Την Κυριακή το μεσημέρι ήμασταν στα Εξάρχεια μαζί για καφεδάκι και κουβέντα. Είχα πολλά πράγματα να ρωτήσω τους τέσσερις Electric Litany, μετά από πολλές ακροάσεις του ντεμπούτο album τους "How to be a child and win the war". Ένα τόσο όμορφο, ταξιδιάρικο album... Τόσο καλά δουλεμένο.
Οι Litany αποτελούνται από τους Αλέξανδρο Μιάρη (φωνητικά, κιθάρες, πιάνο), Richard Simic (drums), Duane Petrovitch (μπάσο) και Ben Prince (Synths & Piano). Περισσότερα βέβαια για το ΕλληνοΑγγλοΑμερικάνικο συγκρότημα θα σας γράψουμε σε νέο άρθρο, που θα έχει όλη την κουβέντα μας. Είπαμε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα για αυτούς, να 'στε σίγουροι...
Χθες βράδυ είχα υποσχεθεί στα παιδιά ότι θα τους έβλεπα στο Σύνταγμα, όπου θα έπαιζαν στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Γιορτής της Μουσικής. Ωραία, δροσερή βραδιά με αρκετό κόσμο, αν και έχω την εντύπωση ότι πριν χρόνια έβλεπες περισσότερους σε αντίστοιχες γιορτές.
Η εντύπωση που είχα από τις ακροάσεις του δίσκου είναι ότι το συγκρότημα ταιριάζει περισσότερο σε κλειστούς χώρους, ώστε να αναδειχθεί ακόμη περισσότερο η κατανυκτική, ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα που δημιουργούν. Συνεχίζω να το πιστεύω αυτό, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι χθες βράδυ δεν ήταν καλοί.
Μιλάμε για μια μπάντα που ξέρει πολύ καλά τι θέλει να παρουσιάσει στο live της. Ένα συγκρότημα δεμένο με κύρια χαρακτηριστικά:
- την ιδιαίτερη, γεμάτη με πολύ βάθος φωνή του Αλέξανδρου
- το δυναμικό παίξιμο των drums του Richard και
- το ξεχωριστό παίξιμο της κιθάρας πάλι από τον Αλέξανδρο.
Ο Duane κρατούσε σωστά το ρυθμό και ο Ben προσέφερε την ατμόσφαιρα του δίσκου με τα synths του.
Η χθεσινή εμφάνιση των Electric Litany δεν ήταν μια ολοκληρωμένη συναυλία, όπως αυτή που έδωσαν στο Gagarin με τους Κόρε Ύδρο. Έχουμε να ασχοληθούμε αρκετά στο μέλλον με αυτούς τους τύπους, οι οποίοι θεωρώ ότι με αργά και σταθερά όμως βήματα θα χαράξουν την πορεία, που αυτοί θέλουν. Αν τους δείτε βέβαια του χρόνου στο Glastonbury, μην παραξενευτείτε...
Οι Litany αποτελούνται από τους Αλέξανδρο Μιάρη (φωνητικά, κιθάρες, πιάνο), Richard Simic (drums), Duane Petrovitch (μπάσο) και Ben Prince (Synths & Piano). Περισσότερα βέβαια για το ΕλληνοΑγγλοΑμερικάνικο συγκρότημα θα σας γράψουμε σε νέο άρθρο, που θα έχει όλη την κουβέντα μας. Είπαμε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα για αυτούς, να 'στε σίγουροι...
Χθες βράδυ είχα υποσχεθεί στα παιδιά ότι θα τους έβλεπα στο Σύνταγμα, όπου θα έπαιζαν στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Γιορτής της Μουσικής. Ωραία, δροσερή βραδιά με αρκετό κόσμο, αν και έχω την εντύπωση ότι πριν χρόνια έβλεπες περισσότερους σε αντίστοιχες γιορτές.
Η εντύπωση που είχα από τις ακροάσεις του δίσκου είναι ότι το συγκρότημα ταιριάζει περισσότερο σε κλειστούς χώρους, ώστε να αναδειχθεί ακόμη περισσότερο η κατανυκτική, ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα που δημιουργούν. Συνεχίζω να το πιστεύω αυτό, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι χθες βράδυ δεν ήταν καλοί.
Μιλάμε για μια μπάντα που ξέρει πολύ καλά τι θέλει να παρουσιάσει στο live της. Ένα συγκρότημα δεμένο με κύρια χαρακτηριστικά:
- την ιδιαίτερη, γεμάτη με πολύ βάθος φωνή του Αλέξανδρου
- το δυναμικό παίξιμο των drums του Richard και
- το ξεχωριστό παίξιμο της κιθάρας πάλι από τον Αλέξανδρο.
Ο Duane κρατούσε σωστά το ρυθμό και ο Ben προσέφερε την ατμόσφαιρα του δίσκου με τα synths του.
Η χθεσινή εμφάνιση των Electric Litany δεν ήταν μια ολοκληρωμένη συναυλία, όπως αυτή που έδωσαν στο Gagarin με τους Κόρε Ύδρο. Έχουμε να ασχοληθούμε αρκετά στο μέλλον με αυτούς τους τύπους, οι οποίοι θεωρώ ότι με αργά και σταθερά όμως βήματα θα χαράξουν την πορεία, που αυτοί θέλουν. Αν τους δείτε βέβαια του χρόνου στο Glastonbury, μην παραξενευτείτε...