Πώς είναι να σε φωνάζουν «Κυρία της Μελλόντικα»; Και όταν σβήνουν τα φώτα και κατεβαίνεις από τη σκηνή, να περπατάς από το κέντρο της πόλης μέχρι το Μαρούσι; Από τη σχολική τάξη μέχρι τη σκηνή του Six D.O.G.S., η Μελεντίνη, με τα σκοτεινά ποιήματα που έγιναν τραγούδια και τη θεατρική της παρουσία, μας αποκαλύπτει μερικά από τα μυστικά της.Η δουλειά του μουσικού είναι δύσκολή;Είναι ένας πολύ παρεξηγημένος χώρος, που πολύ δύσκολα θα υπάρχει στο μυαλό των ανθρώπων ως επάγγελμα ή ως σημαντική επιστήμη, παρά τα επίπεδα που φτάνει ένας μουσικός και ιδιαίτερα όταν ασχολείται με το κομμάτι της σύνθεσης. Αν και έχουμε πάρα πολύ σημαντικούς συνθέτες και έχει αναγνωριστεί το έργο τους. Και πάλι όμως θεωρώ ότι είναι δύσκολο, ακόμα και στην ίδια την οικογένεια να δεχτεί κάποιος ότι σα μουσικός έχεις κάτι να προσφέρεις, δηλαδή έχεις έργο που θα εκτιμηθεί. Συνήθως είναι μια ιδιότητα που ανάγεται ως χόμπυ, ως κάτι συμπληρωματικό. Αυτό έχει να κάνει και με το ότι η βιομηχανία το έχει τακτοποιήσει με την έννοια της διασκέδασης που ως ένα βαθμό είναι κατανοητό, δηλαδή είναι ένα μέσο ψυχαγωγίας, ωστόσο για να φθάσεις στο επίπεδο να ψυχαγωγείς, έχεις κάνει μια διατριβή πάνω σε αυτό ή μια έρευνα. Δε λέω ότι εγώ είμαι πλήρως καταρτισμένη και ακόμα είναι πράγματα τα οποία ερευνώ και θέλω να πάω παραπέρα, ωστόσο έχω βασική εκπαίδευση πάνω στη μουσική, διδάσκω πιάνο έκανα κάποιες σπουδές πάνω σε αυτό και στα ανώτερα θεωρητικά. Υπάρχουν άνθρωποι που θαυμάζω για αυτό που κάνουν, αλλά το έχουν καταφέρει μέσα από πολλή οδύνη. Πλέον, επειδή είναι μια εποχή που όλοι συναντούν δυσκολίες σε όλα τα επαγγέλματα, καταλαβαίνω ότι όλοι βρίσκουν απογοητεύσεις. Θεωρώ όμως ότι στον τομέα της τέχνης, οι απογοητεύσεις είναι λίγο περισσότερες.Πώς ένιωσες όταν σου πρότειναν από την εταιρία να γράψεις ένα δικό σου δίσκο;Ήμουν πολύ δύσπιστη γιατί είμαι γενικά σαν άνθρωπος έτσι. Ήταν μια ευκαιρία η οποία θεώρησα ότι δε θα μπορούσα να έχω εύκολα. Χάρηκα με το ότι κάποιος βρήκε κάτι ενδιαφέρον στη μουσική μου και θα μπορούσα να το κάνω σε ένα studio πλήρως εξοπλισμένο, που είναι ο κατεξοχήν ζωτικός μου χώρος. Κάτι που δε θα μπορούσα να το έχω εγώ με δικά μου μέσα. Αυτό μου έδωσε μεν πολλή χαρά και μία αισιοδοξία ότι θα πάει κάτι παραπάνω από το να είναι μόνο στο internet. Ίσως θα μπορούσε να φανεί παραέξω. Δεν είμαι αρνητική στην τέχνη μου, θέλω να είναι κάτι το οποίο θα μπορεί ο άλλος αν θέλει να το κάνει κτήμα του ή να το απορρίψει κιόλας. Αλλά να μπορεί να φθάσει μέχρι εκεί. Και είχα μια αισιόδοξη εικόνα ως προς αυτό, αλλά γενικά από την αρχή ήμουν λίγο περίεργη. Ήμουν δεκτική, αλλά συνάμα και καχύποπτη.
