Ταξίδεψα πίσω στο χρόνο, στην Αμερική της δεκαετίας του 50 για να συναντήσω έναν μεγαλόσωμο και πολύ ενδιαφέροντα τύπο και τον ιδιαίτερο κόσμο που τον περιβάλλει, αφενός γιατί είμαι φαν και αφετέρου γιατί με αυτούς τους τύπους οφείλεις να τα πηγαίνεις καλά….
Ο John Blacksad είναι ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ με γατίσιο κεφαλάκι αλλά και μυαλό. Σωματικά φέρνει σε …μπράβο. Στην ψυχή του κρύβεται ένα παιδί με ηθικές αξίες. Όλοι οι χαρακτήρες της κομικσο-σειράς Blacksad έχουν χαρακτηριστικά ζώων, ενώ το σώμα τους είναι ανθρώπινο. Η μαγκιά των δημιουργών του Juan Díaz Canales (σενάριο) & Juanjo Guarnido (σκίτσο) είναι στο ότι ανάλογα με το επάγγελμα, το χαρακτήρα κλπ. έχουν και τα αντίστοιχα μουτράκια. Π.χ. Ο γόνος πλούσιας οικογένειας είναι Δαλματίας, ενώ ο μεγαλο-επιστήμονας είναι κουκουβάγια. Η εξουσία (που συνήθως κολυμπάει στη διαφθορά) εμφανίζεται ως λευκή αρκούδα, κόκορας κλπ και οι κακοί-παράνομοι παρουσιάζονται σαν ερπετά, τρωκτικά ή αρπακτικά. Μην γελιέστε όμως! Δεν πρόκειται για παραμύθι. Οι ιστορίες μας είναι σκοτεινές και βίαιες αλλά ο ήρωας μας, ως αιλουροειδές, τις μυρίζει γρήγορα και τις προλαβαίνει. Όπως καταλαβαίνετε, είχα λίγο άγχος για το πώς θα με δεχτεί για τη συνέντευξη αλλά μάλλον η «μυρωδιά» μου δεν τον ενόχλησε.
Συναντηθήκαμε στο γραφείο του και σε φάση που έχει «λύσει» την υπόθεση «Κόκκινη Ψυχή» (τελευταίο άλμπουμ). Εκεί έπαθα μεγαλύτερο σοκ γιατί από κοντά είναι γοητευτικότερος. Βλέμμα και στυλ α λα Χάμφρευ Μπόγκαρτ ως Μάρλοου αλλά στο πολύ πιο καλογυμνασμένο και… γατίσιο. Κατάπια τη γλώσσα μου, και δεν είναι σύνηθες. Όπως θα καταλάβετε και από τα λίγα λόγια που ανταλλάξαμε είναι από αυτή την πάστα του άντρα που… «δε χρειάζεται να προσπαθήσει πολύ».
MG: (γκλουπ) Καλημέρα. Έρχομαι από το μέλλον και συγκεκριμένα από 2010 και θα ήθελα να τα πούμε λίγο.
JB: Καλημέρα σας κυρία μου (χειροφίλημα). Ώστε υπάρχει ακόμα η ανθρωπότητα μετά τον Ψυχρό πόλεμο? Εντυπωσιακό!
MG: Υπάρχουμε αλλά δε θα ήθελα να μπω σε λεπτομέρειες γιατί φοβάμαι ότι θα σε απογοητεύσω. Μπορώ να σου μιλάω στο ενικό John?
JB: Μα φυσικά! Εφόσον μου επιτραπεί να κάνω το ίδιο κι εγώ. Φαίνεται ότι οι γυναίκες του 21ου αιώνα δε μασάνε τα λόγια τους..
MG: Εννοείται. (μπαίνω στο ψητό). Οι υποθέσεις που έχεις αναλάβει έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον ακόμα και για το σύγχρονο κόσμο. Θα ήθελες να μας πεις λίγα λόγια για την τελευταία υπόθεση σου με τον Otto Liebber , τον ατομικό επιστήμονα. Απ’ ότι κατάλαβα είχε και συναισθηματική επιβάρυνση για σένα.
