Ραδιογραφίες από την Ελεάννα Μαρτίνου
Το ραδιόφωνο είναι θερμό μέσο, είναι μια λυτρωτική ανάσα ποίησης. Όταν δεν έχει εκπέσει στην τηλεοπτικοποίηση και δεν έχει ενδώσει στην παράλογη λογική του tabloid, το ραδιόφωνο διατηρεί την πειρατική και πειραματική του περιπέτεια, τον περιπετειώδη πειραματισμό του, την αιώνια λιακάδα του. Εμείς, οι ραδιομανείς, ξηλωνόμαστε, ξανά και ξανά, για να γεμίσουμε τις κατοικίες μας με ολοένα και περισσότερες ραδιοφωνικές συσκευές, παλιά τρανζιστοράκια, καινούργια ράδια, εξωφρενικού design ραδιοκασετόφωνα που γέμιζαν ρυθμό τις μαθητικές μας, τότε, παλιά, κάμαρες. Ναι, ξηλωνόμαστε για να αποκτήσουμε ολοένα και πιο πολλές συσκευές των ερτζιανών ελπίζοντας, εντός μας, ότι το ραδιόφωνο θα ξαναβρεί την παλιά του δυναμική, θα χορέψει στις στέγες πόλεων της ποίησης και της περιπλάνησης. Έλεγε ο Marx, ότι η ποσοτική συσσώρευση επιφέρει την ποιοτική αλλαγή. Συσσωρεύουμε συσκευές, προσευχόμενοι να ξαναγίνει γεγονός αναστάσιμο ό,τι αγαπήσαμε από την εφηβεία μας: το ραδιόφωνο.
* * *
Η ζωγράφος Ελεάννα Μαρτίνου, εμπνευσμένη από τα ραδιόφωνα που έχω συσσωρεύσει στο φτωχικό μου, συνέθεσε μια σειρά έργα, υπό τον γενικό τίτλο Ραδιογραφίες. Πρόκειται για έναν εμπρηστικό συνδυασμό pop art, μεταεξπρεσιονιστικής χειρονομίας, και αντινοσταλγικής υπενθύμισης αγαπημένων αξιών. Η στήλη Radio Propaganda θα φιλοξενήσει σταδιακά και τις δώδεκα (μία για κάθε μήνα) Ραδιογραφίες της Μαρτίνου. Βλέπε και το προσωπικό blog της ζωγράφου: http://eleanna-martinou.blogspot.com/
* * *
Είναι κάπως παράξενο: ενώ πολλοί μουσικοί της jazz και της rock καταφέρνουν να είναι και πολύ καλοί συγγραφείς (και θα παρουσιάσουμε στη στήλη Bookspotting βιβλία τους), σπανίως ένας δυνατός συγγραφέας μπορεί να είναι, παράλληλα, και σπουδαίος μουσικός. Πριν από κοντά είκοσι χρόνια ο πολύς Stephen King σχημάτισε τους Rock Bottom Remainders (δες εδώ και στο τέλος του άρθρου) αλλά δεν είναι και τόσο εντυπωσιακά τα πεπραγμένα τους. Ο Μέγας Ernest Hemingway μιλάει με τον George Plimpton για λογαριασμό της περίφημης Paris Review και λέει: «Έπαιζα τσέλο κάποτε. Η μητέρα μου δεν με έστειλε σχολείο για έναν ολόκληρο χρόνο για να μελετήσω μουσική και αντίστιξη. Πίστευε ότι είχα δεξιοτεχνία, αλλά δεν είχα καθόλου ταλέντο. Παίζαμε μουσική δωματίου – κάποιος ήρθε για να παίζει βιολί, η αδελφήμ μου έπαιζε βιόλα και η μητέρα μου πιάνο. Το καημένο το τσέλο! Δεν πιστεύω να υπήρξε χειρότερος τσελίστας στον κόσμο από μένα» (Από τον τόμο Η Τέχνη της Γραφής, μτφρ. Μαρίνα Τουλγαρίδου, εκδ. Τόπος).
* * *
Σπεύσατε! Την Τετάρτη 7 Ιουλίου στο πλαίσιο του λίαν rock project Hidden Athens (συνωμοτούν υπέρ της ανακάλυψης μιας άλλης, αλλά ήδη υπάρχουσας, κρυμμένης Αθήνας, η εικαστική ομάδα Κέντρο Απόκεντρο και ο επιμελητής Θανάσης Μουτσόπουλος) καλείσθε στην Ανοιχτή Συζήτηση στην ΕΠΑΣΚΤ, Θόλου & Πανός, στην Πλάκα, στις 19:00, με θέμα την καλλιτεχνική προσέγγιση στην underground σκηνή της Αθήνας από το 1980 και μετά. Αναφορές στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Λεωνίδα Χρηστάκη και στο θρυλικό πια περιοδικό Ιδεοδρόμιο. Συντονίζει ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, ο οποίος συνομιλεί με τον εικαστικό και ποιητή Κωστή Τριανταφύλλου και τον Θάνο Κόη, μουσικό, ψυχή της μπάντας Lost Bodies. Στην κουβέντα καλείται να συμμετάσχει ενεργά το κοινό, με σκοπό να τεθούν ερωτήματα σχετικά με το τι σημαίνει underground διαχρονικά και πώς αυτό μορφοποιείται. Θα υπάρχουν ηχητικά ντοκουμέντα από την underground σκηνή. Την εξέλιξη του project Hidden Athens μπορείτε να παρακολουθείτε εδώ.
* * *
«Ο πόλεμος το κρασί ο καπνός οι γυναίκες/ η ηδονή οι άνθρωποι ο πόλεμος το χρήμα/ οι γυναίκες η ηδονή οι άνθρωποι τα μαργαριτάρια/ οι υποθέσεις το χρυσάφι το κρασί/ ο αταίριαστος ήλιος» (απλό, λιτό, μεστό, δυναμικό το ποίημα αυτό – είναι του Πιερ Ζαν Ζουβ από το βιβλίο Ποίηση, μτφρ. Νίκος Λεβέντης, εκδ. Αρμός). Ραντεβού την Πέμπτη, Φίλες & Φίλοι του Mix Grill και της Radio Propaganda.
* * *
Σχετικό θέμα