Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία μεγάλη στροφή προς το αρχαίο δράμα, κυρίως την αρχαία ελληνική τραγωδία. Από τις τραγωδίες η Αντιγόνη είναι αυτή που προτιμάται περισσότερο. Πολλές παραστάσεις, πειραματικές και μοντέρνες ή πιο πιστές, έχουν ανέβει κατά καιρούς. Δεν πετυχαίνουν όλες τον στόχο τους. Η παράσταση όμως της Αντιγόνης που παρακολουθήσαμε στο θέατρο του Νέου Κόσμου από τη θεατρική ομάδα 4Frontal μάς άρεσε πάρα πολύ.
Αντιγόνη (Διασκευή για εφήβους) λέγεται η παράσταση και πράγματι την βρίσκω ιδανική για αυτές τις ηλικίες, τόσο επειδή το αντικείμενο τούς είναι γνωστό αφού το διδάσκονται, αλλά και γιατί θα το βρουν πολύ ενδιαφέρον και θα προβληματιστούν, όπως η έφηβη Αντιγόνη.
Δεν υπάρχουν σκηνικά. Μπαίνοντας στην αίθουσα, αντικρίζεις το μαύρο φόντο και προβληματίζεσαι. Πώς γίνεται να μην υπάρχουν σκηνικά; Κι αν δεν υπάρχουν, μπορούν μόνο με την ερμηνεία τους οι ηθοποιοί να σε ταξιδέψουν; Μεγάλο στοίχημα, το οποίο κέρδισαν.
Πέντε άνθρωποι μπαίνουν στην αίθουσα και η παράσταση αρχίζει. Ξεκινάει παιχνιδιάρικα με μουσική που λίγο σε μπερδεύει. Θα δεις την Αντιγόνη, όπως την γνωρίζεις, ή με διάφορους πειραματισμούς; Μία χρωματιστή νότα στο μαύρο φόντο. Η παράσταση, με μετάφραση πιστή, ίδια με το σχολικό εγχειρίδιο, που κάποιοι περίεργοι θυμούνται ακόμα (εγώ, ας πούμε).
Τι είναι πιο σημαντικό; Να παραβαίνεις τις εντολές των αρχόντων, που πολλές φορές αντιτίθενται στις θεϊκές προσταγές και την αιδώ, τιμώντας έτσι τους θεούς ή να συμμορφωθείς με τους ανθρώπινους νόμους, αψηφώντας τους θεϊκούς και διαπράττοντας ασέβεια; Σε αυτό το δίλημμα βρίσκεται η έφηβη Αντιγόνη. Έχοντας ζήσει μες στις συμφορές από μικρή, καθώς η μοίρα κατατρέχει τη γενιά της (γονείς της ήταν ο Οιδίποδας και η Ιοκάστη), έχει βρεθεί δίπλα στον θάνατο και ώριμα αντιμετωπίζει αυτό που τώρα συμβαίνει. Μετά τον θάνατο του Οιδίποδα, οι δύο γιοι του, ο Ετεοκλής και ο Πολυνείκης, ανέλαβαν την εξουσία για έναν χρόνο έκαστος. Πρώτος ήταν ο Ετεοκλής. Όταν τελείωσε όμως η θητεία του, δεν παρέδωσε την εξουσία στον αδερφό του. Κι έτσι ήρθαν σε σύγκρουση και πέθαναν, ο ένας πολιορκητής και ο άλλος υπερασπιστής της Θήβας. Ο Ετεοκλής τιμήθηκε και θάφτηκε όπως του έπρεπε. Για τον Πολυνείκη όμως υπήρξε εντολή από τον Κρέοντα (αδερφό της Ιοκάστης που πήρε την εξουσία ως ο μόνος άρρεν συγγενής) να μην θαφτεί ούτε και να τιμηθεί, αλλά να μείνει άταφος και μιασμένος, τροφή στα σκυλιά και τα όρνια. Πόσο δίκαιη είναι η απόφαση αυτή; Ποιο είναι το δίκαιο; Το δίκαιο των ανθρώπων πόσο σύμφωνο είναι με εκείνο των θεών;
Η Αντιγόνη προτιμά να τιμήσει τους θεούς και τον κόσμο των νεκρών και αγαπημένη να βρεθεί μέσα στους αγαπημένους!
