(Γράφει η Αντωνία Κουμαντάνη)
"Τα σκυλιά ποτέ δε με δαγκώνουν, μόνο οι άνθρωποι"[Μ.Μ]
Την Τετάρτη που μας πέρασε παρακολουθήσαμε στο Πολυχώρο Vault το καινούριο θεατρικό έργο του Μάριου Ιορδάνου και της Σοφίας Καζαντζιάν, με τίτλο "Η Μέριλιν σου πάει πολύ" υπό τη σκηνοθετική ματιά του Μάριου Ιορδάνου. Μετά την αδιαμφισβήτητη επιτυχία της παράστασής τους "Δε φοβάμαι. Δεν ελπίζω. Είμαι...", μιας σύνθεσης κειμένων από τα μεγαλύτερα έργα του Νίκου Καζαντζάκη, επιστρέφουν δυναμικά εκπροσωπόντας τη μαύρη κωμωδία, ένα θεατρικό είδος παράλληλο με τη λογοτεχνία τρόμου όμως χρησιμοποιεί κωμικά στοιχεία, μια κωμωδία-θρίλερ!
Η υπόθεση απλή: Δύο αδέλφια μαθαίνουν ξαφνικά ότι ο ηλικιωμένος πλούσιος πατριός τους και μόνος συγγενής τους πρόκειται να παντρευτεί μία κατά πολύ νεότερή του γυναίκα, η οποία έχει εμμονή με τη Μέριλιν Μονρόε. Συνειδητοποιώντας ότι με αυτό το γάμο χάνουν κάθε δικαίωμα πάνω στη κληρονομιά του πατριού τους, αποφασίζουν να τον "βγάλουν από τη μέση". Έτσι προσλαμβάνουν έναν επαγγελματία δολοφόνο και πηγαίνουν στο σπίτι του πατριού τους με την πρόφαση να γνωρίζουν τη μέλλουσα σύζυγο-νύφη-μητέρα! Το Σαββατοκύριακο θα τους βρει όλους μαζί στην απομονωμένη έπαυλη.
Μια παρτίδα σκάκι λοιπόν, αυτό είναι το σκηνικό και σε επιμέλεια του Χριστόφορου Τσακιρόπουλου. Αποκρυσταλλωμένο από περιττά στολίδια, αρκετά μινιμαλιστικό. Άσπρο μαύρο,νικητής και ηττημένος, θύτης και θύμα, ένα παιχνίδι επιβίωσης. Άλλωστε και το σκάκι ένα τέτοιο παιχνίδι δεν είναι; Και οι παίκτες είναι εκεί έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τον αντίπαλο, αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό. Εγκλωβισμένοι στα πάθη τους, εγκαταλείπουν κάθε ίχνος λογικής και επιδίδονται σε μια παρτίδα σκάκι, όπου κυρίαρχοι και κυριαρχούμενοι εναλλάσσονται, οι ρόλοι αντιστρέφονται. Τα στρατιωτάκια μεταμορφώνονται στον πιο επικύνδινο εχθρό, χτυπώντας το βασιλιά στο πιο αδύναμό του σημείο, την αχίλλειο πτέρνα του. Ποιος θα κάνει τη κίνηση ματ; Ποιος θα κατορθώσει να επιβάλλει τη στρατηγική του;
Αν και η υπόθεση του έργου είναι φαινομενικά απλή, το κείμενο με τη δύναμη, την καλαισθησία και την ευρηματικότητά του σε αποζημιώνει. Ο Μάριος Ιορδάνου και η Σοφία Καζαντζιάν, ξεδιπλώνουν το σεναριακό τους ταλέντο και δημιουργούν ένα κείμενο μεστό, με ευφυείς κωμικές ατάκες, που έχουν απόλυτη συνοχή και αμφιταλλατεύονται με γοητευτική ευκολία ανάμεσα στο κωμικό και δραματικό στοιχείο. Η μουσική απόλυτα εναρμονισμένη με το ύφος του κειμένου, συνεισφέρει και αυτή με τη σειρά της στη δημιουργία μιας τραγικοκωμικής ατμόσφαιρας.