Θυμάμαι όταν ήμουν πιτσιρικάκι, που κάθε δεύτερο Σάββατο κατεβαίναμε στα δισκάδικα του κέντρου μαζί με τον αδερφό μου για να ξοδέψουμε το χαρτζιλίκι μας σε δίσκους. Το όλο πράγμα αποτελούσε μία ιεροτελεστία, από την επιλογή του ενός ή δύο album ανάμεσα στα δεκάδες, ακούγοντας συγχρόνως καινούριες μουσικές στο δισκάδικο, μέχρι την επιστροφή με το λεωφορείο έχοντας στα χέρια τις σακούλες με το πολύτιμο περιεχόμενο, και φυσικά το ξετύλιγμα της συσκευασίας στο σπίτι και την προσεκτική ακρόαση ξανά και ξανά.
Στα χρόνια που ακολούθησαν και με τον ερχομό των cds λίγα διαφοροποιήθηκαν, έπειτα όμως περάσαμε στην εποχή του internet, κι ο τρόπος που ακούμε μουσική άλλαξε για τα καλά. Με το ελεύθερο/παράνομο downloading και την έλευση του youtube αποκτήσαμε πρόσβαση σε άπειρη μουσική έχοντας τη δυνατότητα να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας, χάνοντας όμως έχω την εντύπωση την πολυτέλεια του να εκτιμάμε έναν καλό δίσκο. Όταν μπορείς να κατεβάσεις πέντε ή δέκα albums την ημέρα (albums που δε θα είχες τη δυνατότητα να αγοράσεις για να λέμε την αλήθεια) ο χρόνος για μια προσεκτική ακρόαση όλων αυτών, απλά δεν υπάρχει. Έτσι φτάνουμε να ακούμε τα 1-2 singles που υπάρχουν και στο youtube, άντε κι ένα γρήγορο τσεκάρισμα των υπόλοιπων τραγουδιών και πάμε παρακάτω, χάνοντας την ευκαιρία να ανακαλύψουμε διαμάντια.
Αρκετοί καλλιτέχνες πλέον κυκλοφορούν μεμονωμένα τραγούδια τους εγκαταλείποντας το album format, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τους Röyksopp. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πάντως, μουσική που μας αγγίζει συναισθηματικά και καταφέρνει να μπει και να φωλιάσει μέσα μας θα εξακολουθήσει να υπάρχει. Το 2014 κυκλοφόρησαν αρκετά ενδιαφέροντα albums που προσφέρονται για ακρόαση από την αρχή ως το τέλος, αν και λίγα ήταν αυτά που θα χαρακτήριζα συγκλονιστικά. Ακολουθεί μία λίστα με τα 20 δισκάκια που άκουσα και απόλαυσα περισσότερο μέσα στο 2014.
20. Adam X - Irreformable
Ο Νεοϋορκέζος βετεράνος της techno Adam X, επιστρέφει στο label της Sonic Groove με το γνώριμο βιομηχανικό, μετα-αποκαλυπτικό ήχο του, soundtrack μίας φουτουριστικής αρένας.
19. Small Pyramids - Slow It Down
Αργά, βαριά beats να συνοδεύουν ένα ατέρμονο groove, κι εκείνη η αίσθηση του καλοκαιριού που δε θα τελειώσει ποτέ, σε έναν από τους ωραιότερους house δίσκους των τελευταίων ετών.
18. Metronomy - Love Letters
Τα "Ερωτικά Γράμματα" των Βρετανών Metronomy, διανθισμένα με την ελαφρώς πειραγμένη, αλλόκοτα γλυκιά ηλεκτρονική pop της μπάντας από το Devon.
17. Dj Vadim - Dubcatcher
Ο εκ Ρωσίας Λονδρέζος Dj Vadim, μετά από καμιά δεκαριά δίσκους μάζεψε μια στρατιά από reggae/dub/dancehall vocalists για να κυκλοφορήσει το καλύτερο dub album της χρονιάς, αν και για να πω την αλήθεια το bonus disc με τις instrumental εκδοχές των κομματιών ήταν ακόμη πιο απολαυστικό.
