Κάποιες φορές όταν θέλεις να δώσεις κάποιες εξηγήσεις, χρειάζεται να παίρνεις να πράγματα από την αρχή, ακόμα κι όταν πρόκειται για την 9η τέχνη. Ο λόγος είναι προφανής. Τα γονίδια των μωρών κληρονομούνται κυρίως από τους γονείς τους αλλά και από προηγούμενες γενιές.
Ήθελα πολύ καιρό τώρα να γράψω για έναν από τους πατέρες της 9ης τέχνης, τον Will Eisner (1917-2005), ο οποίος μέχρι τα βαθιά βιολογικά γεράματα έβαζε το λιθαράκι του την τέχνη των κόμικς που κάποιοι από εμάς αγαπούν πολύ. Και λέω βιολογικά διότι αυτοί οι τύποι απλά δεν γίνεται να γεράσουν πνευματικά, κρατάνε μέσα τους την παιδικότητα τους ακόμα και αν σχεδιάζουν graphic novels για ενήλικους. Μάλλον το ίδιο ισχύει και για τους αναγνώστες τους (χεχε).
Ο Will Eisner γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης από γονείς Εβραίους μετανάστες, οι οποίοι διαισθάνθηκαν εξ’ αρχής τόσο τις καλλιτεχνικές όσο και τις επιχειρηματικές ικανότητες του γιου τους, ιδιότητες που είχε κληρονομήσει από τους ίδιους. Η Ν. Υόρκη ήταν μοιραίο να είναι η μεγάλη επιρροή και έμπνευση για τη δημιουργία των έργων ενός Όρσον Γουέλς των Κόμικς, κυρίως των graphic novels, τα οποία είναι κατά ένα μεγάλο μέρος αυτοβιογραφικά.
Μεγαλώνοντας σε γκέτο, κάνοντας διάφορες δουλειές από εδώ κι από εκεί, διαβάζοντας αρκετά, συνειδητοποίησε νωρίς ότι μπορείς να ξεπεράσεις τα εμπόδια και να αναδειχτείς μόνο με επίπονη προσωπική προσπάθεια και σκληρή δουλειά. Ήταν αδιανόητο άλλωστε, ειδικά εκείνες τις εποχές, να επιβιώσεις μόνο από την τέχνη σου αν δεν έχεις και το ταλέντο να το συντηρήσεις. Κι ο Eisner όχι απλά επιβίωσε αλλά έβγαλε και χρήματα και μάλιστα το 1939 σε ηλικία τρυφερή (22) που η Αμερική είχε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Είχε το ταλέντο και το πνεύμα(spirit) να το κάνει.
Μετά το περιοδικό Wow, τη συνεργασία Eisner-Iger και τη δημιουργία διαφόρων έργων όπως το «The Dreamer» , μαντέψτε για ποιόν, ο Eisner δημιουργεί το “The Spirit”, με ήρωα ένα μασκοφόρο ντετέκτιβ (οξύμωρο?) που του έδινε μεγάλη ευελιξία στο να δημιουργεί σενάρια περιπέτειας και που κατά τη γνώμη μου ενέπνευσε πολλούς σουπερ-ηρωικούς δημιουργούς στο μέλλον. Αυτό το «έργο» συνεχίστηκε για πολλά χρόνια ακόμα και μετά τον πόλεμο.
Κατά τα τέλη της δεκαετίας του 70 γεννάται με το “Contract with God” η πιο ώριμη εκδοχή των comics, αυτό που θα ονομαστεί αργότερα graphic novel και που θα ρίξει τείχη τύπου «τα κόμικς δεν μπορούν να είναι λογοτεχνία». Περιλαμβάνει 4 διαδοχικές (sequential) καθημερινές ιστορίες σε λαϊκές πολυκατοικίες (γκέτο) του Μπρονξ στα 30ς, με κορυφαία την ομώνυμη. Αυτό στη συνέχεια έγινε τριλογία μαζί με τα μετέπειτα έργα του “A Life Force” και το “Dropsie Avenue” και ήταν ο λόγος που αποφάσισα να γράψω γι’ αυτόν.
Δε θα ήθελα να κουράσω γράφοντας για όλα τα άλλα έργα του, τα οποία είμαι σίγουρη ότι είναι κορυφαία, όπως το “New York: the Big City” ή το “To The Heart of the Storm” κι ας μην τα έχω διαβάσει ακόμα. Απλά πιστεύω ότι ο συνδυασμός πενάκι-σενάριο του Will Eisner αξίζει Όσκαρ. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που κάποιοι το σκέφτηκαν και απονέμουν για τους κορυφαίους κομίστες και τις καλύτερες εκδόσεις τα Eisner Awards κάθε χρόνο, ως ελάχιστο φόρο τιμής στον πατέρα και δάσκαλο της 9ης τέχνης.
