Παρόλο το νεαρό της ηλικίας της είναι μια φωνή, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ζεστή και ουσιαστική... Η Μαρία Αναματερού είναι μία ερμηνεύτρια με ταυτότητα, η οποία μας αποκάλυψε τη δική της “αλήθεια” για αυτό που αγαπά και που εμείς συμπεράναμε, έπειτα από τη κουβέντα μας μαζί της, γεννήθηκε να κάνει!
Θα ήθελα να μου σχολιάσεις τη φράση: “ Όπου αγαπάς και όπου γης”
Είναι ο τίτλος του πρώτου cd. Είναι μία πολύ αγαπημένη μου φράση. Ουσιαστικά υποδηλώνει το ανεμπόδιστο της σκέψης και ότι η μοναδική πατρίδα είναι η αγάπη. Όπου αγαπάς, όπου συγκεντρώνεις τις περισσότερες αναμνήσεις, τις περισσότερες μικρές στιγμές εκεί είναι η πατρίδα σου! Επειδή σε αυτό το δίσκο βρήκαμε πολλές πατρίδες, σκεφτήκαμε να βάλουμε αυτή τη φράση. Είναι σαν να λέμε πως στης μουσικής το χάρτη δεν υπάρχουν σύνορα...
Ενώ είσαι νέα κοπέλα ηλικιακά, ωστόσο διαπιστώνω έντονη την αγάπη για την παραδοσιακή μουσική.
Η αγάπη μου είναι καθολική προς τη μουσική. Η παραδοσιακή είναι ας πούμε μία κουκκίδα μέσα στο χάρτη το μουσικό, διότι ως ερμηνεύτρια είμαι λόγια. Έτσι ξεκίνησα με τον Λουδοβίκο των Ανωγείων. Η παράδοση για μένα είναι μια κρυμμένη πτυχή της ψυχής μου, την οποία θέλησα να την εκφράσω οπωσδήποτε μέσα από ένα δίσκο. Θεωρώ ότι υπάρχουν διαμάντια μέσα στην παράδοση τα οποία δεν έχουν αναδειχθεί, διότι θεωρούμε, λανθασμένα, ότι η παράδοση είναι τα βιολιά και τα κλαρίνα. Όχι η παράδοση είναι κάτι ευρύτερο. Δεν είναι μουσειακό είδος! Γι'αυτό ασχολήθηκα με αυτήν. Το ένστικτό μου με οδήγησε ώστε να μπορέσουν να αναδειχθούν τραγούδια στα οποία δεν είχε πέσει το βλέμμα του ανθρώπου..
Πες μου ένα από αυτά τα κομμάτια...
“Δεν ξημερώνεις μαύρη αυγή”. Πρόκειται για ένα τραγούδι της Πάτμου, το οποίο τραγουδιέται ξημερώματα. Όταν έχει κοπάσει το γλέντι, όταν έχεις χορέψει, τραγουδήσει... Σου έχει φύγει η ανάγκη για διασκέδαση. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή τραγουδάς αυτό το κομμάτι που είναι με τη μορφή καντάδας, μαντινάδας!
Ξέρουμε ότι είσαι φιλόλογος. Θεωρείς ότι σε βοήθησε σε αυτό;
Φυσικά. Μέσα από αυτή τη σπουδή κατάφερα να βρω όλα τα εργαλεία από τα οποία θα κάνω όλες τις έρευνες. Αναφέρομαι και στη λαογραφική έρευνα που έκανα για τα τραγούδια που ερμήνευσα αλλά και στο να καταλάβω ότι μπορώ να αποτυπώσω τα συναισθήματα μου μέσω παραμυθιών και στίχων τραγουδιών.
