Οι φωτογραφίες ανήκουν στην Άννα Ευαγγελοπούλου και το Mix Grill.
Τρείς γεμάτες ώρες με τραγούδια καινούργια, αλλά και παλαιότερα, με αφιέρωση στα μέλη των Ξύλινα Σπαθιά, που κλείνουν 20 χρόνια από τη μέρα που δημιουργήθηκαν κι έναν Παυλίδη τόσο χαρούμενο, τόσο ξεχωριστό σε ένα γεμάτο Gagarin.
Το βράδυ της Παρασκευής λοιπόν βρεθήκαμε στο γνωστό συναυλιακό στέκι της Αθήνας για το αντάμωμα με τον Παύλο και τις νέες μουσικές δημιουργίες του. Πριν λίγες ημέρες, η Inner Ear είχε την ευγενή καλοσύνη να μας στείλει το νέο δίσκο του Παυλίδη με τίτλο "Ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί." Όπως καταλαβαίνετε, ο δίσκος ήταν μόνιμα στο repeat και μετά από τουλάχιστον 30 ακροάσεις, θα έλεγα ότι συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφει ο Βαγγέλης Ορφανίδης στην παρουσίαση του δίσκου. Τα τραγούδια του δίσκου έχουν μια κοινή συνισταμένη: τον ήλιο, την αισιοδοξία, τη μελωδία.
Οι φωτογραφίες ανήκουν στην Άννα Ευαγγελοπούλου και το Mix Grill.
Το "Ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί" είναι το καλύτερο Ελληνικό album που έχω ακούσει φέτος και είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα είναι ψηλά στη Λίστα με τα καλύτερα δισκάκια της χρονιάς. Οι νέες μουσικές προτάσεις του Παύλου δεν ξεφεύγουν από το ύφος του, αλλά θα έλεγα ότι "τραβούν" λίγο περισσότερο τις προηγούμενες συνθέσεις του και "ανακαλύπτουν" νέες μελωδίες, οι οποίες "ντύνονται" με πολλαπλά όργανα, πέρα από τα συνήθη (κιθάρες και πλήκτρα).
Όλα αυτά τα στοιχεία ανέμενα στη χθεσινή βραδιά και τα πήρα με το παραπάνω... Ο κόσμος γέμισε το Gagarin και θα έλεγα ότι ήταν ως επί το πλείστον καλά διαβασμένος και προετοιμασμένος για ότι θα άκουγε από τον Παύλο. Ήταν εντυπωσιακό ότι στα περισσότερα τραγούδια του, το κοινό τραγουδούσε και χειροκροτούσε με το πρώτο άρπισμα της κιθάρας. Αυτόν τον κόσμο ονειρεύεται κάθε μουσικός, αυτόν θέλει στη συναυλία του...
Λόγω του κόσμου, ο Παύλος ήταν χαρούμενος, γεμάτος, ευτυχισμένος και το έδειχνε. Το χαμόγελο ήταν καρφωμένο στα χείλη του στο τέλος κάθε τραγουδιού. Μάλιστα, προς το τέλος της συναυλίας, στο "Ζεστό Αέρα" των Ξύλινα Σπαθιά, ο ίδιος άφησε το μικρόφωνο κι άρχισε να χορεύει για λίγο...
Οι φωτογραφίες ανήκουν στην Άννα Ευαγγελοπούλου και το Mix Grill.
Για τρείς ολόκληρες ώρες, οι B-Movies κι ο Παύλος Παυλίδης παρουσίασαν το νέο δίσκο τους και βέβαια θυμήθηκαν πολλά παλαιότερα τραγούδια τους. Όσοι περίμεναν ότι θα άκουγαν πολλά γνωστά τραγούδια των Ξύλινα Σπαθιά, μάλλον έχουν χάσει επαφή με τον Παύλο, τα τελευταία χρόνια. Τα Σπαθιά χαρακτηρίζουν τον Παυλίδη σε όλους τους μουσικόφιλους, όπως οι Τρύπες τον Αγγελάκα. Όμως και οι δύο έχουν καταφέρει με κόπο, ιδρώτα και ταλέντο να δημιουργήσουν τραγούδια και δίσκους, που μπορούν να γεμίσουν τις συναυλίες τους με λίγα πρόσθετα τραγούδια των συγκροτημάτων, που τους έκαναν γνωστούς.
