Πέρασε και η τρίτη μέρα του Rockwave Festival, μια μέρα που περίμενα ανυπόμονα για πολλούς λόγους (λ.χ. το cocktail του Λουκά) και τη χάρηκα για περισσότερους κι εντελώς διαφορετικούς. Ο Στέλιος, ο Λουκάς, οι groupies του Λουκά και η χάρη μου φτάσαμε από νωρίς στο TerraVibe και μείναμε ως το τέλος. Το οδοιπορικό της τρίτης μέρας θα είναι μακρύ αλλά μη ξεχνάτε πως είδαμε 8 εμφανίσεις χωρίς ανάσα. Το πρόγραμμα της ημέρας (δείτε παρακάτω), ήταν αυστηρό και περιελάμβανε τρέξιμο μεταξύ των Vibe Stage (μικρή σκηνή) και Terra Stage (μεγάλη), πολύ headbanging, αρκετό moshing και δωρεάν ντουζάκι με εμφιαλωμένο νερό μπροστά στις σκηνές.
15:45 – 16:30 (VS) Exarsis
16:30 – 17:15 (TS) Electric Litany
17:15 – 18:00 (VS) Maplerun
18:00 – 19:00 (TS) John Garcia
19:00 – 20:15 (VS) Rotting Christ
20:15 – 21:30 (TS) Black Rebel Motorcycle Club
21:30 – 23:15 (VS) Judas Priest
23:20 – 00:50 (TS) The Prodigy
[Γράφει ο Λουκάς Κάκος]
Ήμουν νιος και γέρασα. Ποιος θα μου το λέγε ότι πριν 20 χρόνια που παρακολούθησα το πρώτο Rock Of Gods (ο προάγγελος του Rockwave) κι έχοντας παρακολουθήσει τα περισσότερα απ' όσα έχουν πραγματοποιηθεί, θα ερχόταν και η ώρα που θα ήμουν παρών σ' αυτά τα γενέθλια.
Και ναι, το Rockwave πλέον είναι είκοσι χρονών, πέρασε από αρκετές έδρες διεξαγωγής μέχρι να βρει το καταφύγιό του στο Terra Vibe με μεγαλειώδεις στιγμές αλλά και μεγάλες φόλες. Η επιλογή της τρίτης ημέρας να φιλοξενήσει σαν top ονόματα, στη μια σκηνή τους Prodigy και στην άλλη τους Judas Priest, δε μπορεί να θεωρηθεί ως κακή επιλογή (αν κι έχω κάποιες ενστάσεις). Ακόμη, θεωρώ ότι στις προηγούμενες ημέρες, ονόματα όπως οι Black Keys και ο Robbie Williams είναι εξίσου καλές επιλογές για γενέθλια. Αλλά και ο Manu Chao που θα ακολουθήσει και θα κλείσει το τετραήμερο εμφανίσεων του φεστιβάλ (όχι κολλητές μέρες) είναι ένας καλλιτέχνης εξίσου αξιόλογος που έχει γράψει τη δική του μεγάλη ιστορία σε live εμφανίσεις στη χώρα μας.
Τα εικοστά γενέθλια του Rockwave, ειδικά σε μια μέρα που έχει μέσα το χαρακτήρα του rock αλλά και του metal, τα περίμενα κάπως αλλιώς. Κατά πρώτον με περισσότερο κόσμο. Αλλά αυτό είναι κάτι που το ανέμενα για πολλούς λογούς. Τα κλασικά θέματα, ότι η Μαλακάσα πέφτει μακριά στους περισσότερους και σκέπτονται ειδικά το γυρισμό και φυσικά όλα αυτά που γίνονται την τελευταία περίοδο στην Ελλάδα (την ώρα που γραφόταν το άρθρο είχαν μείνει λίγες ώρες για να πάμε να ψηφίσουμε αυτό το ΟΧΙ ή ΝΑΙ που μας έπρηξαν τα συκώτια). Το περίμενα πιο οργανωμένο στη ροή εμφάνισης των συγκροτημάτων. Πολύ σκότωμα στα γκρουπ. Δεν προλάβαινε να τελειώσει η Vibe stage και η Terra είχε ξεκινήσει. Όπως περίμενα και περισσότερη ομοιογένεια στα γκρουπ που θα πλαισίωναν αυτά τα δυο πολύ μεγάλα ονόματα της μουσικής βιομηχανίας. Βέβαια, πως θα ικανοποιήσεις όσο γίνεται περισσότερους; Είναι μια λογική, αλλά δεν νομίζω ότι είναι και η καλύτερη.
Παρόλο που τα παραπάνω είναι πολύ σημαντικά για να έχεις ένα καλύτερο τελικό αποτέλεσμα, θεωρώ ότι ήταν μια καλή βραδιά που είχε αρκετό καιρό να δει το ελληνικό κοινό της πιο σκληρής μουσικής σε αυτό το χώρο – σε αυτό το φεστιβάλ.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Έχοντας παρακολουθήσει και τις προηγούμενες ημέρες του Rockwave στη Μαλακάσα φέτος... είχα πάρει φόρα. Ετοιμάστηκα για πόλεμο. Συνήθισα να βλέπω το Terra Stage ασφυκτικά γεμάτο (20-30 χιλιάδες κόσμο), ουρές παντού κλπ, αλλά η 3η μέρα αποδείχτηκε "παιχνιδάκι" παρά το σφιχτό της πρόγραμμα. Τουλάχιστον μπορούσες να τους δεις όλους (+) αν έτρεχες (-)! Ζυγίζοντας με το "έμπειρο" μάτι μου, πρέπει να μαζευτήκαμε 10-11,000 άτομα που ξεφύγαμε από το ασφυκτικό πολιτικό κλίμα της Αθήνας κι απλωθήκαμε στο γρασίδι, σε μια ατμόσφαιρα που σε τίποτα δε θύμιζε διχασμό. Και σε ένα Terra Vibe που σε τίποτα δε θύμιζε το T.V. του Robbie, χωρίς διαχωριστικά, χωρίς τόση αυστηρότητα (μέχρι και τους καφέδες μας άφησαν να πάρουμε μέσα), χωρίς τροχαία, ουρές, ταλαιπωρία, καθυστερήσεις (Αφήστε το Λουκά να λέει πως γέρασε, όταν όλοι κουραστήκαμε εκείνος συνέχισε με μπύρες χορεύοντας Prodigy)
#Exarsis
[Γράφει ο Λουκάς Κάκος]
Ξεκινήσαμε νωρίς το μεσημέρι με τους Exarsis, οι οποίοι ήταν πραγματικά καταιγιστικοί και έπαιξαν Thrash όπως το γέννησε η μαμά του. Αν βάλεις σε μια κατσαρόλα λίγο Anthrax, Overkill, πρώτο δίσκο Slayer και Nuclear Assault βγαίνουν οι Exarsis. Οι πρώτοι ήρωες που έπαιξαν με τον ήλιο να τους ταλαιπωρεί (θα το ξαναλέω, όσες φόρες θα βλέπω συναυλία στη Vibe stage πόσο λάθος είναι να ταλαιπωρούνται τα συγκροτήματα που παίζουν μεσημέρι). Το καλό είναι ότι εφόσον υπάρχει το τρίπτυχο "Μπύρα-Thrash-Σατανάς" μπορείς να ανταπεξέλθεις σε οποιαδήποτε συνθήκη και οι Exarsis να μας αφήσουν απόλυτα ικανοποιημένους.
Setlist: False Flag Attack / Toxic Terror / Addicting Life Waste / Abnormal Generation / Dying Earth / Surveillance Society / The Brutal State / Skull and Bones / Under Destruction
# Electric Litany
[Γράφει ο Λουκάς Κάκος]
Τελειώνοντας το set τους οι Exarsis κατηφορίσαμε στην Terra stage όπου τα πράγματα ήταν πιο ανθρώπινα όσον αφορά στην έκθεση στον ήλιο. Και στη σκηνή, κυρίες και κύριοι, οι Electric Litany. Η εμπειρία μου από δαύτους είναι αμιγώς φιλολογική. Έχω διαβάσει αρκετά πράγματα γι αυτούς, χωρίς να έχω ακούσει και τίποτα μπορώ να πω. Η σκοτεινή και παράλληλα ατμοσφαιρική μουσική ήταν τόσο άρτια που πραγματικά μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις. Βεβαία τέτοιου είδους μουσικές και μάλιστα όταν αποδίδονται όπως πρέπει δεν παίζονται με ντάλα ήλιο, αλλά κάπως πιο αργά. Λέω εγώ! Highlight της ηλεκτρικής λιτανείας ήταν ο μπασίστας ο οποίος μπίσταγε σε όλη τη σκηνή (ήταν και η Terra και έκανε πάρτυ). Αλλά και η τοποθέτηση του τραγουδιστή για το δημοψήφισμα κράζοντας τον Κώστα Σομμερ.
