Πρόκειται σίγουρα για ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα που ακούσαμε ποτέ, αν κι ουσιαστικά η δράση τους περιορίζεται μέσα σε μια 15ετία (δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ανήκαν στο δυναμικό της 4AD Records).
Για να μας μπερδέψουν όμως , οι Dead Can Dance κυκλοφόρησαν το 2012, το νέο τους άλμπουμ με τίτλο Anastasis, άλμπουμ που δεν έχει να προσθέσει κάτι στη μεγαλειώδη πορεία τους, ούτε και να αφαιρέσει όμως. Εξάλλου δε νομίζω πως έχει κι ιδιαίτερη σημασία, ίσως μόνο για αυτούς πια, που στα πλαίσια της νέας τους περιοδείας χρειάζονται φρέσκο υλικό. Φαντάζομαι ότι στους περισσότερους δε θα καιγόταν καρφί και να έλειπαν τα τραγούδια του Anastasis από το setlist, αφού είναι τόσα πολλά τα τραγούδια που θα θέλαμε να ακούσουμε από τη δισκογραφία των Dead Can Dance.
Ποιο θα ήταν το ιδανικό setlist για τις 2 βραδιές τους στην Ελλάδα; Ποια θα ήταν εκείνα τα τραγούδια που θα μπορούσαν να καλύψουν την πορεία τους, χωρίς να αδικήσουν κάποιο από τα άλμπουμ τους (εξαιρώντας βέβαια τις προσωπικές τους δουλειές, γιατί τότε θα χρειαζόταν μια 3ωρη τουλάχιστον συναυλία); Θα πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον 1 τραγούδι από κάθε τους άλμπουμ αλλά και να καλύπτονται όλες τους οι αναζητήσεις και τα μουσικά τους ταξίδια, από τη gothic στα ξωτικά των δασών, από το Μεσαίωνα και την Αναγέννηση μέχρι τα βάθη της Ανατολής και της Αφρικής, χαμένοι στους λαβύρινθους της Κέλτικης αλλά και της Ελληνικής ιστορίας.
Όποιο κι αν είναι το setlist (εξάλλου ρίχνοντας μια ματιά σε προηγούμενες συναυλίες της περιοδείας, γνωρίζουμε από τώρα ποιο περίπου θα είναι), αυτό που βαθύτατα αποτελεί το χαρακτηριστικό της μουσικής των Dead Can Dance, είναι η λιτότητα κι η μαγεία. Η μουσική τους είναι ψυχρή κι απόκοσμη, σαν την υγρασία και την ομίχλη που απλώνεται αργά, σαν ένα φάντασμα που δεν το βλέπεις, αλλά είσαι σίγουρος πως είναι εκεί. Οι συνθέσεις τους δεν ήταν ποτέ πολύπλοκες, ούτε τους χαρακτήριζε έντονος πειραματισμός (αν και μεταπηδούσαν με μεγάλη ευκολία σε ηχοχρώματα, εποχές, όργανα και δρόμους).
Υπήρχε πάντα μια βαθύτατη θρησκευτικότητα σε κάθε τους βήμα, σε όποιο σημείο του ορίζοντα και να βρίσκονταν μουσικά. Όπως και πάντα, φαινόταν η έντονη αλληλεπίδραση του ζευγαριού από την Αυστραλία, των 2 βασικών μελών του γκρουπ, της Lisa Gerrard και του Brendan Perry. Είναι τέτοια η δυναμική τους, που ακόμα κι αν δεν είχες διαβάσει για αυτούς, θα ένοιωθες την αγάπη τους, αλλά και την κόντρα τους, καλλιτεχνική και μη (αλλά αυτά ας τα αφήσουμε για τις μεσημεριανές εκπομπές). Κι αν κάποιος αμφισβητούσε τη μουσική τους, αυτό από το οποίο κανείς δε θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος είναι η ΦΩΝΗ, η φωνή της Lisa Gerrard. Χωρίς να θέλουμε να αδικήσουμε το Brendan Perry (αν κι είναι προσωπική συμπάθεια), η Gerrard απογείωσε τα τραγούδια τους κι είναι αυτή που «ακούμπησε» με τις ερμηνείες της το ευρύ κοινό και πραγματικά μέχρι και νεκρούς κάνει να χορεύουν.
Ας επιλέξουμε λοιπόν, 1 έως 3 το πολύ, τραγούδια από κάθε τους δισκογραφική δουλειά, που θα θέλαμε να ακούσουμε στις συναυλίες τους στην Ελλάδα:
Dead Can Dance (1984):
1. Ocean
2.Threshold
Spleen And Ideal (1985):
1.Avatar
2.Enigma of the Absolute
Within The Realm of a Dying Sun (1987)
1.Anywhere out of the world
2.Cantara
3.Persephone (The Gathering of Flowers)
The Serpent’s Egg (1988)
1.Ulysses
2.The Host of Seraphim
3.Severance
Aion (1990)
1.Saltarello
2.Black Sun
Into The Labyrinth (1993)
1.Yulunga (Spirit Dance)
2.The Ubiquitous Mr Lovegrove
Toward the Within (1994)
1.Rakim
2.Sanvean
Spiritchaser (1996)
1.Nierika
2.Sambatiki (αν και δεν περιέχεται στο cd, κυκλοφόρησε όμως την ίδια χρονιά)
Anastasis (2012)
1.Amnesia
2.Kiko
Για να μας μπερδέψουν όμως , οι Dead Can Dance κυκλοφόρησαν το 2012, το νέο τους άλμπουμ με τίτλο Anastasis, άλμπουμ που δεν έχει να προσθέσει κάτι στη μεγαλειώδη πορεία τους, ούτε και να αφαιρέσει όμως. Εξάλλου δε νομίζω πως έχει κι ιδιαίτερη σημασία, ίσως μόνο για αυτούς πια, που στα πλαίσια της νέας τους περιοδείας χρειάζονται φρέσκο υλικό. Φαντάζομαι ότι στους περισσότερους δε θα καιγόταν καρφί και να έλειπαν τα τραγούδια του Anastasis από το setlist, αφού είναι τόσα πολλά τα τραγούδια που θα θέλαμε να ακούσουμε από τη δισκογραφία των Dead Can Dance.
