Η πρώτη δουλειά των Αθηναίων Echo Basement κυκλοφόρησε τον περασμένο Απρίλη με τον τίτλο «Placid» και ήταν μία ευχάριστη έκπληξη στο χώρο του indie και του post-rock. Στο «Placid» κυριαρχούν οι κιθάρες, οι δυναμικές μελωδικές γραμμές μια νεοψυχεδελική ατμόσφαιρα και όμορφες εναλλαγές, που μας κάνουν να μιλάμε για ένα δυναμικό ντεμπούτο.
Μας προκάλεσαν το ενδιαφέρον και τους ζητήσαμε να μας μιλήσουν λίγο γι᾽αυτούς και τη μουσική τους:
Γεια στους Echo Basement; Ηχώ από τα υπόγεια δηλαδή. Νομίζουμε ταιριάζει. Οι ίδιοι χαρακτηρίζετε τη μουσικής σας ως «indie-post». Τι σημαίνει για εσάς αυτό;
Βασικά, οι ταμπέλες μπαίνουν μόνο προς χάριν συνεννόησης, γιατί στην ουσία του δυσκολεύει το πράγμα. Έχουμε κάνει πολλές πλάκες μεταξύ μας για αυτό το θέμα, και για τις ταμπέλες που μπαίνουν στη μουσική και για τη δική μας «ταμπέλα». Για εμάς αυτό το «indie-post» αφορά το γεγονός ότι το παραδοσιακό indie εγκαταλείπει την κιθάρα ως μουσικό όργανο, ενώ εμείς την κρατάμε και την ενισχύουμε με στοιχεία πιο βαριά που υπάρχουν στο post-rock ή και στο post-punk. Πέραν αυτού, επειδή έχουμε και το φλάουτο στα κομμάτια αυτομάτως δημιουργείται μια ατμόσφαιρα, που μαζί με την αίσθηση που θέλουμε προσδώσουμε θέλουμε να πιστεύουμε πως προσθέτει μια ψυχεδέλεια περασμένων δεκαετιών, ή τουλάχιστον αυτό είναι το πνεύμα...
Τον Απρίλιο κυκλοφόρησε το πρώτο σας άλμπουμ με τίτλο «Placid». Πείτε μας δύο λόγια την κυκλοφορία αυτή.
Η ηχογράφηση έγινε στα ScaStudios με παραγωγό τον Θοδωρή Ζευκιλή, ο οποίος είχε μεγάλη συμβολή στην παραγωγή και στη διαμόρφωση του ήχου. Η ηχογράφηση έγινε το καλοκαίρι του 2015. Καθυστερήσαμε εξαιτίας διαφόρων αιτίων ̶ καύσωνας, capital controls, δημοψήφισμα ̶ οπότε το να μπούμε στο στούντιο υπήρξε μια μικρή δοκιμασία. Αφού βγήκε το mastering, ήρθε η FmRecords και μας πρότεινε να διανείμει το άλμπουμ. Έτσι κυκλοφόρησε τον Απρίλη και πάει καλά μέχρι στιγμής.
Πώς βιώσατε το στούντιο σε σύγκριση με τις πρόβες και κυρίως με τα live;
Στο στούντιο υπάρχει από τη μία μεγαλύτερη ελευθερία για να προσπαθήσεις με την ησυχία σου να βγάλεις αυτό που έχεις στο μυαλό σου, αλλά από την άλλη υπάρχει παράλληλα μία έλλειψη διαδραστικότητας που δυσκολεύει το πάθος να «περάσει» μέσα στο δίσκο. Ήμασταν τυχεροί που είχαμε το χρόνο να συζητάμε, να ψάχνουμε και να δοκιμάζουμε κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων. Και τις διαφωνίες μας τις είχαμε, και το άγχος, και τα γέλια, και πολλές μπύρες τις ήπιαμε.
Στο live ποτέ δε θα βγει copy paste ο ήχος του δίσκου, αλλά θα είναι άλλο το συναίσθημα, άλλη η ένταση και προσωπικά ελπίζουμε κάποιος να παίρνει έναυσμα από το δίσκο, αλλά στο live να γουστάρει περισσότερο, να βιώνει τη μουσική.
Πέρα από τη μουσική έχετε και το στίχο. Στους στίχους σας μπορεί να διακρίνει κάποιος κάτι πιο σκοτεινό. Ποια θεματολογία σάς απασχολεί;
Οι στίχοι είναι μια απόπειρα να συμπυκνωθούν τα ζητήματα που τίθενται στην καθημερινότητα της εποχής μας. Δύσκολο να περιορίσεις τα θέματα, και ακόμη πιο αχρείαστο και αρνητικό να περιορίσεις τη σκέψη του ακροατή σε κάθε κομμάτι. Θα λέγαμε πως τα κοινωνικά ζητήματα, οι εσωτερικές ανησυχίες, οι αντιφάσεις, ο έρωτας είναι και θα είναι πάντα στο επίκεντρο της προβληματικής.
