Μια χρονιά φτάνει στο τέλος της. Κι ενώ εδώ στο MixGrill επικρατεί ανασκοπικός πυρετός, αποφάσισα κι εγώ να επαναλάβω το περσινό εγχείρημα, καταγράφοντας -έστω και με καθυστέρηση- σε αυτή την κατά πάσα πιθανότητα τελευταία δημοσίευση της στήλης τα αγαπημένα μου φετινά τραγούδια από τις συναυλίες του 2015. Καλές οι ακροάσεις, μοναχικές ή με παρέα, καλές οι αγορές των δίσκων, καλά τα video clips, αλλά μονάχα εκεί στις συναυλίες, στη ζωντανή απόδοση ενός κομματιού, μπορείς να βιώσεις την ολότητα της μουσικής δημιουργίας. Παρατηρώ ότι φέτος παρακολούθησα αισθητά λιγότερες συναυλίες, ειδικά από καλλιτέχνες που κυκλοφόρησαν νέο υλικό μέσα στη χρονιά. Γι' αυτό ξεχώρισα τις πέντε πιο αγαπημένες μου στιγμές από τις συναυλίες αυτές και ξεδιάλεξα άλλες πέντε που θα ήθελα -για διάφορους λόγους- να είχα ζήσει.
Adam Angst - Splitter von Granaten (δίσκος "Adam Angst", Φεβρουάριος 2015)
Gleis 22, Münster, Γερμανία, 10 Οκτωβρίου 2015
Πόσο κουτοί όσοι ισχυρίζονται ότι η μουσική είναι απλώς μια μορφή διασκέδασης. Πόσο μωροί όσοι επιμένουν ότι η μουσική (πρέπει να παρα)μένει ξεκομμένη από την κοινωνία. Κάθε τραγούδι που ακούμε είναι μια πολιτική τοποθέτηση, συνειδητά ή μη. Οι Adam Angst παρουσίασαν ένα χρονολόγιο όσων απασχολούν τη γερμανική κοινωνία του 2015 κάτω από την επιφανειακή ηρεμία και ευημερία. Πολιτικά σκάνδαλα, μεταναστευτική κρίση, διεθνισμός, χρήμα, διαπροσωπικές σχέσεις, social media και πολλά πολλά ακόμα. Θα σταθώ στο πρώτο ρεφρέν από το "Splitter von Granaten" που είναι και κατά κάποιον τρόπο ιδιαίτερα επίκαιρο:
The Eye Of Time - Retrospective Memory (δίσκος "ANTI", Μάρτιος 2015)
Li-La-Laden, Münster, Γερμανία, 17 Μαΐου 2015
Θα ανυψωθείς μονάχα αν βυθιστείς στην κόλαση. Μονάχα όταν δε θα έχεις άλλη επιλογή. Κι αν η κόλαση είναι ήδη γύρω σου, τι περιμένεις;
Tame Impala - The Less I Know The Better (δίσκος " Currents", Ιούλιος 2015)
Lollapalooza Berlin 2015, Βερολίνο, Γερμανία, 13 Σεπτεμβρίου 2015
Το πιο εθιστικό τραγούδι της χρονιάς από τον πιο εθιστικό δίσκο της χρονιάς. Ζωντανά είχε όλη τη μαγεία που ανέμενα.
Stereophonics - I Wanna Get Lost with You (δίσκος " Keep the Village Alive", Σεπτέμβριος 2015)
Lollapalooza Berlin 2015, Βερολίνο, Γερμανία, 13 Σεπτεμβρίου 2015
Πώς μπορείς να συνθέσεις κάτι νέο με παλιά -αν όχι παλιομοδίτικα- υλικά; Οι Ουαλοί νίκησαν τον ήλιο του μεσημεριού στο Lollapalooza, αλλά κυρίως νίκησαν το χρόνο και τη λήθη.
Sizarr - I May Have Lied to You (δίσκος "Nurture", Φεβρουάριος 2015)
Way Back When Festival 2015, Ντόρτμουντ, Γερμανία, 22 Μαΐου 2015
Από τα συγκροτήματα που σε κερδίζουν με τη ζωντάνια και τη φρεσκάδα τους. Έχω επαναλάβει πολλάκις τη συναυλία τους στο μυαλό μου ακούγοντας το δίσκο τους.
