Συνεχίζοντας την σειρά των posts μέσα από τη στήλη μας Radio Free Europe επεκτείνομαι σε συνεντεύξεις με συγκεκριμένους παραγωγούς εκπομπών που παρακολουθώ κάμποσα χρόνια με ενδιαφέρον. Ξεκινώ σήμερα με τον Δημήτρη Κατσουρίνη που γνώρισα το 2002 μέσα από τις εκπομπές του στον παλιό καλό Rock FM αρχικά Σαββατοκύριακα 12-2 μαζί με τον Μάκη Παπασημακόπουλο και αργότερα solo στην ίδια συχνότητα 2-4 το μεσημέρι, πριν τον Μανώλη Κιλισμανή, για κάποια χρόνια. Μετά από μια παύση μερικών ετών ξανασυνάντησα τον Δημήτρη με την εκπομπή off the record στο mindradio κάθε Πέμπτη βράδυ 11-1, τα δύο τελευταία χρόνια, ενώ παράλληλα, από το περασμένο φθινόπωρο, κάνει την εμφάνισή του ως Soul Squire στο indieground Radio κάθε Δευτέρα βράδυ 8-10.
- Πότε ξεκίνησε η σχέση σου με το ραδιόφωνο σαν ακροατής; Τί άκουγες πριν ξεκινήσεις τις δικές σου εκπομπές;
Ξεκίνησε κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 με Γιάννη Πετρίδη στο Πρώτο Πρόγραμμα. Επίσης εκείνη την εποχή θυμάμαι το «Μπουμ στον Αέρα» με τον Άκη Έβενη. Αργότερα, μόνιμα συντονισμένος στον Αθήνα 984, κόλλησα με το καταπληκτικό «Μαύρο Βελούδο» του Γιώργου Πολυχρονίου, το οποίο μου έδωσε πολλά ερεθίσματα για να εντρυφήσω στον μαγικό κόσμο της soul. Όταν σιγά – σιγά οι μουσικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί άρχισαν να εξειδικεύονται, άκουγα Ηχώ FM (που κάποια εποχή, τα βράδια γινόταν και Jazz FM) και ακόμα περισσότερο ΚΛΙΚ FM – ειδικά τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του. Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 στράφηκα προς τον Ρόδον για να ακολουθήσει λίγο αργότερα και ο Rock FM.
- Πότε ξεκίνησες τις δικές σου εκπομπές;
Όταν ήμουν μικρός, καθόμουν στο σαλόνι του σπιτιού μου και μιλούσα μόνος μου μπροστά σε ένα ψεύτικο μικρόφωνο, αλλάζοντας ταυτόχρονα τους δίσκους των γονιών μου! Ήθελα να πιστεύω ότι αυτές οι «εκπομπές» αποτελούσαν πρόβα για τις κανονικές εκπομπές που θα έκανα όταν μεγάλωνα. Το 2002 ένιωσα ότι δε μπορούσα να περιμένω άλλο και έστειλα ένα demo στον Rock FM. Ήμουν τυχερός γιατί ο τότε διευθυντής το άκουσε και του άρεσε, αλλά και γιατί υπήρχαν διαθέσιμες ώρες. Το timing ήταν ιδανικό. Ξεκινήσαμε Σαββατοκύριακα παρέα με τον Μάκη Παπασημακόπουλο σαν δίδυμο και μετά από λίγους μήνες ο καθένας απέκτησε το δικό του δίωρο… Από το 2008 είμαι στο Mind Radio με την εκπομπή “off the record”.