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών εκρηκτικές και παθιασμένες, προωθούν το σουρεάλ στοιχείο που διαπνέει το έργο. Η Δήμητρα Κολλά (η αδερφή), με το πηγαίο και πληθωρικό χιούμορ της, με έντονη δόση αυτοσαρκασμού και "περίσσια" ομορφιά, προσφέρει άψογες κωμικές στιγμές. Ο Πάνος Νάτσης στο ρόλο του αδερφου-συνεργού, ενώ στην αρχή παρουσιάζεται συγκρατημένος και στερούμενος πρωτοβουλίας, στη συνέχεια απελευθερώνεται, δίνοντας μορφή και χαρακτήρα στο ρόλο του. Ο Θόδωρος Κυριακός, στο ρόλο του γέρου πατριού ως ένας άλλος "Μπετόβεν" πλάθει το χαρακτήρα του με μοναδικό στιλ, παράγοντας ένα αβίαστο και ειλικρινές αποτέλεσμα, το οποίο συνδυάζει τόσο κωμικά όσο και δραματικά στοιχεία. Ο Μάριος Ιορδάνου (ο πληρωμένος δολοφόνος), είναι καθηλωτικός. Πρόκειται για μιά ιδιόμορφη προσωπικότητα, με καλλιτεχνικές ανησυχίες και λυρικές εξάρσεις, που σε συνδυασμό με την άψογη σκηνική παρουσία του, μετακινείται από το ένα θεατρικό είδος στο άλλο χωρίς να χάνει τη γοητεία του. Όμως αυτή που κλέβει τη παράσταση τελικά, είναι η Μέριλιν ή αλλιώς Σοφία Καζαντζιάν. Με αφορμή το μύθο της Μέριλιν Μονρόε, υποστηρίζει με άψογο τρόπο το ρόλο που της ανατέθηκε. Αν και αφελής η νεαρή σύντροφος του γέρου πατριού, είναι άκρως γοητευτική και θελκτική, με έντονη σκηνική παρουσία. Η Μέριλιν Μονρόε που ήταν το σύμβολο του σεξ στη δεκαετία 1950, έχει χαρακτεί με έναν ορισμένο τρόπο στις μνήμες μας. Παίρνει λοιπόν τη μυθική αυτή φιγούρα την ξεδιπλώνει, την εξελίσσει, την τσαλακώνει και τελικά την αποδομεί, θέλοντας μ'αυτό το τρόπο να θίξει καίρια κοινωνικά και ηθικά ζητήματα, να καταρρίψει τους μύθους γύρω από τα στερεότυπα, τις σχέσεις, την αγάπη, την ύπαρξη.
Συνοψίζοντας ήταν ένα πολύ καλό και ολοκληρωμένο θεατρικό εγχείρημα, καθώς από τη μία προσπαθεί μέσω της ανατρεπτικής πλοκής και της κωμικής ατμόσφαιρας, η οποία μπολιάζεται αρμονικά με στοιχεία θρίλερ, να θέσει ερωτήματα γύρω από την ύπαρξη και την ανυπαρξία, την ανήθικη ηθική των ημερών μας, τον έρωτα, τη φιλία και από την άλλη μέσω της απομίμησης της Μέριλιν, να καυτηριάσει την άκρατη τυποποίηση των καιρών μας. Από τη φύση του ο άνθρωπος έχει το κακό μέσα του-ναι όλοι μας το έχουμε!- οπότε και μπορεί να το εξωτερικεύσει. Κι αν εσύ δεν έχεις βγάλει ακόμα το ζώο από μέσα σου, μήπως το έχει κάνει ήδη ο άλλος; Είσαι έτοιμος κι εσύ για μια παρτίδα σκάκι ή μήπως προτιμάς να δαμάσεις το θηρίο μέσα σου;
(Γράφει ο Αντώνης Κατσαμάς)
''Στην σκακιέρα του χρόνου, οι άνθρωποι άλλοτε βασιλιάδες και άλλοτε στρατιωτάκια!!!
Μα πάντα και όλοι πιόνια!"
