Και πώς ο χρόνος και οι συγκυρίες μάς έφεραν σε τούτη εδώ την πόλη, περίπλοκο να το εξηγήσω. Το πώς βρεθήκαμε στο Her Majesty's Theatre σας το αποκαλύπτω με μια λέξη: MUSICAL!
Το Λονδίνο φημίζεται για τις θεατρικές του παραστάσεις μεταξύ των οποίων ένας μεγάλος αριθμός αποτελούν musical.Το "Phantom Of the Opera" είναι από τα πιο φημισμένα, γι'αυτό και τα βήματά μας οδηγήθηκαν Παρασκευή βράδυ στο συγκεκριμένο θέατρο.
Πρόκειται για μια "ιστορική" παράσταση που για πρώτη φορά ανέβηκε το 1986 και από τότε εξακολουθεί να μετράει εκατοντάδες παραστάσεις ανα έτος-με διαφορετικούς φυσικά συντελεστές και ηθοποιούς.
Την υπόθεση πάνω κάτω την γνωρίζουμε όλοι: Μια γοητευτική χορεύτρια της όπερας διδάσκεται μαθήματα φωνητικής από έναν δάσκαλο που δεν έχει δει ποτέ της, διότι ακούει μόνο την φωνή του. Αυτό το φάντασμα που την "στοιχειώνει" είναι ερωτευμένο μαζί της και κάνει τα πάντα για να την δει να παίρνει πρωταγωνιστικό ρόλο σε κάποια όπερα. Τι συμβαίνει όμως όταν μπαίνει σε κίνδυνο η σωματική ακεραιότητα των υπόλοιπων μελών της όπερας; Θα το ανεχτεί αυτό η γοητευμένη από τον δάσκαλό της Κριστιν;
Το έργο, πέρα από το επίπεδο της πλοκής, αναδεικνύει το ανταγωνιστικό δίδυμο "ομορφιάς-ασχήμιας". Το φάντασμα είναι μια γοητευτική παρουσία, όμως πίσω από τη μάσκα κρύβεται ένα τερατόμορφο πρόσωπο. Πώς η εξωτερική ασχήμια μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο πραγματικά άσχημο; Πώς είναι δυνατό η ψυχή ενός ανθρώπου να μαυρίζει και να γίνεται καθρέπτης του φόβου για την κοινωνική απόρριψη; Και τέλος, πώς η αληθινή αγάπη αποδεικνύει πως μια μάσκα δεν έχει καμία σημασία όταν μπορείς να δεις την ψυχή του άλλου;
Όλα τα παραπάνω είχαμε την ευκαιρία να συλλογιστούμε όταν η παράσταση τελείωσε και τα φώτα άναψαν.
Το λονδρέζικο μιούζικαλ είναι μια ιεροτελεστία. Οι θεατές κομψοί (βεβαίως,βεβαίως!) περιμένουν στο φουαγιέ, ενώ οι ταξιθέτες ντυμένοι με κλασικές στολές βοηθούν τον κόσμο να βρει τη θέση του, ακόμα και στην περίπτωση καθυστερημένης προσέλευσης. Μόλις κλείνουν τα φώτα η παράσταση αρχίζει αμέσως.
Ενώ στην αρχή η σκηνή σου δίνει την εντύπωση πως είναι μικρή, στη συνέχεια έχεις την ευκαιρία να δεις τα σκηνικά να ξεδιπλώνονται το ένα μετά το άλλο φανερώνοντας το βάθος της. Οι ηθοποιοί ήταν εξαιρετικοί και μάλιστα με φοβερές φωνητικές ικανότητες, από τους πρωταγωνιστές μέχρι και τους δευτερεύοντες ρόλους, ενώ τα κουστούμια της παράστασης ήταν πολύ ξεχωριστά, ειδικά στη σκηνή "Masquerade". Η ορχήστρα που πλαισίωνε το έργο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με φτωχά "playback" καθώς μας κρατούσε από την πρώτη στιγμή σε κατάσταση ανατριχίλας. Στο τέλος αποζημιώθηκε διότι έλαβε το πιο δυνατό χειροκρότημα-μετά το φάντασμα.
Οι πρωταγωνιστές Geronimo Rauch και Sofia Escobar ξεχώριζαν και αποτελούσαν πολύ δυνατές παρουσίες στη σκηνή, υποστηρίζοντας δυναμικά τον ρόλο τους.
Δύο πράγματα που με εντυπωσίασαν: καταρχάς, το γεγονός πως μέσα στο θέατρο έβλεπες να διαδραματίζεται ένα άλλο θέατρο-η όπερα. Δεύτερον, ο συγχρονισμός όλων των συντελεστών ειδικά στη σκηνή που ο πολυέλαιος πέφτει προς το μέρος των ηθοποιών.