Τουρου – τουρου – τουτουυυυυ.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Ωραία τα λέει ο Λουκάς και προσπαθώ να μη χαλάσω τον ειρμό του! Μετά το δυνατό ξεκίνημα με τους Έλληνες Exarsis, που δεν ήθελαν και πολύ να τα κάνουν "πουτάνα όλα" (με το συμπάθιο), κατηφορίσαμε στη μεγάλη σκηνή για τους κατά 50% Έλληνες Electric Litany που ήρθαν κατευθείαν από τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Η πολύ ιδιαίτερη φωνή του Αλέξανδρου Μίαρη κι ένας ήχος σχεδόν απόκοσμος που δε χόρταινα με τίποτα. Αν ήταν και βράδυ, απλά θ' αγνοούσα το λεπτό-προς-λεπτό και θ' απλωνόμουν στα γρασίδια. Απολαυστικός ο Παύλος Μαυρομματάκης (ο μπασίστας) στη σκηνή (ή μάλλον στο δεξί μισό που του είχαν παραχωρήσει οι υπόλοιποι) να δίνει τη δική του μάχη με τον πιο απολαυστικό τρόπο. Μακάρι να έπαιζαν περισσότερο, ερωτεύτηκα!
Setlist: Silence / Feather of Ecstasy / Home / Tear / You Make Me Feel / Name
# Maplerun
[Γράφει ο Λουκάς Κάκος]
Τελειώνουν οι λιτανείες στην μεγάλη σκηνή (κόσμος ακόμα δεν έχει έρθει πολύς, κινούμαστε άνετα) και φυσικά δεν προλαβαίνουμε να φτάσουμε στη Vibe (είναι μεγάλη απόσταση, τι να πω!) και οι Maplerun είχαν ήδη βγει. Και αυτοί κατατάσσονται στην κατηγορία των σούπερ ηρώων που έφαγαν με το κουτάλι (με το φτυάρι καλύτερα) όλο τον ήλιο. Προσωπικά μου φανήκαν αδιάφοροι μουσικά, αλλά είχαν όρεξη και ήταν χαβαλέδες και με έκαναν να περάσω καλά. Αλλά και ο κόσμος που άρχισε να μαζεύεται έδειχνε ότι πέρναγε καλά. Πέρα από ένα τεχνικό πρόβλημα το οποίο λύθηκε, το κλείσιμο τους με System Of A Down και Toxicity φαντάζει ιδανικό αλλά η διασκευή τους δεν με ενθουσίασε. Μπορεί να φώναξα, να το τραγούδησα αλλά δεν με ενθουσίασε. Αυτό που κατάλαβα περνώντας η ώρα είναι ότι ο κόσμος ήρθε όχι τόσο για τα είκοσι χρόνια του Rockwave. Ο κόσμος επέλεξε αυτό το live λίγο για να ξεφύγει, να ξεδώσει, να ξεσπάσει.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Γιατί καλέ, Λουκά; θυμάσαι το Lack of Wooooords; Ωραίοι ήταν κι οι Έλληνες Maplerun κι ο κόσμος πέρασε όντως καλά αν σκεφτείς τι γίνεται όταν β(ρ)άζεις μέταλλα στον ήλιο! Μια χαρά σκηνική παρουσία και κέφι έκαναν και μας έριξαν και αρκετές βόμβες στο Vibe Stage!
Setlist (που πιάσαμε): For You / Bomb / Lack Of Words / Bombs / Toxicity (System Of A Down)
# John Garcia
[Γράφει ο Λουκάς Κάκος]
Και όπως γίνεται σε κάτι κρουαζιέρες των δύο και τριών ημερών που πρέπει να πας σε ένα κάρο σημεία κι αξιοθέατα κι ο χρόνος είναι υπολογισμένος στο δευτερόλεπτο αλλιώς κάτι έχασες, έτσι πήγαμε σφαίρα ξανά στη μεγάλη σκηνή να δούμε τον John Garcia. Ένα όνομα που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις και μόνο που ήταν ο τραγουδιστής των Kyuss. Και κυρίως Kyuss ακούσαμε. Είτε σου αρέσει είτε όχι αυτός ο ήχος του μουρμούρικου stoner, η εμφάνιση ήταν αρκετά υψηλού επιπέδου από ένα πολύ έμπειρο frontman. Αν έχετε πάρει λίγο χαμπάρι, στη Vibe stage έχουν μπει συγκροτήματα που θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά να ξεσηκώσουν τον κόσμο και στην Terra κάνουν τα αδύνατα δυνατά να του κόψουν την ταχύτητα και την έκρηξη. Και η πλάκα είναι πως στη μεγάλη σκηνή θα βγουν τελευταίοι οι Prodigy που αν μη τι άλλο είναι ξεσηκωτικοί. Μπορείτε να καταλάβετε τώρα τι εννοούσα με την ομοιογένεια.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Και τι να πω για το Θεό της desert/stoner rock με τόσα χρόνια Kyuss, Slo Burn και Hermano στην πλάτη του και μ' αυτή την επιβλητική φωνή που όντως σε πείθει πως... "Αν τον αφήσεις θα σε σκοτώσει"; Φυσικά ακούσαμε πολλά κι αναμενόμενα κομμάτια των Kyuss που δεν παραλείπει από τις εμφανίσεις του κι ο Λουκάς έχει απόλυτο δίκιο για το ηχητικό Σκωτσέζικο ντους μεταξύ των σκηνών.
