Ευτυχία Μητρίτσα: Πιστεύω στους διακριτούς ρόλους του στιχουργού, του συνθέτη & του τραγουδιστή

Γιώργος Μπαλιώτης: Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από την κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου σου με τίτλο "Σωσίβιο". Νιώθεις ότι έχεις κάνει το δεύτερο βήμα που ήθελες, μετά το ντεμπούτο σου το 2010;

Ευτυχία Μητρίτσα: Το “Σωσίβιο” είναι ένα album ομαδικό σε όλα τα επίπεδα - τη σύνθεση, την ενορχήστωση, την παραγωγή - σε αντίθεση με το “Μυστικό προορισμό” , το ντεμπούτο album μου, όπου είχα επωμιστεί όλους τους ρόλους: στίχο, μουσική κι ερμηνεία. Χωρίς να αισθάνομαι - έτσι κι αλλιώς -απόλυτα τραγουδοποιός, με τα τραγούδια του Κώστα Μπουντούρη στο “Σωσίβιο”, μπήκα στο κέντρο της εικόνας ως ερμηνεύτρια και εστίασα περισσότερο σ᾽αυτό το ρόλο. Δουλέψαμε μαζί πολύ καιρό πάνω στο υλικό, χωρίς εκπτώσεις που καμιά φορά μπορεί να επιβάλουν η έλλειψη χρόνου ή η απουσία τεχνικής υποδομής. Σ᾽ αυτό βοήθησε πολύ και η καλλιτεχνική και παραγωγική εμπειρία του Γιώργου Ανδρέου. Η ολοκλήρωση του album αυτού μου έχει χαρίσει, εκτός από δέκα πολύ καλά τραγούδια, την εμπειρία να αφουγκράζομαι σε βάθος τον εαυτό μου καλλιτεχνικά. 

ΓΜ: Θα μου επιτρέψεις να ξεχωρίσω το "Πηγάδι" από το "Σωσίβιο". Υπάρχει γενικότερα κάποιο τραγούδι σου, το οποίο αγαπάς με έναν ξεχωριστό τρόπο και γιατί;

ΕΜ: Χαίρομαι που το λες γιατί το “Πηγάδι” είναι ένα τραγούδι που με συνδέει με τον παραδοσιακό ήχο και με ένα στίχο πολύ δυνατό. Είναι από τα αγαπημένα μου του δίσκου. Θα ξεχώριζα ακόμα το “Η ζωή ακόμα αντέχει”, με τους στίχους του Πόλυ Κυριάκου, για την αισιοδοξία που κρύβουν τα λόγια και για την υπέροχη μουσική του Κώστα. Αν κοιτούσα πιο πίσω, θα διάλεγα το “Βγάλτο από μέσα σου”, από το πρώτο album. Eίναι ίσως το πιο βιωματικό μου τραγούδι. Είμαι όμως πολύ χαρούμενη, γιατί νιώθω πως τα ωραιότερα έρχονται. Ήδη με το “ Μου λένε να μη σ´αγαπώ”, που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες, αισθάνομαι ότι  ο Νίκος Καλλίνης και ο Γιώργος Πολυμενάκος μου χάρισαν ένα τραγούδι-ταυτότητα.

ΓΜ: Έχεις συνεργαστεί με πολλούς γνωστούς Έλληνες μουσικούς, όπως η Ελένη Τσαλιγοπούλου, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο Γιώργος Ανδρέου, ο Μανώλης Λιδάκης κ.α. Υπάρχει κάποια συνεργασία που θα ξεχώριζες και γιατί;

ΕΜ: Έχω ευχαριστηθεί όλες μου τις συνεργασίες. Είναι μεγάλο σχολείο, αλλά και εξαιρετικά τιμητικό, να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που έχουν διαμορφώσει το γούστο και την αισθητική σου στη μουσική και έχουν καθορίσει τα μουσικά σου βιώματα. Ανάμεσα σε όλους θα ξεχώριζα το Γιώργο Νταλάρα, γιατί αποτελεί ένα τεράστιο κεφάλαιο του Ελληνικοὐ Τραγουδιού, το Νίκο Μαμαγκάκη -από τα πρώτα χρόνια στην Αθήνα-, με τον οποίο δουλέψαμε εντατικά πάνω στο πολύ απαιτητικό μουσικό του ιδίωμα και τον Γιώργο Ανδρέου που με πίστεψε στα πρώτα μου βήματα και με ενθάρρυνε να γράψω τα δικά μου τραγούδια.      

