Μέσα στον κομβικό κοινωνικοπολιτικό κυκεώνα των τελευταίων ημερών, ο Γιάννης Αγγελάκας και η καινούρια του μπάντα εμφανίστηκαν την Παρασκευή (26/2) και το Σάββατο (27/2) στον συναυλιακό χώρο Πειραιώς Academy 117.
Πρόκειται για έναν χώρο αρκετά "άδειο" λόγω της χρησιμότητάς του σε κατεξοχήν συναυλιακά γεγονότα. Με μικρά μπαρ σε διάφορα σημεία, τα οποία δεν κράτησαν τους θαμώνες ιδιαίτερα ευχαριστημένους-ίσως θα έπρεπε να αναθεωρήσουν στο να κόβουν αποδείξεις. Ας επανέλθουμε όμως στα της συναυλίας, όπου το πλήθος γέμισε με ανυπομονησία την ατμόσφαιρα. Ο αέρας έγινε ακόμα πιο ζεστός όταν η μπάντα που την αποτελούσαν οι Λαμπρινή Γρηγοριάδου (ακουστική κιθάρα), Αναστάσης Βουκυκλαράκης (τύμπανα), Γιάννης Σαββίδης (ηλεκτρική κιθάρα), Γιώργος Αβραμίδης (τρομπέτα), James Wylie (σαξόφωνο) και ο Γιάννης Αγγελάκας ανέβηκε στη σκηνή. Με ένα καλωσόρισμα από τον "δικό" μας Γιάννη, εμείς, η "δική του" παρέα ανάψαμε σαν σπίρτο, λες και ήταν η φωνή του που περιμέναμε όλο το Σάββατο για να νιώσουμε, να φωνάξουμε, να θυμηθούμε, να προβληματιστούμε..
Ξεκινώντας με τη "Δικαιοσύνη", μπήκαμε στα βαθειά του πρόσφατου δίσκου του "Γελαστή ανηφόρα", αλλά και στον καινούριο προεξάρχοντα ρόλο των πνευστών στην μπάντα. Σαξόφωνο και τρομπέτα σε εκστατικούς ρυθμούς κατείχαν κεντρικό ρόλο που ξεχώρισε ιδιαίτερα στα κομμάτια "Μαύρη Νύχτα" και "Από 'δω και πάνω". Προσωπικά, βρήκα τη συμμετοχή των πνευστών ως μια όμορφη "βαλκανική" πινελιά που μπορεί στα σημεία να κουράζει, αλλά δίνει πολύ διαφορετικό αέρα στο σύνολο του live.
Το ρεπερτόριο κάλυπτε σχεδόν όλη τη δισκογραφική του πορεία. Κομμάτια που είχε ερμηνεύσει μόνος, στις Τρύπες ή μαζί με τους Επισκέπτες ξετυλίχτηκαν σαν ένα όμορφο λεύκωμα κατα τη διάρκεια της βραδιάς, μα χωρίς να χαθεί λεπτό η ένταση και το πάθος που χαρακτήριζε την πρότερη εποχή του Αγγελάκα -ακόμα και στα πιο slow τραγούδια όπως "Ποτάμι" και "Η αγάπη ορμάει μπροστά" η πυγμή παρέμενε. Η φωνή του διαπεραστική, οι κραυγές του επιτακτικές στα σημεία κορύφωσης, δεν έχασε ούτε για λίγο την ουσία και την ποιητικότητά του.
"Καλά που έγινα σπουδαίος και τρανός
κι ήταν ο Κύριος κι Αυτός καλός μαζί μου
και δεν κατάντησα πρόσφυγα ναυαγός
να παίζω στα χαμένα κάθε μέρα τη ζωή μου"
Μέσα στα πιο γνωστά και αγαπημένα κομμάτια που πάντα ξεσηκώνουν λίγο παραπάνω το κοινό ("Είμαι Τυχερός", "Ο Χαμένος τα παίρνει όλα", "Σαράβαλο", "Σιγά μην κλάψω") ακούσαμε και το "Καλά που έγινα σπουδαίος και τρανός", με το οποίο ο Αγγελάκας βρήκε την ευκαιρία να εκφράσει μια σκέψη για το προσφυγικό ζήτημα, άλλωστε θα ήταν άξιο απορίας εάν δεν το έκανε μέσα σε μια τόσο θλιβερή στιγμή της ιστορίας μας. Εξέφρασε τη λύπη του για αυτούς τους ανθρώπους και την ανάγκη ώστε εμείς να παραμείνουμε αυτή τη στιγμή "Άνθρωποι".