Οι ερμηνείες των ηθοποιών ήταν πάρα πολύ καλές. Ήταν όλοι στη σκηνή καθ'όλη τη διάρκεια της παράστασης. Συναισθήματα όπως θλίψη και θυμός, βγαίνουν στην επιφάνεια. Δεν λείπει όμως και το χιούμορ, ειδικά στη σκηνή με τον φλύαρο στρατιώτη. Οι εκφράσεις των προσώπων και οι κινήσεις δεν ξένισαν. Υπήρχε έξυπνη εναλλαγή ρόλων, που δεν κούρασε και δεν μπέρδεψε. Καταλαβαίναμε κάθε φορά τα πρόσωπα, όχι μόνο από τους λόγους τους αλλά και από την ενδυμασία τους. Χρησιμοποιούσαν μανδύες. Η Αντιγόνη, η Ισμήνη, ο Κρέων, ο Αίμων,η Ευρυδίκη οι γέροντες του χορού και ο φλύαρος στρατιώτης-φύλακας του σώματος του Πολυνείκη.
Μάλιστα τηρείται και ο κανόνας των τριών υποκριτών του Αριστοτέλη. (Πάνω στη σκηνή μπορούσαν να βρίσκονται μέχρι 3 ομιλούντα πρόσωπα, γιατί φορούσαν μάσκες και θα υπήρχε σύγχυση, αν ήταν περισσότερα. Στη σκηνή βέβαια υπήρχαν επιπλέον βουβά πρόσωπα και ο χορός).
Μικρή σε διάρκεια, η παράσταση δεν κουράζει και περνάει μηνύματα και προβληματισμούς. Σχέσεις ανιδιοτελούς αγάπης και αφοσίωσης, η προσωπική μας ηθική, η δικαιοσύνη και η δικαίωση. Η θυσία για εκείνα που θεωρούμε τα πιο σημαντικά. Ο έρωτας, η δίψα για εξουσία και η τύφλωση από την δύναμη. Σε πολλά διαφορετικά σημεία μπορεί να σταθεί κάποιος και να αποκομίσει πράγματα διαφορετικά. Αυτή δεν είναι εξάλλου η μαγεία μίας παράστασης;
Η Αντιγόνη θα βρίσκεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου κάθε Κυριακή ως τις 5 Απριλίου. Προλαβαίνετε!!
Αντιγόνη (Διασκευή για εφήβους) λέγεται η παράσταση και πράγματι την βρίσκω ιδανική για αυτές τις ηλικίες, τόσο επειδή το αντικείμενο τούς είναι γνωστό αφού το διδάσκονται, αλλά και γιατί θα το βρουν πολύ ενδιαφέρον και θα προβληματιστούν, όπως η έφηβη Αντιγόνη.
Δεν υπάρχουν σκηνικά. Μπαίνοντας στην αίθουσα, αντικρίζεις το μαύρο φόντο και προβληματίζεσαι. Πώς γίνεται να μην υπάρχουν σκηνικά; Κι αν δεν υπάρχουν, μπορούν μόνο με την ερμηνεία τους οι ηθοποιοί να σε ταξιδέψουν; Μεγάλο στοίχημα, το οποίο κέρδισαν.
Πέντε άνθρωποι μπαίνουν στην αίθουσα και η παράσταση αρχίζει. Ξεκινάει παιχνιδιάρικα με μουσική που λίγο σε μπερδεύει. Θα δεις την Αντιγόνη, όπως την γνωρίζεις, ή με διάφορους πειραματισμούς; Μία χρωματιστή νότα στο μαύρο φόντο. Η παράσταση, με μετάφραση πιστή, ίδια με το σχολικό εγχειρίδιο, που κάποιοι περίεργοι θυμούνται ακόμα (εγώ, ας πούμε).