Μόλις τρία ήταν τα τραγούδια των Σπαθιών ("Φωτιά στο λιμάνι", "Τώρα αρχίζω και θυμάμαι", "Βροχοποιός"), που έπαιξε ο Παύλος και τα ήξερε το ευρύ κοινό. Έπαιξε κι άλλα βέβαια ("Ζεστός αέρας", "Σαν εσένα", "Σιωπή", "Μόνο αυτό", "Ένα παράξενο τραγούδι")... Περίπου το 1/4 του setlist ήταν τραγούδια των Ξύλινα Σπαθιά. Πιστεύω ότι δεν είναι μακριά η στιγμή που ο Παύλος θα παίζει ακόμη λιγότερα και σε κάποιες περιπτώσεις κανένα τραγούδι των Σπαθιών. Όχι, αυτός δεν είναι ο στόχος του παραπάνω σχολίου μου. Είναι η δικαίωση της solo πορείας ενός από τους πολύ ξεχωριστούς μουσικούς της χώρας μας.
Η συναυλία του Παυλίδη περιείχε όλα τα νέα τραγούδια του. Τα περισσότερα από αυτά έγιναν δεκτά από τον κόσμο με ζεστασιά και κάποια από αυτά (Μαίρη, Λαθρεπιβάτης, Θα 'ρθει μια μέρα) με θερμό χειροκρότημα. Τα τραγούδια που ξεχώρισα για την εκτέλεση και την αποδοχή τους από τον κόσμο ήταν τα "Σε ζωγράφισα", "Αερικό", "Το στοιχειωμένο σπίτι", "Μόχα", "Ζεστός αέρας" και το "Τώρα αρχίζω και θυμάμαι".
Ένα από τα στοιχεία που είδα σ' αυτή τη συναυλία και μου έκανε πολύ καλή εντύπωση είναι τα post-rock στοιχεία που πρόσθεσε σε κάποια τραγούδια ο Παύλος. Υπήρχαν στιγμές που ένιωθες ότι το τραγούδι σε ταξιδεύει, σε παρασέρνει, σε τραβάει μακριά... Αυτό το έβλεπες και στον Παύλο.
Έπαιξε λιγότερο από δύο ώρες, έκανε ένα μικρό διάλειμμα, ξαναβγήκε κι έπαιξε άλλα 10 τραγούδια, μας χαιρέτησε κι έκανε ένα encore 7 τραγουδιών! Τι άλλο να ζητήσεις από μια τέτοια βραδιά; Μια αφιέρωση στα μέλη των Ξύλινα Σπαθιά, είκοσι χρόνια μετά τη δημιουργία του συγκροτήματος. Το έκανε κι αυτό, λίγο πριν τραγουδήσουμε μαζί του το "Φωτιά στο λιμάνι". Έκλεισε τη συναυλία και μας είπε ότι αυτή ήταν μια βραδιά που δε θα ξεχάσει ποτέ... Μεγάλη κουβέντα που έχουν πει αρκετοί μουσικοί στο παρελθόν... Κι όμως, πιστεύω ότι την εννοούσε. Φαινόταν στο πρόσωπο του, στο χαμόγελο του...
Setlist:
Pararom
Η νύχτα
Λαθρεπιβάτης
Άσε με εδώ
Τόσο κοντά
Το αεροπλάνο
Το ίδιο λάθος
Θα 'ρθει μια μέρα
Ελλάδα
Κούκλα
Σε ζωγράφισα
Αερικό
Μηχανή
Αυτό
Αντικαταπληκτικά
Το στοιχειωμένο σπίτι
Βροχοποιός
Όσο μικραίνω
Μόχα
Δεν είμαι από δω
Λευκή Καταιγίδα
Ζεστός αέρας
--- Μικρό Διάλειμμα ---
Ο κατάδικος
Μαίρη
Το καλοκαίρι
Ατελιέ
Χωρίς εσένα
Το ποδήλατο
Η ανάμνηση της ευτυχίας
Σαν εσένα
Φωτιά στο Λιμάνι
Τώρα αρχίζω και θυμάμαι
-- Encore --
Σιωπή
Μόνο αυτό
Περιμένω
Όσο ο αέρας