Όταν η μπάντα αποχώρησε από τη σκηνή, ζητούσαμε εννοείται "κι άλλο" και έτσι βγήκαν για ένα encore που ομολογουμένως κράτησε πολύ! Έπαιξαν σε acoustic version με γιουκαλίλι τα "Όλα τ'αστέρια τ'ουρανού" & "Εραστές", ενώ όλοι ανεξαρτήτως ηλικίας (!) ξεσπάσαμε γιατί ξέραμε πως πλησιάζει το τέλος με τα "Θ'ανατέλλω", "Δωσ'μου λίγη ακόμα αγάπη" και "Γιορτή".
Το τελευταίο Σάββατο του Φεβρουαρίου, λοιπόν, ζήσαμε ένα live γεμάτο όμορφες μελωδίες, φρέσκιες αλλά συνάμα γνώριμες από παλιά. Προσωπικά, υποκλίνομαι στον Γιάννη Αγγελάκα ως καλλιτέχνη για πολλούς λόγους. Ίσως ένας που αξίζει να γραφεί εδώ είναι η επικοινωνία που έχει με το κοινό του η οποία ήταν εμφανής και στο live. Φαίνεται να σέβεται αυτόν που έρχεται να τον παρακολουθήσει και δίνει τον καλύτερό του εαυτό, ενώ παράλληλα η καινούρια του μπάντα φαίνεται να έχει πολλά να δώσει και στη συνέχεια. Και όσο κι αν θέλεις μέσα σε αυτή την όμορφη "Γιορτή" να ξεχάσεις ότι ο κόσμος πορεύεται με μαθηματική ακρίβεια προς το χειρότερο, ο σωματικός έλεγχος στην είσοδο πριν τη συναυλία είναι αδύνατο να μη σου το θυμίσει..
Tracklist
Δικαιοσύνη
Ευγνωμοσυνη
Γλέντι
Αιρετικό
Τηλεντρόγκες
Μαύρη Νύχτα
Ποτάμι
Η αγάπη ορμάει μπροστά
Δε θέλω τα ματάκια σου (Τσιτσάνης)
Γιαννάκης
Μέσα μου ο αέρας που φυσά
Άγρια των άστρων μουσική
Πόθοι
Είμαι Τυχερός
Καλά που έγινα σπουδαίος και τρανος
Ο Χαμένος τα παίρνει όλα
Τρένο
Ακούω την αγάπη
Από 'δω και πάνω
Γελαστή Ανηφόρα
Σαράβαλο
Σιγά μην κλάψω
Encore
Όλα τ'αστέρια τ'ουρανού/Εραστές
Ταξιδιάρα ψυχή
Θ'ανατέλλω
Δωσ'μου λίγη ακόμα αγάπη
Γιορτή
*Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Yanni Margetousaki και η τελευταία φωτογραφία ανήκει στην Afroditi Zaggana.
Πρόκειται για έναν χώρο αρκετά "άδειο" λόγω της χρησιμότητάς του σε κατεξοχήν συναυλιακά γεγονότα. Με μικρά μπαρ σε διάφορα σημεία, τα οποία δεν κράτησαν τους θαμώνες ιδιαίτερα ευχαριστημένους-ίσως θα έπρεπε να αναθεωρήσουν στο να κόβουν αποδείξεις. Ας επανέλθουμε όμως στα της συναυλίας, όπου το πλήθος γέμισε με ανυπομονησία την ατμόσφαιρα. Ο αέρας έγινε ακόμα πιο ζεστός όταν η μπάντα που την αποτελούσαν οι Λαμπρινή Γρηγοριάδου (ακουστική κιθάρα), Αναστάσης Βουκυκλαράκης (τύμπανα), Γιάννης Σαββίδης (ηλεκτρική κιθάρα), Γιώργος Αβραμίδης (τρομπέτα), James Wylie (σαξόφωνο) και ο Γιάννης Αγγελάκας ανέβηκε στη σκηνή. Με ένα καλωσόρισμα από τον "δικό" μας Γιάννη, εμείς, η "δική του" παρέα ανάψαμε σαν σπίρτο, λες και ήταν η φωνή του που περιμέναμε όλο το Σάββατο για να νιώσουμε, να φωνάξουμε, να θυμηθούμε, να προβληματιστούμε..
Ξεκινώντας με τη "Δικαιοσύνη", μπήκαμε στα βαθειά του πρόσφατου δίσκου του "Γελαστή ανηφόρα", αλλά και στον καινούριο προεξάρχοντα ρόλο των πνευστών στην μπάντα. Σαξόφωνο και τρομπέτα σε εκστατικούς ρυθμούς κατείχαν κεντρικό ρόλο που ξεχώρισε ιδιαίτερα στα κομμάτια "Μαύρη Νύχτα" και "Από 'δω και πάνω". Προσωπικά, βρήκα τη συμμετοχή των πνευστών ως μια όμορφη "βαλκανική" πινελιά που μπορεί στα σημεία να κουράζει, αλλά δίνει πολύ διαφορετικό αέρα στο σύνολο του live.