- Τι είδους μουσική μπορεί να ακούσει κάποιος στις εκπομπές σου; Υπάρχει προτίμηση σε κάποιο συγκεκριμένο είδος; Με τι κριτήριο επιλέγεις την μουσική που ακούμε σε αυτές;
Η βάση του “off the record” είναι αιχμάλωτη της αγάπης μου για τη soul μουσική. Εννοείται βέβαια ότι παίζονται και όλα τα συγγενικά είδη: Rhythm & Blues, Funk, Acid Jazz, αλλά και σφήνες από Blues και Jazz. Από εκεί και πέρα, μπορεί κανείς να ακούσει από Bob Dylan, μέχρι Paul Weller και από Sonics μέχρι Vampire Weekend. Να μην ξεχάσω και κάποιες ιδιαίτερες pop - rock αγάπες που μπορεί να ξεκινούν από τα 60’s και να καταλήγουν στα 90’s (με τα 80’s να κατέχουν τιμητική θέση). Προσπαθώ να βγαίνει προς τα έξω ένα οργανωμένο σύνολο, το οποίο όμως να συντίθεται από σχετικά ετερόκλητα ακούσματα. Από εκεί και πέρα, νέες κυκλοφορίες εναλλάσσονται με κάποιες βουτιές στο παρελθόν, ενώ η συναυλιακή επικαιρότητα πάντα δίνει χρήσιμες και ωραίες πάσες για να ακουστούν κάποια πράγματα…
- Ποιες είναι οι διαφορές που διακρίνεις, αν υπάρχουν, στην εκπομπή σου στο Mind radio σε σχέση με τις εκπομπές που έκανες στον Rock FM;
Όταν κάποιος εντάσσεται στο πρόγραμμα ενός σταθμού όπως είναι ο Rock FM που έχει διαμορφωμένο κοινό, προσπαθεί να δώσει το δικό του στίγμα λειτουργώντας όμως, εντός κάποιων πλαισίων και κρατώντας κάποιες ισορροπίες. Για παράδειγμα, θεωρώ ότι δεν έχει νόημα στον Rock FM να βάλεις μια ολόκληρη ώρα soul, είναι όμως ωραίο να βάλεις ένα – δύο εμβόλιμα χαρακτηριστικά κομμάτια, αν θες κάτι τέτοιο. Στην πλειοψηφία τους, τα web radios δεν εμφανίζουν ακόμα τέτοια εξειδίκευση, μόνο ένα γενικότερο πλαίσιο αισθητικής, οπότε εξ αρχής υπάρχει μεγαλύτερη ευελιξία. Από εκεί και πέρα, πιστεύω ότι οι εκπομπές μου στον Rock FM ήταν ο καθρέφτης των πραγμάτων που άκουγα περισσότερο τότε, ενώ το “off the record” αντικατοπτρίζει απόλυτα την παρούσα σχέση μου με τα μουσικά τεκταινόμενα.
- Ποια η γνώμη σου για το playlist που κυριαρχεί στους περισσότερους ραδιοφωνικούς σταθμούς στα FM;
Το μουσικό ραδιόφωνο με το οποίο μεγάλωσα και αγάπησα ήταν εντελώς διαφορετικό. Δεν μου αρέσει αυτή η συντριπτική ομοιογένεια που επιβάλλει το playlist, καταργώντας τον ιδιαίτερο χαρακτήρα κάθε εκπομπής, καθώς επίσης και το ότι τα τραγούδια που παίζονται είναι πολύ λίγα σε αριθμό. Από την άλλη δεν μπορώ να μην έχω υπόψη μου, ότι ειδικά στο κομμάτι της διεθνούς μουσικής που έχω ασχοληθεί, το κοινό στην Ελλάδα είναι περιορισμένο και η αγορά απελπιστικά μικρή. Δεν θα ήθελα λοιπόν να κρίνω εκ του ασφαλούς δουλειές και επιχειρήσεις άλλων. Σίγουρα όμως, χρειάζονται περισσότεροι άνθρωποι με όραμα γύρω από τη μουσική και το ραδιόφωνο, αλλά και περισσότεροι άνθρωποι που να μπορούν να διαχειριστούν σωστά το όραμα αυτό.