Αν μπορούσες να επιλέξεις που θα ήθελες να ζήσεις, στο παρόν στο παρελθόν ή στο μέλλον, θα προτιμούσες να ζήσεις εκείνη την εποχή με τις καντάδες;
Το έχω σκεφτεί πολλές φορές! Θα κρατούσα κάποια στοιχεία του παρελθόντος και κάποια του παρόντος. Δεν θα ήθελα όμως να ζήσω στο παρελθόν! Απλώς, υπάρχουν κάποια στοιχεία που μου αρέσουν. Η αγνότητα, η αμεσότητα... Σήμερα δεν υπάρχουν καθώς τα έχει υποκαταστήσει η τεχνολογία και μέσα στην ευκολία τους όλα έχουν γίνει λίγο πεζά και αποστασιοποιημένα.
Πιστεύω ότι από μικρή θα ήθελες να ακολουθήσεις μουσικό δρόμο. Η φιλολογία σου προέκυψε μετά;
Κοιτάζοντας το τώρα συνειδητοποιώ ότι από πολύ μικρή, μόλις από την ηλικία των 5 ετών, ήξερα ότι μου αρέσει η επιστήμη της φιλολογίας και της μουσικής. Αυτό προέκυψε από το γεγονός ότι από τότε μου άρεσε να γράφω αλλά πάντοτε συνδύαζα το λόγο με τη μουσική. Οπότε η απόφαση μου να φοιτήσω στη σχολή της φιλολογίας μου βγήκε αβίαστα. Ωστόσο παράλληλα ασχολούμουν και με τη μουσική.
Από το κοριτσάκι που περνούσε ανέμελα τα καλοκαίρια της στη Νάξο μέχρι σήμερα, τι νιώθεις ότι έχεις κερδίσει και τι έχεις χάσει;
Θα σου πω τι έχω κερδίσει που το θεωρώ και το πιο σημαντικό. Έχω κρατήσει την “αλήθεια” στα βλέμματα των ανθρώπων. Προσπαθώ και εγώ όταν κοιτάω τους ανθρώπους στα μάτια να επικοινωνούμε μόνο με αλήθεια και ουσία. Επίσης, έχω κρατήσει την απλότητα, που όμως πηγάζει από τη ματαιότητα του ανθρώπου για τη ζωή και αυτό το διακρίνεις εύκολα στις μικρές κοινωνίες. Οι άνθρωποι εκεί εμπνέονται από τα μικρά πράγματα, συνειδητοποιώντας πόσο μικρή είναι η ζωή και ταυτόχρονα πόσο μεγάλη είναι η αξία της. Τέλος, κρατάω όλες τις μυρωδιές και τις εικόνες της φύσης η οποία με ορίζει και την έχω ανάγκη.
Ποιά είναι η δική σου αλήθεια;
Η αλήθεια που με ορίζει είναι αυτό που κουβαλάει η ψυχή μου μέσα. Είναι ένας σάκος που έχει μέσα σκέψεις, ταξίδια του νου που με κάποιο τρόπο ο σάκος αυτός πρέπει να αφήνει βάρος σε διάφορους προορισμούς. Η δική μου αλήθεια κρύβεται στην τέχνη μου και κυρίως στους στίχους που ερμηνεύω με πάθος. Επίσης, στις πρόζες που γράφω για να προλογίσω τα τραγούδια που ερμηνεύω. Φυσικά υπάρχει και στην αγάπη που μοιράζομαι με τους ανθρώπους που αγαπώ και σε αυτούς που έρχονται ξαφνικά στη ζωή μου και συνδημιουργούμε.
Αν μπορούσες να μου ξεχωρίσεις κάποιες στιγμές από την μέχρι τώρα πορεία σου που σε συγκίνησαν, ποιές θα ήταν αυτές;
Πολλές είναι. Ήμουν πολύ τυχερή και με τις συνεργασίες μου πήρα πολλά συναισθήματα. Και με τον Λουδοβίκο των Ανωγείων, τον Μίλτο Πασχαλίδη, τον Μπάμπη Τσέρτο, τον Χρήστο Λεοντή, με τον οποίο περάσαμε πάρα πολύ όμορφα.Θυμάμαι όμως, μία πολύ συγκινητική στιγμή για μένα στη συνεργασία μου με τον Φίλιππο Πλιάτσικα όταν γράφαμε τα “κρυμμένα”. Θυμάμαι ότι πριν μπούμε στο στούντιο μου είχε πει: “Μαρία, το ξέρεις ότι αυτό το τραγούδι γράφτηκε για τις γιαγιάδες της πλατείας Μαΐου που ακόμα αναζητούν τα εγγόνια τους”; Εκεί άρχισα να κλαίω και μετά να τραγουδάω...
Η κρίση έχει επηρεάσει και την καλλιτεχνική ζωή. Πόσο την έχει επηρεάσει θετικά και πόσο αρνητικά πιστεύεις;
Θετικά σχεδόν καθόλου κατά τη γνώμη μου. Αυτό που γίνεται με τις δισκογραφικές εταιρείες το θεωρώ πράξη εγκληματική στη μουσική. Υπάρχει μια στεγνή αντιμετώπιση του καλλιτέχνη. Ο άνθρωπος έχει πάψει να αισθάνεται την τέχνη κοντά του. Οι δισκογραφικές συνήθως και όχι σε απόλυτο βαθμό, στηρίζουν “την ένταση”. Ας μην ξεχνάμε την ιστορία με τα pay list και όχι τα play list στο youtube. Εμένα αυτό με θυμώνει. Όπως επίσης με θυμώνει ότι σαφώς υπάρχουν διαμάντια γύρω μας, που όμως δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αναδειχθούν. Ευτυχώς όμως, αυτό δεν είναι απόλυτο. Ανέφερα προηγουμένως το youtube. Αυτή τη στιγμή είναι ο καλύτερος δυνατός τρόπος να ακουστεί ένα τραγούδι σε ολόκληρο τον κόσμο με ένα κλικ.
Ποιά είναι τα όνειρα σου για το μέλλον... Συνεργασίες που θα ήθελες να κάνεις...
Θα ήθελα να δώσω μουσικές μου σε πολλούς καλλιτέχνες. Ένα όνειρο μου είναι να ερμηνεύσω ένα τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου, τον οποίο αγαπώ και ακολουθώ. Η μουσική του έχει μια αλήθεια και μία πολυπλοκότητα που σε συνεπαίρνει.
Σχέδια σου για το χειμώνα...
Αυτή την Παρασκευή 28/11 όπως και την επόμενη 5/12 θα εμφανιστούμε στο Hollywood stage. Αυτή την Παρασκευή θα είναι χαρά μου η συνεργασία μου με τον Βασίλη Λέκκα και τη Μάρθα Νενεχέμ και την επόμενη με έναν τραγουδιστή έκπληξη. Ο τίτλος της παράστασης θα είναι το “Aχ της μουσικής” συμπληρώνοντας με μία φράση που ο καθένας μπορεί να νιώσει. “Ο στεναγμός στη νότα δίνει νάμα από το δισκοπότηρο του ήλιου”. Έτσι το απλό μπορεί να γίνει θαύμα! Παράλληλα ετοιμάζω ένα δίσκο με τραγούδια δικά μου, του συνεργάτη μου του Θεόδωρου Κοέλη αλλά δε θα λείπουν και οι εκπλήξεις συνθετών. Ελπίζω ο κόσμος να αφουγκραστεί αυτό που κάνουμε.Τέλος, θα κάνουμε πάρα πολλά ταξίδια ώστε να έρθουμε σε επαφή με πάρα πολλούς ανθρώπους με τους οποίους θα συγκοινωνήσουμε.
Θα ήθελα επιπροσθέτως να αναφέρω τα ονόματα των μουσικών με τους οποίους συνεργάζομαι, γιατί είναι όλοι τους πολύ σημαντικοί σε αυτό που κάνουν. Στο βιολί είναι ο Θεολόγος Μιχελής, Αλέξανδρος Καψοκαβάδης στην κιθάρα, λαούτο και τραγούδι, Θεόδωρος Κοέλης στο κόντρα μπάσο και Δημήτρης Βαρελόπουλος στο λαούτο και στο τραγούδι.
