Ο Δημήτρης Κατσουρίνης παρουσιάζει νέες soul – funk (και όχι μόνο) κυκλοφορίες και κατά περιόδους οδηγείται συνειρμικά, σε κάποιες αγαπημένες ηχογραφήσεις του παρελθόντος…
Με τον όρο crime funk να μαρτυρά τις διαθέσεις τους, οι Calibro 35 κυκλοφόρησαν στα τέλη της περασμένης χρονιάς το τέταρτο κατά σειρά album τους (πρώτο για λογαριασμό της εξαίρετης Record Kicks).
Με το “Traditory Di Tutti”, το σχήμα από το Μιλάνο πέτυχε να συγκροτήσει ένα εκρηκτικό, όσο και μεθυστικό σύνολο, που απαρτίζεται από δώδεκα ευφάνταστα (και original) instrumental διαμάντια, τα οποία αναζητούν και τελικά βρίσκουν τη χρυσή τομή, ανάμεσα στη διάχυτη κινηματογραφική ατμόσφαιρα, τις «βρώμικες» κιθάρες και τα μέχρι…χτυπήματος, χορευτικά groove. Από τον Ennio Morricone στους Portishead, από την καταπληκτική «επένδυση» του “Get Carter”, στις υψηλές blaxploitation στροφές και από τον αισθησιασμό του “Vampyros Lesbos”, στο βίαιο χιούμορ του Quentin Tarantino, το “Traditory Di Tutti” παρά τις εμφανείς vintage αφετηρίες, καταφέρνει να εντυπωσιάζει και με τη φρεσκάδα του. Παράλληλα, ακούγεται μονορούφι, σαν το υποθετικό score μιας καταιγιστικής ταινίας δράσης, με κομψά 60’s κοστούμια, θεαματικές καταδιώξεις, σφιχτοδεμένο αστυνομικό μυστήριο και… μπόλικο sex.
Ο παραγωγός Tommaso Colliva, ιθύνων νους των Calibro 35, μίλησε πρόσφατα στο Record Shuffle για…
Το όνομα Calibro 35……το εμπνευστήκαμε από μια διάσημη ιταλική ταινία που λέγεται “Milano Calibro 9” (σ.σ νουάρ του 1972, σκηνοθεσίας Fernando Di Leo). Όταν χρειάστηκε να δώσουμε ένα όνομα στα πρώτα αρχεία ηχογραφήσεων μας, γράψαμε αυθόρμητα Calibro 35. Δανειστήκαμε τον αριθμό από το πλάτος του φιλμ της ταινίας (το οποίο ήταν όντως 35mm). Αρχικά το κάναμε για πλάκα, στην πορεία όμως συνειδητοποιήσαμε πώς δεν μπορούσαμε να σκεφτούμε κάτι καλύτερο...
Τη συνεργασία με τη Record Kicks…
Τώρα που μου το θύμησες, έχω την εντύπωση πώς γνωριστήκαμε με τον Nick (σ.σ τον ιδρυτή και label manager της Record Kicks) μέσω του Neal Sugarman, του σαξοφωνίστα της εταιρείας Daptone (σ.σ μέλος των Dap – Kings και των Sugarman 3). Ο Nick τον είχε καλέσει στο Μιλάνο για ένα dj set και έχοντας γνωρίσει παλαιότερα τον Neal στο Austin, πέρασα μια βόλτα να του πω ένα γεια. Εκεί συστηθήκαμε με τον Nick και κουβέντα στην κουβέντα, αποδείχθηκε πώς τρέφαμε αμοιβαίο θαυμασμό, ο ένας για τη δουλειά του άλλου. Εκτιμώ ιδιαίτερα τις κυκλοφορίες της Record Kicks, ενώ και ο Nick με τη σειρά του δήλωσε γοητευμένος από τους δίσκους μας. Υπάρχουν άλλωστε, αρκετά κοινά που συνδέουν τους Calibro 35 με τη Record Kicks. Δύο ιταλικά εγχειρήματα με διεθνή προσανατολισμό και ιδιαίτερη αγάπη για το groove.
Το γοητευτικό και, εν μέρει vintage, ηχόχρωμα της μπάντας…
Για να είμαι ειλικρινής δεν το εκβιάζουμε. Πλέον μας βγαίνει εντελώς φυσικά. Με τα δύο πρώτα μας άλμπουμ, τα οποία περιείχαν ως επί το πλείστον διασκευές σε σχετικά άγνωστα θέματα από ταινίες, είχαμε την ευκαιρία να μελετήσουμε σε βάθος τη δημιουργική διαδικασία που ακολουθούσαν οι μουσικοί εκείνα τα χρόνια (σ.σ αναφέρεται κυρίως στα τέλη 60’s, αρχές 70’s). Αυτό που συνειδητοποιήσαμε ήταν πώς για να δημιουργήσεις κάτι αντίστοιχο, πέρα από τα όργανα και τις τεχνικές ηχογράφησης, πρέπει να διακατέχεσαι και από το σωστό attitude. Έτσι λοιπόν, όλοι οι δίσκοι των Calibro 35 έχουν ηχογραφηθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα, όπως ακριβώς συνέβαινε με τους library δίσκους. Συνηθίζουμε να παίζουμε με παλαιά όργανα και να χρησιμοποιούμε vintage εξοπλισμό. Όχι δεν έχουμε κάποια εμμονή με το ρετρό, αλλά είναι γεγονός πώς υποστηρίζουν καλύτερα τη μουσική που θέλουμε να παρουσιάσουμε.
