Το Plisskën Festival τελείωσε. Μετά από μήνες αναμονής, αναφορές στη Guardian και το Pitchfork και ένα συνεχές σφυροκόπημα από παντού. Δύο ημέρες στον Ελληνικό Κόσμο, όλη η Αθήνα πέρασε από τα τρία stages και κατανάλωσε όλη τη μπύρα της πόλης. Με περισσότερο κόσμο από κάθε άλλη χρονιά και ένα φιλόδοξο line up, το φεστιβάλ αρχίζει να γίνεται σημείο αναφοράς.
Τα ονόματα άπειρα, το line up είχε προκαλέσει πανικό την ημέρα που ανακοινώθηκε, όλοι έχουμε τις αγαπημένες μας στιγμές και τις όχι και τόσο αγαπημένες. Αλλά, δε θέλω να σταθώ σε αυτό. Θέλω να μιλήσω για την αξία μιας διοργάνωσης που έκανε τη διαφορά. Στην Ελλάδα, πάσχουμε από την ολοκληρωμένη παροχή υπηρεσιών. Από αυτό που ονομάζεται “φεστιβαλικός” τουρισμός. Ένα φεστιβάλ είναι κυρίως αλλά όχι μόνο τα συγκροτήματα που θα καταφέρει να φέρει ο promoter. Είναι η ασφάλεια, η δυνατότητα διασκέδασης μέσα και έξω από το stage, η αντίληψη ότι δε χρειάζεται να πάω αλλού για να βρω ποτό, φαγητό ή κάπου να χαζέψω μέχρι το επόμενο live.
Φέτος, το Plisskën είχε τρεις σκηνές, με την εξωτερική να κάνει την πολυπόθητη διαφορά. Είχε comedy stage από την ομάδα του “Κάψε το Σενάριο”, τα κλασσικά, πλέον, παιχνίδια του Allou! Fun Park. Γνωστό για την οικολογική του ευαισθησία, περίπτερα Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και κάδους ανακύκλωσης. Με τη συμμετοχή του Playroom, ένα χώρο για την δημιουργική απασχόληση των παιδιών και ένα τέλειο χώρο χαλάρωσης με πουφ, τέντες και μαξιλάρες.
Στην πραγματικότητα μπορούσες να μείνεις για δύο ημέρες σε αυτήν την ατελείωτη παιδική χαρά για ενήλικες, χωρίς να σε απασχολήσει ο έξω κόσμος. Μπορούσες να φορτίσεις το κινητό σου στο ηλιακό πάνελ με ντουλαπάκια που κλείδωναν. Να ακούς τους Plastic Flowers την ώρα που άραζες στο καράβι του Ελληνικού κόσμου.
Και όλα αυτά είναι ένα πολύ σωστό φεστιβάλ. Γιατί αυτό είναι το Plisskën. Δεν είναι απλά μια συναυλία.
Οι δικές μου αγαπημένες μουσικές στιγμές:
Τα ονόματα άπειρα, το line up είχε προκαλέσει πανικό την ημέρα που ανακοινώθηκε, όλοι έχουμε τις αγαπημένες μας στιγμές και τις όχι και τόσο αγαπημένες. Αλλά, δε θέλω να σταθώ σε αυτό. Θέλω να μιλήσω για την αξία μιας διοργάνωσης που έκανε τη διαφορά. Στην Ελλάδα, πάσχουμε από την ολοκληρωμένη παροχή υπηρεσιών. Από αυτό που ονομάζεται “φεστιβαλικός” τουρισμός. Ένα φεστιβάλ είναι κυρίως αλλά όχι μόνο τα συγκροτήματα που θα καταφέρει να φέρει ο promoter. Είναι η ασφάλεια, η δυνατότητα διασκέδασης μέσα και έξω από το stage, η αντίληψη ότι δε χρειάζεται να πάω αλλού για να βρω ποτό, φαγητό ή κάπου να χαζέψω μέχρι το επόμενο live.
Φέτος, το Plisskën είχε τρεις σκηνές, με την εξωτερική να κάνει την πολυπόθητη διαφορά. Είχε comedy stage από την ομάδα του “Κάψε το Σενάριο”, τα κλασσικά, πλέον, παιχνίδια του Allou! Fun Park. Γνωστό για την οικολογική του ευαισθησία, περίπτερα Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και κάδους ανακύκλωσης. Με τη συμμετοχή του Playroom, ένα χώρο για την δημιουργική απασχόληση των παιδιών και ένα τέλειο χώρο χαλάρωσης με πουφ, τέντες και μαξιλάρες.
Στην πραγματικότητα μπορούσες να μείνεις για δύο ημέρες σε αυτήν την ατελείωτη παιδική χαρά για ενήλικες, χωρίς να σε απασχολήσει ο έξω κόσμος. Μπορούσες να φορτίσεις το κινητό σου στο ηλιακό πάνελ με ντουλαπάκια που κλείδωναν. Να ακούς τους Plastic Flowers την ώρα που άραζες στο καράβι του Ελληνικού κόσμου.
Και όλα αυτά είναι ένα πολύ σωστό φεστιβάλ. Γιατί αυτό είναι το Plisskën. Δεν είναι απλά μια συναυλία.
Οι δικές μου αγαπημένες μουσικές στιγμές:
Say Lou Lou
Plastic Flowers
Dirty Beaches
Son Lux
Black Lips
Imam Baildi Soundsystem
Dub Pistols
Damien Jurado
Suuns
Mount Kimbie