Θα ήθελα να μου σχολιάσεις τη φράση: “ Όπου αγαπάς και όπου γης”
Είναι ο τίτλος του πρώτου cd. Είναι μία πολύ αγαπημένη μου φράση. Ουσιαστικά υποδηλώνει το ανεμπόδιστο της σκέψης και ότι η μοναδική πατρίδα είναι η αγάπη. Όπου αγαπάς, όπου συγκεντρώνεις τις περισσότερες αναμνήσεις, τις περισσότερες μικρές στιγμές εκεί είναι η πατρίδα σου! Επειδή σε αυτό το δίσκο βρήκαμε πολλές πατρίδες, σκεφτήκαμε να βάλουμε αυτή τη φράση. Είναι σαν να λέμε πως στης μουσικής το χάρτη δεν υπάρχουν σύνορα...
Ενώ είσαι νέα κοπέλα ηλικιακά, ωστόσο διαπιστώνω έντονη την αγάπη για την παραδοσιακή μουσική.
Η αγάπη μου είναι καθολική προς τη μουσική. Η παραδοσιακή είναι ας πούμε μία κουκκίδα μέσα στο χάρτη το μουσικό, διότι ως ερμηνεύτρια είμαι λόγια. Έτσι ξεκίνησα με τον Λουδοβίκο των Ανωγείων. Η παράδοση για μένα είναι μια κρυμμένη πτυχή της ψυχής μου, την οποία θέλησα να την εκφράσω οπωσδήποτε μέσα από ένα δίσκο. Θεωρώ ότι υπάρχουν διαμάντια μέσα στην παράδοση τα οποία δεν έχουν αναδειχθεί, διότι θεωρούμε, λανθασμένα, ότι η παράδοση είναι τα βιολιά και τα κλαρίνα. Όχι η παράδοση είναι κάτι ευρύτερο. Δεν είναι μουσειακό είδος! Γι'αυτό ασχολήθηκα με αυτήν. Το ένστικτό μου με οδήγησε ώστε να μπορέσουν να αναδειχθούν τραγούδια στα οποία δεν είχε πέσει το βλέμμα του ανθρώπου..
Πες μου ένα από αυτά τα κομμάτια...“Δεν ξημερώνεις μαύρη αυγή”. Πρόκειται για ένα τραγούδι της Πάτμου, το οποίο τραγουδιέται ξημερώματα. Όταν έχει κοπάσει το γλέντι, όταν έχεις χορέψει, τραγουδήσει... Σου έχει φύγει η ανάγκη για διασκέδαση. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή τραγουδάς αυτό το κομμάτι που είναι με τη μορφή καντάδας, μαντινάδας!
Ξέρουμε ότι είσαι φιλόλογος. Θεωρείς ότι σε βοήθησε σε αυτό;
Φυσικά. Μέσα από αυτή τη σπουδή κατάφερα να βρω όλα τα εργαλεία από τα οποία θα κάνω όλες τις έρευνες. Αναφέρομαι και στη λαογραφική έρευνα που έκανα για τα τραγούδια που ερμήνευσα αλλά και στο να καταλάβω ότι μπορώ να αποτυπώσω τα συναισθήματα μου μέσω παραμυθιών και στίχων τραγουδιών.
Αν μπορούσες να επιλέξεις που θα ήθελες να ζήσεις, στο παρόν στο παρελθόν ή στο μέλλον, θα προτιμούσες να ζήσεις εκείνη την εποχή με τις καντάδες;
Το έχω σκεφτεί πολλές φορές! Θα κρατούσα κάποια στοιχεία του παρελθόντος και κάποια του παρόντος. Δεν θα ήθελα όμως να ζήσω στο παρελθόν! Απλώς, υπάρχουν κάποια στοιχεία που μου αρέσουν. Η αγνότητα, η αμεσότητα... Σήμερα δεν υπάρχουν καθώς τα έχει υποκαταστήσει η τεχνολογία και μέσα στην ευκολία τους όλα έχουν γίνει λίγο πεζά και αποστασιοποιημένα.