16. Trust - Joyland
Μπορεί να μη φτάνει τα επίπεδα του ντεμπούτου album, TRST, όμως οι Trust ως solo project πλέον του Robert Alfons μεπά την αποχώρηση της Maya Postepski παραμένουν ένα από τα κορυφαία synthpop σχήματα της εποχής μας. Η δισκοκριτική μου.
15. Lykke Li - I Never Learn
Η θλιμμένη, τσακισμένη φωνή της Lykke Li στοιχειώνει τα εννέα τραγούδια του I Never Learn, βυθίζοντας μας στο μοναχικό και μελαγχολικό κόσμο της Σουηδέεζας ερμηνεύτριας.
14. Legowelt - Crystal Cult 2080
Ο υπερδραστήριος Ολλανδός dj και παραγωγός με το χαρακτηριστικό φουτουριστικό techno ήχο που έχουμε αγαπήσει.
13. Little Dragon - Nabuma Rubberband
Το Little Man, τραγούδι με το οποίο κόλλησα περισσότερο φέτος κυκλοφόρησε το 2011, όμως τους εξαιρετικά ταλαντούχους Σουηδούς Little Dragon τους ανακάλυψα μόλις πρόσφατα. Η τρίτη τους δουλειά με τίτλο Nabuma Rubberband χαρακτηρίζεται από άρτιες συνθέσεις μοντέρνας electronica, και τη φωνή της Yukimi Nagano, ένα μείγμα Gwen Stefani και Prince.
12. Kid Machine - First Contact
Ο καταπληκτικός κύριος Mark Wilkinson σε ένα διαστημικό ταξίδι, όπου με τον ιδιαίτερο electro synth ήχο του βουτά στο παρελθόν για να μας δείξει το μέλλον.
11. Black Keys - Turn Blue
Ήδη στο άκουσμα του επερχόμενου live των Black Keys στην Ελλάδα, προκλήθηκε ένας σχετικός χαμός. Ο ήχος τους, ένας συνδυασμός White Stripes και Arctic Monkeys, άλλοτε χορευτικός κι άλλοτε ψυχεδελικός, είναι διάσπαρτος από τις μελωδίες εκείνες που προκαλούν μικρές, γλυκές αναταράξεις στα εγκεφαλικά κύτταρα.
10. Iamamiwhoami - Turn Blue
Το ξωτικό από τη Σκανδιναβία μας παρουσιάζει την αιθέρια, ρυθμική της electropop, φτιαγμένη από παραδοσιακά σουηδικά χαρμάνια.
9. The Juan McLean - In A Dream
Ένα από τα κορυφαία ονόματα της DFA Records στον καλύτερό του δίσκο, φυσικά με τη συνεργασία της υπέροχης Nancy Wang στα φωνητικά.
8. MØ- No Mythologies To Follow
Άλλο ένα δείγμα υπέροχης Σκανδιναβικής leftfield pop, αποτελεί το ντεμπούτο της Δανέζας Karen Marie Orsted. Λίγο από Lana Del Ray και Lorde, αλλά και λίγο από Grimes και Fiona Apple, τα 16 τραγούδια του album αναδύουν μια φρεσκάδα πέρα από καλούπια και φόρμες.
7. Caribou - Our Love
Στο πιο χορευτικό του album ως Caribou ο Καναδός Dan Snaith, εντυπωσιάζει με τους ιδιαίτερους ρυθμούς του και τις μελωδίες που χαράσσονται στο μυαλό σου, καλύπτοντας το κενό που έχουν αφήσει οι συμπατριώτες του Junior Boys. Η δισκοκριτική μου.