Αλλά όταν έφθασε η μέρα της παρουσίασης;Όταν έφθασε η μέρα της παρουσίασης, ακόμα δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Ήμουν σε όλο αυτόν τον οίστρο της διαδικασίας των ηχογραφήσεων καθώς ήταν πολύ κοντά από τη μέρα που τέλειωσε η τελευταία μίξη. Στην παρουσίαση ήμουν αρκετά αλαφιασμένη και μέσα σε όλο αυτό το χάος δε μπόρεσα να νιώσω ότι κάτι ολοκληρώθηκε. Αυτό το είδα μετά τη δεύτερη, τρίτη συναυλία και κυρίως όταν άρχισα να διαβάζω κάποιες κριτικές για το δίσκο, οι οποίες ήταν πολύ θετικές. Υπήρχε πολύ καλή ανταπόκριση, ενώ νόμιζα ότι δε θα ασχοληθεί κανένας.Εσύ πιστεύεις ότι πέτυχε;Δε μπορώ να το ξέρω τώρα σε καμία περίπτωση. Σε βάθος χρόνου θα πω ότι ήταν μια αρχή για να κτιστεί πάνω σε αυτή κάτι, μια πορεία. Τώρα ήδη για εμένα αυτό που έχω κάνει είναι πολύ ανώριμο. Μουσικά έχω μπει σε πράγματα που ακούω, που σκέφτομαι, που έχω πάλι την ανάγκη και τρέχει το μυαλό μου να φτιάξω που τα προηγούμενα μου φαίνονται παιδικά θα έλεγα. Ήδη κιόλας κάποια ήταν παλιότερες συνθέσεις. Ήταν κάποιες θεματικές ιδέες που τους έδωσα μορφή ή τις εμπλούτισα για να μπορέσω να μελοποιήσω τους στίχους.Ο δίσκος βγάζει μια βαθιά γνώση της ματαιότητας των πραγμάτων. Πολύ πιθανό, σε καμία περίπτωση δεν έγραφα πράγματα τα οποία τα έγραφα για να τα γράφω, για να μιμηθώ κάτι. Υπάρχουν πράγματα που έγραψα την περίοδο που δεν ήταν πολύ καλή η ψυχοσύνθεση μου, όπου η ψυχική μου ισορροπία ήταν πάρα πολύ εύθραυστη. Ήταν όντως πράγματα τα οποία τα βίωνα. Τα βίωνα εγκεφαλικά και συναισθηματικά. Γενικότερα νομίζω, αλλά ειδικά εκείνη την περίοδο ήμουν πάρα πολύ συναισθηματικά φορτισμένη. Από φάσεις πλήρους κυνισμού μέχρι ευγνωμοσύνης για την αγάπη που εισέπραττα από φίλους, από ανθρώπους που ήταν γύρω μου και ήθελα να την ανταποδίδω διαρκώς.