Blur - Ghost Ship (δίσκος "The Magic Whip", Απρίλιος 2015)
Οι μάγοι Blur (απ)έδειξαν πώς μπορεί να μετατραπεί το τζαμάρισμα σε ένα δίσκο-σημείο αναφοράς.
Desperate Journalist - Perfect Health ("Good Luck" EP, Οκτώβριος 2015)
Από τα κομμάτια που λάτρεψα από την πρώτη ακρόαση. Λίγο Smiths, λίγο PJ Harvey, πολύ συναίσθημα.
Ορέστης Ντάντος - Κόκκινος Στρατός (δίσκος "Θα το ‘κανα ξανά", Ιούλιος 2015)
"Όλοι μιλάνε λες κι η αλήθεια είναι δικιά τους". Και κάπου εκεί καταλαβαίνεις ότι πρέπει να σωπάσεις.
John Grant - Global Warming (δίσκος "Grey Tickles, Black Pressure", Οκτώβριος 2015)
Αντί να δημοσιεύει τα σχόλιά του σε κοινωνικές στήλες και editorials, ο John Grant σκαρώνει τραγούδια. Λόγος δομημένος και αφαιρετικός συνάμα. Οι μελωδίες συνοδεύουν διακριτικά.
Eagles of Death Metal - Complexity (δίσκος "Zipper Down", Οκτώβριος 2015)
Συγκυριακά και μόνο δεν παραβρέθηκα σε συναυλία τους φέτος. Μαθαίνοντας για τη σφαγή στο Bataclan, ομολογουμένως τρομοκρατήθηκα. Μα περισσότερο τρομοκρατούμαι από τη στήριξη στο φασισμό. Περισσότερο τρομοκρατούμαι από την αμάθεια και την ανοησία. Περισσότερο τρομοκρατούμαι από τη φρίκη του πολέμου και τις ζωές που χαραμίζονται εκεί που οι κάμερες είναι κλειστές.
Adam Angst - Splitter von Granaten (δίσκος "Adam Angst", Φεβρουάριος 2015)
Gleis 22, Münster, Γερμανία, 10 Οκτωβρίου 2015
Πόσο κουτοί όσοι ισχυρίζονται ότι η μουσική είναι απλώς μια μορφή διασκέδασης. Πόσο μωροί όσοι επιμένουν ότι η μουσική (πρέπει να παρα)μένει ξεκομμένη από την κοινωνία. Κάθε τραγούδι που ακούμε είναι μια πολιτική τοποθέτηση, συνειδητά ή μη. Οι Adam Angst παρουσίασαν ένα χρονολόγιο όσων απασχολούν τη γερμανική κοινωνία του 2015 κάτω από την επιφανειακή ηρεμία και ευημερία. Πολιτικά σκάνδαλα, μεταναστευτική κρίση, διεθνισμός, χρήμα, διαπροσωπικές σχέσεις, social media και πολλά πολλά ακόμα. Θα σταθώ στο πρώτο ρεφρέν από το "Splitter von Granaten" που είναι και κατά κάποιον τρόπο ιδιαίτερα επίκαιρο:
"Όσο στη γειτονιά μας δεν ηχεί καμιά σειρήνα
Όσο από τα παράθυρά μας δεν εισβάλλουν ένοπλοι
Όσο οι γείτονές μας δεν περιμένουν να πέσει η νύχτα για να περάσουν τα σύνορα
Και όσο τα παιδιά μας δεν παίζουν με θραύσματα από χειροβομβίδες
Όλα τα άλλα είναι τόσο μακριά που δε μας αγγίζουν καν
Γιατί, όπως πάντα, η τηλεόραση δε μιλά για αυτή τη χώρα
Κι όπως κάθε χρόνο θα στρώσουμε το χριστουγεννιάτικο τραπέζι
Και θα πιούμε στην υγειά μας".