6. Interpol - El Pintor
Η επιστροφή των Interpol με τον καλύτερο δίσκο τους εδώ και χρόνια. Δίχως τον Carlos D. πλέον, με τον Paul Banks να αναλαμβάνει και το μπάσο, φροντίζουν να μας θυμίσουν σε αρκετές στιγμές τους λόγους που τους λατρέψαμε. Μήπως να ξαναέρχονταν και για άλλο ένα live;
5. Shit Robot - We Got A Love
Ένας από τους αγαπημένους μου παραγωγούς και dj ο Markus Lambkin, παραδίδει ένα album χορευτικό από την αρχή ως το τέλος και συνάμα εγκεφαλικό.
4. St. Vincent - St. Vincent
Μία από τις σπουδαιότερες κυκλοφορίες της χρονιάς ήταν το τελευταίο album της Αμερικανίδας δημιουργού . Πιο ηλεκτρονική και πιο ώριμη από ποτέ, μας παρουσίασε μία συναρπαστική δουλειά, γεμάτη ιδιόρρυθμα indie pop διαμάντια. Η δισκοκριτική μου.
3. Maria Minerva – Histrionic
Σκέφτομαι τι ωραίο που θα ήταν το σκηνικό της Maria Minerva να παρουσιάζει ένα τραγούδι της σε μία εκπομπή τύπου America’s got talent. Την αμηχανία των κριτών που θα αδυνατούσαν να κατανοήσουν την εκκεντρική off beat pop της Εσθονής αλλά Νεοϋορκέζας πλέον καλλιτέχνιδας, με τα φάλτσα και τα εφέ να διανθίζουν τη φωνή της και τους κριτές να την κόβουν με συνοπτικές διαδικασίες. Η μουσική της όμως αν αφεθείς είναι γλυκιά κι εθιστική σα νέκταρ, ειδικά σε αυτό το τρίτο και καλύτερο album της.
2. Röyksopp - The Inevitable End
Οι Röyksopp αφήνουν πίσω τους το album format με μια υπέροχη δουλειά γεμάτη από καταπληκτικές συνθέσεις στον τελευταίο και καλύτερο δίσκο τους. Η δισκοκριτική μου.
1. Vermont - Vermont
Το ντεμπούτο των Γερμανών Vermont είναι το album που άκουσα και απόλαυσα περισσότερο μέσα στο 2014. Ένα ηλεκτρονικό ταξίδι σε μέρη που το μυαλό έχει ξεχάσει, γεμάτο ονειρικές μελωδίες που μαγεύουν στο άκουσμά τους. Το άρθρο μου με αφορμή το δίσκο.
Στα χρόνια που ακολούθησαν και με τον ερχομό των cds λίγα διαφοροποιήθηκαν, έπειτα όμως περάσαμε στην εποχή του internet, κι ο τρόπος που ακούμε μουσική άλλαξε για τα καλά. Με το ελεύθερο/παράνομο downloading και την έλευση του youtube αποκτήσαμε πρόσβαση σε άπειρη μουσική έχοντας τη δυνατότητα να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας, χάνοντας όμως έχω την εντύπωση την πολυτέλεια του να εκτιμάμε έναν καλό δίσκο. Όταν μπορείς να κατεβάσεις πέντε ή δέκα albums την ημέρα (albums που δε θα είχες τη δυνατότητα να αγοράσεις για να λέμε την αλήθεια) ο χρόνος για μια προσεκτική ακρόαση όλων αυτών, απλά δεν υπάρχει. Έτσι φτάνουμε να ακούμε τα 1-2 singles που υπάρχουν και στο youtube, άντε κι ένα γρήγορο τσεκάρισμα των υπόλοιπων τραγουδιών και πάμε παρακάτω, χάνοντας την ευκαιρία να ανακαλύψουμε διαμάντια.
Αρκετοί καλλιτέχνες πλέον κυκλοφορούν μεμονωμένα τραγούδια τους εγκαταλείποντας το album format, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τους Röyksopp. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πάντως, μουσική που μας αγγίζει συναισθηματικά και καταφέρνει να μπει και να φωλιάσει μέσα μας θα εξακολουθήσει να υπάρχει. Το 2014 κυκλοφόρησαν αρκετά ενδιαφέροντα albums που προσφέρονται για ακρόαση από την αρχή ως το τέλος, αν και λίγα ήταν αυτά που θα χαρακτήριζα συγκλονιστικά. Ακολουθεί μία λίστα με τα 20 δισκάκια που άκουσα και απόλαυσα περισσότερο μέσα στο 2014.
