1. Τι θα ακούσεις;
electropop, dreamy synthpop
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
"Jek", "Double Talk", "Deeper Shadows", "Mind Like Muscle"
3. Βαθμολογία;
8,2/10
Πρώην οδηγός τραμ και νυν μαέστρος φουτουριστικής ηλεκτρονικής pop που αντλεί έμπνευση από ένα νοσταλγικό παρελθόν, ο Φινλανδός Jaakko Eino Kalevi μας παρουσιάζει το καινούριο του album που σαν τίτλο φέρει το όνομά του, μέσα από το παρακλάδι της Domino records, Weird World. Τον απολαύσαμε πρόσφατα στο Plissken festival, σε μία από τις κορυφαίες κατά γενική ομολογία εμφανίσεις του διημέρου και αγαπημένη μιλώντας προσωπικά.
Από τις εναρκτήριες νότες του "Jek" σε προσκαλεί να βυθιστείς αναπαυτικά σε μία ιπτάμενη μαγική πολυθρόνα με την οποία θα σε ταξιδέψει πάνω από απέραντα σκανδιναβικά τοπία. Το Royksoppikό "Double Talk" ανεβάζει για λίγο τους ρυθμούς, κάνοντας βουτιά σε μία αστρική synth δίνη. Κρατιέσαι καλά; Το "Deeper Shadows" με τα αισθησιακά φωνητικά της Suad Khalifa είναι το πρώτο single του δίσκου, και η πιασάρικη μελωδία του το μετατρέπει σε σίγουρο ραδιοφωνικό hit (για σταθμούς τουλάχιστον που δε βασίζονται σε καθοδηγούμενες playlist). Το "Mind Like Muscle" σε ωθεί να λικνιστείς μέσα σε έναν υπέροχο συγκερασμό από ρυθμικά ντραμς, αφαιρετικά synth και ηλεκτρικές κιθάρες που συνοδεύουν τον υπνωτικό τόνο της φωνής του Kalevi, ενώ στο "Don't Ask Me Why" ο Φινλανδός crooner φλερτάρει με smooth jazz ήχους. Το "Hush Down" είναι ένα future funk κομμάτι με αλλόκοτο groove, για να κλείσει το album με το "Ikuinen Purkautumaton Jannite", ένα ατμοσφαιρικό όσο και πειραματικό ambient ταξίδι.
Αν και μένει πλέον στο Βερολίνο, ο Jaakko Eino Kalevi παράγει έναν ήχο που διαθέτει τα χαρακτηριστικά της αγαπημένης σκανδιναβικής pop σχολής. Νωχελική χορευτική διάθεση, ατμοσφαιρικές μελωδίες και όμορφα φωνητικά, όλα αυτά βέβαια μέσα από το δικό του ιδιαίτερο και χαρακτηριστικό πρίσμα. Όπως με ρώτησε και μια φίλη στο Plissken, η οποία μάλλον καταναγκαστικά σύρθηκε μαζί μας αφού δεν άκουγε καν τη μουσική που παρουσιαζόταν στο φεστιβάλ, "τι γλυκός που είναι αυτος, μου αρέσει, πως λέγεται η μουσική που παίζει;" "electropop" της απάντησα όσο πιο απλά μπορούσα και συνέχισα να χορεύω. Ελπίζω να τον ξαναδούμε σύντομα στα μέρη μας, με τη μακριά ξανθή κόμη του, το συνεσταλμένο χαμόγελο και το σαξοφωνίστα του, για να μας ταξιδέψει άλλη μία φορά.
electropop, dreamy synthpop
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
"Jek", "Double Talk", "Deeper Shadows", "Mind Like Muscle"
3. Βαθμολογία;
8,2/10
Πρώην οδηγός τραμ και νυν μαέστρος φουτουριστικής ηλεκτρονικής pop που αντλεί έμπνευση από ένα νοσταλγικό παρελθόν, ο Φινλανδός Jaakko Eino Kalevi μας παρουσιάζει το καινούριο του album που σαν τίτλο φέρει το όνομά του, μέσα από το παρακλάδι της Domino records, Weird World. Τον απολαύσαμε πρόσφατα στο Plissken festival, σε μία από τις κορυφαίες κατά γενική ομολογία εμφανίσεις του διημέρου και αγαπημένη μιλώντας προσωπικά.
Από τις εναρκτήριες νότες του "Jek" σε προσκαλεί να βυθιστείς αναπαυτικά σε μία ιπτάμενη μαγική πολυθρόνα με την οποία θα σε ταξιδέψει πάνω από απέραντα σκανδιναβικά τοπία. Το Royksoppikό "Double Talk" ανεβάζει για λίγο τους ρυθμούς, κάνοντας βουτιά σε μία αστρική synth δίνη. Κρατιέσαι καλά; Το "Deeper Shadows" με τα αισθησιακά φωνητικά της Suad Khalifa είναι το πρώτο single του δίσκου, και η πιασάρικη μελωδία του το μετατρέπει σε σίγουρο ραδιοφωνικό hit (για σταθμούς τουλάχιστον που δε βασίζονται σε καθοδηγούμενες playlist). Το "Mind Like Muscle" σε ωθεί να λικνιστείς μέσα σε έναν υπέροχο συγκερασμό από ρυθμικά ντραμς, αφαιρετικά synth και ηλεκτρικές κιθάρες που συνοδεύουν τον υπνωτικό τόνο της φωνής του Kalevi, ενώ στο "Don't Ask Me Why" ο Φινλανδός crooner φλερτάρει με smooth jazz ήχους. Το "Hush Down" είναι ένα future funk κομμάτι με αλλόκοτο groove, για να κλείσει το album με το "Ikuinen Purkautumaton Jannite", ένα ατμοσφαιρικό όσο και πειραματικό ambient ταξίδι.
Αν και μένει πλέον στο Βερολίνο, ο Jaakko Eino Kalevi παράγει έναν ήχο που διαθέτει τα χαρακτηριστικά της αγαπημένης σκανδιναβικής pop σχολής. Νωχελική χορευτική διάθεση, ατμοσφαιρικές μελωδίες και όμορφα φωνητικά, όλα αυτά βέβαια μέσα από το δικό του ιδιαίτερο και χαρακτηριστικό πρίσμα. Όπως με ρώτησε και μια φίλη στο Plissken, η οποία μάλλον καταναγκαστικά σύρθηκε μαζί μας αφού δεν άκουγε καν τη μουσική που παρουσιαζόταν στο φεστιβάλ, "τι γλυκός που είναι αυτος, μου αρέσει, πως λέγεται η μουσική που παίζει;" "electropop" της απάντησα όσο πιο απλά μπορούσα και συνέχισα να χορεύω. Ελπίζω να τον ξαναδούμε σύντομα στα μέρη μας, με τη μακριά ξανθή κόμη του, το συνεσταλμένο χαμόγελο και το σαξοφωνίστα του, για να μας ταξιδέψει άλλη μία φορά.