Ποιο θα ήταν το ιδανικό setlist για τις 2 βραδιές τους στην Ελλάδα; Ποια θα ήταν εκείνα τα τραγούδια που θα μπορούσαν να καλύψουν την πορεία τους, χωρίς να αδικήσουν κάποιο από τα άλμπουμ τους (εξαιρώντας βέβαια τις προσωπικές τους δουλειές, γιατί τότε θα χρειαζόταν μια 3ωρη τουλάχιστον συναυλία); Θα πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον 1 τραγούδι από κάθε τους άλμπουμ αλλά και να καλύπτονται όλες τους οι αναζητήσεις και τα μουσικά τους ταξίδια, από τη gothic στα ξωτικά των δασών, από το Μεσαίωνα και την Αναγέννηση μέχρι τα βάθη της Ανατολής και της Αφρικής, χαμένοι στους λαβύρινθους της Κέλτικης αλλά και της Ελληνικής ιστορίας.
Όποιο κι αν είναι το setlist (εξάλλου ρίχνοντας μια ματιά σε προηγούμενες συναυλίες της περιοδείας, γνωρίζουμε από τώρα ποιο περίπου θα είναι), αυτό που βαθύτατα αποτελεί το χαρακτηριστικό της μουσικής των Dead Can Dance, είναι η λιτότητα κι η μαγεία. Η μουσική τους είναι ψυχρή κι απόκοσμη, σαν την υγρασία και την ομίχλη που απλώνεται αργά, σαν ένα φάντασμα που δεν το βλέπεις, αλλά είσαι σίγουρος πως είναι εκεί. Οι συνθέσεις τους δεν ήταν ποτέ πολύπλοκες, ούτε τους χαρακτήριζε έντονος πειραματισμός (αν και μεταπηδούσαν με μεγάλη ευκολία σε ηχοχρώματα, εποχές, όργανα και δρόμους).
Υπήρχε πάντα μια βαθύτατη θρησκευτικότητα σε κάθε τους βήμα, σε όποιο σημείο του ορίζοντα και να βρίσκονταν μουσικά. Όπως και πάντα, φαινόταν η έντονη αλληλεπίδραση του ζευγαριού από την Αυστραλία, των 2 βασικών μελών του γκρουπ, της Lisa Gerrard και του Brendan Perry. Είναι τέτοια η δυναμική τους, που ακόμα κι αν δεν είχες διαβάσει για αυτούς, θα ένοιωθες την αγάπη τους, αλλά και την κόντρα τους, καλλιτεχνική και μη (αλλά αυτά ας τα αφήσουμε για τις μεσημεριανές εκπομπές). Κι αν κάποιος αμφισβητούσε τη μουσική τους, αυτό από το οποίο κανείς δε θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος είναι η ΦΩΝΗ, η φωνή της Lisa Gerrard. Χωρίς να θέλουμε να αδικήσουμε το Brendan Perry (αν κι είναι προσωπική συμπάθεια), η Gerrard απογείωσε τα τραγούδια τους κι είναι αυτή που «ακούμπησε» με τις ερμηνείες της το ευρύ κοινό και πραγματικά μέχρι και νεκρούς κάνει να χορεύουν.
Ας επιλέξουμε λοιπόν, 1 έως 3 το πολύ, τραγούδια από κάθε τους δισκογραφική δουλειά, που θα θέλαμε να ακούσουμε στις συναυλίες τους στην Ελλάδα:
Dead Can Dance (1984):
1. Ocean
2.Threshold
Spleen And Ideal (1985):
1.Avatar
2.Enigma of the Absolute
Within The Realm of a Dying Sun (1987)
1.Anywhere out of the world
2.Cantara
3.Persephone (The Gathering of Flowers)
The Serpent’s Egg (1988)
1.Ulysses
2.The Host of Seraphim
3.Severance
Aion (1990)
1.Saltarello
2.Black Sun
Into The Labyrinth (1993)
1.Yulunga (Spirit Dance)
2.The Ubiquitous Mr Lovegrove
Toward the Within (1994)
1.Rakim
2.Sanvean
Spiritchaser (1996)
1.Nierika
2.Sambatiki (αν και δεν περιέχεται στο cd, κυκλοφόρησε όμως την ίδια χρονιά)
Anastasis (2012)
1.Amnesia
2.Kiko
Σχετικό θέμα