Ένα έργο που έχει στηθεί ακριβώς επάνω στις ανθρώπινες αδυναμίες και τις δομικές ,από πλευράς ζωώδους επιβίωσης, άπληστες ορέξεις για χρήμα, έρωτα, αναγνώριση και εγωκεντρικά συστήματα εκτός πλαισίου ηθικών κανόνων κάθε είδους, μιας και ο σκηνοθέτης έσπαγε ξεκλειδώνοντας το ένα αμάρτημα μέσα από ένα άλλο. Με δόσεις και απόηχο Καζαντζάκη βουτηγμένο το κείμενο στα επιμύθιά του και αλλάζοντας το βασιλιά σε πιόνι με ρυθμούς γρήγορους σε ένταση και συναισθηματικής γονιμότητας, αλλά και χιούμορ μαύρο όπως αυτό που μόνο η ζωή ξέρει να γεννά και η τέχνη, όταν με σεβασμό πλάθεται, να αναπαράγει. Η σκηνοθεσία του Μάριου Ιουρδάνου ευρηματική και με όλα εκείνα τα στολίδια που αρμόζουν σε μια μαύρη αλήθεια παύλα κωμωδία, άφηνε το κείμενο να αναπνεύσει στον χώρο και μας επέτρεπε να αναμοχλεύουμε αβίαστα τον εαυτό μας γυρεύοντας μια γέφυρα ανάμεσα σε αυτό που είμαστε και αυτό που απεχθανόμαστε να είμαστε. Που, όμως, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, είμαστε! Μια παρτίδα σκάκι ανάμεσα σε εσένα και εσένα είναι τελικά το παιχνίδι. Εσύ ο βασιλιάς, εσύ το πιόνι και ο άνθρωπος Εσύ.
Μια παράσταση ματ!''
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Μάριος Ιορδάνου
Σενάριο: Μάριος Ιορδάνου, Σοφία Καζαντζιάν
Φωτισμοί: Πάνος Γκόλφης
Μουσική: Μάριος Ιορδάνου
Κινησιολογία: Σοφία Καζαντζιάν
Παίζουν
Μάριος Ιορδάνου, Σοφία Καζαντζιάν, Δήμητρα Κολλά, Θόδωρος Κυριακός, Πάνος Νάτσης
Μέρες και ώρες παραστάσεων
Τετάρτη 21:00
Πέμπτη 21:00
Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: 12 €
Μειωμένο: 10 €
Διάρκεια παράστασης
80 λεπτά χωρίς διάλειμμα
Πληροφορίες θεάτρου
Πολυχώρος Vault
Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός, Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8’ περίπου με τα πόδια)
Τηλ. 213 0356472 / 6945 993870
Email: vaulttheatre.gr@gmail.com
Facebook: http://www.facebook.com/VAULTTheatreGr1
"Τα σκυλιά ποτέ δε με δαγκώνουν, μόνο οι άνθρωποι"[Μ.Μ]
Την Τετάρτη που μας πέρασε παρακολουθήσαμε στο Πολυχώρο Vault το καινούριο θεατρικό έργο του Μάριου Ιορδάνου και της Σοφίας Καζαντζιάν, με τίτλο "Η Μέριλιν σου πάει πολύ" υπό τη σκηνοθετική ματιά του Μάριου Ιορδάνου. Μετά την αδιαμφισβήτητη επιτυχία της παράστασής τους "Δε φοβάμαι. Δεν ελπίζω. Είμαι...", μιας σύνθεσης κειμένων από τα μεγαλύτερα έργα του Νίκου Καζαντζάκη, επιστρέφουν δυναμικά εκπροσωπόντας τη μαύρη κωμωδία, ένα θεατρικό είδος παράλληλο με τη λογοτεχνία τρόμου όμως χρησιμοποιεί κωμικά στοιχεία, μια κωμωδία-θρίλερ!
Η υπόθεση απλή: Δύο αδέλφια μαθαίνουν ξαφνικά ότι ο ηλικιωμένος πλούσιος πατριός τους και μόνος συγγενής τους πρόκειται να παντρευτεί μία κατά πολύ νεότερή του γυναίκα, η οποία έχει εμμονή με τη Μέριλιν Μονρόε. Συνειδητοποιώντας ότι με αυτό το γάμο χάνουν κάθε δικαίωμα πάνω στη κληρονομιά του πατριού τους, αποφασίζουν να τον "βγάλουν από τη μέση". Έτσι προσλαμβάνουν έναν επαγγελματία δολοφόνο και πηγαίνουν στο σπίτι του πατριού τους με την πρόφαση να γνωρίζουν τη μέλλουσα σύζυγο-νύφη-μητέρα! Το Σαββατοκύριακο θα τους βρει όλους μαζί στην απομονωμένη έπαυλη.
