακρίνουμε τα συνθήματα (!). Ο Cave υπήρξε πιο άμεσος και δηλωτικός στη λυρικότητά του. Τελικά, μέσα σε όλα αυτά, αναδεικνύεται το “Circular”, όχι μόνο για την πιο ολοκληρωμένη μελωδία του δίσκου και τα υπέροχα φωνητικά, αλλά κυρίως γιατί - παρότι δε γράφτηκε από μέλη των Bajofondo - περιγράφει με τον πιο γλαφυρό και αυτοσαρκαστικό τρόπο την πορεία ολόκληρου του Presente:
“Voy dando vueltas/ Aunque no dejo de caminar/ no voy a ningún lugar.”
Φέρνω βόλτες από ‘δω κι από ‘κει/ Παρότι περπατώ συνέχεια/ δε φτάνω πουθενά.
Το παγώνι είναι ένα πτηνό με μεγάλα, πανέμορφα φτερά. Κρίμα που δε μπορεί να πετάξει.
Αυτή την Πέμπτη και κάθε Πέμπτη από τις οχτώ ως τις δέκα το βράδυ, το Letras españolas συντονίζεται στο ifeelradio για να περιηγηθεί μουσικά με τους Viajeros του ispania.gr. Στην παρέα εκτός από τους Bajofondo έρχονται οι Orishas, η Luz Casal και πολλοί άλλοι ισπανόφωνοι και μη.