Και η αγάπη;Η αγάπη παίζει σε όλους τους ανθρώπους πολύ σημαντικό ρόλο, αν και με τα χρόνια συνειδητοποιώ ότι δεν είναι κάτι που μπορούν όλοι τελικά να διαχειριστούν. Εγώ την έχω βιώσει με τέτοιο τρόπο και πνιγηρό θα έλεγα γιατί έζησα σε ένα περιβάλλον με μια οικογένεια πολύτεκνη, η μαμά μου ήταν δασκάλα , χαμός στο σπίτι και μουσικά όργανα. Υπήρχε ασφυκτικά και μου έδωσε πολύ καλά ερεθίσματα. Ωστόσο μου δημιούργησε και πάρα πολλές ανασφάλειες . Όταν βγήκα στον κόσμο όπως είναι πραγματικά , έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Πάντα κινιόμουν σε δύο επίπεδα στο μυαλό μου. Αυτό που εγώ έφευγα και φανταζόμουν και αυτό που υπήρχε. Και συνήθως ήμουν απούσα, δε μπορούσα να συνηθίσω αυτό που υπάρχει και το πώς θα μου μιλήσει το αφεντικό στη δουλεία ή το πώς θα με κλέψει ο ταξιτζής. Όλο αυτό δε μπορούσα να το καταλάβω, είχα ζήσει πολύ προστατευμένα και μου στοίχισε δηλαδή πολλά. Ακόμα προσπαθώ να βρω αυτήν την ισορροπία.Η μουσική βάζει τάξη στο χάος;Ένας επιστήμονας έλεγε ότι το χάος είναι ο νόμος της φύσης και ότι η τάξη είναι το όνειρο του ανθρώπου. Οπότε θεωρώ ότι η μουσική είναι απλά το χάος μέσα στο χάος και λειτουργεί όπως η ομοιοπαθητική. Η μουσική είναι μια ανακούφιση, μια παρηγοριά, αλλά δε βάζει τάξη. Απλά μπορείς να μπεις σε αυτό τον κόσμο και να μη μπορεί να σε αγγίξει κάποιος. Γιατί είναι η μουσική αυτό, δεν είναι η εφορία ή το ΙΚΑ. Είναι η μουσική, οπότε είμαστε εντάξει εδώ, επιτρέπονται όλα.Ποιο είναι το πιο αγαπημένο σου από ότι έχεις κάνει;Στη μουσική σίγουρα έχω μεγαλύτερη διαδρομή, αλλά το ότι δίδαξα στην εκπαίδευση με καθόρισε. Όταν άρχισα να διδάσκω πιάνο ή στο σχολείο που είχα και το γενικό μάθημα της μουσικής, οπότε είχα και τη δυνατότητα να κάνω συναυλίες με τα παιδιά, να τα βάλω σε μια διαδικασία να τραγουδήσουν, να κάνουν συνδυαστικό θέαμα με χορό, με ότι ο καθένας μπορούσε, να χειριστούνε τον υπολογιστή για να έχουμε και προβολές. Κυρίως έβλεπα τα παιδιά να αναπτύσσουν ικανότητες που μέσα στην τάξη, δε θα μπορούσα αν έκανα κάποιο άλλο μάθημα να δώσω σημασία γιατί θα έβλεπα ότι δε θα φτάσει ποτέ σε κάποια επίπεδα. Και μέσω της μουσικής έβλεπα ότι ο καθένας μπορούσε να νιώσει καλά. Δηλαδή αν το πίστευα εγώ το παιδί. Και είναι πολύ σημαντικό να πιστεύεις πραγματικά τα παιδιά. Το νιώθουν, το εισπράττουν και είναι τρομερό αυτό που παίρνεις σαν ανταπόκριση και το γεγονός ότι δε το ξεχνάνε ποτέ.
Είναι καλύτερο να διδάσκεις, να παράγεις ή να ερμηνεύεις;Νομίζω ότι το να διδάσκω είναι απλά αυτό το οποίο μπορεί να αφήσει κάποιο αποτύπωμα. Δε ξέρω αν στη μουσική θα μπορέσω να είμαι στο καλλιτεχνικό στερέωμα , αν θα με θυμούνται, αν η μουσική μου θα είναι διαχρονική ή αν θα ξεπεραστεί μέσα στους επόμενους δύο μήνες. Ενώ ξέρω ότι τουλάχιστον στην εκπαιδευτική διαδικασία έχω δώσει τόσα πολλά στα παιδιά. Είμαι εκεί μαζί τους και παλεύω και με εμπιστεύονται και φτιάχνουμε κάτι, αυτό τους μένει για την υπόλοιπη ζωή τους. Ατομικά , τουλάχιστον, α στον καθένα έχω δώσει κάτι το οποίο είναι πολύτιμο.Το όνομα σου προέρχεται από την εποχή που δίδασκες;Τα παιδιά είναι ευφάνταστα, μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτονται και εγώ δεν έχω ξεπεράσει ακόμα παιδικές φαντασιώσεις. Τα παιδιά επειδή τους έκανα μελλόντικα στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, με φωνάζανε κυρία Μελόντικα. Εγώ σκέφτηκα ότι τα παιδιά έχουν φαντασία και για μένα έχουν συναισθηματική αξία αυτά που κάνω στο σχολείο. Οπότε θα κρατήσω αυτό, θα το πλέξω σαν ένα παιχνίδι με το όνομά μου και θα έχω αυτό.Τι άκουγες όταν ήσουν παιδί;Τα παπάκια, τη labada, ότι ακούγαμε όλοι. Σίγουρα δεν άκουγα κάποια ελληνικά ελαφρολαϊκά, τα οποία αργότερα απέκτησαν πολύ μεγάλη διασκεδαστική αξία για εμένα. Τότε είχα μπει στο Ωδείο, άκουγα κλασσική μουσική, δε μπορούσα να αρκεστώ σε πολύ απλουστευμένα είδη, χωρίς να τα περιφρονώ πλέον. Απλά, ως παιδί ήμουν λίγο «ακαδημαϊκό». Οπότε, μπορεί να έγραφα στα λευκώματα ότι ακούω Βικτώρια Χαλκίτη για να με κάνουν και μένα παρέα, αλλά άκουγα Beach Boys. Είχαμε δίσκους που ακούγαμε το Νέο Κύμα, η μαμά μου είχε τρέλα με πολλά κομμάτια των 60s και επίσης ακούγαμε πολύ ραδιόφωνο στο σπίτι.