Το concept του “Traditory Di Tutti”…Το “Traditory Di Tutti” αποτελεί το φανταστικό soundtrack του ομότιτλου βιβλίου που γράφτηκε στα 60’s, από τον συγγραφέα Giorgio Scerbanenco (σ.σ βραβευμένο αστυνομικό μυθιστόρημα του 1966). Επομένως, ήμασταν εκ των πραγμάτων αναγκασμένοι να συμπεριλάβουμε αποκλειστικά και μόνο original μουσική. Το ότι έπρεπε να ακολουθήσουμε μια συγκεκριμένη πλοκή και να στηριχτούμε σε μια δεδομένη ιστορία, αποτέλεσε τεράστια πηγή έμπνευσης. Συν τοις άλλοις, μας έδωσε την κατάλληλη ώθηση για να πειραματιστούμε.
Την επιλογή τίτλων για τα κομμάτια τους…
Στο τελευταίο άλμπουμ, τα πάντα βασίστηκαν στο βιβλίο. Φαντάσου πώς ξεκινώντας την ηχογράφηση, είχαμε ξεχωρίσει τουλάχιστον σαράντα πιθανούς τίτλους, όλοι τους από σκηνές, γεγονότα και χαρακτήρες που εμφανίζονται στις σελίδες του. Κατά τη διάρκεια της, προσπαθήσαμε να επιλέξουμε αυτούς που ταίριαζαν καλύτερα με την ατμόσφαιρα της μουσικής.
Παράλληλα projects…
Πέρα από τους Calibro 35, όλοι μας συμμετέχουμε ταυτόχρονα σε άλλα projects. Αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό για την εξέλιξη της μπάντας. Το να δουλεύουμε με άλλους μουσικούς, επιτρέπει στον καθένα μας, να ανανεώνεται και να επιστρέφει γεμάτος φρέσκες ιδέες. Έχουν υπάρξει συνεργασίες με καλλιτέχνες που κινούνται σε συγγενές ηχητικό πλαίσιο. Ενδεικτικά αναφέρω τον Adrian Younge και τον Mike Patton (κατά την περίοδο του σόλο άλμπουμ του “Mondo Cane”)… αλλά και άλλες που απέχουν πολύ. Όλες ωστόσο συνεισφέρουν εξίσου στο να μας δίνουν τα κατάλληλα εναύσματα και μια νέα οπτική, που κατόπιν αντανακλάται στις συνθέσεις των Calibro.
Αγαπημένα soundtracks..Καταρχήν θα επέλεγα οπωσδήποτε κάποιο του Ennio Morricone, πιθανότατα τη μουσική του για κάποια Giallo (σ.σ Τζιάλο) ταινία, όπως το “Cat Of Nine Tails” (σ.σ σκηνοθεσία Dario Argento, 1971), ή το “The Fifth Chord” (σ.σ επίσης του 1971 με πρωταγωνιστή τον Franco Nero). Αμφότερα, διαθέτουν μια πολύ σκοτεινή και funky αύρα, με τις avant garde ενορχηστρώσεις και τα «τεράστια» groove του ντράμερ Mario Restuccia να κλέβουν την παράσταση. Επίσης, θα ξεχωρίσω το “Death Walks At Midnight” (σ.σ του 1972, σκηνοθεσία Luciano Ercoli) του Gianni Ferrio, το απόλυτο ορχηστρικό funk αριστούργημα, καθώς και το θρυλικό “Get Carter” του Roy Budd, μιας και αγαπάμε όλα τα soundtrack όχι μόνο τα ιταλικά.
Σκηνοθέτες με τους οποίους θα ‘θελε να συνεργαστούν…
Είναι πάρα πολλοί. Εκτός από τις προφανείς επιλογές, δηλαδή την τριάδα Tarantino, Rodriguez και Guy Ritchie, θα ήθελα κάποια στιγμή να συνεργαστούμε με τον Alejandro Inarritu.
Την ατμόσφαιρα των συναυλιών τους…
Αντιμετωπίζουμε τις συναυλίες μας ως κάτι ενιαίο, ένα ταξίδι στο οποίο προσκαλούμε το κοινό να μας ακολουθήσει. Νομίζω πώς αποτελούν μια δυνατή και «πυκνή» εμπειρία…
Τις τάσεις αναβίωσης στη σύγχρονη μουσική σκηνή και την ολοένα αυξανόμενη δημοτικότητα τους…
Ίσως σε μεγάλο βαθμό να οφείλεται στο διαδίκτυο, χάρις στο οποίο η μουσική είναι πλέον πιο προσβάσιμη από ποτέ. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από νέα ακούσματα (ή τουλάχιστον νέα στα δικά τους αυτιά), επιδιώκοντας να ξεφύγουν από τα συνηθισμένα πού ακούγονται παντού. Είναι πραγματικά υπέροχο μπορείς να ανακαλύψεις τόσα σπουδαία, παράξενα και άγνωστα πράγματα, τα οποία παρέμεναν ανεξήγητα θαμμένα για αιώνες!