JB: Χμμμμ. Έχουμε και λέμε. Ο φίλος Otto {δεν υπάρχει μόνο ο Ρεχάγκελ} ξαναεμφανίστηκε στη ζωή μου σε μια φάση που βαριόμουν φρικτά. Ήμουν στο Λας Βέγκας ως σωματοφύλακας {δεν υπάρχει μόνο ο Κόστνερ} ενός πλούσιου τύπου, έπρεπε να
ξεπληρώσω ένα χρέος βλέπεις {οι ωραίοι έχουν χρέη, μάφι σταμάτα να σκέφτεσαι, συγκεντρώωωωσου}. Τον συνόδευα σε μια αίθουσα τέχνης και είδα μια αφίσα για ένα συνέδριο με θέμα «Ενέργεια για την ειρήνη» και εισηγητή τον καθηγητή Otto Liebber. Μου ξύπνησε δυνατές αναμνήσεις γιατί τον είχα καθηγητή στην ανήσυχη εφηβεία μου.
Διακήρυττε
όπως και ο πατέρας του ότι «όλοι δικαιούνται μια δεύτερη ευκαιρία». Με φώναζε «ξεφτέρι». Πήγα λοιπόν να τον βρω.
MG: Αν δε κάνω λάθος δε συνάντησες μόνο τον Otto. Είχες και άλλες γνωριμίες.
JB: (μειδίαμα) Φαντάζομαι αναφέρεσαι στη γοητευτική συγγραφέα και βοηθό του Άλμα Μάγιερ….
MG: Και όχι μόνο. Τον πλούσιο Samouel Gotfield που ήταν ο «χορηγός» και διάφορους άλλους της αυλής του, τους «12 αποστόλους», στους οποίους ανήκε και ο Otto.
JB: (γκρρρ &$#@*&^). Μη μου μιλάς για τον κομμουνιστή του σαλονιού γιατί ανακατεύομαι. Συγνώμη. Η υπόθεση ήταν πολύ περισσότερο πολύπλοκη απ’ όσο φανταζόμουν και δυστυχώς ο ευφυής καθηγητής δεν ήταν το πρότυπο που είχα στο μυαλό μου. Αποδείχτηκε ότι είχε παρελθόν. Είχε σχετιστεί με τον ναζισμό και τα πλήρωνε τώρα. Προσπαθούσαν να το σκοτώσουν. Το μυστικό μια φόρμουλας ενός μυστικού όπλου που είχε ανακαλύψει παραλίγο να το πάρουν οι ρώσοι με πολύ έξυπνο τρόπο. Καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει λόγος να μπω σε λεπτομέρειες.
MG: Για άλλη μια φορά μπλέχτηκες με τον χειρότερο υπόκοσμο, τη διεφθαρμένη εξουσία. Η επέμβασή σου όμως έσωσε την κατάσταση….
JB: Ναι, αλλά έχασα στον έρωτα. Είχα υποσχεθεί στη γυναίκα που ερωτεύτηκα (η βοηθός που λέγαμε) να την πάω στους καταρράκτες Νιαγάρα -ήταν και η μοναδική επιθυμία της- και την έστησα για τα καλά.
MG: Κρίμα. Δεν μου φαίνεσαι τύπος που στήνεις τις γυναίκες.
JB: Δεν είμαι αλλά δυστυχώς η προτεραιότητες μου ήταν η σωτηρία ενός παιλιού φίλου και η αποφυγή ενός πολέμου.
MG: Τελικά όμως μένεις πάντα μόνος σε όλες τις ιστορίες που έχω διαβάσει.
JB: Οι δημιουργοί μου αποφασίζουν για μένα.
MG: …Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου.
JB: Κι εγώ. Τα σέβη μου στις κυρίες του 21ου αιώνα. (χειροφίλημα)….
Στο ταξίδι της επιστροφής σκεφτόμουν ότι ο κύριος ήταν πολύ...γάτος και αναρωτιόμουν. Τι είναι χειρότερο? Oι ζωόμορφοι άνθρωποι ή τα ανθρωπόμορφα ζώα?