- Ποιες ραδιοφωνικές εκπομπές – φωνές ξεχωρίζεις και σου αρέσει να ακούς;
Στο συμβατικό ραδιόφωνο ξεχωρίζω κάποιες εκπομπές του Εν Λευκώ, όπως για παράδειγμα αυτή του Μανώλη Οικονόμου. Να μην ξεχάσω και τις εκπομπές των Θανάση Μήνα και Νίκου Πετρουλάκη, «Στο Κόκκινο» 105,5. Στα web radios, να ξεκινήσω από τον Mind όπου βρήκα παλιούς και έκανα νέους φίλους, τις εκπομπές των οποίων ακούω τακτικά (Σορώτος, Δαμίγος, Χρίσταινας, Tsamar Brothers, mixgrill, Fragile, Wanderer). Από εκεί και πέρα, υπάρχει ο poplie με τις προτάσεις του Νίκου Γκότση και ο indiegroundradio, με εκπομπές (Μπούρας, Κωνσταντέλλος) που παίζουν τα καλά καινούρια «εναλλακτικά» albums. Οφείλω κάπου εδώ να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τα παιδιά του indieground, που δίνουν βήμα και στο λίγο πιο «κιθαριστικό» alter ego μου.
- Πώς βλέπεις την αλλαγή που πραγματοποιείται τα τελευταία χρόνια στον χώρο της ενημέρωσης με την δημιουργία των blogs και των web radios; Τι εξέλιξη μπορεί να υπάρξει; Μπορούν να επιβιώσουν όλα αυτά μελλοντικά;
Χαίρομαι που οι πηγές ενημέρωσης είναι πλέον πολύ περισσότερες αλλά και που οι δυνατότητες έκφρασης – δημιουργίας είναι αισθητά μεγαλύτερες. Το web radio σίγουρα θα μπει στις ζωές περισσότερων ανθρώπων τα επόμενα χρόνια. Αυτό που δεν ξέρω είναι πόσα και ποια web radios θα είναι αυτά που θα επιβιώσουν και κυρίως, υπό ποιες συνθήκες θα γίνει αυτό. Προς το παρόν δημιουργούνται συνεχώς νέα sites και αυτό είναι πολύ καλό, όλα όμως επί της ουσίας στηρίζονται στο μεράκι των ανθρώπων που ασχολούνται με αυτά. Μπορεί το κόστος λειτουργίας ενός site να είναι σχετικά μικρό, ο ελεύθερος χρόνος και οι προτεραιότητες ενός ανθρώπου όμως, αλλάζουν στο πέρασμα του χρόνου…
- Είναι καλό πού έχει δοθεί η δυνατότητα σε οποιονδήποτε να εκφραστεί μέσω του διαδικτύου ή μήπως αυτό πρέπει να γίνεται μόνο από επαγγελματίες;
Αναμφισβήτητα είναι καλό. Το ζητούμενο είναι η καλή μουσική και το καλό ραδιόφωνο (όποιο τέλος πάντων είναι αυτό για τον καθένα) και αυτό μπορεί να έρθει από οπουδήποτε. Άλλωστε παντού, υπάρχουν επαγγελματίες που δρουν ερασιτεχνικά και ερασιτέχνες που δρουν επαγγελματικά. Εννοείται βέβαια ότι ένα μικρόφωνο, ένα pc και δέκα τραγούδια δεν αρκούν από μόνα τους για να πει κάποιος ότι έγινε ραδιοφωνικός παραγωγός. Στο χέρι του ακροατή όμως είναι να επιλέξει τι είναι αυτό που του αρέσει και από εκεί και πέρα ο χρόνος θα δείξει ποιες προσπάθειες θα δικαιωθούν και ποιες απλά θα ξεχαστούν γρήγορα…
- Ποια είναι τα αγαπημένα σου τραγούδια - albums αυτήν την εποχή;
Το album των Gizelle Smith & The Mighty Mocambos περιέχει απολαυστικό soul – funk με θαυμάσια φωνητικά και ενορχηστρώσεις. Μαζί με το What Have You Done My Brother των Naomi Shelton & Τhe Gospel Queens στην Daptone, ήταν τα αγαπημένα μου albums για το 2009. Πέρα από τα πιο soul ακούσματα, μου αρέσουν πολύ οι Drums από τη Νέα Υόρκη. Το Summertime EP τους, που κυκλοφόρησε το φθινόπωρο ηχεί στα αυτιά μου σαν κάτι μεταξύ Beach Boys και Go Betweens. Από singles το Soldier Of Love της Sade, το καινούριο των Gorillaz και το Come And Get It των Eli Paperboy Reed & The True Loves που κυκλοφορεί την Άνοιξη.