Είναι μόνιμο θέμα στο μυαλό όλων μας ̶ και άρα και στις κουβέντες μας ̶ η οικονομική κρίση, η φτώχεια, τα κοινωνικά προβλήματα. Πώς σας επηρεάζει;
Καταρχάς, επηρεάζει τον καθένα προσωπικά και όλους μαζί, που εργαζόμαστε όλο και με χειρότερους όρους για τα προς το ζην. Από κει και πέρα, δεν ξέρουμε αν είναι «θέμα όλων» ο προβληματισμός, γιατί όπως πάντα έτσι και σήμερα, υπάρχουν αυτοί που κερδίζουν από την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Σίγουρα πάντως το θέμα είναι να κατανοεί ο καθένας μας με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει, να μπορεί και να μη φοβάται να παίρνει θέση, γιατί με τα γλυκόλογα και την ουδετερότητα όσων μπορούν και πρέπει να κάνουν το πρώτο βήμα και να εμπνέουν ποικιλοτρόπως δε θα είναι ευοίωνα τα πράγματα.
Η εγχώρια ροκ σκηνή σε σχέση με τα παραπάνω; Μπορεί να μας κάνει να πούμε ότι τα πράγματα είναι ευοίωνα;
Κοίτα, από τη μία η εγχώρια σκηνή, σε ό,τι αφορά όλο το φάσμα του αγγλόφωνου και ορχηστρικού rock, είναι μουσικά στην καλύτερη της φάση από ποτέ. Συχνά παίζουμε παρέα με μπάντες των οποίων κάλλιστα θα γινόμασταν fan. Παράλληλα, μπαίνει πάντα και το δίλημμα, τόσο κοινωνικοπολιτικά όσο και καλλιτεχνικά, του να «ταράζεις τα νερά». Αυτό είναι από τη μία αναγκαίο και προκαλεί πάντα σκέψη και ίσως αφύπνιση. Παραβλέπεται, όμως, ότι τα νερά μετά την ταραχή πάντα ηρεμούν. Άρα καλό θα ήταν όλοι μας να σκεφτούμε και να πράξουμε σε μεγαλύτερο βάθος.
Ποιες θα λέγατε ότι είναι οι μουσικές σας επιρροές; Υπάρχουν άλλοι καλλιτέχνες με τους οποίους θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Οι επιρροές του καθενός διαφέρουν αρκετά, αλλά υπάρχει κοινή συνισταμένη στο post-rock και στο alternative rock. Σίγουρα μπάντες όπως οι Sonic Youth, οι Pink Floyd, οι Mogwai, οι Τοοl, οι Nirvana και οι Muse θα είχαν εξέχουσα θέση σε μια τέτοια λίστα. Από κει και πέρα, είναι πολλά τα συγκροτήματα από το εξωτερικό που θα χαιρόμασταν να ανοίγαμε, αλλά έχουμε μοιραστεί ήδη τη σκηνή με αξιόλογα εγχώρια συγκροτήματα, που πραγματικά κάθε φορά μας εκπλήσσει και μας ανεβάζει τον πήχη το επίπεδο της ελληνικής underground σκηνής. Στα γρήγορα Celuta Red, Black Body Radiation, Holy Limbo, Moon Taken Over είναι «συμπαίκτες» που μας πήραν τα μυαλά.
Τι σχέδια έχετε και τι θα μπορούσατε να πείτε στους αναγνώστες μας για αυτά;
Βασικά ανυπομονούμε για το επόμενο live. Καταρχάς, τώρα μόλις ξεκινήσαμε να δουλεύουμε σε νέο υλικό. Είμαστε στην αρχή μιας προσπάθειας που θα μεταφέρει ελπίζουμε τον ήχο μας σε πιο σκοτεινά μονοπάτια και περισσότερες ορχηστρικές συνθέσεις. Ήδη έχουμε πει πως το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ «Our Mondays Apart» είναι και η αρχή αυτής της νέας πορείας.
Πέραν αυτών ελπίζουμε την επόμενη χρονιά να συμμετάσχουμε σε μερικά φεστιβάλ και ήδη κανονίζουμε τις συναυλίες μας για την ερχόμενη άνοιξη, μεγάλο μέρος των οποίων είναι στην Αθήνα, αλλά αυτή τη φορά και σε άλλες πόλεις στη Νότια Ελλάδα.
Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στο κοινό;
Πως ελπίζουμε να αυξηθεί ο κόσμος, αλλά και τα μέσα που στηρίζουν τις εγχώριες μπάντες. Ήδη έχει δημιουργηθεί ένα κοινό που είναι σημαντικό και παράλληλα αυξάνονται τα φεστιβάλ στην Αθήνα και διάφορες πόλεις που αναφέρονται στην ευρύτερη εναλλακτική αγγλόφωνη σκηνή. Ε, κάπου εκεί μέσα θα συναντηθούμε και εμείς.
Σχετικά links: