Είναι κάτι Κυριακές, όχι μελαγχολικές ούτε στενάχωρες, απλώς λιγάκι διαφορετικές. Πιο ποιητικές ίσως. Θα ‘θελες ένα μέρος για να κρυφτείς ή δυο στιγμές για να σε ταξιδέψουν. Οι φίλοι σε αγαπούν και το ξέρεις. Οι παρέες θα σε αγκάλιαζαν με δυνατά γέλια και φωνές και χαρές, αλλά δεν είναι αυτό που θες. Η μοναχική ασφάλεια της τέχνης φαντάζει , κάποτε, μια όμορφη ιδέα και η επιλογή της ως η λυτρωτική οδός.
Το μέλος: Στην αρχαιοελληνική πραγματικότητα το μέλος ήταν η μελωδία ή γενικότερα η μουσική. Πόσο μπορεί, αλήθεια, ένας ρυθμός να μας ταξιδέψει; Πώς μπορεί έστω κι ένα μικρό μας κομμάτι να αλλάξει λόγω μιας μουσικής συχνότητας ή ενός τραγουδιού; Όταν οι νότες ζωντανεύουν και μοιάζουν να χορεύουν μέσα σου, τότε τι μένει;
Η ποίηση: Μία από τις κυριότερες κατηγορίες του Λόγου, παράγωγο του ρήματος "ποιώ" που σημαίνει φτιάχνω. Αλήθεια; Θα μπορούσε η ποίηση να χωρέσει σε έναν απλουστευμένο ορισμό; Διαβάζοντάς την, όσα συντελούνται στην ψυχή δεν μπορούν να περιοριστούν σε δυο αράδες. Ο κόσμος που γεννιέται κι ο κόσμος που πεθαίνει μέσα από αυτήν, είναι μια δύναμη ανώτερη.
Κι όταν αυτά τα δυο συναντηθούν, όταν στην ανηφόρα του καημού ενωθούν, το μεγαλείο δεν μετριέται. Η «μελοποίηση» πέρα από μια όμορφη λέξη αποτελεί και μια ομορφότερη πράξη.
Η ποίηση ήταν πάντα εκεί για σένα. Ήταν ο ώμος όπου μπορούσες να ακουμπήσεις, το χέρι που σε κρατούσε σφικτά λίγο πριν πέσεις μα και το ίδιο που σε σήκωνε από τα χαμηλά στα ψηλά. Οι απαντήσεις βρίσκονταν εξαρχής στα γραπτά των ποιητών -μα ίσως να μην τις βλέπαμε - και η πένα τους κατέγραψε, με τίμημα μεγάλο, την αλήθεια. Αυτοί ξέρουν, αυτοί θα σε καταλάβουν.
Άλλωστε «..κι η ποίησις είναι το καταφύγιο που φθονούμε…», γράφει ο Κώστας Καρυωτάκης.
Τα τραγούδια - οι ερμηνευτές (και οι ποιητές)
01. Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας - Διονύσης Σαββόπουλος (Ντίνος Χριστιανόπουλος)
02. Yara Yara - Ξέμπαρκοι (Νίκος Καββαδίας)
03. Άλμπατρος - Σωκράτης Μάλαμας (Τσαρλς Μπωντλαίρ)
04. Το παράπονο - Ελευθερία Αρβανιτάκη (Οδυσσέας Ελύτης)
05. Διάφανες αυλαίες - Θανάσης Παπακωνσταντίνου (Ανδρέας Εμπειρίκος)
06. Αλλά τα βράδια - Βασίλης Παπακωνσταντίνου (Τάσος Λειβαδίτης)
07. A bord de l’ Aspasia - Χρήστος Θηβαίος (Νίκος Καββαδίας)
08. Ερωτικό - Ελευθερία Αρβανιτάκη (Ναπολέων Λαπαθιώτης)
09. Μόνο γιατί μ’ αγάπησες - Μάγδα Πένσου (Μαρία Πολυδούρη)
10. Ουλαλούμ - Νικόλας Άσιμος (Γιάννης Σκαρίμπας)
11. Πάμε όμορφή μου - Πάνος Κατσιμίχας (Κατερίνα Γώγου)
12. Κακή φωτιά - Υπόγεια Ρεύματα (Κωστής Παλαμάς)
13. Αν νοσταλγώ - Ενδελέχεια (Κώστας Ουράνης)
14. Οι αγάπες - Σύννεφα με παντελόνια (Κώστας Καρυωτάκης)
15. Το φύλλο της λεύκας - Πέτρος Θεοτοκάτος (Γιώργος Σεφέρης)
16. Gala (Θα γλεντήσω κι εγώ μια νύχτα) - Magic se Spell (Κώστας Καρυωτάκης)
17. Μια εποχή στην κόλαση - Τρύπες (Αρθούρος Ρεμπώ)
18. Κούφιοι άνθρωποι - Ωχρά Σπειροχαίτη (Τόμας Έλιοτ)
19. Μέρες αργίας - Διάφανα Κρίνα (Διονύσης Καψάλης)
20. Ο πληθυντικός αριθμός - Θάνος Ανεστόπουλος (Κική Δημουλά)
Το μέλος: Στην αρχαιοελληνική πραγματικότητα το μέλος ήταν η μελωδία ή γενικότερα η μουσική. Πόσο μπορεί, αλήθεια, ένας ρυθμός να μας ταξιδέψει; Πώς μπορεί έστω κι ένα μικρό μας κομμάτι να αλλάξει λόγω μιας μουσικής συχνότητας ή ενός τραγουδιού; Όταν οι νότες ζωντανεύουν και μοιάζουν να χορεύουν μέσα σου, τότε τι μένει;
Η ποίηση: Μία από τις κυριότερες κατηγορίες του Λόγου, παράγωγο του ρήματος "ποιώ" που σημαίνει φτιάχνω. Αλήθεια; Θα μπορούσε η ποίηση να χωρέσει σε έναν απλουστευμένο ορισμό; Διαβάζοντάς την, όσα συντελούνται στην ψυχή δεν μπορούν να περιοριστούν σε δυο αράδες. Ο κόσμος που γεννιέται κι ο κόσμος που πεθαίνει μέσα από αυτήν, είναι μια δύναμη ανώτερη.
Κι όταν αυτά τα δυο συναντηθούν, όταν στην ανηφόρα του καημού ενωθούν, το μεγαλείο δεν μετριέται. Η «μελοποίηση» πέρα από μια όμορφη λέξη αποτελεί και μια ομορφότερη πράξη.
Η ποίηση ήταν πάντα εκεί για σένα. Ήταν ο ώμος όπου μπορούσες να ακουμπήσεις, το χέρι που σε κρατούσε σφικτά λίγο πριν πέσεις μα και το ίδιο που σε σήκωνε από τα χαμηλά στα ψηλά. Οι απαντήσεις βρίσκονταν εξαρχής στα γραπτά των ποιητών -μα ίσως να μην τις βλέπαμε - και η πένα τους κατέγραψε, με τίμημα μεγάλο, την αλήθεια. Αυτοί ξέρουν, αυτοί θα σε καταλάβουν.
Άλλωστε «..κι η ποίησις είναι το καταφύγιο που φθονούμε…», γράφει ο Κώστας Καρυωτάκης.
Τα τραγούδια - οι ερμηνευτές (και οι ποιητές)
01. Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας - Διονύσης Σαββόπουλος (Ντίνος Χριστιανόπουλος)
02. Yara Yara - Ξέμπαρκοι (Νίκος Καββαδίας)
03. Άλμπατρος - Σωκράτης Μάλαμας (Τσαρλς Μπωντλαίρ)
04. Το παράπονο - Ελευθερία Αρβανιτάκη (Οδυσσέας Ελύτης)
05. Διάφανες αυλαίες - Θανάσης Παπακωνσταντίνου (Ανδρέας Εμπειρίκος)
06. Αλλά τα βράδια - Βασίλης Παπακωνσταντίνου (Τάσος Λειβαδίτης)
07. A bord de l’ Aspasia - Χρήστος Θηβαίος (Νίκος Καββαδίας)
08. Ερωτικό - Ελευθερία Αρβανιτάκη (Ναπολέων Λαπαθιώτης)
09. Μόνο γιατί μ’ αγάπησες - Μάγδα Πένσου (Μαρία Πολυδούρη)
10. Ουλαλούμ - Νικόλας Άσιμος (Γιάννης Σκαρίμπας)
11. Πάμε όμορφή μου - Πάνος Κατσιμίχας (Κατερίνα Γώγου)
12. Κακή φωτιά - Υπόγεια Ρεύματα (Κωστής Παλαμάς)
13. Αν νοσταλγώ - Ενδελέχεια (Κώστας Ουράνης)
14. Οι αγάπες - Σύννεφα με παντελόνια (Κώστας Καρυωτάκης)
15. Το φύλλο της λεύκας - Πέτρος Θεοτοκάτος (Γιώργος Σεφέρης)
16. Gala (Θα γλεντήσω κι εγώ μια νύχτα) - Magic se Spell (Κώστας Καρυωτάκης)
17. Μια εποχή στην κόλαση - Τρύπες (Αρθούρος Ρεμπώ)
18. Κούφιοι άνθρωποι - Ωχρά Σπειροχαίτη (Τόμας Έλιοτ)
19. Μέρες αργίας - Διάφανα Κρίνα (Διονύσης Καψάλης)
20. Ο πληθυντικός αριθμός - Θάνος Ανεστόπουλος (Κική Δημουλά)