Φεύγω διακοπές σε περίπου ένα μήνα (και κατι ψιλα..) και ΜΗΝ περιμένετε άρθρα 'ψυγείου' εδώ... Όχι, θα τα ξαναπούμε με την επιστροφή μου... Θα ήταν πανεύκολο να ξεπετάξω 5-6 αρθράκια αφιερωμένα... κάπου..και να ξεμπερδεύω, ΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ. Νόημα έχει (πιστέψτε με...) να πάνε όλα καλά και να έχουμε μια σειρά από ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΕΣ και πάρα πολύ σημαντικές συνεντεύξεις με τη νέα σεζόν...
Είμαι στην ομάδα του Mixgrill περίπου ένα πεντάμηνο; Κάτι τέτοιο...αν θυμάμαι καλά.. Ε λοιπόν δεν το περίμενα πως ο Γιώργος ο Μπαλιώτης θα καταφέρει να με βάλει σε μια τόσο ωραία ιστορία, μια τόσο όμορφη περιπέτεια, γιατί το Mixgrill, έχει 'τρέλα'... (γι’ αυτό ταιριάξαμε άλλωστε..). Τρέλα για τη δουλειά που γίνεται, για τη μουσική, τρέλα για το διαφορετικό, το νέο, την υπέρβαση, το ρίσκο, την προσπάθεια, τον επαγγελματισμό, για όλα αυτά που μοιραζόμαστε εδώ... Πρέπει να πω οτι ο Γιώργος δεν έχει λογοκρίνει ούτε ένα 'και' μου εδώ... πρέπει επίσης να πω ότι μου παρέχει απόλυτη ελευθερία..και να προσθέσω πως συνολικά οι συνθήκες που γίνονται όσα γίνονται εδώ τέλος πάντων, είναι παραπάνω από ιδανικές.. Ειναι ΣΟΒΑΡΕΣ.
Έχω την αίσθηση πως μας περιμένει ένας πολύ δύσκολος χειμώνας... μα πολύ όμως... είναι παντού στον αέρα η αίσθηση, η 'πληροφορία'...μα ξέρετε κάτι..κανένα καλοκαίρι ΔΕΝ μπορεί και ΔΕΝ πρέπει να νοιάζεται για το χειμώνα..γιατί τότε δεν είναι πια καλοκαίρι..τόσο απλά... Θα βγω να παίξω μπάλα λοιπόν και φέτος, όπως πιτσιρικάς στη γειτονιά με την παρέα, μέσα σε ατελείωτα μεσημέρια με χτυπημένα γόνατα (το λιγότερο..) από κάποια αντιαθλητική προβολή (πάντα με το 8 στην πλάτη βέβαια..και πάντα ανταποδίδοντας στην επόμενη φάση....ΕΤΣΙ είναι το παιχνίδι..) της αντίπαλης ομάδας, μα και με χαρά πάντα για την ελευθερία της ΣΤΙΓΜΗΣ... αυτό το ατελείωτο ΤΩΡΑ της παιδικής ηλικίας που μεγαλώνοντας διαπιστώνουμε βέβαια πως τελικά ήταν πολύ περισσότερο απο 'τώρα', ήταν ΠΑΝΤΑ, γιατί ήμασταν δωσμένοι ολοκληρωτικά...για αυτό...
Θα βγω για μπάλα πάλι κι αυτό το καλοκαίρι... και δεν βλέπω την ώρα.. Κι όταν λέω 'μπάλα', εννοώ τα θαλασσινά στον Κώστα (γειά σου μεγάλε!) που δεν νοιάζεται για το νέο του Weller, γιατι σολάρει ο ιδιος τα καλύτερα πιάτα στην Πάρο.. και που είμαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ ότι ούτε και ο ίδιος ο Weller θα νοιαζόταν με τη θάλασσα να του 'μιλάει' απέναντι και τις βάρκες να ξεμακραίνουν στο πέσιμο του ήλιου..και ΠΑΝΩ απο όλα βέβαια, με τον Κώστα να σου χαμογελά και να ΜΗΝ νοιάζεται να κονομήσει..μα να νοιάζεται αν ηταν καλός ο μεζές και το ούζο..
Θα βγω για μπαλα για την αμμουδιά, για το μεσημέρι που βαριέμαι να διαβάσω εφημερίδα και μένει εκεί, στεγνή αδιάβαστη και μόνη (σαν να την εκδικούμαι για το χειμώνα που μαζί περάσαμε στην πόλη..) γιατι πάω ΞΑΝΑ να βουτήξω...για τον καφέ μετά το μπάνιο στο "Δίστρατο" μα και για τις "δροσερές καλοκαιρινές ταινίες" (έτσι τις λέει ο ΣΙΝΕ - ΠΑΡΟΣ..) που με περιμένουν και φέτος..Θα πάω να παίξω μπάλα με τη νέα πετονιά που λέω να δοκιμάσω αυτό το καλοκαιράκι, με τη δροσιά της νύχτας στο νησί, με το παγωτό της Μικαέλας και την κρέπα στο 'Συμπόσιο'..με ένα γάιδαρο φίλο μου που κόβει βόλτες ακριβώς απέναντι από το δωμάτιο που μένω (άρα δεν είμαι ο μόνος γάιδαρος στην περιοχή...) με τον εαυτό μου που θέλω να τον ανακαλύψω ξανά από την αρχή για ακόμα ένα καλοκαίρι..
Να τον ανακαλύψω στις σιωπές της νύχτας, στην ησυχία, με ένα τσιγάρο ξυπόλυτος στο πανέμορφο μπαλκόνι με τον κήπο παρέα μου... Να τον ανακαλύψω ξανά και ξανά και ξανά στη μυρωδιά του βασιλικού που με μεθάει όσο καμιά στον κόσμο απο μικρό και στον ήχο του πρωινού... με το νησί να ξυπνάει και τη μηχανή να μου λέει "Έλα! Ξημέρωσε! Πάμε για μπάνιο! Πιες έναν καφε και έλα!! Πού θα πάμε σήμερα...;".
Το μυστικό (αν υπάρχει τέτοιο) της επιτυχίας, κρύβεται στην ανταποδοτικότητα του καλοκαιριού... όσο περισσότερο αφήνεσαι, τόσο περισσότερο σ' αγκαλιάζει.... σαν την καλύτερη ερωμένη του κόσμου.. Έρχεται δύσκολη σεζόν... το ξέρω... μα ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορεί να μας κλέψει το Ελληνικό καλοκαίρι...προς το παρον εστω....
Είμαι στην ομάδα του Mixgrill περίπου ένα πεντάμηνο; Κάτι τέτοιο...αν θυμάμαι καλά.. Ε λοιπόν δεν το περίμενα πως ο Γιώργος ο Μπαλιώτης θα καταφέρει να με βάλει σε μια τόσο ωραία ιστορία, μια τόσο όμορφη περιπέτεια, γιατί το Mixgrill, έχει 'τρέλα'... (γι’ αυτό ταιριάξαμε άλλωστε..). Τρέλα για τη δουλειά που γίνεται, για τη μουσική, τρέλα για το διαφορετικό, το νέο, την υπέρβαση, το ρίσκο, την προσπάθεια, τον επαγγελματισμό, για όλα αυτά που μοιραζόμαστε εδώ... Πρέπει να πω οτι ο Γιώργος δεν έχει λογοκρίνει ούτε ένα 'και' μου εδώ... πρέπει επίσης να πω ότι μου παρέχει απόλυτη ελευθερία..και να προσθέσω πως συνολικά οι συνθήκες που γίνονται όσα γίνονται εδώ τέλος πάντων, είναι παραπάνω από ιδανικές.. Ειναι ΣΟΒΑΡΕΣ.
Έχω την αίσθηση πως μας περιμένει ένας πολύ δύσκολος χειμώνας... μα πολύ όμως... είναι παντού στον αέρα η αίσθηση, η 'πληροφορία'...μα ξέρετε κάτι..κανένα καλοκαίρι ΔΕΝ μπορεί και ΔΕΝ πρέπει να νοιάζεται για το χειμώνα..γιατί τότε δεν είναι πια καλοκαίρι..τόσο απλά... Θα βγω να παίξω μπάλα λοιπόν και φέτος, όπως πιτσιρικάς στη γειτονιά με την παρέα, μέσα σε ατελείωτα μεσημέρια με χτυπημένα γόνατα (το λιγότερο..) από κάποια αντιαθλητική προβολή (πάντα με το 8 στην πλάτη βέβαια..και πάντα ανταποδίδοντας στην επόμενη φάση....ΕΤΣΙ είναι το παιχνίδι..) της αντίπαλης ομάδας, μα και με χαρά πάντα για την ελευθερία της ΣΤΙΓΜΗΣ... αυτό το ατελείωτο ΤΩΡΑ της παιδικής ηλικίας που μεγαλώνοντας διαπιστώνουμε βέβαια πως τελικά ήταν πολύ περισσότερο απο 'τώρα', ήταν ΠΑΝΤΑ, γιατί ήμασταν δωσμένοι ολοκληρωτικά...για αυτό...
Θα βγω για μπάλα πάλι κι αυτό το καλοκαίρι... και δεν βλέπω την ώρα.. Κι όταν λέω 'μπάλα', εννοώ τα θαλασσινά στον Κώστα (γειά σου μεγάλε!) που δεν νοιάζεται για το νέο του Weller, γιατι σολάρει ο ιδιος τα καλύτερα πιάτα στην Πάρο.. και που είμαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ ότι ούτε και ο ίδιος ο Weller θα νοιαζόταν με τη θάλασσα να του 'μιλάει' απέναντι και τις βάρκες να ξεμακραίνουν στο πέσιμο του ήλιου..και ΠΑΝΩ απο όλα βέβαια, με τον Κώστα να σου χαμογελά και να ΜΗΝ νοιάζεται να κονομήσει..μα να νοιάζεται αν ηταν καλός ο μεζές και το ούζο..
Θα βγω για μπαλα για την αμμουδιά, για το μεσημέρι που βαριέμαι να διαβάσω εφημερίδα και μένει εκεί, στεγνή αδιάβαστη και μόνη (σαν να την εκδικούμαι για το χειμώνα που μαζί περάσαμε στην πόλη..) γιατι πάω ΞΑΝΑ να βουτήξω...για τον καφέ μετά το μπάνιο στο "Δίστρατο" μα και για τις "δροσερές καλοκαιρινές ταινίες" (έτσι τις λέει ο ΣΙΝΕ - ΠΑΡΟΣ..) που με περιμένουν και φέτος..Θα πάω να παίξω μπάλα με τη νέα πετονιά που λέω να δοκιμάσω αυτό το καλοκαιράκι, με τη δροσιά της νύχτας στο νησί, με το παγωτό της Μικαέλας και την κρέπα στο 'Συμπόσιο'..με ένα γάιδαρο φίλο μου που κόβει βόλτες ακριβώς απέναντι από το δωμάτιο που μένω (άρα δεν είμαι ο μόνος γάιδαρος στην περιοχή...) με τον εαυτό μου που θέλω να τον ανακαλύψω ξανά από την αρχή για ακόμα ένα καλοκαίρι..
Να τον ανακαλύψω στις σιωπές της νύχτας, στην ησυχία, με ένα τσιγάρο ξυπόλυτος στο πανέμορφο μπαλκόνι με τον κήπο παρέα μου... Να τον ανακαλύψω ξανά και ξανά και ξανά στη μυρωδιά του βασιλικού που με μεθάει όσο καμιά στον κόσμο απο μικρό και στον ήχο του πρωινού... με το νησί να ξυπνάει και τη μηχανή να μου λέει "Έλα! Ξημέρωσε! Πάμε για μπάνιο! Πιες έναν καφε και έλα!! Πού θα πάμε σήμερα...;".
Το μυστικό (αν υπάρχει τέτοιο) της επιτυχίας, κρύβεται στην ανταποδοτικότητα του καλοκαιριού... όσο περισσότερο αφήνεσαι, τόσο περισσότερο σ' αγκαλιάζει.... σαν την καλύτερη ερωμένη του κόσμου.. Έρχεται δύσκολη σεζόν... το ξέρω... μα ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορεί να μας κλέψει το Ελληνικό καλοκαίρι...προς το παρον εστω....