Μια παρτίδα σκάκι λοιπόν, αυτό είναι το σκηνικό και σε επιμέλεια του Χριστόφορου Τσακιρόπουλου. Αποκρυσταλλωμένο από περιττά στολίδια, αρκετά μινιμαλιστικό. Άσπρο μαύρο,νικητής και ηττημένος, θύτης και θύμα, ένα παιχνίδι επιβίωσης. Άλλωστε και το σκάκι ένα τέτοιο παιχνίδι δεν είναι; Και οι παίκτες είναι εκεί έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τον αντίπαλο, αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό. Εγκλωβισμένοι στα πάθη τους, εγκαταλείπουν κάθε ίχνος λογικής και επιδίδονται σε μια παρτίδα σκάκι, όπου κυρίαρχοι και κυριαρχούμενοι εναλλάσσονται, οι ρόλοι αντιστρέφονται. Τα στρατιωτάκια μεταμορφώνονται στον πιο επικύνδινο εχθρό, χτυπώντας το βασιλιά στο πιο αδύναμό του σημείο, την αχίλλειο πτέρνα του. Ποιος θα κάνει τη κίνηση ματ; Ποιος θα κατορθώσει να επιβάλλει τη στρατηγική του;
Αν και η υπόθεση του έργου είναι φαινομενικά απλή, το κείμενο με τη δύναμη, την καλαισθησία και την ευρηματικότητά του σε αποζημιώνει. Ο Μάριος Ιορδάνου και η Σοφία Καζαντζιάν, ξεδιπλώνουν το σεναριακό τους ταλέντο και δημιουργούν ένα κείμενο μεστό, με ευφυείς κωμικές ατάκες, που έχουν απόλυτη συνοχή και αμφιταλλατεύονται με γοητευτική ευκολία ανάμεσα στο κωμικό και δραματικό στοιχείο. Η μουσική απόλυτα εναρμονισμένη με το ύφος του κειμένου, συνεισφέρει και αυτή με τη σειρά της στη δημιουργία μιας τραγικοκωμικής ατμόσφαιρας.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών εκρηκτικές και παθιασμένες, προωθούν το σουρεάλ στοιχείο που διαπνέει το έργο. Η Δήμητρα Κολλά (η αδερφή), με το πηγαίο και πληθωρικό χιούμορ της, με έντονη δόση αυτοσαρκασμού και "περίσσια" ομορφιά, προσφέρει άψογες κωμικές στιγμές. Ο Πάνος Νάτσης στο ρόλο του αδερφου-συνεργού, ενώ στην αρχή παρουσιάζεται συγκρατημένος και στερούμενος πρωτοβουλίας, στη συνέχεια απελευθερώνεται, δίνοντας μορφή και χαρακτήρα στο ρόλο του. Ο Θόδωρος Κυριακός, στο ρόλο του γέρου πατριού ως ένας άλλος "Μπετόβεν" πλάθει το χαρακτήρα του με μοναδικό στιλ, παράγοντας ένα αβίαστο και ειλικρινές αποτέλεσμα, το οποίο συνδυάζει τόσο κωμικά όσο και δραματικά στοιχεία. Ο Μάριος Ιορδάνου (ο πληρωμένος δολοφόνος), είναι καθηλωτικός. Πρόκειται για μιά ιδιόμορφη προσωπικότητα, με καλλιτεχνικές ανησυχίες και λυρικές εξάρσεις, που σε συνδυασμό με την άψογη σκηνική παρουσία του, μετακινείται από το ένα θεατρικό είδος στο άλλο χωρίς να χάνει τη γοητεία του. Όμως αυτή που κλέβει τη παράσταση τελικά, είναι η Μέριλιν ή αλλιώς Σοφία Καζαντζιάν. Με αφορμή το μύθο της Μέριλιν Μονρόε, υποστηρίζει με άψογο τρόπο το ρόλο που της ανατέθηκε. Αν και αφελής η νεαρή σύντροφος του γέρου πατριού, είναι άκρως γοητευτική και θελκτική, με έντονη σκηνική παρουσία. Η Μέριλιν Μονρόε που ήταν το σύμβολο του σεξ στη δεκαετία 1950, έχει χαρακτεί με έναν ορισμένο τρόπο στις μνήμες μας. Παίρνει λοιπόν τη μυθική αυτή φιγούρα την ξεδιπλώνει, την εξελίσσει, την τσαλακώνει και τελικά την αποδομεί, θέλοντας μ'αυτό το τρόπο να θίξει καίρια κοινωνικά και ηθικά ζητήματα, να καταρρίψει τους μύθους γύρω από τα στερεότυπα, τις σχέσεις, την αγάπη, την ύπαρξη.