Τι είναι πιο σημαντικό; Να παραβαίνεις τις εντολές των αρχόντων, που πολλές φορές αντιτίθενται στις θεϊκές προσταγές και την αιδώ, τιμώντας έτσι τους θεούς ή να συμμορφωθείς με τους ανθρώπινους νόμους, αψηφώντας τους θεϊκούς και διαπράττοντας ασέβεια; Σε αυτό το δίλημμα βρίσκεται η έφηβη Αντιγόνη. Έχοντας ζήσει μες στις συμφορές από μικρή, καθώς η μοίρα κατατρέχει τη γενιά της (γονείς της ήταν ο Οιδίποδας και η Ιοκάστη), έχει βρεθεί δίπλα στον θάνατο και ώριμα αντιμετωπίζει αυτό που τώρα συμβαίνει. Μετά τον θάνατο του Οιδίποδα, οι δύο γιοι του, ο Ετεοκλής και ο Πολυνείκης, ανέλαβαν την εξουσία για έναν χρόνο έκαστος. Πρώτος ήταν ο Ετεοκλής. Όταν τελείωσε όμως η θητεία του, δεν παρέδωσε την εξουσία στον αδερφό του. Κι έτσι ήρθαν σε σύγκρουση και πέθαναν, ο ένας πολιορκητής και ο άλλος υπερασπιστής της Θήβας. Ο Ετεοκλής τιμήθηκε και θάφτηκε όπως του έπρεπε. Για τον Πολυνείκη όμως υπήρξε εντολή από τον Κρέοντα (αδερφό της Ιοκάστης που πήρε την εξουσία ως ο μόνος άρρεν συγγενής) να μην θαφτεί ούτε και να τιμηθεί, αλλά να μείνει άταφος και μιασμένος, τροφή στα σκυλιά και τα όρνια. Πόσο δίκαιη είναι η απόφαση αυτή; Ποιο είναι το δίκαιο; Το δίκαιο των ανθρώπων πόσο σύμφωνο είναι με εκείνο των θεών;
Η Αντιγόνη προτιμά να τιμήσει τους θεούς και τον κόσμο των νεκρών και αγαπημένη να βρεθεί μέσα στους αγαπημένους!
Οι ερμηνείες των ηθοποιών ήταν πάρα πολύ καλές. Ήταν όλοι στη σκηνή καθ'όλη τη διάρκεια της παράστασης. Συναισθήματα όπως θλίψη και θυμός, βγαίνουν στην επιφάνεια. Δεν λείπει όμως και το χιούμορ, ειδικά στη σκηνή με τον φλύαρο στρατιώτη. Οι εκφράσεις των προσώπων και οι κινήσεις δεν ξένισαν. Υπήρχε έξυπνη εναλλαγή ρόλων, που δεν κούρασε και δεν μπέρδεψε. Καταλαβαίναμε κάθε φορά τα πρόσωπα, όχι μόνο από τους λόγους τους αλλά και από την ενδυμασία τους. Χρησιμοποιούσαν μανδύες. Η Αντιγόνη, η Ισμήνη, ο Κρέων, ο Αίμων,η Ευρυδίκη οι γέροντες του χορού και ο φλύαρος στρατιώτης-φύλακας του σώματος του Πολυνείκη.
Μάλιστα τηρείται και ο κανόνας των τριών υποκριτών του Αριστοτέλη. (Πάνω στη σκηνή μπορούσαν να βρίσκονται μέχρι 3 ομιλούντα πρόσωπα, γιατί φορούσαν μάσκες και θα υπήρχε σύγχυση, αν ήταν περισσότερα. Στη σκηνή βέβαια υπήρχαν επιπλέον βουβά πρόσωπα και ο χορός).
Μικρή σε διάρκεια, η παράσταση δεν κουράζει και περνάει μηνύματα και προβληματισμούς. Σχέσεις ανιδιοτελούς αγάπης και αφοσίωσης, η προσωπική μας ηθική, η δικαιοσύνη και η δικαίωση. Η θυσία για εκείνα που θεωρούμε τα πιο σημαντικά. Ο έρωτας, η δίψα για εξουσία και η τύφλωση από την δύναμη. Σε πολλά διαφορετικά σημεία μπορεί να σταθεί κάποιος και να αποκομίσει πράγματα διαφορετικά. Αυτή δεν είναι εξάλλου η μαγεία μίας παράστασης;
Η Αντιγόνη θα βρίσκεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου κάθε Κυριακή ως τις 5 Απριλίου. Προλαβαίνετε!!