Ήθελα πολύ καιρό τώρα να γράψω για έναν από τους πατέρες της 9ης τέχνης, τον Will Eisner (1917-2005), ο οποίος μέχρι τα βαθιά βιολογικά γεράματα έβαζε το λιθαράκι του την τέχνη των κόμικς που κάποιοι από εμάς αγαπούν πολύ. Και λέω βιολογικά διότι αυτοί οι τύποι απλά δεν γίνεται να γεράσουν πνευματικά, κρατάνε μέσα τους την παιδικότητα τους ακόμα και αν σχεδιάζουν graphic novels για ενήλικους. Μάλλον το ίδιο ισχύει και για τους αναγνώστες τους (χεχε).
Ο Will Eisner γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης από γονείς Εβραίους μετανάστες, οι οποίοι διαισθάνθηκαν εξ’ αρχής τόσο τις καλλιτεχνικές όσο και τις επιχειρηματικές ικανότητες του γιου τους, ιδιότητες που είχε κληρονομήσει από τους ίδιους. Η Ν. Υόρκη ήταν μοιραίο να είναι η μεγάλη επιρροή και έμπνευση για τη δημιουργία των έργων ενός Όρσον Γουέλς των Κόμικς, κυρίως των graphic novels, τα οποία είναι κατά ένα μεγάλο μέρος αυτοβιογραφικά. Μεγαλώνοντας σε γκέτο, κάνοντας διάφορες δουλειές από εδώ κι από εκεί, διαβάζοντας αρκετά, συνειδητοποίησε νωρίς ότι μπορείς να ξεπεράσεις τα εμπόδια και να αναδειχτείς μόνο με επίπονη προσωπική προσπάθεια και σκληρή δουλειά. Ήταν αδιανόητο άλλωστε, ειδικά εκείνες τις εποχές, να επιβιώσεις μόνο από την τέχνη σου αν δεν έχεις και το ταλέντο να το συντηρήσεις. Κι ο Eisner όχι απλά επιβίωσε αλλά έβγαλε και χρήματα και μάλιστα το 1939 σε ηλικία τρυφερή (22) που η Αμερική είχε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Είχε το ταλέντο και το πνεύμα(spirit) να το κάνει.
Μετά το περιοδικό Wow, τη συνεργασία Eisner-Iger και τη δημιουργία διαφόρων έργων όπως το «The Dreamer» , μαντέψτε για ποιόν, ο Eisner δημιουργεί το “The Spirit”, με ήρωα ένα μασκοφόρο ντετέκτιβ (οξύμωρο?) που του έδινε μεγάλη ευελιξία στο να δημιουργεί σενάρια περιπέτειας και που κατά τη γνώμη μου ενέπνευσε πολλούς σουπερ-ηρωικούς δημιουργούς στο μέλλον. Αυτό το «έργο» συνεχίστηκε για πολλά χρόνια ακόμα και μετά τον πόλεμο.Κατά τα τέλη της δεκαετίας του 70 γεννάται με το “Contract with God” η πιο ώριμη εκδοχή των comics, αυτό που θα ονομαστεί αργότερα graphic novel και που θα ρίξει τείχη τύπου «τα κόμικς δεν μπορούν να είναι λογοτεχνία». Περιλαμβάνει 4 διαδοχικές (sequential) καθημερινές ιστορίες σε λαϊκές πολυκατοικίες (γκέτο) του Μπρονξ στα 30ς, με κορυφαία την ομώνυμη. Αυτό στη συνέχεια έγινε τριλογία μαζί με τα μετέπειτα έργα του “A Life Force” και το “Dropsie Avenue” και ήταν ο λόγος που αποφάσισα να γράψω γι’ αυτόν.
Δε θα ήθελα να κουράσω γράφοντας για όλα τα άλλα έργα του, τα οποία είμαι σίγουρη ότι είναι κορυφαία, όπως το “New York: the Big City” ή το “To The Heart of the Storm” κι ας μην τα έχω διαβάσει ακόμα. Απλά πιστεύω ότι ο συνδυασμός πενάκι-σενάριο του Will Eisner αξίζει Όσκαρ. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που κάποιοι το σκέφτηκαν και απονέμουν για τους κορυφαίους κομίστες και τις καλύτερες εκδόσεις τα Eisner Awards κάθε χρόνο, ως ελάχιστο φόρο τιμής στον πατέρα και δάσκαλο της 9ης τέχνης.Σχετικό θέμα