Το μόνο αρνητικό που θα μπορούσα να αναφέρω είναι ότι ενώ το εισιτήριο ήταν αρκετά ακριβό (πολύ για κάποιον που δεν του αρέσει το θέατρο ή το μιούζικαλ), η θέση που είχαμε δεν μάς επέτρεπε να δούμε τις σκηνές που διαδραματίζονταν κοντά στο ταβάνι, γιατί ο εξώστης εκτεινόταν από πάνω μας. Σίγουρα κάποιες θέσεις είναι καλές ή λιγότερο καλές γι'αυτό και υπάρχει διαβάθμιση στις τιμές, όμως με αυτό τον τρόπο αλλοιώνεται ένα μεγάλο μέρος της αντίληψής μας για το έργο και την πλοκή του.
Συνοπτικά, ήταν μια από τις ωραιότερες παραστάσεις που έχω παρακολουθήσει! Και αν ο δρόμος σας σάς φέρει στο Λονδίνο, μην χάσετε την ευκαιρία να πάτε, ακόμα και αν δεν είστε λάτρεις του musical!
Cast
Geronimo Rauch: The Phantom
Sofia Escobar : Christine
Sean Palmer: Raoul
Claire Moore: Carlotta Guidicelli
Jacinta Mulcahy: Madame Giry
Jeremy Secomb: Piangi
Andy Hockley: Monsieur Firmin
Martin Ball: Monsieur Andre
Cat Lane: Meg Giry
Η Olivia Brereton και η Harriet Jones έπαιξαν τη Christine σε ειδικές εμφανίσεις.
Creative
Music: Andrew Lloyd Webber
Lyrics: Charles Hart & Richard Stilgoe
Book: Richard Stilgoe & Andrew Lloyd Webber
Director: Hal Prince
Musical Staging & Choreography: Gillian Lynne
Production Design: Maria Bjornson
Lighting Design: Andrew Bridge
Sound: Martin Levan
Orchestrations: David Cullen
Πολύ σύντομα θα ακολουθήσει αφιέρωμα του MixGrill στο Musical. Προς το παρόν σας αποχαιρετώ με το αγαπημένο μου κομμάτι της παράστασης (και της ταινίας) που πλαισιώνει μια από τις πιο ερωτικά φορτισμένες σκηνές.
Το Λονδίνο φημίζεται για τις θεατρικές του παραστάσεις μεταξύ των οποίων ένας μεγάλος αριθμός αποτελούν musical.Το "Phantom Of the Opera" είναι από τα πιο φημισμένα, γι'αυτό και τα βήματά μας οδηγήθηκαν Παρασκευή βράδυ στο συγκεκριμένο θέατρο.
Πρόκειται για μια "ιστορική" παράσταση που για πρώτη φορά ανέβηκε το 1986 και από τότε εξακολουθεί να μετράει εκατοντάδες παραστάσεις ανα έτος-με διαφορετικούς φυσικά συντελεστές και ηθοποιούς.
Την υπόθεση πάνω κάτω την γνωρίζουμε όλοι: Μια γοητευτική χορεύτρια της όπερας διδάσκεται μαθήματα φωνητικής από έναν δάσκαλο που δεν έχει δει ποτέ της, διότι ακούει μόνο την φωνή του. Αυτό το φάντασμα που την "στοιχειώνει" είναι ερωτευμένο μαζί της και κάνει τα πάντα για να την δει να παίρνει πρωταγωνιστικό ρόλο σε κάποια όπερα. Τι συμβαίνει όμως όταν μπαίνει σε κίνδυνο η σωματική ακεραιότητα των υπόλοιπων μελών της όπερας; Θα το ανεχτεί αυτό η γοητευμένη από τον δάσκαλό της Κριστιν;
Το έργο, πέρα από το επίπεδο της πλοκής, αναδεικνύει το ανταγωνιστικό δίδυμο "ομορφιάς-ασχήμιας". Το φάντασμα είναι μια γοητευτική παρουσία, όμως πίσω από τη μάσκα κρύβεται ένα τερατόμορφο πρόσωπο. Πώς η εξωτερική ασχήμια μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο πραγματικά άσχημο; Πώς είναι δυνατό η ψυχή ενός ανθρώπου να μαυρίζει και να γίνεται καθρέπτης του φόβου για την κοινωνική απόρριψη; Και τέλος, πώς η αληθινή αγάπη αποδεικνύει πως μια μάσκα δεν έχει καμία σημασία όταν μπορείς να δεις την ψυχή του άλλου;
Όλα τα παραπάνω είχαμε την ευκαιρία να συλλογιστούμε όταν η παράσταση τελείωσε και τα φώτα άναψαν.
