Στο From An Ancient Star ο Jim Jupp (aka Belbury Poly), πλάθει με χαρακτηριστική άνεση μια σκοτεινή ρετρό ατμόσφαιρα πιστή στον ιδιαίτερο χαρακτήρα και στη ιδιόμορφη αισθητική της Ghost Box (της οποίας είναι και συνιδρυτής μαζί με τον Julian House και μάλιστα έχουν καθιερώσει και τον όρο hauntology για να περιγράφει το στίγμα της), μια ατμόσφαιρα που παραπέμπει σε ταινίες και σειρές επιστημονικής φαντασίας, με κύριο εργαλείο αναλογικούς ηλεκτρονικούς ήχους και φανερές τις επιρροές από BBC Radiophonic Workshop, αλλά θα έλεγα και από Jean Michel Jarre.
Το album μοιάζει να γυρίζει γύρω από τη κεντρική ιδέα ότι έχουμε δεχτεί επίθεση από κάποιο εξωγήινο πολιτισμό ή κάτι τέτοιο και παρά την μάλλον δυσοίωνη και απειλητική αυτή προοπτική, ο Jupp δεν πέφτει στη παγίδα να παρουσιάσει ένα ψυχρό, βαρύ και καταθλιπτικό ήχο, αντίθετα εμπλουτίζει τον υπερφυσικό του κόσμο και με μια ξέγνοιαστη χορευτική διάθεση όπως αυτή στα «Remember Tomorrow», «A Great Day Out», «From An Ancient Star», «The All At Once Club» και βέβαια με εξαιρετικές, ψυχεδελικά σφυρηλατημένες μελωδίες όπως το απόλυτο αριστούργημα «A Year And A Day», ή το Kraut «The Hidden Door», αλλά και ο αλά Blade Runner επίλογος με το «Seed Ships». Οι Belbury Poly συνεχίζουν μετά τα «The Willows» (2004) και «The Owl's Map» (2006), να επεκτείνουν την αναφορά τους στο ρετρό ήχο της δεκαετίας του '70, παρουσιάζοντας ένα μεγαλειώδες album που σε ανταμείβει με τον προσιτό ήχο και τη σκοτεινή του αθωότητα, προκαλεί την μνήμη και κυρίως, δε νοσταλγεί, αλλά χρησιμοποιεί το μουσικό παρελθόν ως ένα πρίσμα για το παρόν.
8.4
Το album μοιάζει να γυρίζει γύρω από τη κεντρική ιδέα ότι έχουμε δεχτεί επίθεση από κάποιο εξωγήινο πολιτισμό ή κάτι τέτοιο και παρά την μάλλον δυσοίωνη και απειλητική αυτή προοπτική, ο Jupp δεν πέφτει στη παγίδα να παρουσιάσει ένα ψυχρό, βαρύ και καταθλιπτικό ήχο, αντίθετα εμπλουτίζει τον υπερφυσικό του κόσμο και με μια ξέγνοιαστη χορευτική διάθεση όπως αυτή στα «Remember Tomorrow», «A Great Day Out», «From An Ancient Star», «The All At Once Club» και βέβαια με εξαιρετικές, ψυχεδελικά σφυρηλατημένες μελωδίες όπως το απόλυτο αριστούργημα «A Year And A Day», ή το Kraut «The Hidden Door», αλλά και ο αλά Blade Runner επίλογος με το «Seed Ships». Οι Belbury Poly συνεχίζουν μετά τα «The Willows» (2004) και «The Owl's Map» (2006), να επεκτείνουν την αναφορά τους στο ρετρό ήχο της δεκαετίας του '70, παρουσιάζοντας ένα μεγαλειώδες album που σε ανταμείβει με τον προσιτό ήχο και τη σκοτεινή του αθωότητα, προκαλεί την μνήμη και κυρίως, δε νοσταλγεί, αλλά χρησιμοποιεί το μουσικό παρελθόν ως ένα πρίσμα για το παρόν.
8.4