20. Adam X - Irreformable
Ο Νεοϋορκέζος βετεράνος της techno Adam X, επιστρέφει στο label της Sonic Groove με το γνώριμο βιομηχανικό, μετα-αποκαλυπτικό ήχο του, soundtrack μίας φουτουριστικής αρένας.
19. Small Pyramids - Slow It Down
Αργά, βαριά beats να συνοδεύουν ένα ατέρμονο groove, κι εκείνη η αίσθηση του καλοκαιριού που δε θα τελειώσει ποτέ, σε έναν από τους ωραιότερους house δίσκους των τελευταίων ετών.
18. Metronomy - Love Letters
Τα "Ερωτικά Γράμματα" των Βρετανών Metronomy, διανθισμένα με την ελαφρώς πειραγμένη, αλλόκοτα γλυκιά ηλεκτρονική pop της μπάντας από το Devon.
17. Dj Vadim - Dubcatcher
Ο εκ Ρωσίας Λονδρέζος Dj Vadim, μετά από καμιά δεκαριά δίσκους μάζεψε μια στρατιά από reggae/dub/dancehall vocalists για να κυκλοφορήσει το καλύτερο dub album της χρονιάς, αν και για να πω την αλήθεια το bonus disc με τις instrumental εκδοχές των κομματιών ήταν ακόμη πιο απολαυστικό.
16. Trust - Joyland
Μπορεί να μη φτάνει τα επίπεδα του ντεμπούτου album, TRST, όμως οι Trust ως solo project πλέον του Robert Alfons μεπά την αποχώρηση της Maya Postepski παραμένουν ένα από τα κορυφαία synthpop σχήματα της εποχής μας. Η δισκοκριτική μου.
15. Lykke Li - I Never Learn
Η θλιμμένη, τσακισμένη φωνή της Lykke Li στοιχειώνει τα εννέα τραγούδια του I Never Learn, βυθίζοντας μας στο μοναχικό και μελαγχολικό κόσμο της Σουηδέεζας ερμηνεύτριας.
14. Legowelt - Crystal Cult 2080
Ο υπερδραστήριος Ολλανδός dj και παραγωγός με το χαρακτηριστικό φουτουριστικό techno ήχο που έχουμε αγαπήσει.
13. Little Dragon - Nabuma Rubberband
Το Little Man, τραγούδι με το οποίο κόλλησα περισσότερο φέτος κυκλοφόρησε το 2011, όμως τους εξαιρετικά ταλαντούχους Σουηδούς Little Dragon τους ανακάλυψα μόλις πρόσφατα. Η τρίτη τους δουλειά με τίτλο Nabuma Rubberband χαρακτηρίζεται από άρτιες συνθέσεις μοντέρνας electronica, και τη φωνή της Yukimi Nagano, ένα μείγμα Gwen Stefani και Prince.
12. Kid Machine - First Contact
Ο καταπληκτικός κύριος Mark Wilkinson σε ένα διαστημικό ταξίδι, όπου με τον ιδιαίτερο electro synth ήχο του βουτά στο παρελθόν για να μας δείξει το μέλλον.
11. Black Keys - Turn Blue
Ήδη στο άκουσμα του επερχόμενου live των Black Keys στην Ελλάδα, προκλήθηκε ένας σχετικός χαμός. Ο ήχος τους, ένας συνδυασμός White Stripes και Arctic Monkeys, άλλοτε χορευτικός κι άλλοτε ψυχεδελικός, είναι διάσπαρτος από τις μελωδίες εκείνες που προκαλούν μικρές, γλυκές αναταράξεις στα εγκεφαλικά κύτταρα.
