Αν θα μπορούσα να βάλω έναν τίτλο στη συναυλιακή μέρα του Release Athens 2023 με τους Röyksopp, M83 και O.M.D, θα ήταν ότι: «Οι μουσικοί είναι αρχικά καλλιτέχνες και χρειάζεται να παίζουν κυρίως για αυτούς και μετά για το κοινό τους. Μήπως, όμως, το παράκαναν σήμερα;»
Πριν πολλά χρόνια, θυμάμαι εκείνη την επική εμφάνιση των Pearl Jam στο Κλειστό Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Στις τρεις ώρες της συναυλίας τους ήταν παραπάνω από εμφανές ότι τις δύο πρώτες έπαιξαν μόνο για αυτούς, αδιαφορώντας για το τι θέλαμε εμείς. Την τελευταία ώρα, όμως, μας έδωσαν όλα όσα θέλαμε. Μιλάμε βέβαια για μια μπάντα που τότε, το Σεπτέμβρη του 2006, έκλεινε 16 χρόνια.
Ποιο είναι το Νο1 χαρακτηριστικό της μουσικής των Röyksopp;
Το 2023, οι Royksopp κλείνουν 25 χρόνια. Δεν έχουν δικαίωμα να αυτοσχεδιάσουν, να πειραματιστούν και να παίξουν για τον εαυτό τους; Και βέβαια έχουν. Υπάρχει όμως ένα «αλλά» σ' αυτή την απάντηση...
Οι Radiohead έκαναν μεγάλη στροφή από το 1997 ("OK Computer") στο 2000 ("Kid A") ανακαλύπτοντας περισσότερα ηλεκτρονικά μονοπάτια και κάνοντας λίγο στην άκρη τις μελωδίες τους, που τους έκαναν να ξεχωρίσουν. Στις συναυλίες τους ακολούθησαν αυτή τη στροφή βέβαια.
Ποιο είναι λοιπόν το Νο1 χαρακτηριστικό της μουσικής των Röyksopp;
Οι μελωδίες βέβαια!
Κάντε το όπως οι Pearl Jam
Οι επιτυχίες των Νορβηγών είναι δεκάδες και μιλάμε για κορυφαία hits, όπως τα "Eple" (2001), "Remind Me" (2002), "What Else Is There" (2005), "The Girl And The Robot", "This Must Be It", "You Don't Have A Clue" (2009), "Monument", "Do It again", "Here She Comes Again", "Running To The Sea" (2014), "Impossible", "Oh Lover", "Stay Awhile", "Let's Get It Right" (2022). Όλα αυτά τα τραγούδια έχουν πανέμορφες μελωδίες και ερμηνεύονται ως επί το πλείστον από «αγγελικές» φωνές.
Το 2022 οι Röyksopp επέστρεψαν δισκογραφικά μετά από οχτώ χρόνια κι επανήλθαν για τα καλά με τρεις νέους δίσκους! Άραγε συμβαδίζει η στροφή που έκαναν σε αυτή την περιοδεία (True Electric Tour) με το «φρέσκο» δισκογραφικό υλικό τους; Όχι βέβαια. Υπάρχουν κομμάτια, όπως το "This Time, This Place", το "Breathe", το "Control" και λίγα ακόμα που είναι πιο κοντά στο χορευτικό beat ενός club, αλλά και σ' αυτές τις περιπτώσεις τα φωνητικά είχαν πρωτεύουσα θέση.
Τι έκαναν λοιπόν οι Röyksopp το βράδυ της Τετάρτης 21 του Ιούνη;
Επέλεξαν μερικά από τα hits τους (άφησαν πολλά έξω από το τελικό setlist) και δεν τα διασκεύασαν απλά αλλά έφτιαξαν νέες φουλ χορευτικές φόρμες, βγαλμένες από club του 2023, στις οποίες άλλοτε πετυχημένα κι άλλοτε αποτυχημένα προσπάθησαν να «κουμπώσουν» τα φωνητικά σκέλη των επιτυχιών τους, σχεδόν αδιαφορώντας για τις μελωδίες τους.
Ο κόσμος χόρευε βέβαια με πάθος και οι δύο Νορβηγοί μαζί με τους τέσσερις χορευτές τους «ίδρωσαν τη φανέλα», αλλά άραγε ήταν αυτή μια συναυλία των Röyksopp;
Και βέβαια ήταν μια συναυλία των Νορβηγών, γιατί αυτοί επέλεξαν αυτό το θέμα κι έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν. Για εμάς όμως που τους παρακολουθούμε σχεδόν από τα πρώτα βήματα τους με το "Melody A.M." ήταν ένα αποτυχημένο πείραμα, το οποίο υποβάθμισε την επαναφορά τους στη δισκογραφική δεινότητα που είχαν τα πρώτα χρόνια τους.
Ξέρετε, δεν είναι εύκολο μετά από 25 χρόνια να γράφεις τόσο όμορφα τραγούδια σαν τα "Oh Lover", "Stay Awhile" και "Let's Get It Right". Καταλαβαίνω απόλυτα ότι είναι πάρα πολλά χρόνια στο χώρο της μουσικής κι επιβάλλεται να δοκιμάσουν νέα μονοπάτια, αλλά ρε παιδιά, δώστε στο κοινό σας ένα 30% του set με τη μουσική που σας έκανε να ξεχωρίσετε, με το ύφος που δημιούργησε την ταυτότητά σας και με τα τραγούδια που έφεραν τόσες χιλιάδες ανθρώπους στην Πλατεία Νερού.
Κάντε το όπως οι Pearl Jam...