Πόση απόσταση υπάρχει από τους Sequence μέχρι τη Μελεντίνη;Είναι δύο διαφορετικά project. Το ένα εδρεύει στο Βερολίνο, επειδή το πιο βασικό μέλος της Sequence, είναι πλέον κάτοικος Βερολίνου. Υπάρχει μια δυσκολία στο να βρισκόμαστε πολύ συχνά. Οπότε και τα live γίνονται υπό συνθήκες, αλλά έχουμε βρει χρόνους να βρίσκομαι εκεί και να γράφουμε παράλληλα. Έχουμε κάνει δύο album ψηφιακά που κυκλοφόρησε ένας συλλεκτικός αριθμός και έχει εξαντληθεί. Αλλά συνεχίζει να διατίθεται στο διαδίκτυο δωρεάν ή με δωρεά! Πλέον θέλουμε να φτιάξουμε καινούρια πράγματα, ίσως και να συνεργαστούμε με κάποιες άλλες ομάδες. Υπάρχουν ιδέες, αλλά η παραγωγή δε σταματάει. Τώρα έχουμε ένα μεγάλο Live στο Six D.O.G.S. , 26 Δεκεμβρίου.Θα είμαστε Sequence Theory Project με καλεσμένους τους μουσικούς που έχουν συμβάλλει στην ήδη υπάρχουσα δισκογραφία που έχουμε.
Ποια είναι η ιστορία του video clip του “Almond Tree”;Έγραψα ένα σενάριο, το οποίο με βοήθησε να το ολοκληρώσω ο Στέργιος Πάσχος και ο Μάνος που έκανε τη σκηνοθεσία. Η ιδέα και ο σκελετός ήταν ότι υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι για αυτό είναι και διαφορετικές οι ηλικίες . Δε το έχω συγκεκριμενοποιήσει, επίτηδες έχει κάτι αόριστο . Όχι έτσι για να αοριστολογούμε. Αλλά επειδή θεωρώ ότι ο καθένας μπορεί να δώσει τη δική του οπτική πάνω στα πράγματα. Εγώ θεώρησα ότι αυτοί οι χαρακτήρες θα μπορούσαν να είναι ίσως μια οικογένεια, με τις ηλικίες που έχουν, το ζευγάρι που χωρίζει και παίρνει η γυναίκα το παιδί. Ενώ, ο ξυλοκόπος φτάνει σε ένα δέντρο, το οποίο δε ξέρει αν θέλει να κόψει γιατί εκείνη τη στιγμή αποκτάει μια άλλη διάσταση. Γίνεται αλληγορικό, ότι είναι το δέντρο της ζωής ή το γενεαλογικό δέντρο που είναι η οικογένεια. Αυτοί οι άνθρωποι συνδέονται κάπως, θα μπορούσαν να είναι μια οικογένεια που οι επιλογές του καθενός, τους έφτασαν σε σημείο να είναι μόνοι τους. Πιο πολύ έχει να κάνει με τη μοναξιά, οι άνθρωποι ουσιαστικά είναι σαν ένα δέντρο, ένας οργανισμός, αλλά πολλές φορές είναι τέτοιες οι επιλογές που ακολουθούν που απομονώνονται και χαλάει η σύσταση.Εσύ θεωρείς ότι δημιουργείς κόσμους;Θεωρώ ότι έχω φαντασία ,ίσως έχω και παραπάνω φαντασία. Πολλές φορές τη χρησιμοποιώ και σε πράγματα που πρέπει να αντιμετωπίσω με τους κοινούς κώδικες και εκεί βάζω τη φαντασία μου και μπλέκω πράγματα, συναισθήματα και μπορεί να δημιουργήσω και κάτι κακό. Κυρίως για αυτό δημιουργώ κόσμους . Το χρησιμοποιώ αντίστροφα, αυτό που δε μπορώ να ελέγξω στην πραγματική μου ζωή, το βάζω στη μουσική.