10. Iamamiwhoami - Turn Blue
Το ξωτικό από τη Σκανδιναβία μας παρουσιάζει την αιθέρια, ρυθμική της electropop, φτιαγμένη από παραδοσιακά σουηδικά χαρμάνια.
9. The Juan McLean - In A Dream
Ένα από τα κορυφαία ονόματα της DFA Records στον καλύτερό του δίσκο, φυσικά με τη συνεργασία της υπέροχης Nancy Wang στα φωνητικά.
8. MØ- No Mythologies To Follow
Άλλο ένα δείγμα υπέροχης Σκανδιναβικής leftfield pop, αποτελεί το ντεμπούτο της Δανέζας Karen Marie Orsted. Λίγο από Lana Del Ray και Lorde, αλλά και λίγο από Grimes και Fiona Apple, τα 16 τραγούδια του album αναδύουν μια φρεσκάδα πέρα από καλούπια και φόρμες.
7. Caribou - Our Love
Στο πιο χορευτικό του album ως Caribou ο Καναδός Dan Snaith, εντυπωσιάζει με τους ιδιαίτερους ρυθμούς του και τις μελωδίες που χαράσσονται στο μυαλό σου, καλύπτοντας το κενό που έχουν αφήσει οι συμπατριώτες του Junior Boys. Η δισκοκριτική μου.
6. Interpol - El Pintor
Η επιστροφή των Interpol με τον καλύτερο δίσκο τους εδώ και χρόνια. Δίχως τον Carlos D. πλέον, με τον Paul Banks να αναλαμβάνει και το μπάσο, φροντίζουν να μας θυμίσουν σε αρκετές στιγμές τους λόγους που τους λατρέψαμε. Μήπως να ξαναέρχονταν και για άλλο ένα live;
5. Shit Robot - We Got A Love
Ένας από τους αγαπημένους μου παραγωγούς και dj ο Markus Lambkin, παραδίδει ένα album χορευτικό από την αρχή ως το τέλος και συνάμα εγκεφαλικό.
4. St. Vincent - St. Vincent
Μία από τις σπουδαιότερες κυκλοφορίες της χρονιάς ήταν το τελευταίο album της Αμερικανίδας δημιουργού . Πιο ηλεκτρονική και πιο ώριμη από ποτέ, μας παρουσίασε μία συναρπαστική δουλειά, γεμάτη ιδιόρρυθμα indie pop διαμάντια. Η δισκοκριτική μου.
3. Maria Minerva – Histrionic
Σκέφτομαι τι ωραίο που θα ήταν το σκηνικό της Maria Minerva να παρουσιάζει ένα τραγούδι της σε μία εκπομπή τύπου America’s got talent. Την αμηχανία των κριτών που θα αδυνατούσαν να κατανοήσουν την εκκεντρική off beat pop της Εσθονής αλλά Νεοϋορκέζας πλέον καλλιτέχνιδας, με τα φάλτσα και τα εφέ να διανθίζουν τη φωνή της και τους κριτές να την κόβουν με συνοπτικές διαδικασίες. Η μουσική της όμως αν αφεθείς είναι γλυκιά κι εθιστική σα νέκταρ, ειδικά σε αυτό το τρίτο και καλύτερο album της.
2. Röyksopp - The Inevitable End
Οι Röyksopp αφήνουν πίσω τους το album format με μια υπέροχη δουλειά γεμάτη από καταπληκτικές συνθέσεις στον τελευταίο και καλύτερο δίσκο τους. Η δισκοκριτική μου.
1. Vermont - Vermont
Το ντεμπούτο των Γερμανών Vermont είναι το album που άκουσα και απόλαυσα περισσότερο μέσα στο 2014. Ένα ηλεκτρονικό ταξίδι σε μέρη που το μυαλό έχει ξεχάσει, γεμάτο ονειρικές μελωδίες που μαγεύουν στο άκουσμά τους. Το άρθρο μου με αφορμή το δίσκο.