Τα μηνύματα που λαμβάνω τον τελευταίο καιρό είναι σαφή. Όπου κι αν στρέψω το βλέμμα μου, βλέπω την εικόνα του… Υπάρχει κάποιος ήρωας που λατρεύεις και πρεέπει να κάαανεις το επόμενο βήμα. Να τον προσεγγίσεις για κουβεντούλα-συνέντευξη. Ο συγκεκριμένος ήρωας πολύ πρόσφατα έγινε - με σεβασμό και επιτυχία οφείλω να ομολογήσω - κομιξοήρωας από το πενάκι του Joann Sfar (μεταφράστηκε στα ελληνικά για τις εκδόσεις Πατάκη τέλη του 2009) και γι' αυτό πήρα το θάρρος. Μέχρι τώρα ήταν, είναι και θα είναι πάντα ο λαμπερός πρωταγωνιστής ενός από τα αριστουργήματα της λογοτεχνίας για μικρούς και μεγάλους, του Μικρού Πρίγκιπα.
Διαπλανητικό ταξίδι δε είχα ξανακάνει. Άλλωστε δε γινόταν αλλιώς. Ο φίλος μας είχε έρθει ήδη μια φορά στον πλανήτη γη και δεν ήξερα αν θα έρχονταν ποτέ ξανά. Έψαξα να βρω τα αποδημητικά άγρια πουλιά. Toυς παρακάλεσα να με οδηγήσουν στον μικρό χρυσόμαλλο αγόρι. Μου επέτρεψαν να γίνω μέρος της αγέλης τους, όπως είχε κάνει και κείνος. Αν και υψοφοβική, αποφάσισα να το κάνω. Στην αρχή είχα κλειστά τα μάτια αλλά σιγά-σιγά με κέρδισε το μεγαλείο του τοπίου, εντός κι εκτός γης. Τα πουλιά με απόθεσαν στην μικρό πλανήτη, στο οποίο τελικά παρέμεινα περισσότερο από όσο φανταζόμουν, και ο μικρός μας φίλος με καλοδέχτηκε, σαν να με περίμενε (όχι δεν την ψώνισα).
MΠ: Καλώς ήρθες! Χαίρομαι που ήρθες γιατί είχα τελειώσει τις δουλειές μου και βαριόμουν.
MG: Καλώς σε βρήκα. Είσαι πολύ πιο όμορφος και λαμπερός από κοντά! (τι ξεστόμισα με το καλημέρα!)
ΜΠ: Σε ευχαριστώ πολύ. Θέλω να σε ρωτήσω κάτι. (Και μου δείχνει τη φωτογραφία με το κουτί). Τι βλέπεις εδώ;MG: Ένα αρνί μέσα σε ένα κασόνι του απαντώ. Και συνεχίζω με κρίση ειλικρίνειας. Θέλω να ξέρεις ότι δυστυχώς δεν είμαι παιδί ώστε να έχω τόσο μεγάλη φαντασία. Απλά έχω διαβάσει την ιστορία της συνάντησής σου με τον πιλότο. Γι' αυτό και ήθελα να σε γνωρίσω.
ΜΠ: Επομένως ξέρεις το λόγο για τον οποίο είναι σε κουτί.
MG: Νομίζω ναι. Του χρησιμεύει για σπίτι. Νομίζω ότι φοράει και ...φίμωτρο για να μη φάει το όμορφο και μοναδικό λουλούδι σου (καλά ποιος παίρνει συνέντευξη σε ποιόν;).
ΜΠ: Σωστά. Θέλω να σου ζητήσω μια χάρη. Πριν ξεκινήσουμε να μιλάμε είναι απαραίτητο να «δημιουργήσουμε δεσμό» ανάμεσά μας, όπως μου είχε πει η όμορφη κόκκινη αλεπού.
MG: Τι θέλεις να πεις;
ΜΠ: Αυτή τη στιγμή για σένα δεν είμαι παρά ένα μικρό αγόρι και εσύ για μένα είσαι ένας άνθρωπος όπως εκατομμύρια άλλοι πάνω στη γη. Θα κάτσεις μαζί μου και θα με πλησιάζεις σιγά-σιγά. Πρέπει να έχεις υπομονή. Στην αρχή δε θα μιλάμε. Τα λόγια είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα θα κάθεσαι λίγο πιο κοντά μου. Στη συνέχεια θα μιλήσουμε.