Πιστεύω ότι από μικρή θα ήθελες να ακολουθήσεις μουσικό δρόμο. Η φιλολογία σου προέκυψε μετά;
Κοιτάζοντας το τώρα συνειδητοποιώ ότι από πολύ μικρή, μόλις από την ηλικία των 5 ετών, ήξερα ότι μου αρέσει η επιστήμη της φιλολογίας και της μουσικής. Αυτό προέκυψε από το γεγονός ότι από τότε μου άρεσε να γράφω αλλά πάντοτε συνδύαζα το λόγο με τη μουσική. Οπότε η απόφαση μου να φοιτήσω στη σχολή της φιλολογίας μου βγήκε αβίαστα. Ωστόσο παράλληλα ασχολούμουν και με τη μουσική.
Από το κοριτσάκι που περνούσε ανέμελα τα καλοκαίρια της στη Νάξο μέχρι σήμερα, τι νιώθεις ότι έχεις κερδίσει και τι έχεις χάσει;
Θα σου πω τι έχω κερδίσει που το θεωρώ και το πιο σημαντικό. Έχω κρατήσει την “αλήθεια” στα βλέμματα των ανθρώπων. Προσπαθώ και εγώ όταν κοιτάω τους ανθρώπους στα μάτια να επικοινωνούμε μόνο με αλήθεια και ουσία. Επίσης, έχω κρατήσει την απλότητα, που όμως πηγάζει από τη ματαιότητα του ανθρώπου για τη ζωή και αυτό το διακρίνεις εύκολα στις μικρές κοινωνίες. Οι άνθρωποι εκεί εμπνέονται από τα μικρά πράγματα, συνειδητοποιώντας πόσο μικρή είναι η ζωή και ταυτόχρονα πόσο μεγάλη είναι η αξία της. Τέλος, κρατάω όλες τις μυρωδιές και τις εικόνες της φύσης η οποία με ορίζει και την έχω ανάγκη.
Ποιά είναι η δική σου αλήθεια;Η αλήθεια που με ορίζει είναι αυτό που κουβαλάει η ψυχή μου μέσα. Είναι ένας σάκος που έχει μέσα σκέψεις, ταξίδια του νου που με κάποιο τρόπο ο σάκος αυτός πρέπει να αφήνει βάρος σε διάφορους προορισμούς. Η δική μου αλήθεια κρύβεται στην τέχνη μου και κυρίως στους στίχους που ερμηνεύω με πάθος. Επίσης, στις πρόζες που γράφω για να προλογίσω τα τραγούδια που ερμηνεύω. Φυσικά υπάρχει και στην αγάπη που μοιράζομαι με τους ανθρώπους που αγαπώ και σε αυτούς που έρχονται ξαφνικά στη ζωή μου και συνδημιουργούμε.
Αν μπορούσες να μου ξεχωρίσεις κάποιες στιγμές από την μέχρι τώρα πορεία σου που σε συγκίνησαν, ποιές θα ήταν αυτές;
Πολλές είναι. Ήμουν πολύ τυχερή και με τις συνεργασίες μου πήρα πολλά συναισθήματα. Και με τον Λουδοβίκο των Ανωγείων, τον Μίλτο Πασχαλίδη, τον Μπάμπη Τσέρτο, τον Χρήστο Λεοντή, με τον οποίο περάσαμε πάρα πολύ όμορφα.Θυμάμαι όμως, μία πολύ συγκινητική στιγμή για μένα στη συνεργασία μου με τον Φίλιππο Πλιάτσικα όταν γράφαμε τα “κρυμμένα”. Θυμάμαι ότι πριν μπούμε στο στούντιο μου είχε πει: “Μαρία, το ξέρεις ότι αυτό το τραγούδι γράφτηκε για τις γιαγιάδες της πλατείας Μαΐου που ακόμα αναζητούν τα εγγόνια τους”; Εκεί άρχισα να κλαίω και μετά να τραγουδάω...