Το ρεπερτόριο κάλυπτε σχεδόν όλη τη δισκογραφική του πορεία. Κομμάτια που είχε ερμηνεύσει μόνος, στις Τρύπες ή μαζί με τους Επισκέπτες ξετυλίχτηκαν σαν ένα όμορφο λεύκωμα κατα τη διάρκεια της βραδιάς, μα χωρίς να χαθεί λεπτό η ένταση και το πάθος που χαρακτήριζε την πρότερη εποχή του Αγγελάκα -ακόμα και στα πιο slow τραγούδια όπως "Ποτάμι" και "Η αγάπη ορμάει μπροστά" η πυγμή παρέμενε. Η φωνή του διαπεραστική, οι κραυγές του επιτακτικές στα σημεία κορύφωσης, δεν έχασε ούτε για λίγο την ουσία και την ποιητικότητά του.
"Καλά που έγινα σπουδαίος και τρανός
κι ήταν ο Κύριος κι Αυτός καλός μαζί μου
και δεν κατάντησα πρόσφυγα ναυαγός
να παίζω στα χαμένα κάθε μέρα τη ζωή μου"
Μέσα στα πιο γνωστά και αγαπημένα κομμάτια που πάντα ξεσηκώνουν λίγο παραπάνω το κοινό ("Είμαι Τυχερός", "Ο Χαμένος τα παίρνει όλα", "Σαράβαλο", "Σιγά μην κλάψω") ακούσαμε και το "Καλά που έγινα σπουδαίος και τρανός", με το οποίο ο Αγγελάκας βρήκε την ευκαιρία να εκφράσει μια σκέψη για το προσφυγικό ζήτημα, άλλωστε θα ήταν άξιο απορίας εάν δεν το έκανε μέσα σε μια τόσο θλιβερή στιγμή της ιστορίας μας. Εξέφρασε τη λύπη του για αυτούς τους ανθρώπους και την ανάγκη ώστε εμείς να παραμείνουμε αυτή τη στιγμή "Άνθρωποι".
Όταν η μπάντα αποχώρησε από τη σκηνή, ζητούσαμε εννοείται "κι άλλο" και έτσι βγήκαν για ένα encore που ομολογουμένως κράτησε πολύ! Έπαιξαν σε acoustic version με γιουκαλίλι τα "Όλα τ'αστέρια τ'ουρανού" & "Εραστές", ενώ όλοι ανεξαρτήτως ηλικίας (!) ξεσπάσαμε γιατί ξέραμε πως πλησιάζει το τέλος με τα "Θ'ανατέλλω", "Δωσ'μου λίγη ακόμα αγάπη" και "Γιορτή".
Το τελευταίο Σάββατο του Φεβρουαρίου, λοιπόν, ζήσαμε ένα live γεμάτο όμορφες μελωδίες, φρέσκιες αλλά συνάμα γνώριμες από παλιά. Προσωπικά, υποκλίνομαι στον Γιάννη Αγγελάκα ως καλλιτέχνη για πολλούς λόγους. Ίσως ένας που αξίζει να γραφεί εδώ είναι η επικοινωνία που έχει με το κοινό του η οποία ήταν εμφανής και στο live. Φαίνεται να σέβεται αυτόν που έρχεται να τον παρακολουθήσει και δίνει τον καλύτερό του εαυτό, ενώ παράλληλα η καινούρια του μπάντα φαίνεται να έχει πολλά να δώσει και στη συνέχεια. Και όσο κι αν θέλεις μέσα σε αυτή την όμορφη "Γιορτή" να ξεχάσεις ότι ο κόσμος πορεύεται με μαθηματική ακρίβεια προς το χειρότερο, ο σωματικός έλεγχος στην είσοδο πριν τη συναυλία είναι αδύνατο να μη σου το θυμίσει..
Tracklist
Δικαιοσύνη
Ευγνωμοσυνη
Γλέντι
Αιρετικό
Τηλεντρόγκες
Μαύρη Νύχτα
Ποτάμι
Η αγάπη ορμάει μπροστά
Δε θέλω τα ματάκια σου (Τσιτσάνης)
Γιαννάκης
Μέσα μου ο αέρας που φυσά
Άγρια των άστρων μουσική
Πόθοι
Είμαι Τυχερός
Καλά που έγινα σπουδαίος και τρανος
Ο Χαμένος τα παίρνει όλα
Τρένο
Ακούω την αγάπη
Από 'δω και πάνω
Γελαστή Ανηφόρα
Σαράβαλο
Σιγά μην κλάψω
Encore
Όλα τ'αστέρια τ'ουρανού/Εραστές
Ταξιδιάρα ψυχή
Θ'ανατέλλω
Δωσ'μου λίγη ακόμα αγάπη
Γιορτή
*Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Yanni Margetousaki και η τελευταία φωτογραφία ανήκει στην Afroditi Zaggana.