Συνοψίζοντας ήταν ένα πολύ καλό και ολοκληρωμένο θεατρικό εγχείρημα, καθώς από τη μία προσπαθεί μέσω της ανατρεπτικής πλοκής και της κωμικής ατμόσφαιρας, η οποία μπολιάζεται αρμονικά με στοιχεία θρίλερ, να θέσει ερωτήματα γύρω από την ύπαρξη και την ανυπαρξία, την ανήθικη ηθική των ημερών μας, τον έρωτα, τη φιλία και από την άλλη μέσω της απομίμησης της Μέριλιν, να καυτηριάσει την άκρατη τυποποίηση των καιρών μας. Από τη φύση του ο άνθρωπος έχει το κακό μέσα του-ναι όλοι μας το έχουμε!- οπότε και μπορεί να το εξωτερικεύσει. Κι αν εσύ δεν έχεις βγάλει ακόμα το ζώο από μέσα σου, μήπως το έχει κάνει ήδη ο άλλος; Είσαι έτοιμος κι εσύ για μια παρτίδα σκάκι ή μήπως προτιμάς να δαμάσεις το θηρίο μέσα σου;
(Γράφει ο Αντώνης Κατσαμάς)
''Στην σκακιέρα του χρόνου, οι άνθρωποι άλλοτε βασιλιάδες και άλλοτε στρατιωτάκια!!!
Μα πάντα και όλοι πιόνια!"
Ένα έργο που έχει στηθεί ακριβώς επάνω στις ανθρώπινες αδυναμίες και τις δομικές ,από πλευράς ζωώδους επιβίωσης, άπληστες ορέξεις για χρήμα, έρωτα, αναγνώριση και εγωκεντρικά συστήματα εκτός πλαισίου ηθικών κανόνων κάθε είδους, μιας και ο σκηνοθέτης έσπαγε ξεκλειδώνοντας το ένα αμάρτημα μέσα από ένα άλλο. Με δόσεις και απόηχο Καζαντζάκη βουτηγμένο το κείμενο στα επιμύθιά του και αλλάζοντας το βασιλιά σε πιόνι με ρυθμούς γρήγορους σε ένταση και συναισθηματικής γονιμότητας, αλλά και χιούμορ μαύρο όπως αυτό που μόνο η ζωή ξέρει να γεννά και η τέχνη, όταν με σεβασμό πλάθεται, να αναπαράγει. Η σκηνοθεσία του Μάριου Ιουρδάνου ευρηματική και με όλα εκείνα τα στολίδια που αρμόζουν σε μια μαύρη αλήθεια παύλα κωμωδία, άφηνε το κείμενο να αναπνεύσει στον χώρο και μας επέτρεπε να αναμοχλεύουμε αβίαστα τον εαυτό μας γυρεύοντας μια γέφυρα ανάμεσα σε αυτό που είμαστε και αυτό που απεχθανόμαστε να είμαστε. Που, όμως, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, είμαστε! Μια παρτίδα σκάκι ανάμεσα σε εσένα και εσένα είναι τελικά το παιχνίδι. Εσύ ο βασιλιάς, εσύ το πιόνι και ο άνθρωπος Εσύ.
Μια παράσταση ματ!''
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Μάριος Ιορδάνου
Σενάριο: Μάριος Ιορδάνου, Σοφία Καζαντζιάν
Φωτισμοί: Πάνος Γκόλφης
Μουσική: Μάριος Ιορδάνου
Κινησιολογία: Σοφία Καζαντζιάν
Παίζουν
Μάριος Ιορδάνου, Σοφία Καζαντζιάν, Δήμητρα Κολλά, Θόδωρος Κυριακός, Πάνος Νάτσης
Μέρες και ώρες παραστάσεων
Τετάρτη 21:00
Πέμπτη 21:00
Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: 12 €
Μειωμένο: 10 €
Διάρκεια παράστασης
80 λεπτά χωρίς διάλειμμα
Πληροφορίες θεάτρου
Πολυχώρος Vault
Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός, Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8’ περίπου με τα πόδια)
Τηλ. 213 0356472 / 6945 993870
Email: vaulttheatre.gr@gmail.com
Facebook: http://www.facebook.com/VAULTTheatreGr1