Το λονδρέζικο μιούζικαλ είναι μια ιεροτελεστία. Οι θεατές κομψοί (βεβαίως,βεβαίως!) περιμένουν στο φουαγιέ, ενώ οι ταξιθέτες ντυμένοι με κλασικές στολές βοηθούν τον κόσμο να βρει τη θέση του, ακόμα και στην περίπτωση καθυστερημένης προσέλευσης. Μόλις κλείνουν τα φώτα η παράσταση αρχίζει αμέσως.
Ενώ στην αρχή η σκηνή σου δίνει την εντύπωση πως είναι μικρή, στη συνέχεια έχεις την ευκαιρία να δεις τα σκηνικά να ξεδιπλώνονται το ένα μετά το άλλο φανερώνοντας το βάθος της. Οι ηθοποιοί ήταν εξαιρετικοί και μάλιστα με φοβερές φωνητικές ικανότητες, από τους πρωταγωνιστές μέχρι και τους δευτερεύοντες ρόλους, ενώ τα κουστούμια της παράστασης ήταν πολύ ξεχωριστά, ειδικά στη σκηνή "Masquerade". Η ορχήστρα που πλαισίωνε το έργο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με φτωχά "playback" καθώς μας κρατούσε από την πρώτη στιγμή σε κατάσταση ανατριχίλας. Στο τέλος αποζημιώθηκε διότι έλαβε το πιο δυνατό χειροκρότημα-μετά το φάντασμα.
Οι πρωταγωνιστές Geronimo Rauch και Sofia Escobar ξεχώριζαν και αποτελούσαν πολύ δυνατές παρουσίες στη σκηνή, υποστηρίζοντας δυναμικά τον ρόλο τους.
Δύο πράγματα που με εντυπωσίασαν: καταρχάς, το γεγονός πως μέσα στο θέατρο έβλεπες να διαδραματίζεται ένα άλλο θέατρο-η όπερα. Δεύτερον, ο συγχρονισμός όλων των συντελεστών ειδικά στη σκηνή που ο πολυέλαιος πέφτει προς το μέρος των ηθοποιών.
Το μόνο αρνητικό που θα μπορούσα να αναφέρω είναι ότι ενώ το εισιτήριο ήταν αρκετά ακριβό (πολύ για κάποιον που δεν του αρέσει το θέατρο ή το μιούζικαλ), η θέση που είχαμε δεν μάς επέτρεπε να δούμε τις σκηνές που διαδραματίζονταν κοντά στο ταβάνι, γιατί ο εξώστης εκτεινόταν από πάνω μας. Σίγουρα κάποιες θέσεις είναι καλές ή λιγότερο καλές γι'αυτό και υπάρχει διαβάθμιση στις τιμές, όμως με αυτό τον τρόπο αλλοιώνεται ένα μεγάλο μέρος της αντίληψής μας για το έργο και την πλοκή του.
Συνοπτικά, ήταν μια από τις ωραιότερες παραστάσεις που έχω παρακολουθήσει! Και αν ο δρόμος σας σάς φέρει στο Λονδίνο, μην χάσετε την ευκαιρία να πάτε, ακόμα και αν δεν είστε λάτρεις του musical!
Cast
Geronimo Rauch: The Phantom
Sofia Escobar : Christine
Sean Palmer: Raoul
Claire Moore: Carlotta Guidicelli
Jacinta Mulcahy: Madame Giry
Jeremy Secomb: Piangi
Andy Hockley: Monsieur Firmin
Martin Ball: Monsieur Andre
Cat Lane: Meg Giry
Η Olivia Brereton και η Harriet Jones έπαιξαν τη Christine σε ειδικές εμφανίσεις.
Creative
Music: Andrew Lloyd Webber
Lyrics: Charles Hart & Richard Stilgoe
Book: Richard Stilgoe & Andrew Lloyd Webber
Director: Hal Prince
Musical Staging & Choreography: Gillian Lynne
Production Design: Maria Bjornson
Lighting Design: Andrew Bridge
Sound: Martin Levan
Orchestrations: David Cullen
Πολύ σύντομα θα ακολουθήσει αφιέρωμα του MixGrill στο Musical. Προς το παρόν σας αποχαιρετώ με το αγαπημένο μου κομμάτι της παράστασης (και της ταινίας) που πλαισιώνει μια από τις πιο ερωτικά φορτισμένες σκηνές.