- Πότε ξεκίνησε η σχέση σου με το ραδιόφωνο σαν ακροατής; Τί άκουγες πριν ξεκινήσεις τις δικές σου εκπομπές;
Ξεκίνησε κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 με Γιάννη Πετρίδη στο Πρώτο Πρόγραμμα. Επίσης εκείνη την εποχή θυμάμαι το «Μπουμ στον Αέρα» με τον Άκη Έβενη. Αργότερα, μόνιμα συντονισμένος στον Αθήνα 984, κόλλησα με το καταπληκτικό «Μαύρο Βελούδο» του Γιώργου Πολυχρονίου, το οποίο μου έδωσε πολλά ερεθίσματα για να εντρυφήσω στον μαγικό κόσμο της soul. Όταν σιγά – σιγά οι μουσικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί άρχισαν να εξειδικεύονται, άκουγα Ηχώ FM (που κάποια εποχή, τα βράδια γινόταν και Jazz FM) και ακόμα περισσότερο ΚΛΙΚ FM – ειδικά τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του. Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 στράφηκα προς τον Ρόδον για να ακολουθήσει λίγο αργότερα και ο Rock FM.
- Πότε ξεκίνησες τις δικές σου εκπομπές;
Όταν ήμουν μικρός, καθόμουν στο σαλόνι του σπιτιού μου και μιλούσα μόνος μου μπροστά σε ένα ψεύτικο μικρόφωνο, αλλάζοντας ταυτόχρονα τους δίσκους των γονιών μου! Ήθελα να πιστεύω ότι αυτές οι «εκπομπές» αποτελούσαν πρόβα για τις κανονικές εκπομπές που θα έκανα όταν μεγάλωνα. Το 2002 ένιωσα ότι δε μπορούσα να περιμένω άλλο και έστειλα ένα demo στον Rock FM. Ήμουν τυχερός γιατί ο τότε διευθυντής το άκουσε και του άρεσε, αλλά και γιατί υπήρχαν διαθέσιμες ώρες. Το timing ήταν ιδανικό. Ξεκινήσαμε Σαββατοκύριακα παρέα με τον Μάκη Παπασημακόπουλο σαν δίδυμο και μετά από λίγους μήνες ο καθένας απέκτησε το δικό του δίωρο… Από το 2008 είμαι στο Mind Radio με την εκπομπή “off the record”.