ΓΜ: Αυτή την Πέμπτη εμφανίζεσαι στο Club του Σταυρού του Νότου. Συμφωνείς με την άποψη ότι στα χρόνια της κρίσης, οι ευκαιρίες σε νέους Έλληνες μουσικούς είναι πολύ περισσότερες από πριν;

ΕΜ: Η μοναδική ευκαιρία που μας δίνει η κρίση είναι να γίνουμε πιο ουσιαστικοί, πιο αποτελεσματικοί και πιο αληθινοί σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, μιλώντας σε ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο.  Στην πράξη η καθημερινότητα είναι πολύ σκληρή και τίποτα δε σου χαρίζεται. Προσπαθούμε όλοι μόνοι μας και ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι να δημιουργήσουμε από το μηδέν τις αντίστοιχες ευκαιρίες,  προκειμένου να κρατήσουμε το όνειρό μας ζωντανό και να μη χάσουμε το τρένο της ζωής μας.

ΓΜ: Πιστεύεις στο διαχωρισμό των ρόλων του συνθέτη, του στιχουργού και του τραγουδοποιού ή θεωρείς ότι καλό είναι να γίνονται και τα 3 από έναν μουσικό;

ΕΜ: Χωρίς να υποτιμώ τους σπουδαίους τραγουδοποιούς αυτού του τόπου, δε μπορώ να μην παρατηρήσω πως τα σημαντικότερα έργα της μουσικής μας κληρονομιάς είναι αποτέλεσμα συλλογικής εργασίας και διακριτών ρόλων. Πιστεύω κι εγώ πολύ στη συνένωση δυνάμεων, δηλαδή στη μαγική αυτή στιγμή που ένας στιχουργός κι ένας συνθέτης συντονίζονται σχεδόν συμπαντικά και βρίσκουν τον ιδανικό εκφραστή του έργου τους.  

ΓΜ: Τι έρχεται πρώτο κατά τη δημιουργία ενός τραγουδιού; Οι στίχοι ή η μουσική;

ΕΜ: Ο στίχος, είτε δικός μου είτε κάποιου άλλου, είναι αυτός που μου δημιουργεί το ερέθισμα να γράψω μουσική. Χωρίς το στίχο είναι σαν να σκηνοθετώ ένα έργο χωρίς λόγια.

ΓΜ: Θα ήθελες να μας γράψεις 2 στιχάκια από δύο αγαπημένα τραγούδια σου;
 
ΕΜ: “Αν δεις όμως τη θάλασσα να τρέμει θα πει πως η αγάπη επιμένει |
Αν δεις ένα μικρό παιδί να τρέχει θα πει πως η ζωή ακόμα αντέχει” (του Πόλυ Κυριάκου: Η Ζωή ακόμα αντέχει)

“Είναι τόσο ακριβό να σε βρίσκω εδώ όταν μέσα μου οι δείχτες παγώνουν |
κι ό,τι έχω ιερό είν᾽το βλέμμα σου αυτό που μπροστά του οι φόβοι μου λιώνουν”  (δικό μου από ανέκδοτο τραγούδι: Ο μικρός μου εαυτός)

ΓΜ: Τι θα μας παρουσιάσεις στην εμφάνιση σου στο Σταυρό του Νότου την Πέμπτη 25.02;

ΕΜ: Το live του Σταυρού θα είναι μια παράσταση - προσωπογραφία με όλα όσα αγαπώ, δηλαδή τραγούδια δικά μου- παλιά και καινούρια- και πολλά άλλα παραδοσιακά, λαϊκά και τραγούδια συνθετών που θαυμάζω και θα ήθελα, αν έκανα ταξίδι στο χωροχρόνο, να έχω τραγουδήσει. Όλα αυτά με την πολύτιμη βοήθεια των ταλαντούχων συνεργατών μου,  που θα ήθελα να τους αναφέρω ξεχωριστά: τον Δημήτρη Σίντο (μπάσο, λαούτο & πιάνο), τον Άρη Κονιδάρη (κλασική κιθάρα) και τον Διονύση Θεοδώση (κλαρίνο & πνευστά).

Περισσότερες πληροφορίες για την εμφάνιση της Ευτυχίας Μητρίτσα στο Club του Σταυρού του Νότου εδώ.