Είσαι μονίμως σε μια κατάσταση που δημιουργείς;Δε ξέρω αν είναι υγιές αυτό. Η τέχνη είναι ένα υγιές συστατικό και δείγμα εξευγενισμένου πολιτισμού. Για τον ίδιο τον καλλιτέχνη θεωρώ ότι δεν έχει λειτουργήσει ποτέ αναλγητικά, σε φέρνει αντιμέτωπο με πάρα πολύ σκοτεινά πράγματα του εαυτού σου. Θεωρώ πιο υγιές να μπορώ να επικοινωνήσω καθαρά με κάποιον, χωρίς να χρειάζεται να του το «ζωγραφίσω». Κάπως όλο αυτό, η παραγωγική διαδικασία, είσαι εξαρτημένος από αυτό γιατί έχεις μάθει σε αυτό να λειτουργείς καλύτερα, αλλά λίγο σε αποκόπτει από την πραγματικότητα.
*Ο δίσκος της Melentini, "Explosions Around, The Desert Inside" κυκλοφορεί από τη Restless Wind.
*Οι Sequence Theory Project εμφανίζονται στο Six D.O.G.S. την Πέμπτη, 26 Δεκεμβρίου στις 21:30.Photo Credits:Τenia Dimakopoulou
Αλλά όταν έφθασε η μέρα της παρουσίασης;Όταν έφθασε η μέρα της παρουσίασης, ακόμα δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Ήμουν σε όλο αυτόν τον οίστρο της διαδικασίας των ηχογραφήσεων καθώς ήταν πολύ κοντά από τη μέρα που τέλειωσε η τελευταία μίξη. Στην παρουσίαση ήμουν αρκετά αλαφιασμένη και μέσα σε όλο αυτό το χάος δε μπόρεσα να νιώσω ότι κάτι ολοκληρώθηκε. Αυτό το είδα μετά τη δεύτερη, τρίτη συναυλία και κυρίως όταν άρχισα να διαβάζω κάποιες κριτικές για το δίσκο, οι οποίες ήταν πολύ θετικές. Υπήρχε πολύ καλή ανταπόκριση, ενώ νόμιζα ότι δε θα ασχοληθεί κανένας.Εσύ πιστεύεις ότι πέτυχε;Δε μπορώ να το ξέρω τώρα σε καμία περίπτωση. Σε βάθος χρόνου θα πω ότι ήταν μια αρχή για να κτιστεί πάνω σε αυτή κάτι, μια πορεία. Τώρα ήδη για εμένα αυτό που έχω κάνει είναι πολύ ανώριμο. Μουσικά έχω μπει σε πράγματα που ακούω, που σκέφτομαι, που έχω πάλι την ανάγκη και τρέχει το μυαλό μου να φτιάξω που τα προηγούμενα μου φαίνονται παιδικά θα έλεγα. Ήδη κιόλας κάποια ήταν παλιότερες συνθέσεις. Ήταν κάποιες θεματικές ιδέες που τους έδωσα μορφή ή τις εμπλούτισα για να μπορέσω να μελοποιήσω τους στίχους.Ο δίσκος βγάζει μια βαθιά γνώση της ματαιότητας των πραγμάτων. Πολύ πιθανό, σε καμία περίπτωση δεν έγραφα πράγματα τα οποία τα έγραφα για να τα γράφω, για να μιμηθώ κάτι. Υπάρχουν πράγματα που έγραψα την περίοδο που δεν ήταν πολύ καλή η ψυχοσύνθεση μου, όπου η ψυχική μου ισορροπία ήταν πάρα πολύ εύθραυστη. Ήταν όντως πράγματα τα οποία τα βίωνα. Τα βίωνα εγκεφαλικά και συναισθηματικά. Γενικότερα νομίζω, αλλά ειδικά εκείνη την περίοδο ήμουν πάρα πολύ συναισθηματικά φορτισμένη. Από φάσεις πλήρους κυνισμού μέχρι ευγνωμοσύνης για την αγάπη που εισέπραττα από φίλους, από ανθρώπους που ήταν γύρω μου και ήθελα να την ανταποδίδω διαρκώς.
Και η αγάπη;Η αγάπη παίζει σε όλους τους ανθρώπους πολύ σημαντικό ρόλο, αν και με τα χρόνια συνειδητοποιώ ότι δεν είναι κάτι που μπορούν όλοι τελικά να διαχειριστούν. Εγώ την έχω βιώσει με τέτοιο τρόπο και πνιγηρό θα έλεγα γιατί έζησα σε ένα περιβάλλον με μια οικογένεια πολύτεκνη, η μαμά μου ήταν δασκάλα , χαμός στο σπίτι και μουσικά όργανα. Υπήρχε ασφυκτικά και μου έδωσε πολύ καλά ερεθίσματα. Ωστόσο μου δημιούργησε και πάρα πολλές ανασφάλειες . Όταν βγήκα στον κόσμο όπως είναι πραγματικά , έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Πάντα κινιόμουν σε δύο επίπεδα στο μυαλό μου. Αυτό που εγώ έφευγα και φανταζόμουν και αυτό που υπήρχε. Και συνήθως ήμουν απούσα, δε μπορούσα να συνηθίσω αυτό που υπάρχει και το πώς θα μου μιλήσει το αφεντικό στη δουλεία ή το πώς θα με κλέψει ο ταξιτζής. Όλο αυτό δε μπορούσα να το καταλάβω, είχα ζήσει πολύ προστατευμένα και μου στοίχισε δηλαδή πολλά. Ακόμα προσπαθώ να βρω αυτήν την ισορροπία.Η μουσική βάζει τάξη στο χάος;Ένας επιστήμονας έλεγε ότι το χάος είναι ο νόμος της φύσης και ότι η τάξη είναι το όνειρο του ανθρώπου. Οπότε θεωρώ ότι η μουσική είναι απλά το χάος μέσα στο χάος και λειτουργεί όπως η ομοιοπαθητική. Η μουσική είναι μια ανακούφιση, μια παρηγοριά, αλλά δε βάζει τάξη. Απλά μπορείς να μπεις σε αυτό τον κόσμο και να μη μπορεί να σε αγγίξει κάποιος. Γιατί είναι η μουσική αυτό, δεν είναι η εφορία ή το ΙΚΑ. Είναι η μουσική, οπότε είμαστε εντάξει εδώ, επιτρέπονται όλα.Ποιο είναι το πιο αγαπημένο σου από ότι έχεις κάνει;Στη μουσική σίγουρα έχω μεγαλύτερη διαδρομή, αλλά το ότι δίδαξα στην εκπαίδευση με καθόρισε. Όταν άρχισα να διδάσκω πιάνο ή στο σχολείο που είχα και το γενικό μάθημα της μουσικής, οπότε είχα και τη δυνατότητα να κάνω συναυλίες με τα παιδιά, να τα βάλω σε μια διαδικασία να τραγουδήσουν, να κάνουν συνδυαστικό θέαμα με χορό, με ότι ο καθένας μπορούσε, να χειριστούνε τον υπολογιστή για να έχουμε και προβολές. Κυρίως έβλεπα τα παιδιά να αναπτύσσουν ικανότητες που μέσα στην τάξη, δε θα μπορούσα αν έκανα κάποιο άλλο μάθημα να δώσω σημασία γιατί θα έβλεπα ότι δε θα φτάσει ποτέ σε κάποια επίπεδα. Και μέσω της μουσικής έβλεπα ότι ο καθένας μπορούσε να νιώσει καλά. Δηλαδή αν το πίστευα εγώ το παιδί. Και είναι πολύ σημαντικό να πιστεύεις πραγματικά τα παιδιά. Το νιώθουν, το εισπράττουν και είναι τρομερό αυτό που παίρνεις σαν ανταπόκριση και το γεγονός ότι δε το ξεχνάνε ποτέ.
Είναι καλύτερο να διδάσκεις, να παράγεις ή να ερμηνεύεις;Νομίζω ότι το να διδάσκω είναι απλά αυτό το οποίο μπορεί να αφήσει κάποιο αποτύπωμα. Δε ξέρω αν στη μουσική θα μπορέσω να είμαι στο καλλιτεχνικό στερέωμα , αν θα με θυμούνται, αν η μουσική μου θα είναι διαχρονική ή αν θα ξεπεραστεί μέσα στους επόμενους δύο μήνες. Ενώ ξέρω ότι τουλάχιστον στην εκπαιδευτική διαδικασία έχω δώσει τόσα πολλά στα παιδιά. Είμαι εκεί μαζί τους και παλεύω και με εμπιστεύονται και φτιάχνουμε κάτι, αυτό τους μένει για την υπόλοιπη ζωή τους. Ατομικά , τουλάχιστον, α στον καθένα έχω δώσει κάτι το οποίο είναι πολύτιμο.Το όνομα σου προέρχεται από την εποχή που δίδασκες;Τα παιδιά είναι ευφάνταστα, μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτονται και εγώ δεν έχω ξεπεράσει ακόμα παιδικές φαντασιώσεις. Τα παιδιά επειδή τους έκανα μελλόντικα στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, με φωνάζανε κυρία Μελόντικα. Εγώ σκέφτηκα ότι τα παιδιά έχουν φαντασία και για μένα έχουν συναισθηματική αξία αυτά που κάνω στο σχολείο. Οπότε θα κρατήσω αυτό, θα το πλέξω σαν ένα παιχνίδι με το όνομά μου και θα έχω αυτό.Τι άκουγες όταν ήσουν παιδί;Τα παπάκια, τη labada, ότι ακούγαμε όλοι. Σίγουρα δεν άκουγα κάποια ελληνικά ελαφρολαϊκά, τα οποία αργότερα απέκτησαν πολύ μεγάλη διασκεδαστική αξία για εμένα. Τότε είχα μπει στο Ωδείο, άκουγα κλασσική μουσική, δε μπορούσα να αρκεστώ σε πολύ απλουστευμένα είδη, χωρίς να τα περιφρονώ πλέον. Απλά, ως παιδί ήμουν λίγο «ακαδημαϊκό». Οπότε, μπορεί να έγραφα στα λευκώματα ότι ακούω Βικτώρια Χαλκίτη για να με κάνουν και μένα παρέα, αλλά άκουγα Beach Boys. Είχαμε δίσκους που ακούγαμε το Νέο Κύμα, η μαμά μου είχε τρέλα με πολλά κομμάτια των 60s και επίσης ακούγαμε πολύ ραδιόφωνο στο σπίτι.
Πόση απόσταση υπάρχει από τους Sequence μέχρι τη Μελεντίνη;Είναι δύο διαφορετικά project. Το ένα εδρεύει στο Βερολίνο, επειδή το πιο βασικό μέλος της Sequence, είναι πλέον κάτοικος Βερολίνου. Υπάρχει μια δυσκολία στο να βρισκόμαστε πολύ συχνά. Οπότε και τα live γίνονται υπό συνθήκες, αλλά έχουμε βρει χρόνους να βρίσκομαι εκεί και να γράφουμε παράλληλα. Έχουμε κάνει δύο album ψηφιακά που κυκλοφόρησε ένας συλλεκτικός αριθμός και έχει εξαντληθεί. Αλλά συνεχίζει να διατίθεται στο διαδίκτυο δωρεάν ή με δωρεά! Πλέον θέλουμε να φτιάξουμε καινούρια πράγματα, ίσως και να συνεργαστούμε με κάποιες άλλες ομάδες. Υπάρχουν ιδέες, αλλά η παραγωγή δε σταματάει. Τώρα έχουμε ένα μεγάλο Live στο Six D.O.G.S. , 26 Δεκεμβρίου.Θα είμαστε Sequence Theory Project με καλεσμένους τους μουσικούς που έχουν συμβάλλει στην ήδη υπάρχουσα δισκογραφία που έχουμε.
Ποια είναι η ιστορία του video clip του “Almond Tree”;Έγραψα ένα σενάριο, το οποίο με βοήθησε να το ολοκληρώσω ο Στέργιος Πάσχος και ο Μάνος που έκανε τη σκηνοθεσία. Η ιδέα και ο σκελετός ήταν ότι υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι για αυτό είναι και διαφορετικές οι ηλικίες . Δε το έχω συγκεκριμενοποιήσει, επίτηδες έχει κάτι αόριστο . Όχι έτσι για να αοριστολογούμε. Αλλά επειδή θεωρώ ότι ο καθένας μπορεί να δώσει τη δική του οπτική πάνω στα πράγματα. Εγώ θεώρησα ότι αυτοί οι χαρακτήρες θα μπορούσαν να είναι ίσως μια οικογένεια, με τις ηλικίες που έχουν, το ζευγάρι που χωρίζει και παίρνει η γυναίκα το παιδί. Ενώ, ο ξυλοκόπος φτάνει σε ένα δέντρο, το οποίο δε ξέρει αν θέλει να κόψει γιατί εκείνη τη στιγμή αποκτάει μια άλλη διάσταση. Γίνεται αλληγορικό, ότι είναι το δέντρο της ζωής ή το γενεαλογικό δέντρο που είναι η οικογένεια. Αυτοί οι άνθρωποι συνδέονται κάπως, θα μπορούσαν να είναι μια οικογένεια που οι επιλογές του καθενός, τους έφτασαν σε σημείο να είναι μόνοι τους. Πιο πολύ έχει να κάνει με τη μοναξιά, οι άνθρωποι ουσιαστικά είναι σαν ένα δέντρο, ένας οργανισμός, αλλά πολλές φορές είναι τέτοιες οι επιλογές που ακολουθούν που απομονώνονται και χαλάει η σύσταση.Εσύ θεωρείς ότι δημιουργείς κόσμους;Θεωρώ ότι έχω φαντασία ,ίσως έχω και παραπάνω φαντασία. Πολλές φορές τη χρησιμοποιώ και σε πράγματα που πρέπει να αντιμετωπίσω με τους κοινούς κώδικες και εκεί βάζω τη φαντασία μου και μπλέκω πράγματα, συναισθήματα και μπορεί να δημιουργήσω και κάτι κακό. Κυρίως για αυτό δημιουργώ κόσμους . Το χρησιμοποιώ αντίστροφα, αυτό που δε μπορώ να ελέγξω στην πραγματική μου ζωή, το βάζω στη μουσική.
Είσαι μονίμως σε μια κατάσταση που δημιουργείς;Δε ξέρω αν είναι υγιές αυτό. Η τέχνη είναι ένα υγιές συστατικό και δείγμα εξευγενισμένου πολιτισμού. Για τον ίδιο τον καλλιτέχνη θεωρώ ότι δεν έχει λειτουργήσει ποτέ αναλγητικά, σε φέρνει αντιμέτωπο με πάρα πολύ σκοτεινά πράγματα του εαυτού σου. Θεωρώ πιο υγιές να μπορώ να επικοινωνήσω καθαρά με κάποιον, χωρίς να χρειάζεται να του το «ζωγραφίσω». Κάπως όλο αυτό, η παραγωγική διαδικασία, είσαι εξαρτημένος από αυτό γιατί έχεις μάθει σε αυτό να λειτουργείς καλύτερα, αλλά λίγο σε αποκόπτει από την πραγματικότητα.
*Ο δίσκος της Melentini, "Explosions Around, The Desert Inside" κυκλοφορεί από τη Restless Wind.
*Οι Sequence Theory Project εμφανίζονται στο Six D.O.G.S. την Πέμπτη, 26 Δεκεμβρίου στις 21:30.Photo Credits:Τenia Dimakopoulou