- Τι είδους μουσική μπορεί να ακούσει κάποιος στις εκπομπές σου; Υπάρχει προτίμηση σε κάποιο συγκεκριμένο είδος; Με τι κριτήριο επιλέγεις την μουσική που ακούμε σε αυτές;
Η βάση του “off the record” είναι αιχμάλωτη της αγάπης μου για τη soul μουσική. Εννοείται βέβαια ότι παίζονται και όλα τα συγγενικά είδη: Rhythm & Blues, Funk, Acid Jazz, αλλά και σφήνες από Blues και Jazz. Από εκεί και πέρα, μπορεί κανείς να ακούσει από Bob Dylan, μέχρι Paul Weller και από Sonics μέχρι Vampire Weekend. Να μην ξεχάσω και κάποιες ιδιαίτερες pop - rock αγάπες που μπορεί να ξεκινούν από τα 60’s και να καταλήγουν στα 90’s (με τα 80’s να κατέχουν τιμητική θέση). Προσπαθώ να βγαίνει προς τα έξω ένα οργανωμένο σύνολο, το οποίο όμως να συντίθεται από σχετικά ετερόκλητα ακούσματα. Από εκεί και πέρα, νέες κυκλοφορίες εναλλάσσονται με κάποιες βουτιές στο παρελθόν, ενώ η συναυλιακή επικαιρότητα πάντα δίνει χρήσιμες και ωραίες πάσες για να ακουστούν κάποια πράγματα…
- Ποιες είναι οι διαφορές που διακρίνεις, αν υπάρχουν, στην εκπομπή σου στο Mind radio σε σχέση με τις εκπομπές που έκανες στον Rock FM;
Όταν κάποιος εντάσσεται στο πρόγραμμα ενός σταθμού όπως είναι ο Rock FM που έχει διαμορφωμένο κοινό, προσπαθεί να δώσει το δικό του στίγμα λειτουργώντας όμως, εντός κάποιων πλαισίων και κρατώντας κάποιες ισορροπίες. Για παράδειγμα, θεωρώ ότι δεν έχει νόημα στον Rock FM να βάλεις μια ολόκληρη ώρα soul, είναι όμως ωραίο να βάλεις ένα – δύο εμβόλιμα χαρακτηριστικά κομμάτια, αν θες κάτι τέτοιο. Στην πλειοψηφία τους, τα web radios δεν εμφανίζουν ακόμα τέτοια εξειδίκευση, μόνο ένα γενικότερο πλαίσιο αισθητικής, οπότε εξ αρχής υπάρχει μεγαλύτερη ευελιξία. Από εκεί και πέρα, πιστεύω ότι οι εκπομπές μου στον Rock FM ήταν ο καθρέφτης των πραγμάτων που άκουγα περισσότερο τότε, ενώ το “off the record” αντικατοπτρίζει απόλυτα την παρούσα σχέση μου με τα μουσικά τεκταινόμενα.
- Ποια η γνώμη σου για το playlist που κυριαρχεί στους περισσότερους ραδιοφωνικούς σταθμούς στα FM;
Το μουσικό ραδιόφωνο με το οποίο μεγάλωσα και αγάπησα ήταν εντελώς διαφορετικό. Δεν μου αρέσει αυτή η συντριπτική ομοιογένεια που επιβάλλει το playlist, καταργώντας τον ιδιαίτερο χαρακτήρα κάθε εκπομπής, καθώς επίσης και το ότι τα τραγούδια που παίζονται είναι πολύ λίγα σε αριθμό. Από την άλλη δεν μπορώ να μην έχω υπόψη μου, ότι ειδικά στο κομμάτι της διεθνούς μουσικής που έχω ασχοληθεί, το κοινό στην Ελλάδα είναι περιορισμένο και η αγορά απελπιστικά μικρή. Δεν θα ήθελα λοιπόν να κρίνω εκ του ασφαλούς δουλειές και επιχειρήσεις άλλων. Σίγουρα όμως, χρειάζονται περισσότεροι άνθρωποι με όραμα γύρω από τη μουσική και το ραδιόφωνο, αλλά και περισσότεροι άνθρωποι που να μπορούν να διαχειριστούν σωστά το όραμα αυτό.
- Ποιες ραδιοφωνικές εκπομπές – φωνές ξεχωρίζεις και σου αρέσει να ακούς;
Στο συμβατικό ραδιόφωνο ξεχωρίζω κάποιες εκπομπές του Εν Λευκώ, όπως για παράδειγμα αυτή του Μανώλη Οικονόμου. Να μην ξεχάσω και τις εκπομπές των Θανάση Μήνα και Νίκου Πετρουλάκη, «Στο Κόκκινο» 105,5. Στα web radios, να ξεκινήσω από τον Mind όπου βρήκα παλιούς και έκανα νέους φίλους, τις εκπομπές των οποίων ακούω τακτικά (Σορώτος, Δαμίγος, Χρίσταινας, Tsamar Brothers, mixgrill, Fragile, Wanderer). Από εκεί και πέρα, υπάρχει ο poplie με τις προτάσεις του Νίκου Γκότση και ο indiegroundradio, με εκπομπές (Μπούρας, Κωνσταντέλλος) που παίζουν τα καλά καινούρια «εναλλακτικά» albums. Οφείλω κάπου εδώ να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τα παιδιά του indieground, που δίνουν βήμα και στο λίγο πιο «κιθαριστικό» alter ego μου.
