Όση ικανοποίηση κι αν δίνουν οι επιτυχημένες επιστροφές των αγαπημένων μας συγκροτημάτων και μουσικών, τίποτα δεν συγκρίνεται με τη χαρά της ανακάλυψης του καινούργιου. Είναι πάντοτε οι εκπλήξεις που έρχονται από το πουθενά ή οι απρόσμενες ανακαλύψεις που αποτελούν το αλατοπίπερο της κάθε μουσικής χρονιάς και ο λόγος που εξακολουθώ να ενθουσιάζομαι με τη μουσική κάμποσα χρονάκια από τότε που αγόρασα το πρώτο μου βινύλιο.
Οι πρώτες ευχάριστες εκπλήξεις του 2010 έχουν αρχίσει να σκάνε και το That’s Entertainment, πιστό πάντα στην αναζήτηση του next big thing (έστω και αν είναι big μόνο στο μυαλό μου), θα ασχοληθεί σήμερα με μερικά άγνωστα (ακόμα) ονόματα που αξίζουν της προσοχής μας.
Το πρώτο όνομα που βάζω στη λίστα των εκπλήξεων της χρονιάς είναι οι Dum Dum Girls από το Los Angeles. Το όνομα τους αποτελεί φόρο τιμής τόσο στους Vaselines ("Dum-Dum" ήταν ο τίτλος του πρώτου και μοναδικού άλμπουμ των Σκωτσέζων) όσο και στον Iggy Pop (από το κομμάτι "Dum Dum Boys") ενώ ο ήχος τους μπορεί να περιγραφτεί απλά με την ετικέτα "όταν οι Ramones συνάντησαν τις Ronnettes". Τίποτα το πρωτότυπο θα μου πείτε, αφού τα τελευταία χρόνια ο συγκεκριμένος ήχος, που οφείλει πολλά στους Jesus And Mary Chain και σε όλη την C-86 σκηνή (δες επίσης και εδώ), έχει κάνει τη δυναμική επιστροφή του. Έλα όμως που το πρόσφατο single τους "Jail La La" (mp3 εδώ και 7” από την Sub Pop σε λίγα και εκλεκτά δισκάδικα) είναι από τα πιο κολλητικά κομμάτια που άκουσα φέτος ενώ η συμμετοχή τους με το κομμάτι "Longhair" στην πρόσφατη συλλογή "Rough Trade Shops Indiepop 09" είναι ανάμεσα στις κορυφαίες. Αν οι Dum Dum Girls θα καταφέρουν να γνωρίσουν αντίστοιχη επιτυχία με αυτή των Pains Of Being Pure At Heart ή των Vivian Girls θα το μάθουμε στο τέλος Μαρτίου όταν η Sub Pop κυκλοφορήσει το ντεμπούτο άλμπουμ τους που έχει τίτλο "I Will Be" και είναι παραγωγή της frontwoman του γκρουπ Dee Dee μαζί με τον Richard Gottehrer, ο άνθρωπος πίσω από τον ήχο ονομάτων όπως Strangeloves, Voidoids, Blondie, The Go-Gos και, πιο πρόσφατα, The Raveonettes. Στο δίσκο συμμετέχουν επίσης ο Brandon Welchez των Crocodiles (σύζυγος της Dee Dee) και o Nick Zinner των Yeah Yeah Yeahs, ενώ drummer του γκρουπ είναι η Frankie Rose, πρώην μέλος των Vivian Girls και Crystal Stilts (και με σόλο project στα σκαριά, όπως μαθαίνουμε). Άλλες πληροφορίες για το γκρουπ θα βρείτε και εδώ, ενώ από εδώ μπορείτε να κατεβάσετε μερικά ακόμα κομμάτια τους.
Η άλλη έκπληξη που αποτέλεσε το κίνητρο για το σημερινό άρθρο δεν είναι ένα καινούργιο όνομα. Ίσως κάποιοι φίλοι του post-rock να γνώριζαν ήδη τους Pit Er Pat από το Chicago, μιας και το συγκρότημα υπάρχει στη δισκογραφία από το 2004, ενώ από το 2005 ανήκει στο δυναμικό της Thrill Jockey και έχει συνεργαστεί και με τον γκουρού της σκηνής, τον John McEntire των Tortoise. Προσωπικά γνώριζα ελάχιστα πράγματα για αυτούς και αν ισχύει αυτό που διαβάζω στο allmusic, ότι δηλαδή οι επιρροές τους περιλαμβάνουν τους ιδιαίτερα αγαπητούς μου Blonde Redhead και Helium, τότε είναι παράληψή μου που η γνωριμία μας δεν έγινε νωρίτερα. Το τέταρτο όμως άλμπουμ του γκρουπ που μόλις κυκλοφόρησε και έχει τίτλο "The Flexible Entertainer", πολύ μικρή σχέση μοιάζει να έχει με όλα τα παραπάνω.
Η πρώτη μου γνωριμία με το νέο ήχο των Pit Er Pat έγινε με το "Water" (mp3 από εδώ), κομμάτι με ξεκάθαρα hip hop χαρακτήρα. Ο παιχνιδιάρικος, αλά Timbaland, ρυθμός του drum machine, τα εφέ με τις σταγόνες νερού που πέφτουν, τα ρομποτικά bleep των synthesizer και τα κολλητικά φωνητικά μου έγιναν αμέσως εμμονή με αποτέλεσμα να αναζητήσω επειγόντως το δίσκο τους. Και εκεί, με ιδιαίτερη ικανοποίηση, ανακάλυψα πως υπάρχει μια εξίσου συναρπαστική συνέχεια, αλλά και πολλά εντελώς διαφορετικά στοιχεία που συνθέτουν τον περιπετειώδη ήχο του "The Flexible Entertainer". Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό ακούγοντάς το είναι οι ανατολίτικοι ρυθμοί των Gang Gang Dance στο "Saint Dymphna". Οι Pit Er Pat δεν φτάνουν τον πειραματισμό στα άκρα του όπως οι Νεοϋορκέζοι, αλλά κρατούν τον ρυθμό πιο κοντά στη χορευτική σκηνή και το hip hop. Οι μελωδίες στην κιθάρα και τα synthesizer πότε προσεγγίζουν τη Μέση Ανατολή και πότε την Αφρική, ενώ υπάρχουν στιγμές ("Summer Rose") που o ήχος πάει προς το dub και τη μίξη του με το ροκ, όπως έκαναν κάποτε οι Slits και οι Raincoats. Οι post rock ρίζες τους φαίνονται περισσότερο στα πιο μεγάλης διάρκειας κομμάτια τους, όπως το πολυρυθμικό "Emperor of Charms" ή το σχεδόν εννιάλεπτο μελωδικό τζαμάρισμα του "Specimen" που κλείνει το άλμπουμ. Το "The Flexible Entertainer" αποτελεί μια από τις πρώτες ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς από ένα γκρουπ που πρόσφατα έγινε δίδυμο - αποτελούνται πλέον από τους Fay Davis-Jeffers (keyboards, φωνή) και Butchy Fuego (drums) μετά την αποχώρηση του μπασίστα Rob Doran - αλλά δεν άφησε τις δυσκολίες να το καταβάλουν. Αντίθετα ανασυντάχθηκε, ανανέωσε τον ήχο του και μας χάρισε μια εξαιρετική δουλειά.
Είμαι σίγουρος ότι σύντομα θα ακολουθήσουν και άλλες ευχάριστες εκπλήξεις και μάλιστα από το ίδιο στρατόπεδο (Thrill Jockey). Αλήθεια, κατεβάσατε το νέο κομμάτι των High Places, το "On Giving Up" από το επερχόμενο "High Places vs. Mankind", ή όχι ακόμα; Σπεύσατε εδώ.
Οι πρώτες ευχάριστες εκπλήξεις του 2010 έχουν αρχίσει να σκάνε και το That’s Entertainment, πιστό πάντα στην αναζήτηση του next big thing (έστω και αν είναι big μόνο στο μυαλό μου), θα ασχοληθεί σήμερα με μερικά άγνωστα (ακόμα) ονόματα που αξίζουν της προσοχής μας.
Το πρώτο όνομα που βάζω στη λίστα των εκπλήξεων της χρονιάς είναι οι Dum Dum Girls από το Los Angeles. Το όνομα τους αποτελεί φόρο τιμής τόσο στους Vaselines ("Dum-Dum" ήταν ο τίτλος του πρώτου και μοναδικού άλμπουμ των Σκωτσέζων) όσο και στον Iggy Pop (από το κομμάτι "Dum Dum Boys") ενώ ο ήχος τους μπορεί να περιγραφτεί απλά με την ετικέτα "όταν οι Ramones συνάντησαν τις Ronnettes". Τίποτα το πρωτότυπο θα μου πείτε, αφού τα τελευταία χρόνια ο συγκεκριμένος ήχος, που οφείλει πολλά στους Jesus And Mary Chain και σε όλη την C-86 σκηνή (δες επίσης και εδώ), έχει κάνει τη δυναμική επιστροφή του. Έλα όμως που το πρόσφατο single τους "Jail La La" (mp3 εδώ και 7” από την Sub Pop σε λίγα και εκλεκτά δισκάδικα) είναι από τα πιο κολλητικά κομμάτια που άκουσα φέτος ενώ η συμμετοχή τους με το κομμάτι "Longhair" στην πρόσφατη συλλογή "Rough Trade Shops Indiepop 09" είναι ανάμεσα στις κορυφαίες. Αν οι Dum Dum Girls θα καταφέρουν να γνωρίσουν αντίστοιχη επιτυχία με αυτή των Pains Of Being Pure At Heart ή των Vivian Girls θα το μάθουμε στο τέλος Μαρτίου όταν η Sub Pop κυκλοφορήσει το ντεμπούτο άλμπουμ τους που έχει τίτλο "I Will