Το να χαρακτηρίσω σοκαριστική την είδηση που εμφανίστηκε το πρωινό της περασμένης Πέμπτης είναι μάλλον λίγο. Στην αρχή θεώρησα ότι απλώς αφορούσε τον ιό της ετεροχρονισμένης ευαισθησίας για τα θύματα βίας που χτυπάει τα τελευταία χρόνια το διαδίκτυο. Άλλωστε στην Ηλεία και δη στη Νέα Μανωλάδα τα κρούσματα σοβαρών επιθέσεων σε μετανάστες πολλαπλασιάζονται διαρκώς. Σύντομα αντιλήφθηκα ότι επρόκειτο για κάποιο καινούργιο περιστατικό και μάλιστα καινοφανές και ιδιαίτερα επικίνδυνο. Η είδηση είναι γνωστή και δε χρειάζεται να μπω σε λεπτομέρειες. Διαβάστε μια σύνοψη εδώ.
Μέσα σε ελάχιστες ώρες το συγκεκριμένο γεγονός έλαβε δύο σημαντικές προεκτάσεις. Από τη μία, η ενασχόληση των ξένων ΜΜΕ επιβεβαίωσε ότι οι ελληναράδες τσιφλικάδες και τα σκυλιά τους μπορούν να πλήξουν πολύ περισσότερο τον ελληνικό τουρισμό από μια διαδήλωση σωματείων και συνδικάτων. Από την άλλη, τα αντανακλαστικά των Ελλήνων χρηστών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (για παράδειγμα) απέδειξαν περίτρανα ότι ο μόνος λόγος που δεν υπάρχει σοβαρή αντίδραση στην Ελλάδα είναι επειδή δε θέλουμε - καθότι οι επαναστάσεις του καναπέ είναι το φόρτε μας. Το μποϊκοτάζ των προϊόντων της εταιρείας του δουλεμπόρου "Βαγγελάτος Α.Ε." όπως και κάθε αντίστοιχη κίνηση καταναλωτών έχει μόνο έμμεσο ιδεολογικό υπόβαθρο και μάλλον δεν απειλεί σοβαρά το κατεστημένο αφού περιορίζεται σε μεμονωμένα περιστατικά.
Η πιο σημαντική παράμετρος της δολοφονικής αυτής επίθεσης είναι ότι έγινε εναντίον εργαζομένων. Σε μια περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη και φορτισμένη στην Ελλάδα, με την ανεργία να σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και τα εργασιακά δικαιώματα να συρρικνώνονται, κάποιοι εργαζόμενοι αποφάσισαν να αντιδράσουν και το πλήρωσαν ακριβά. Δε θα ήταν άστοχος ο ισχυρισμός ότι το πλήθος μεταναστών που βρίσκεται στο γεωγραφικό χώρου του ελληνικού κράτους σε αυτή τη συγκυρία είναι πραγματική ευλογία. Υπάρχει έτσι ρεαλιστική πιθανότητα να ξεκινήσει επιτέλους κάποια σοβαρή αντίδραση ενάντια στον εργασιακό Μεσαίωνα που διαμορφώνουν η τρόικα και οι φίλοι της, εντός και εκτός. Εμείς οι Έλληνες, τα "γνήσια τέκνα των προγόνων μας", αποδεικνυόμαστε ανίκανοι, όντας ιδιαίτερα απασχολημένοι να μεμψιμοιρούμε για την κρίση και την κακή μας τύχη.
Δεν είναι λοιπόν μονάχα το δολοφονικό χέρι των επιστατών των εργατών που πρέπει να κοπεί. Οι βάσεις για ανάλογες επιθέσεις έχουν μπει από τις κυβερνήσεις και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές στον τομέα της εργασίας και της οικονομίας. Για παράδειγμα, εργοδότες οδηγούνται στον εισαγγελέα για τη μη καταβολή φόρων στο δημόσιο, αλλά οι απλήρωτοι εργαζόμενοι αφήνουν παγερά αδιάφορες τις οικονομικές διωκτικές αρχές και την επιθεώρηση εργασίας.
Κι αν η παράμετρος της εργασίας είναι αυτή που πρέπει να προβληθεί περισσότερο, για ορισμένους αυτοαποκαλούμενους "πατριώτες" το στοιχείο που ξεχωρίζει είναι η χώρα καταγωγής των εργαζομένων και η υπόνοια ότι «ζούσαν και εργάζονταν παράνομα στην Ελλάδα». Θα προσπαθήσω να το γράψω όσο πιο πολιτισμένα μπορώ:
Σκατά στα μούτρα των πατριωτών, των ιδεολογικών ταγών τους και των άβουλων ακολούθων τους.
Δεν υπάρχει παράνομη ζωή. Δεν υπάρχει παράνομη ανθρώπινη ύπαρξη και παρουσία σε οποιαδήποτε γωνιά αυτού του κόσμου - και πέρα από αυτόν. Οι νομοθεσίες των κρατών, η αστυνόμευση των συνόρων και η επινόηση λέξεων όπως "πρόσφυγας", "μετανάστης" και "αλλοδαπός" επιχειρούν να οριοθετήσουν γεωγραφικά τις ζωές των ανθρώπων. Κάπως έτσι, η ελεύθερη μετακίνηση πολιτών της Ε.Ε. εντός των χωρών της έφτασε να θεωρείται μεγάλη παραχώρηση, ενώ θα έπρεπε να είναι αυτονόητη και να έχει καθολική εφαρμογή.
Όσα νομοθετικά τερατουργήματα κι αν δημιουργηθούν καταρρέουν μπροστά σε θεμελιώδεις ανθρώπινες αξίες. Η ανθρώπινη ζωή, το "δικαίωμα του ζην" κατά κάποιο τρόπο, είναι εγγενής και δε μπορεί να ξηλωθεί παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των εξουσιών να την προσδιορίσουν τοπικά και ενίοτε χρονικά.
Η φωτογραφία εξωφύλλου προέρχεται από το Ηλεία-live
Αυτή την Πέμπτη και κάθε Πέμπτη από τις οχτώ ως τις δέκα το βράδυ, το Letras españolas συντονίζεται στο ifeelradio για να περιηγηθεί μουσικά με τους Viajeros του ispania.gr. σε τόπους μακρινούς, χωρίς ανάγκη για ταυτότητες, διαβατήρια και σφραγίδες.
Μέσα σε ελάχιστες ώρες το συγκεκριμένο γεγονός έλαβε δύο σημαντικές προεκτάσεις. Από τη μία, η ενασχόληση των ξένων ΜΜΕ επιβεβαίωσε ότι οι ελληναράδες τσιφλικάδες και τα σκυλιά τους μπορούν να πλήξουν πολύ περισσότερο τον ελληνικό τουρισμό από μια διαδήλωση σωματείων και συνδικάτων. Από την άλλη, τα αντανακλαστικά των Ελλήνων χρηστών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (για παράδειγμα) απέδειξαν περίτρανα ότι ο μόνος λόγος που δεν υπάρχει σοβαρή αντίδραση στην Ελλάδα είναι επειδή δε θέλουμε - καθότι οι επαναστάσεις του καναπέ είναι το φόρτε μας. Το μποϊκοτάζ των προϊόντων της εταιρείας του δουλεμπόρου "Βαγγελάτος Α.Ε." όπως και κάθε αντίστοιχη κίνηση καταναλωτών έχει μόνο έμμεσο ιδεολογικό υπόβαθρο και μάλλον δεν απειλεί σοβαρά το κατεστημένο αφού περιορίζεται σε μεμονωμένα περιστατικά.