- Πώς βλέπεις την αλλαγή που πραγματοποιείται τα τελευταία χρόνια στον χώρο της ενημέρωσης με την δημιουργία των blogs και των web radios; Τι εξέλιξη μπορεί να υπάρξει; Μπορούν να επιβιώσουν όλα αυτά μελλοντικά;
Χαίρομαι που οι πηγές ενημέρωσης είναι πλέον πολύ περισσότερες αλλά και που οι δυνατότητες έκφρασης – δημιουργίας είναι αισθητά μεγαλύτερες. Το web radio σίγουρα θα μπει στις ζωές περισσότερων ανθρώπων τα επόμενα χρόνια. Αυτό που δεν ξέρω είναι πόσα και ποια web radios θα είναι αυτά που θα επιβιώσουν και κυρίως, υπό ποιες συνθήκες θα γίνει αυτό. Προς το παρόν δημιουργούνται συνεχώς νέα sites και αυτό είναι πολύ καλό, όλα όμως επί της ουσίας στηρίζονται στο μεράκι των ανθρώπων που ασχολούνται με αυτά. Μπορεί το κόστος λειτουργίας ενός site να είναι σχετικά μικρό, ο ελεύθερος χρόνος και οι προτεραιότητες ενός ανθρώπου όμως, αλλάζουν στο πέρασμα του χρόνου…
- Είναι καλό πού έχει δοθεί η δυνατότητα σε οποιονδήποτε να εκφραστεί μέσω του διαδικτύου ή μήπως αυτό πρέπει να γίνεται μόνο από επαγγελματίες;
Αναμφισβήτητα είναι καλό. Το ζητούμενο είναι η καλή μουσική και το καλό ραδιόφωνο (όποιο τέλος πάντων είναι αυτό για τον καθένα) και αυτό μπορεί να έρθει από οπουδήποτε. Άλλωστε παντού, υπάρχουν επαγγελματίες που δρουν ερασιτεχνικά και ερασιτέχνες που δρουν επαγγελματικά. Εννοείται βέβαια ότι ένα μικρόφωνο, ένα pc και δέκα τραγούδια δεν αρκούν από μόνα τους για να πει κάποιος ότι έγινε ραδιοφωνικός παραγωγός. Στο χέρι του ακροατή όμως είναι να επιλέξει τι είναι αυτό που του αρέσει και από εκεί και πέρα ο χρόνος θα δείξει ποιες προσπάθειες θα δικαιωθούν και ποιες απλά θα ξεχαστούν γρήγορα…
- Ποια είναι τα αγαπημένα σου τραγούδια - albums αυτήν την εποχή;
Το album των Gizelle Smith & The Mighty Mocambos περιέχει απολαυστικό soul – funk με θαυμάσια φωνητικά και ενορχηστρώσεις. Μαζί με το What Have You Done My Brother των Naomi Shelton & Τhe Gospel Queens στην Daptone, ήταν τα αγαπημένα μου albums για το 2009. Πέρα από τα πιο soul ακούσματα, μου αρέσουν πολύ οι Drums από τη Νέα Υόρκη. Το Summertime EP τους, που κυκλοφόρησε το φθινόπωρο ηχεί στα αυτιά μου σαν κάτι μεταξύ Beach Boys και Go Betweens. Από singles το Soldier Of Love της Sade, το καινούριο των Gorillaz και το Come And Get It των Eli Paperboy Reed & The True Loves που κυκλοφορεί την Άνοιξη.