Για άλλη μια φορά χθες το απόγευμα ξεκινήσαμε τη γνωστή τελετουργία του Terra Vibe. Εκδρομική αμφίεση, διαδρομή με μουσικές από αυτόν που περιμέναμε να μας χαρίσει μια υπέροχη βραδιά, παρκάρισμα και πεζοπορία μέχρι την είσοδο. Και στην πορεία, να χαζεύουμε τον κόσμο, που ειδικά χθες είχε απ' όλους. Οικογένειες με μικρά και λίγο μεγαλύτερα παιδάκια, παρέες και ζευγάρια πιτσιρικάδων, μεγάλους ανθρώπους σε παρέες που υποπτεύομαι ότι θυμήθηκαν τρελές διακοπές πριν από αρκετές δεκαετίες... Και νιώθαμε ότι ήλπιζαν όλοι, όχι απλά σε μια καλή συναυλία, αλλά σε μια μοναδική εμπειρία.
Μετά από περπάτημα μισής ώρας περίπου, φτάσαμε στο στόχο μας, ακριβώς στην ώρα μας. Εξίσου συνεπής και ο καλλιτέχνης, 21.30 ακριβώς λοιπόν τα φώτα έσβησαν και ο θρυλικός Dylan βρέθηκε στη σκηνή. Με το καπελάκι του και τη συνοδεία πέντε κοστουμαρισμένων μουσικών, έκανε την αρχή με το Rainy Day Women # 12 & 35.
Ο κόσμος, συνειδητοποιημένος και σιωπηλός περίμενε. Συνέχεια με Lay Lady Lay & I'll Be Your Baby Tonight και πλέον όλοι είχαν διαπιστώσει ότι ο ήχος δεν βοηθούσε και τόσο στο να διακρίνουμε τα ζωηρά από τα ήσυχα μέρη των κομματιών που ακούγαμε. Ο Dylan ήταν καλός αλλά δεν φαινόταν να τον ενδιαφέρει η συμμετοχή του κόσμου. Όχι μόνο δεν ακούσαμε ούτε καλησπέρα, αλλά μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν εισπράξαμε καν ένα βλέμμα. Dylan είναι αυτός, θα μου πείτε. Και θα συμφωνήσω.
Ακολούθησε πιο country - blues ρεπερτόριο με πολλά αγαπημένα κομμάτια, μεταξύ των οποίων τα Just Like a Woman, Desolation Row, Highway 61 Revisited, Stuck Inside of Mobile with the Memphis Blues Again και Rollin' and Tumblin'. Από τα μέσα της συναυλίας και μετά τα προβλήματα του ήχου δεν ήταν πια τόσο έντονα, αλλά και ο κόσμος είχε αρχίσει να ζεσταίνεται. Το κανονικό set έκλεισε με το αριστούργημα Ballad of A Thin Man και ο καλλιτέχνης αποφάσισε να μας πει μια καλησπέρα, έστω και με μοναδικό στόχο να μας παρουσιάσει τους μουσικούς του.
Οι δύο πιο δυνατές στιγμές της συναυλίας ανήκαν σαφώς στο encore, με τα Like a Rolling Stone και All Along the Watchtower και με έκδηλη τη συμμετοχή του κόσμου. Αμέσως μετά η μπάντα υποκλίθηκε και μας αποχαιρέτησε, και τα φώτα άναψαν αφήνοντας τις ελπίδες μας για ένα δεύτερο encore με το Blowin' In the Wind, απραγματοποίητες.
Έζησε τελικά όλος αυτός ο κόσμος την εμπειρία που περίμενε; Το τελευταίο στάδιο της τελετουργίας περιλαμβάνει πεζοπορία πάλι πίσω στο αυτοκίνητο και υποκλοπή των εντυπώσεων που μοιράζονται οι παρέες γύρω γύρω. Η χθεσινή στατιστική ανέδειξε ως πιο δημοφιλές σχόλιο ότι είδαμε μια καλή συναυλία και, παρά τις ελπίδες για πολύ πιο έντονες συναυλιακές στιγμές, αυτός που είδαμε ήταν ο θρύλος Bob Dylan. Μας φτάνει αυτό; Η απάντηση δική σας.
Μετά από περπάτημα μισής ώρας περίπου, φτάσαμε στο στόχο μας, ακριβώς στην ώρα μας. Εξίσου συνεπής και ο καλλιτέχνης, 21.30 ακριβώς λοιπόν τα φώτα έσβησαν και ο θρυλικός Dylan βρέθηκε στη σκηνή. Με το καπελάκι του και τη συνοδεία πέντε κοστουμαρισμένων μουσικών, έκανε την αρχή με το Rainy Day Women # 12 & 35.
Ο κόσμος, συνειδητοποιημένος και σιωπηλός περίμενε. Συνέχεια με Lay Lady Lay & I'll Be Your Baby Tonight και πλέον όλοι είχαν διαπιστώσει ότι ο ήχος δεν βοηθούσε και τόσο στο να διακρίνουμε τα ζωηρά από τα ήσυχα μέρη των κομματιών που ακούγαμε. Ο Dylan ήταν καλός αλλά δεν φαινόταν να τον ενδιαφέρει η συμμετοχή του κόσμου. Όχι μόνο δεν ακούσαμε ούτε καλησπέρα, αλλά μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν εισπράξαμε καν ένα βλέμμα. Dylan είναι αυτός, θα μου πείτε. Και θα συμφωνήσω.
Ακολούθησε πιο country - blues ρεπερτόριο με πολλά αγαπημένα κομμάτια, μεταξύ των οποίων τα Just Like a Woman, Desolation Row, Highway 61 Revisited, Stuck Inside of Mobile with the Memphis Blues Again και Rollin' and Tumblin'. Από τα μέσα της συναυλίας και μετά τα προβλήματα του ήχου δεν ήταν πια τόσο έντονα, αλλά και ο κόσμος είχε αρχίσει να ζεσταίνεται. Το κανονικό set έκλεισε με το αριστούργημα Ballad of A Thin Man και ο καλλιτέχνης αποφάσισε να μας πει μια καλησπέρα, έστω και με μοναδικό στόχο να μας παρουσιάσει τους μουσικούς του.
Οι δύο πιο δυνατές στιγμές της συναυλίας ανήκαν σαφώς στο encore, με τα Like a Rolling Stone και All Along the Watchtower και με έκδηλη τη συμμετοχή του κόσμου. Αμέσως μετά η μπάντα υποκλίθηκε και μας αποχαιρέτησε, και τα φώτα άναψαν αφήνοντας τις ελπίδες μας για ένα δεύτερο encore με το Blowin' In the Wind, απραγματοποίητες.
Έζησε τελικά όλος αυτός ο κόσμος την εμπειρία που περίμενε; Το τελευταίο στάδιο της τελετουργίας περιλαμβάνει πεζοπορία πάλι πίσω στο αυτοκίνητο και υποκλοπή των εντυπώσεων που μοιράζονται οι παρέες γύρω γύρω. Η χθεσινή στατιστική ανέδειξε ως πιο δημοφιλές σχόλιο ότι είδαμε μια καλή συναυλία και, παρά τις ελπίδες για πολύ πιο έντονες συναυλιακές στιγμές, αυτός που είδαμε ήταν ο θρύλος Bob Dylan. Μας φτάνει αυτό; Η απάντηση δική σας.