(Το Μπλάκσαντ είχε πρωτοεμφανιστεί στα ελληνικά στο 9 της Ελευθεροτυπίας και στη συνέχεια εκδόθηκαν 3 άλμπουμ από τις εκδόσεις «Ελευθεροτυπία 9», το «Κάπου ανάμεσα στις σκιές» , το «Αρκτικό Έθνος» και το πιο πρόσφατο «Κόκκινη Ψυχή». Οι φωτογραφίες προέρχονται απο τα συγκεκριμένα άλμπουμ)
Ο John Blacksad είναι ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ με γατίσιο κεφαλάκι αλλά και μυαλό. Σωματικά φέρνει σε …μπράβο. Στην ψυχή του κρύβεται ένα παιδί με ηθικές αξίες. Όλοι οι χαρακτήρες της κομικσο-σειράς Blacksad έχουν χαρακτηριστικά ζώων, ενώ το σώμα τους είναι ανθρώπινο. Η μαγκιά των δημιουργών του Juan Díaz Canales (σενάριο) & Juanjo Guarnido (σκίτσο) είναι στο ότι ανάλογα με το επάγγελμα, το χαρακτήρα κλπ. έχουν και τα αντίστοιχα μουτράκια. Π.χ. Ο γόνος πλούσιας οικογένειας είναι Δαλματίας, ενώ ο μεγαλο-επιστήμονας είναι κουκουβάγια. Η εξουσία (που συνήθως κολυμπάει στη διαφθορά) εμφανίζεται ως λευκή αρκούδα, κόκορας κλπ και οι κακοί-παράνομοι παρουσιάζονται σαν ερπετά, τρωκτικά ή αρπακτικά. Μην γελιέστε όμως! Δεν πρόκειται για παραμύθι. Οι ιστορίες μας είναι σκοτεινές και βίαιες αλλά ο ήρωας μας, ως αιλουροειδές, τις μυρίζει γρήγορα και τις προλαβαίνει. Όπως καταλαβαίνετε, είχα λίγο άγχος για το πώς θα με δεχτεί για τη συνέντευξη αλλά μάλλον η «μυρωδιά» μου δεν τον ενόχλησε.
Συναντηθήκαμε στο γραφείο του και σε φάση που έχει «λύσει» την υπόθεση «Κόκκινη Ψυχή» (τελευταίο άλμπουμ). Εκεί έπαθα μεγαλύτερο σοκ γιατί από κοντά είναι γοητευτικότερος. Βλέμμα και στυλ α λα Χάμφρευ Μπόγκαρτ ως Μάρλοου αλλά στο πολύ πιο καλογυμνασμένο και… γατίσιο. Κατάπια τη γλώσσα μου, και δεν είναι σύνηθες. Όπως θα καταλάβετε και από τα λίγα λόγια που ανταλλάξαμε είναι από αυτή την πάστα του άντρα που… «δε χρειάζεται να προσπαθήσει πολύ».
MG: (γκλουπ) Καλημέρα. Έρχομαι από το μέλλον και συγκεκριμένα από 2010 και θα ήθελα να τα πούμε λίγο.
JB: Καλημέρα σας κυρία μου (χειροφίλημα). Ώστε υπάρχει ακόμα η ανθρωπότητα μετά τον Ψυχρό πόλεμο? Εντυπωσιακό!
MG: Υπάρχουμε αλλά δε θα ήθελα να μπω σε λεπτομέρειες γιατί φοβάμαι ότι θα σε απογοητεύσω. Μπορώ να σου μιλάω στο ενικό John?
JB: Μα φυσικά! Εφόσον μου επιτραπεί να κάνω το ίδιο κι εγώ. Φαίνεται ότι οι γυναίκες του 21ου αιώνα δε μασάνε τα λόγια τους..
MG: Εννοείται. (μπαίνω στο ψητό). Οι υποθέσεις που έχεις αναλάβει έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον ακόμα και για το σύγχρονο κόσμο. Θα ήθελες να μας πεις λίγα λόγια για την τελευταία υπόθεση σου με τον Otto Liebber , τον ατομικό επιστήμονα. Απ’ ότι κατάλαβα είχε και συναισθηματική επιβάρυνση για σένα.
JB: Χμμμμ. Έχουμε και λέμε. Ο φίλος Otto {δεν υπάρχει μόνο ο Ρεχάγκελ} ξαναεμφανίστηκε στη ζωή μου σε μια φάση που βαριόμουν φρικτά. Ήμουν στο Λας Βέγκας ως σωματοφύλακας {δεν υπάρχει μόνο ο Κόστνερ} ενός πλούσιου τύπου, έπρεπε να
ξεπληρώσω ένα χρέος βλέπεις {οι ωραίοι έχουν χρέη, μάφι σταμάτα να σκέφτεσαι, συγκεντρώωωωσου}. Τον συνόδευα σε μια αίθουσα τέχνης και είδα μια αφίσα για ένα συνέδριο με θέμα «Ενέργεια για την ειρήνη» και εισηγητή τον καθηγητή Otto Liebber. Μου ξύπνησε δυνατές αναμνήσεις γιατί τον είχα καθηγητή στην ανήσυχη εφηβεία μου.
Διακήρυττε
όπως και ο πατέρας του ότι «όλοι δικαιούνται μια δεύτερη ευκαιρία». Με φώναζε «ξεφτέρι». Πήγα λοιπόν να τον βρω. MG: Αν δε κάνω λάθος δε συνάντησες μόνο τον Otto. Είχες και άλλες γνωριμίες.
JB: (μειδίαμα) Φαντάζομαι αναφέρεσαι στη γοητευτική συγγραφέα και βοηθό του Άλμα Μάγιερ….
MG: Και όχι μόνο. Τον πλούσιο Samouel Gotfield που ήταν ο «χορηγός» και διάφορους άλλους της αυλής του, τους «12 αποστόλους», στους οποίους ανήκε και ο Otto.
JB: (γκρρρ &$#@*&^). Μη μου μιλάς για τον κομμουνιστή του σαλονιού γιατί ανακατεύομαι. Συγνώμη. Η υπόθεση ήταν πολύ περισσότερο πολύπλοκη απ’ όσο φανταζόμουν και δυστυχώς ο ευφυής καθηγητής δεν ήταν το πρότυπο που είχα στο μυαλό μου. Αποδείχτηκε ότι είχε παρελθόν. Είχε σχετιστεί με τον ναζισμό και τα πλήρωνε τώρα. Προσπαθούσαν να το σκοτώσουν. Το μυστικό μια φόρμουλας ενός μυστικού όπλου που είχε ανακαλύψει παραλίγο να το πάρουν οι ρώσοι με πολύ έξυπνο τρόπο. Καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει λόγος να μπω σε λεπτομέρειες.
MG: Για άλλη μια φορά μπλέχτηκες με τον χειρότερο υπόκοσμο, τη διεφθαρμένη εξουσία. Η επέμβασή σου όμως έσωσε την κατάσταση….
JB: Ναι, αλλά έχασα στον έρωτα. Είχα υποσχεθεί στη γυναίκα που ερωτεύτηκα (η βοηθός που λέγαμε) να την πάω στους καταρράκτες Νιαγάρα -ήταν και η μοναδική επιθυμία της- και την έστησα για τα καλά.
MG: Κρίμα. Δεν μου φαίνεσαι τύπος που στήνεις τις γυναίκες.
JB: Δεν είμαι αλλά δυστυχώς η προτεραιότητες μου ήταν η σωτηρία ενός παιλιού φίλου και η αποφυγή ενός πολέμου.
MG: Τελικά όμως μένεις πάντα μόνος σε όλες τις ιστορίες που έχω διαβάσει.
JB: Οι δημιουργοί μου αποφασίζουν για μένα.
MG: …Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου.
JB: Κι εγώ. Τα σέβη μου στις κυρίες του 21ου αιώνα. (χειροφίλημα)….
Στο ταξίδι της επιστροφής σκεφτόμουν ότι ο κύριος ήταν πολύ...γάτος και αναρωτιόμουν. Τι είναι χειρότερο? Oι ζωόμορφοι άνθρωποι ή τα ανθρωπόμορφα ζώα?
(Το Μπλάκσαντ είχε πρωτοεμφανιστεί στα ελληνικά στο 9 της Ελευθεροτυπίας και στη συνέχεια εκδόθηκαν 3 άλμπουμ από τις εκδόσεις «Ελευθεροτυπία 9», το «Κάπου ανάμεσα στις σκιές» , το «Αρκτικό Έθνος» και το πιο πρόσφατο «Κόκκινη Ψυχή». Οι φωτογραφίες προέρχονται απο τα συγκεκριμένα άλμπουμ)
Σχετικό θέμα