Η κρίση έχει επηρεάσει και την καλλιτεχνική ζωή. Πόσο την έχει επηρεάσει θετικά και πόσο αρνητικά πιστεύεις;
Θετικά σχεδόν καθόλου κατά τη γνώμη μου. Αυτό που γίνεται με τις δισκογραφικές εταιρείες το θεωρώ πράξη εγκληματική στη μουσική. Υπάρχει μια στεγνή αντιμετώπιση του καλλιτέχνη. Ο άνθρωπος έχει πάψει να αισθάνεται την τέχνη κοντά του. Οι δισκογραφικές συνήθως και όχι σε απόλυτο βαθμό, στηρίζουν “την ένταση”. Ας μην ξεχνάμε την ιστορία με τα pay list και όχι τα play list στο youtube. Εμένα αυτό με θυμώνει. Όπως επίσης με θυμώνει ότι σαφώς υπάρχουν διαμάντια γύρω μας, που όμως δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αναδειχθούν. Ευτυχώς όμως, αυτό δεν είναι απόλυτο. Ανέφερα προηγουμένως το youtube. Αυτή τη στιγμή είναι ο καλύτερος δυνατός τρόπος να ακουστεί ένα τραγούδι σε ολόκληρο τον κόσμο με ένα κλικ.
Ποιά είναι τα όνειρα σου για το μέλλον... Συνεργασίες που θα ήθελες να κάνεις...
Θα ήθελα να δώσω μουσικές μου σε πολλούς καλλιτέχνες. Ένα όνειρο μου είναι να ερμηνεύσω ένα τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου, τον οποίο αγαπώ και ακολουθώ. Η μουσική του έχει μια αλήθεια και μία πολυπλοκότητα που σε συνεπαίρνει.
Σχέδια σου για το χειμώνα...
Αυτή την Παρασκευή 28/11 όπως και την επόμενη 5/12 θα εμφανιστούμε στο Hollywood stage. Αυτή την Παρασκευή θα είναι χαρά μου η συνεργασία μου με τον Βασίλη Λέκκα και τη Μάρθα Νενεχέμ και την επόμενη με έναν τραγουδιστή έκπληξη. Ο τίτλος της παράστασης θα είναι το “Aχ της μουσικής” συμπληρώνοντας με μία φράση που ο καθένας μπορεί να νιώσει. “Ο στεναγμός στη νότα δίνει νάμα από το δισκοπότηρο του ήλιου”. Έτσι το απλό μπορεί να γίνει θαύμα! Παράλληλα ετοιμάζω ένα δίσκο με τραγούδια δικά μου, του συνεργάτη μου του Θεόδωρου Κοέλη αλλά δε θα λείπουν και οι εκπλήξεις συνθετών. Ελπίζω ο κόσμος να αφουγκραστεί αυτό που κάνουμε.Τέλος, θα κάνουμε πάρα πολλά ταξίδια ώστε να έρθουμε σε επαφή με πάρα πολλούς ανθρώπους με τους οποίους θα συγκοινωνήσουμε.
Θα ήθελα επιπροσθέτως να αναφέρω τα ονόματα των μουσικών με τους οποίους συνεργάζομαι, γιατί είναι όλοι τους πολύ σημαντικοί σε αυτό που κάνουν. Στο βιολί είναι ο Θεολόγος Μιχελής, Αλέξανδρος Καψοκαβάδης στην κιθάρα, λαούτο και τραγούδι, Θεόδωρος Κοέλης στο κόντρα μπάσο και Δημήτρης Βαρελόπουλος στο λαούτο και στο τραγούδι.