Η ώρα έχει πάει ήδη 9:30 το βράδυ και αναψοκοκκινισμένος ο Θανάσης, αφού έχει γυρίσει όλη την Αθήνα, ψάχνει μέσα στη νύχτα να βρει το σωστό κλειδί για να ανοίξει την πόρτα. Με τα χίλια ζόρια, την ανοίγει και μπαίνει στο ζεστό σπίτι του, στο οποίο τον περιμένει η Βαρβάρα, που αγαπάει πολύ τον μπουμπούκο της, αλλά αν αυτός προσπαθήσει να της επιβληθεί σε οποιοδήποτε θέμα, γίνεται "Τούρκα". Ομηρικοί καυγάδες, συνηθισμένες εικόνες ή, μήπως, όχι...Το κοινό χαρακτηριστικό τους; Το καλό "λέγειν", η ειρωνία και ο σχολιασμός οποιουδήποτε θέματος. Κοινώς, μην μπεις στο στόμα τους... Φτου, φτου!!!Θανάσης :...Ανάθεμα τις τσέπες όλες της γης,που τα 'βαλα τα κλειδιά πάλι;(για καλή του τύχη είναι στην πρώτη τσέπη που ψάχνει, αλλά για κακή του τύχη...)
Θανάσης : Θυμάμαι(γρυλίζοντας)... αλλά βρε Βαρβαρούλα μου, βρε αγάπη μου(αλλαγή πλάνων,το άγριο στυλάκι δεν έπιασε) μη με παίρνεις από τα μούτρα. Δε μου φτάνουν τα προβλήματα που έχω, οι μικροί διάολοι που προσπαθώ κάθε μέρα να κουμαντάρω έχω κι εσένα να γκρινιάζεις; Μήπως θα ήταν καλύτερο την επόμενη φορά να με περιμένεις με ένα χαρτί που να λέει "free hug";