Την ιστορία τη γνώριζα παρόλο που για μένα δεν ήταν απλά ένα μικρό αγόρι, αλλά ένας πρίγκιπας. Του έκανα τη χάρη, αν και είχα ένα σφίξιμο στο στομάχι για το που οδηγούσε αυτός ο δεσμός. Κάθε μέρα ερχόμασταν όλο και πιο κοντά και τότε κατάλαβα τι εννοούσε ο μικρός μου φίλος. Η ευτυχία έρχεται μέσα από μικρές καθημερινές στιγμές χωρίς να είναι απαραίτητα τα λόγια. Φτάνει να έχεις υπομονή. Όταν πλέον ήρθαμε πολύ κοντά άρχισα να ρωτάω. Είχα και μια αποστολή!
MG: Θέλεις να μου πεις πως περνάει ο χρόνος στον αστεροειδή Β612;ΜΠ: Ο χρόνος περνάει δύσκολα στον πλανήτη μου. Δεν έχω πολλά να κάνω. Καθαρίζω τα 2 ενεργά ηφαίστεια που βλέπεις ακόμα και αυτό που δεν είναι ενεργό. Ποτέ δε ξέρεις! Βγάζω τα βλαστάρια τα Μπαομπάπ γιατί αν μεγαλώσουν θα πνίξουν τον πλανήτη μου. Και βέβαια ποτίζω και φροντίζω το όμορφο λουλούδι μου, που το είχα παρατήσει όσο έλειπα στη γη. Αυτές οι δουλειές επαναλαμβάνονται πολύ συχνά. Η μοναδική μου διασκέδαση, αν και μελαγχολική, είναι να βλέπω το ηλιοβασίλεμα που εμφανίζεται πολλές φορές τη μέρα στον τόπο μου. Τώρα όμως που ήρθες εσύ είμαι ευχαριστημένος γιατί έχω ακόμα μια φίλη. Κρίμα που δε σε είχα συναντήσει στο ταξίδι μου στη γη.
MG: (…) Το ίδιο ισχύει και για μένα. Αλήθεια! Πόσο σημαντικό ήταν για σένα εκείνο το ταξίδι;
ΜΠ: Όσο δε φαντάζεσαι. Ανακάλυψα φίλους και γνώρισα πολλά πράγματα. Έγινα φίλος με την αλεπού και το πιλότο. Γνώρισα ότι το λουλούδι μου είναι μοναδικό όχι γιατί δεν υπάρχουν άλλα σαν αυτό αλλά γιατί του έχω αφιερώσει χρόνο κι αυτό το κάνει σημαντικό. Επίσης γνώρισα τους κατοίκους άλλων πλανητών πριν φτάσω στη γη. Το βασιλιά, το ματαιόδοξο, το μπεκρή, τον επιχειρηματία – τι ανώφελο επάγγελμα- αυτό που αναβόσβηνε το φανάρι, το γεωγράφο.
MG: Και τι έμαθες;
ΜΠ: Πάει και τελείωσε. Εσείς οι μεγάλοι είστε πολύ παράξενοι. Νοιάζεστε για τα πιο ανούσια πράγματα και κοιτάζετε μόνο το περιτύλιγμα. Η έρημος είναι όμορφη γιατί μέσα της κρύβεται ένα πηγάδι. Και το φίδι ακόμα, που λέτε ότι είναι κακό, εμένα με βοήθησε να γυρίσω στο σπίτι μου και στο λουλούδι μου, όταν είχε κλείσει ο κύκλος παραμονής μου στη γη.
MG: (Έτοιμη να βάλω τα κλάματα) Μάλλον ήρθε η ώρα να φύγω. Μόλις συνειδητοποίησα ότι έχω δημιουργήσει δεσμούς –ευτυχώς- με κάποιους ανθρώπους στη γη και δεν μπορώ ζήσω χωρίς αυτούς. Μου είναι όμως δύσκολο να σε αφήσω.ΜΠ: Όταν θα κοιτάζεις τον ουρανό τη νύχτα εγώ θα γελώ κι εσύ θα ξέρεις, όπως και ο πιλότος, ότι θα έχεις αστέρια που γελάνε γιατί μένω σε ένα από αυτά.
MG: Σε ευχαριστώ για όλα Mικρέ μου Πρίγκιπα!
ΜΠ: Κι εγώ σε ευχαριστώ. Τώρα που είσαι φίλη μου θα μοιραστώ ένα μυστικό μαζί σου. Μόνο με την ΚΑΡΔΙΑ βλέπεις καλά, το σημαντικό τα μάτια δεν το βλέπουν. ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ!