Δεν μου αρέσουν ούτε τα μεγάλα λόγια, ούτε να τρομάζω, αλλά και ούτε να με τρομάζουν... Όμως, αυτά που διαβάζω τις τελευταίες ώρες, με έχουν αφήσει άφωνο.
Πηγαίνεις να δεις τους Eagles of Death Metal, την μπάντα του Jesse Hughes και του Josh Homme των Queens of the Stone Age (βέβαια στις συναυλίες τους σπάνια εμφανίζεται ο Homme) και χωρίς να ξέρεις το γιατί, χωρίς να έχεις κάνει κάτι το στραβό, χάνεις τη ζωή σου από ανθρώπους, που πιστεύουν ότι με αυτό τον τρόπο προσφέρουν στην πατρίδα και γενικότερα στο Θεό τους. Προσπαθείς να πιαστείς από τα παράθυρα για να μη σε βρουν οι σφαίρες αυτών των τύπων, οι οποίοι θέλουν να σκοτώσουν όσο μπορούν περισσότερους και μετά να αυτοκτονήσουν... Μα γιατί;
Βίντεο του Seb Snow από τα πρώτα λεπτά της επίθεσης στο θέατρο Bataclan (πηγή: Guardian)
Πηγαίνεις να πιείς μια μπύρα στο Χ bar και βλέπεις ανθρώπους χωρίς μάσκες να ρίχνουν με καλάσνικοφ χωρίς να έχουν στόχο. Απλά, για να σκοτωθούν κάποιοι άνθρωποι, χωρίς να ξέρουν το γιατί, χωρίς να έχουν κάνει κάτι το στραβό...
Πηγαίνεις στο γήπεδο και κάνεις την προσευχή σου, που οι 3 τύποι που ήταν ζωσμένοι με εκρηκτικά δεν πέρασαν από την ασφάλεια του γηπέδου και δεν έπαθες τίποτα... Αυτό όμως δεν έγινε στο Θέατρο Bataclan και τα κεντρικά cafe-bars της πρωτεύουσας της Γαλλίας.
Ειλικρινά, δε θυμάμαι να έχουμε αντίστοιχα γεγονότα σε χώρους διασκέδασης στα 40 τελευταία χρόνια.
Από τους 1000 ανθρώπους που πήγαν να δουν τους Eagles of Death Metal, οι 90 περίπου είναι στον άλλο κόσμο...
Και κάπου εδώ "έρχεται" ο προβληματισμός μου. Πώς θα είναι οι συναυλίες και τα Φεστιβάλ στις Ευρωπαϊκές πόλεις από εδώ και στο εξής; Πώς θα οργανώνονται; Τι ασφάλεια θα έχουν; Τι μέτρα θα λαμβάνουν οι διοργανωτές; Οι συναυλιακοί χώροι θα έχουν την ίδια ασφάλεια με αυτή που υπάρχει στα ποδοσφαιρικά γήπεδα μεγάλων Ευρωπαϊκών χωρών;
Μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, στις Η.Π.Α, οι έλεγχοι στα αεροδρόμια πολλαπλασιάστηκαν. Σ' αυτή την περίπτωση τι θα γίνει; Θα ζούμε με το φόβο να δούμε μια συναυλία σε κλειστό ή ανοιχτό χώρο; Ο φόβος και ο πολιτισμός άραγε μπορούν να συμβαδίσουν; Είναι δυνατόν;
Δυστυχώς, φοβάμαι ότι και οι συναυλίες θα αλλάξουν, μαζί με άλλα πράγματα στην Ευρώπη κι αυτό δεν είναι καλό... Μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω. Ο κόσμος θα κυριευθεί από το φόβο και μ' αυτό τον τρόπο οι τζιχαντιστές θα πετύχουν το στόχο τους. Τα μέτρα ασφάλειας θα θεωρούνται επιβεβλημένα σε πολλές εκφάνσεις της ζωής μας και κάπως έτσι μπορεί να χάσουμε πολλά κεκτημένα των τελευταίων δεκαετιών. Πολλές ελευθερίες...
Άραγε, αυτό θα επηρεάσει και τις συναυλίες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου ο κόσμος ζει με το φόβο εδώ και πολλά χρόνια; Στον υπόλοιπο κόσμο; Στη χώρα μας, πόσο κοντά πιστεύουμε ότι είναι αυτό το πρόβλημα;
Το τραύμα είναι ακόμη ζεστό και ελπίζω όταν κρυώσει, να επικρατήσουν οι έξυπνες και ψύχραιμες ιδέες κι απόψεις. Άλλωστε, αυτό που επιζητάμε όλοι είναι η ηρεμία, η αγάπη, ο πολιτισμός και η ειρήνη...
Πηγαίνεις να δεις τους Eagles of Death Metal, την μπάντα του Jesse Hughes και του Josh Homme των Queens of the Stone Age (βέβαια στις συναυλίες τους σπάνια εμφανίζεται ο Homme) και χωρίς να ξέρεις το γιατί, χωρίς να έχεις κάνει κάτι το στραβό, χάνεις τη ζωή σου από ανθρώπους, που πιστεύουν ότι με αυτό τον τρόπο προσφέρουν στην πατρίδα και γενικότερα στο Θεό τους. Προσπαθείς να πιαστείς από τα παράθυρα για να μη σε βρουν οι σφαίρες αυτών των τύπων, οι οποίοι θέλουν να σκοτώσουν όσο μπορούν περισσότερους και μετά να αυτοκτονήσουν... Μα γιατί;
Βίντεο του Seb Snow από τα πρώτα λεπτά της επίθεσης στο θέατρο Bataclan (πηγή: Guardian)
Πηγαίνεις να πιείς μια μπύρα στο Χ bar και βλέπεις ανθρώπους χωρίς μάσκες να ρίχνουν με καλάσνικοφ χωρίς να έχουν στόχο. Απλά, για να σκοτωθούν κάποιοι άνθρωποι, χωρίς να ξέρουν το γιατί, χωρίς να έχουν κάνει κάτι το στραβό...
Πηγαίνεις στο γήπεδο και κάνεις την προσευχή σου, που οι 3 τύποι που ήταν ζωσμένοι με εκρηκτικά δεν πέρασαν από την ασφάλεια του γηπέδου και δεν έπαθες τίποτα... Αυτό όμως δεν έγινε στο Θέατρο Bataclan και τα κεντρικά cafe-bars της πρωτεύουσας της Γαλλίας.
Ειλικρινά, δε θυμάμαι να έχουμε αντίστοιχα γεγονότα σε χώρους διασκέδασης στα 40 τελευταία χρόνια.
Από τους 1000 ανθρώπους που πήγαν να δουν τους Eagles of Death Metal, οι 90 περίπου είναι στον άλλο κόσμο...
Και κάπου εδώ "έρχεται" ο προβληματισμός μου. Πώς θα είναι οι συναυλίες και τα Φεστιβάλ στις Ευρωπαϊκές πόλεις από εδώ και στο εξής; Πώς θα οργανώνονται; Τι ασφάλεια θα έχουν; Τι μέτρα θα λαμβάνουν οι διοργανωτές; Οι συναυλιακοί χώροι θα έχουν την ίδια ασφάλεια με αυτή που υπάρχει στα ποδοσφαιρικά γήπεδα μεγάλων Ευρωπαϊκών χωρών;
Μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, στις Η.Π.Α, οι έλεγχοι στα αεροδρόμια πολλαπλασιάστηκαν. Σ' αυτή την περίπτωση τι θα γίνει; Θα ζούμε με το φόβο να δούμε μια συναυλία σε κλειστό ή ανοιχτό χώρο; Ο φόβος και ο πολιτισμός άραγε μπορούν να συμβαδίσουν; Είναι δυνατόν;
Δυστυχώς, φοβάμαι ότι και οι συναυλίες θα αλλάξουν, μαζί με άλλα πράγματα στην Ευρώπη κι αυτό δεν είναι καλό... Μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω. Ο κόσμος θα κυριευθεί από το φόβο και μ' αυτό τον τρόπο οι τζιχαντιστές θα πετύχουν το στόχο τους. Τα μέτρα ασφάλειας θα θεωρούνται επιβεβλημένα σε πολλές εκφάνσεις της ζωής μας και κάπως έτσι μπορεί να χάσουμε πολλά κεκτημένα των τελευταίων δεκαετιών. Πολλές ελευθερίες...
Άραγε, αυτό θα επηρεάσει και τις συναυλίες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου ο κόσμος ζει με το φόβο εδώ και πολλά χρόνια; Στον υπόλοιπο κόσμο; Στη χώρα μας, πόσο κοντά πιστεύουμε ότι είναι αυτό το πρόβλημα;
Το τραύμα είναι ακόμη ζεστό και ελπίζω όταν κρυώσει, να επικρατήσουν οι έξυπνες και ψύχραιμες ιδέες κι απόψεις. Άλλωστε, αυτό που επιζητάμε όλοι είναι η ηρεμία, η αγάπη, ο πολιτισμός και η ειρήνη...