Όσο από τα παράθυρά μας δεν εισβάλλουν ένοπλοι
Όσο οι γείτονές μας δεν περιμένουν να πέσει η νύχτα για να περάσουν τα σύνορα
Και όσο τα παιδιά μας δεν παίζουν με θραύσματα από χειροβομβίδες
Όλα τα άλλα είναι τόσο μακριά που δε μας αγγίζουν καν
Γιατί, όπως πάντα, η τηλεόραση δε μιλά για αυτή τη χώρα
Κι όπως κάθε χρόνο θα στρώσουμε το χριστουγεννιάτικο τραπέζι
Και θα πιούμε στην υγειά μας".
The Eye Of Time - Retrospective Memory (δίσκος "ANTI", Μάρτιος 2015)
Li-La-Laden, Münster, Γερμανία, 17 Μαΐου 2015
Θα ανυψωθείς μονάχα αν βυθιστείς στην κόλαση. Μονάχα όταν δε θα έχεις άλλη επιλογή. Κι αν η κόλαση είναι ήδη γύρω σου, τι περιμένεις;
Tame Impala - The Less I Know The Better (δίσκος " Currents", Ιούλιος 2015)
Lollapalooza Berlin 2015, Βερολίνο, Γερμανία, 13 Σεπτεμβρίου 2015
Το πιο εθιστικό τραγούδι της χρονιάς από τον πιο εθιστικό δίσκο της χρονιάς. Ζωντανά είχε όλη τη μαγεία που ανέμενα.
Stereophonics - I Wanna Get Lost with You (δίσκος " Keep the Village Alive", Σεπτέμβριος 2015)
Lollapalooza Berlin 2015, Βερολίνο, Γερμανία, 13 Σεπτεμβρίου 2015
Πώς μπορείς να συνθέσεις κάτι νέο με παλιά -αν όχι παλιομοδίτικα- υλικά; Οι Ουαλοί νίκησαν τον ήλιο του μεσημεριού στο Lollapalooza, αλλά κυρίως νίκησαν το χρόνο και τη λήθη.
Sizarr - I May Have Lied to You (δίσκος "Nurture", Φεβρουάριος 2015)
Way Back When Festival 2015, Ντόρτμουντ, Γερμανία, 22 Μαΐου 2015
Από τα συγκροτήματα που σε κερδίζουν με τη ζωντάνια και τη φρεσκάδα τους. Έχω επαναλάβει πολλάκις τη συναυλία τους στο μυαλό μου ακούγοντας το δίσκο τους.
Blur - Ghost Ship (δίσκος "The Magic Whip", Απρίλιος 2015)
Οι μάγοι Blur (απ)έδειξαν πώς μπορεί να μετατραπεί το τζαμάρισμα σε ένα δίσκο-σημείο αναφοράς.
Desperate Journalist - Perfect Health ("Good Luck" EP, Οκτώβριος 2015)
Από τα κομμάτια που λάτρεψα από την πρώτη ακρόαση. Λίγο Smiths, λίγο PJ Harvey, πολύ συναίσθημα.
Ορέστης Ντάντος - Κόκκινος Στρατός (δίσκος "Θα το ‘κανα ξανά", Ιούλιος 2015)
"Όλοι μιλάνε λες κι η αλήθεια είναι δικιά τους". Και κάπου εκεί καταλαβαίνεις ότι πρέπει να σωπάσεις.
John Grant - Global Warming (δίσκος "Grey Tickles, Black Pressure", Οκτώβριος 2015)
Αντί να δημοσιεύει τα σχόλιά του σε κοινωνικές στήλες και editorials, ο John Grant σκαρώνει τραγούδια. Λόγος δομημένος και αφαιρετικός συνάμα. Οι μελωδίες συνοδεύουν διακριτικά.
Eagles of Death Metal - Complexity (δίσκος "Zipper Down", Οκτώβριος 2015)
Συγκυριακά και μόνο δεν παραβρέθηκα σε συναυλία τους φέτος. Μαθαίνοντας για τη σφαγή στο Bataclan, ομολογουμένως τρομοκρατήθηκα. Μα περισσότερο τρομοκρατούμαι από τη στήριξη στο φασισμό. Περισσότερο τρομοκρατούμαι από την αμάθεια και την ανοησία. Περισσότερο τρομοκρατούμαι από τη φρίκη του πολέμου και τις ζωές που χαραμίζονται εκεί που οι κάμερες είναι κλειστές.