Be" και είναι παραγωγή της frontwoman του γκρουπ Dee Dee μαζί με τον Richard Gottehrer, ο άνθρωπος πίσω από τον ήχο ονομάτων όπως Strangeloves, Voidoids, Blondie, The Go-Gos και, πιο πρόσφατα, The Raveonettes. Στο δίσκο συμμετέχουν επίσης ο Brandon Welchez των Crocodiles (σύζυγος της Dee Dee) και o Nick Zinner των Yeah Yeah Yeahs, ενώ drummer του γκρουπ είναι η Frankie Rose, πρώην μέλος των Vivian Girls και Crystal Stilts (και με σόλο project στα σκαριά, όπως μαθαίνουμε). Άλλες πληροφορίες για το γκρουπ θα βρείτε και εδώ, ενώ από εδώ μπορείτε να κατεβάσετε μερικά ακόμα κομμάτια τους.Η άλλη έκπληξη που αποτέλεσε το κίνητρο για το σημερινό άρθρο δεν είναι ένα καινούργιο όνομα. Ίσως κάποιοι φίλοι του post-rock να γνώριζαν ήδη τους Pit Er Pat από το Chicago, μιας και το συγκρότημα υπάρχει στη δισκογραφία από το 2004, ενώ από το 2005 ανήκει στο δυναμικό της Thrill Jockey και έχει συνεργαστεί και με τον γκουρού της σκηνής, τον John McEntire των Tortoise. Προσωπικά γνώριζα ελάχιστα πράγματα για αυτούς και αν ισχύει αυτό που διαβάζω στο allmusic, ότι δηλαδή οι επιρροές τους περιλαμβάνουν τους ιδιαίτερα αγαπητούς μου Blonde Redhead και Helium, τότε είναι παράληψή μου που η γνωριμία μας δεν έγινε νωρίτερα. Το τέταρτο όμως άλμπουμ του γκρουπ που μόλις κυκλοφόρησε και έχει τίτλο "The Flexible Entertainer", πολύ μικρή σχέση μοιάζει να έχει με όλα τα παραπάνω.Η πρώτη μου γνωριμία με το νέο ήχο των Pit Er Pat έγινε με το "Water" (mp3 από εδώ), κομμάτι με ξεκάθαρα hip hop χαρακτήρα. Ο παιχνιδιάρικος, αλά Timbaland, ρυθμός του drum machine, τα εφέ με τις σταγόνες νερού που πέφτουν, τα ρομποτικά bleep των synthesizer και τα κολλητικά φωνητικά μου έγιναν αμέσως εμμονή με αποτέλεσμα να αναζητήσω επειγόντως το δίσκο τους. Και εκεί, με ιδιαίτερη ικανοποίηση, ανακάλυψα πως υπάρχει μια εξίσου συναρπαστική συνέχεια, αλλά και πολλά εντελώς διαφορετικά στοιχεία που συνθέτουν τον περιπετειώδη ήχο του "The Flexible Entertainer". Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό ακούγοντάς το είναι οι ανατολίτικοι ρυθμοί των Gang Gang Dance στο "Saint Dymphna". Οι Pit Er Pat δεν φτάνουν τον πειραματισμό στα άκρα του όπως οι Νεοϋορκέζοι, αλλά κρατούν τον ρυθμό πιο κοντά στη χορευτική σκηνή και το hip hop. Οι μελωδίες στην κιθάρα και τα synthesizer πότε προσεγγίζουν τη Μέση Ανατολή και πότε την Αφρική, ενώ υπάρχουν στιγμές ("Summer Rose") που o ήχος πάει προς το dub και τη μίξη του με το ροκ, όπως έκαναν κάποτε οι Slits και οι Raincoats. Οι post rock ρίζες τους φαίνονται περισσότερο στα πιο μεγάλης διάρκειας κομμάτια τους, όπως το πολυρυθμικό "Emperor of Charms" ή το σχεδόν εννιάλεπτο μελωδικό τζαμάρισμα του "Specimen" που κλείνει το άλμπουμ. Το "The Flexible Entertainer" αποτελεί μια από τις πρώτες ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς από ένα γκρουπ που πρόσφατα έγινε δίδυμο - αποτελούνται πλέον από τους Fay Davis-Jeffers (keyboards, φωνή) και Butchy Fuego (drums) μετά την αποχώρηση του μπασίστα Rob Doran - αλλά δεν άφησε τις δυσκολίες να το καταβάλουν. Αντίθετα ανασυντάχθηκε, ανανέωσε τον ήχο του και μας χάρισε μια εξαιρετική δουλειά.
Είμαι σίγουρος ότι σύντομα θα ακολουθήσουν και άλλες ευχάριστες εκπλήξεις και μάλιστα από το ίδιο στρατόπεδο (Thrill Jockey). Αλήθεια, κατεβάσατε το νέο κομμάτι των High Places, το "On Giving Up" από το επερχόμενο "High Places vs. Mankind", ή όχι ακόμα; Σπεύσατε εδώ.
Dum Dum Girls - Jail La La (live)