Η πιο σημαντική παράμετρος της δολοφονικής αυτής επίθεσης είναι ότι έγινε εναντίον εργαζομένων. Σε μια περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη και φορτισμένη στην Ελλάδα, με την ανεργία να σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και τα εργασιακά δικαιώματα να συρρικνώνονται, κάποιοι εργαζόμενοι αποφάσισαν να αντιδράσουν και το πλήρωσαν ακριβά. Δε θα ήταν άστοχος ο ισχυρισμός ότι το πλήθος μεταναστών που βρίσκεται στο γεωγραφικό χώρου του ελληνικού κράτους σε αυτή τη συγκυρία είναι πραγματική ευλογία. Υπάρχει έτσι ρεαλιστική πιθανότητα να ξεκινήσει επιτέλους κάποια σοβαρή αντίδραση ενάντια στον εργασιακό Μεσαίωνα που διαμορφώνουν η τρόικα και οι φίλοι της, εντός και εκτός. Εμείς οι Έλληνες, τα "γνήσια τέκνα των προγόνων μας", αποδεικνυόμαστε ανίκανοι, όντας ιδιαίτερα απασχολημένοι να μεμψιμοιρούμε για την κρίση και την κακή μας τύχη.
Δεν είναι λοιπόν μονάχα το δολοφονικό χέρι των επιστατών των εργατών που πρέπει να κοπεί. Οι βάσεις για ανάλογες επιθέσεις έχουν μπει από τις κυβερνήσεις και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές στον τομέα της εργασίας και της οικονομίας. Για παράδειγμα, εργοδότες οδηγούνται στον εισαγγελέα για τη μη καταβολή φόρων στο δημόσιο, αλλά οι απλήρωτοι εργαζόμενοι αφήνουν παγερά αδιάφορες τις οικονομικές διωκτικές αρχές και την επιθεώρηση εργασίας.
Κι αν η παράμετρος της εργασίας είναι αυτή που πρέπει να προβληθεί περισσότερο, για ορισμένους αυτοαποκαλούμενους "πατριώτες" το στοιχείο που ξεχωρίζει είναι η χώρα καταγωγής των εργαζομένων και η υπόνοια ότι «ζούσαν και εργάζονταν παράνομα στην Ελλάδα». Θα προσπαθήσω να το γράψω όσο πιο πολιτισμένα μπορώ:
Σκατά στα μούτρα των πατριωτών, των ιδεολογικών ταγών τους και των άβουλων ακολούθων τους.
Δεν υπάρχει παράνομη ζωή. Δεν υπάρχει παράνομη ανθρώπινη ύπαρξη και παρουσία σε οποιαδήποτε γωνιά αυτού του κόσμου - και πέρα από αυτόν. Οι νομοθεσίες των κρατών, η αστυνόμευση των συνόρων και η επινόηση λέξεων όπως "πρόσφυγας", "μετανάστης" και "αλλοδαπός" επιχειρούν να οριοθετήσουν γεωγραφικά τις ζωές των ανθρώπων. Κάπως έτσι, η ελεύθερη μετακίνηση πολιτών της Ε.Ε. εντός των χωρών της έφτασε να θεωρείται μεγάλη παραχώρηση, ενώ θα έπρεπε να είναι αυτονόητη και να έχει καθολική εφαρμογή.
Όσα νομοθετικά τερατουργήματα κι αν δημιουργηθούν καταρρέουν μπροστά σε θεμελιώδεις ανθρώπινες αξίες. Η ανθρώπινη ζωή, το "δικαίωμα του ζην" κατά κάποιο τρόπο, είναι εγγενής και δε μπορεί να ξηλωθεί παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των εξουσιών να την προσδιορίσουν τοπικά και ενίοτε χρονικά.
Η φωτογραφία εξωφύλλου προέρχεται από το Ηλεία-live
Αυτή την Πέμπτη και κάθε Πέμπτη από τις οχτώ ως τις δέκα το βράδυ, το Letras españolas συντονίζεται στο ifeelradio για να περιηγηθεί μουσικά με τους Viajeros του ispania.gr. σε τόπους μακρινούς, χωρίς ανάγκη για ταυτότητες, διαβατήρια και σφραγίδες.