Ο Πάνος Μουζουράκης είναι "κλέφτης"! Αυτός ο εξωγήινος τύπος φροντίζει
να "κλέβει" κάθε παράσταση που τον έχουμε δει. Είδαμε και την ταινία που
συμμετέχει. Τα ίδια έκανε και εκεί!!!
Γελάσαμε και αναρωτιόμασταν τί σχέση έχει με τους "Ελ" αλλά και αν προεδρεύει στην λέσχη Μπίλντερμπεργκ όπως ακούγεται! Βρεθήκαμε, λοιπόν, να μάθουμε σχετικά και άσχετα.
Αντώνης Κατσαμάς: Έχεις δηλώσει πως δεν έχεις να σηκώσεις κάποια σημαία ή νέα ιδέα, παρά να επικοινωνήσεις την αγάπη. Τί είναι, όμως, τελικά η αγάπη; Πώς εσύ την αντιλαμβάνεσαι;
Γελάσαμε και αναρωτιόμασταν τί σχέση έχει με τους "Ελ" αλλά και αν προεδρεύει στην λέσχη Μπίλντερμπεργκ όπως ακούγεται! Βρεθήκαμε, λοιπόν, να μάθουμε σχετικά και άσχετα.
Αντώνης Κατσαμάς: Έχεις δηλώσει πως δεν έχεις να σηκώσεις κάποια σημαία ή νέα ιδέα, παρά να επικοινωνήσεις την αγάπη. Τί είναι, όμως, τελικά η αγάπη; Πώς εσύ την αντιλαμβάνεσαι;
Π.Μ: Πριν από χρόνια μου είχε δώσει ένας φίλος μου ένα ποίημα που έλεγε πως “όταν σε αγαπάω αληθινά σε αφήνω ελεύθερο να βιώσεις τα πράγματα όπως εσύ τα αντιλαμβάνεσαι... Σε αφήνω να ακολουθήσεις το δρόμο σου ακόμα και όταν ξέρω κάποιον καλύτερο δρόμο... Δε βρίσκομαι εκεί σε κάποια δυσκολία σου να σου δώσω χέρι βοηθείας που τόσο πολύ θέλεις, γιατί πιστεύω σε σένα. Ότι μπορείς να βγεις μόνη σου από μια άσχημη κατάσταση, διότι είσαι δυνατός άνθρωπος” ... Δε θέλω να σε αγαπάω και εσύ να κρέμεσαι από πάνω μου. Για να αγαπήσω πραγματικά πρέπει να είμαι ολοκληρωμένος για να μη σε έχω ούτε εγώ ανάγκη. Γιατί το να "αγαπάω" είναι να χαίρομαι και να δίνω, ενώ το "έχω ανάγκη", είναι να φοβάμαι και να ζητάω! Αυτά λοιπόν δεν μπορούν να πηγαίνουν μαζί και δεν μπορείς να έχεις ανάγκη αυτόν που αγαπάς!
Α.Κ: Πώς αισθάνεσαι που είσαι στη θέση να δίνεις συνέντευξη;
Π.Μ: Την πρώτη την έδωσα για να μιλήσω για το δίσκο. Τις υπόλοιπες για να εξηγήσω τις προηγούμενες! (χαχα) Τις βλέπω σαν ένα είδος ψυχοθεραπείας. Όλο αυτό που έχεις μέσα στο μυαλό σου πρέπει να το βάλεις σε μια τάξη και να το αποδώσεις ώστε να γίνει κατανοητό από τους άλλους! Διαφορετικά όλες αυτές οι σκέψεις θα ήταν μόνο ένα συναίσθημα! Με έχει εξελίξει, με έχει βοηθήσει! Μ'αρέσει όταν η συνέντευξη έχει κάτι αστείο... Μ'αρέσει να επικοινωνώ με τους ανθρώπους! Θέλω να επικοινωνώ τις ιδέες για να μη νιώθω μόνος. Να μην είμαι ο μόνος που τις αισθάνεται!
Α.Κ: Ποιά σου ανασφάλεια εξαργυρώνει η δημιουργία;Π.Μ: Της μη σημαντικότητας! Της αβάσταχτης ελαφρότητας του είναι. Της ματαιοδοξίας. Της υστεροφημίας!
Α.Κ: Τί θα ζήταγες να σου συγχωρέσει ο μελλοντικός σου εαυτός;
Π.Μ: Νομίζω ότι θα έπρεπε να λογοδοτήσω στον παρελθοντικό μου εαυτό παρά στο μελλοντικό. Πάντα οι ενοχές μας είναι απέναντι στο οχτάχρονο παιδάκι που είχε τα όνειρα και την αθωότητα. Που δεν είχε τους φόβους και τις ανασφάλειες... Απο εκεί και πέρα είναι στο χέρι σου να εξελίξεις τον εαυτό σου και να φτάσεις σε αυτό που ελπίζεις ότι μπορείς να γίνεις!
Α.Κ: Στο τραγούδι υπάρχει ο λόγος και η μουσική. Ποιόν πυλώνα θεωρείς σημαντικότερο αλλά και σε ποιόν βρίσκεις τον εαυτό σου να στέκεται περισσότερο όταν ακούς ένα τραγούδι που σου αρέσει;
Π.Μ: Ο στίχος είναι το νόημα. Η μουσική είναι το συναίσθημα! Ο Κωστής (Μαραβέγιας) έχει αυτό το ταλέντο. Να απογειώσει το στίχο με τη μουσική του. Το ίδιο και ο Λεωνίδας (Μπαλάφας). Εγώ προσπαθώ να ταιριάξω το στίχο με τη μουσική. Πρώτα όμως θα κοιτάξω το στίχο... Να δω τι λέει από μόνος του. Αυτό όμως είναι μια δική μου αδυναμία στη μουσική. Η μουσική μπορεί να αλλάξει τελείως το νόημα. Οπότε πάντα προσπαθώ η μουσική να εξυπηρετεί το νόημα που εγώ θέλω να βγάλει.
Α.Κ: Το ψέμα υπήρξε δομικό υλικό για την κοινωνία οικουμενικά. Εσύ πώς το χρησιμοποιείς και ποιά η σχέση σου μαζί του;
Π.Μ: Μου θύμησες αυτή την ταινία με τον Ricky Gervais. Είναι σε ένα πλανήτη που κανείς δεν ξέρει να λέει ψέματα. Είναι λοιπόν στην τράπεζα και τον ενημερώνει η υπάλληλος ότι ο λογαριασμός του είναι άδειος, οπότε εκείνη την ώρα ο πρωταγωνιστής καταλαβαίνει ότι μπορεί να πει ψέματα και λέει ότι έχει γίνει κάποιο λάθος και έχει ακόμα λεφτά στο λογαριασμό του. Η υπάλληλος του τα δίνει, πιστεύοντάς τον! Στη συνέχεια πηγαίνει και παρηγορεί την ετοιμοθάνατη μητέρα του που είναι στο νοσοκομείο η οποία φοβάται το θάνατο λέγοντάς της ότι η ζωή της μετά θα είναι σε ένα ωραίο μέρος με ένα καταπράσινο λιβάδι... Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει αλήθεια! Προσπαθώ πάντα να είμαι ειλικρινής απέναντι στον εαυτό μου, απέναντι σε αυτά που γράφω και απέναντι σε αυτούς που με ακούν. Δεν ξέρω αν είμαι πάντα. Μερικές φορές ντύνεις τον εαυτό σου με υπερβολές και ανασφάλειες. Το μεγαλύτερο ψέμα που έχω πει είναι ότι δεν έχω πει ποτέ ψέμματα!
Α.Κ: Με τους Άγαμους Θύταις πώς βρέθηκες και αφού βρέθηκες πώς είναι η εμπειρία αυτή;
Π.Μ: Ήμασταν με τον Λαυρέντη (Μαχαιρίτσα) και τον Διονύση Σαββόπουλο το καλοκαίρι σε περιοδεία και έγινε μία νύξη να συνεργαστεί ο Λαυρέντης με τον Ιεροκλή και τους υπόλοιπους “Άγαμους” και ο Λαυρέντης πρότεινε και μένα... Εξάλλου και εγώ παλιά ήμουν στους “Ήρωες” της Ελένης Γκασούκα οι οποίοι είναι ουσιαστικά η θυγατρική των “Αγάμων” . Ήθελα πάρα πολύ να πάω στους ''Άγαμους” γιατί πίστευα ότι θα εξελιχθώ μέσα από αυτό.Είναι μεγάλο σχολείο... Στην Άνοδο θα είμαστε μέχρι το Πάσχα και μετά θα πάμε στη Θεσσαλονίκη.
Α.Κ: Πες μας λίγα λόγια για την ταινία...
Π.Μ: Η ταινία λέγεται “Αμόρε μίο”. Και θα παρουσιάστηκε απο την Odeon στις 19 του μηνός. Η σκηνοθεσία είναι του Χρήστου Δήμα και το σενάριο της Έλενας Σολωμού και του Κωστή Παπαδόπουλου. Η μουσική είναι του Κωστή Μαραβέγια. Συνεργάζομαι με τους: Φάνη Μουρατίδη, Αθηνά Οικονομάκου, Ναταλία Τσαλίκη, Ιωάννα Πηλιχού, Ελίνα Μάλαμα, Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, Μυρτώ Αλικάκη, Αλέξανδρο Γιάνου, Τάκη Σπυριδάκη, Ιωάννα Τριανταφυλλίδου, Λεωνίδα Καλφαγιάννη, Αλεξάνδρα Παλαιολόγου. Είχα πολύ καιρό να βρεθώ μπροστά στην κάμερα και να “παίξω” και ήταν μια ωραιά πρόκληση. Χάρηκα πάρα πολύ! Το διασκέδασα! Ο Χρήστος είναι πολύ καλός στο να σε “λύνει”. Να σε απενοχοποιεί ώστε να βγάζεις τον καλύτερο εαυτό σου...Α.Κ: Τί ετοιμάζεις για μέχρι το καλοκαίρι;
Π.Μ: Έχω κάνει αρκετές συμμετοχές σε δίσκους. Στη Μαρίζα Ρίζου, στον Λάκη Παπαδόπουλο, που κυκλοφορεί ιντερνετικά, στον Δημήτρη Λιόλιο. Από εκεί και πέρα θα δούμε...
Α.Κ: Θα θέλαμε να μας σχολιάσεις το παρακάτω.
"Να συστηθώ.
Είμαι αυτός που θες και νομίζεις πως είμαι, το δέχομαι.
Είμαι αυτός που βλέπω εγώ να είμαι, το αμφισβητώ.
Είμαι αυτός που πραγματικά είμαι, το ψάχνω."
Π.Μ: Δεν μπορώ να το σχολιάσω. Είχα διαβάσει αυτό που λένε ότι το 50% του εαυτού σου είναι αυτό που νομίζεις εσύ ότι είσαι και το υπόλοιπο 50% αυτό που νομίζουν οι άλλοι ότι είσαι. Μου φαίνεται ακόμα πιο ολοκληρωμένο. Είναι ακριβώς αυτό που νιώθω αυτό τον καιρό...
Σχετικό θέμα