Setlist: Molten Universe (Kyuss)/ Gardenia(Kyuss) / One Inch Man(Kyuss) / My Mind / Rolling Stoned / Cowboys Suck (Hermano) / Thumb (Kyuss) / Conan Troutman (Kyuss) / Space Vato / 5000 Miles / Tangy Zizzle (Kyuss) /The Blvd / All These Walls / El Rodeo (Kyuss) /Green Machine (Kyuss)
Encore: Freedom Run (Kyuss song) / Whitewater (Kyuss song)
#Rotting Christ
[Γράφει ο Λουκάς Κάκος]
Φύγαμε λίγο πριν τελειώσει ο Garcia για να δούμε τους Rotting Christ από την αρχή. Συγκρότημα το οποίο δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις για να μην γινόμαστε και κάθε φορά βαρετοί. Και μάλιστα που το στηρίζει παρά πολύ ο κόσμος και γινόταν χαμός την ώρα που έπαιζαν. Και πώς να μη γίνεται χαμός αφού στα live είναι εγγύηση. Σκυλιά του πολέμου! Εδώ θυμηθήκαμε πως ξεκινήσαμε το μεσημέρι με τους Exarsis και ο Σάκης με την παρέα του ξανάναψαν το φιτίλι να ξυπνήσει ο κόσμος, να πάρει μπρος. Με τις κλασικές παροτρύνσεις του (ο Σάκης) «1-2-3 ξύλο» και «Π@#$να όλα» ξυπνήσαμε για τα καλά. Και ως σωστοί επαγγελματίες κράτησαν ένα encore κομμάτι που το περιμένουμε κάθε φορά (Non Serviam). Και ο κόσμος έχει πληθύνει αφού πλέον έχουμε φτάσει ήδη τα μισά του φεστιβάλ.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Νομίζω πως είδα τον ουρανό να σκοτεινιάζει και τον ήλιο να χάνεται όταν έφτασα στο Vibe Stage. Οι Rotting Christ είναι από τα συγκροτήματα που πρέπει να δεις. Δέος απλά. Γινόταν το αδιαχώρητο και όχι άδικα, λίγο πιο μπροστά είδα κι έναν μπαμπά με το περίπου 3χρονο παιδάκι του στους ώμους. (τόσο μικρό παιδάκι δεν περίμενα να δω αυτή τη μέρα στο Terra Vibe). Τα πολιτικά σχόλια δεν έλειψαν από καμιά σκηνή, ο Σάκης εκτός από τα παραπάνω (1-2-3 ξύλο και Πουτάνα όλα- με το συμπάθιο και πάλι) έδωσε και μήνυμα ενότητας "Κρατάμε γερά, είμαστε ενωμένοι και δυνατοί" και έτσι και έγινε.
Setlist: 666 / P'unchaw kachun- Tuta kachun Athanati Este / Kata ton Demona Eautou / Nemecic / King of a Stellar War / The Sign of Evil Existence / Transform All Suffering Into Plagues / Societas Satanas (Thou Art Lord cover) / In Yumen-Xibalba / Grandis Spiritus Diavolos / Chaos Geneto (The Sign of Prime Creation)/Noctis Era
Encore:Non Serviam
# Black Rebel Motorcycle Club
[Γράφει ο Λουκάς Κάκος]
Και ενώ είσαι φτιαγμένος και ωραίος μετά τους Christ, κατηφορίζουμε για άλλη μια φορά στην μεγάλη σκηνή για να δούμε τους Black Rebel Motorcycle Club. Συγκρότημα που κατάφερε παραλίγο να με κοιμίσει. Και σουρούπωνε εκτός των άλλων. Δεν ήταν η μέρα τους, δεν ξέρουν να παίζουν live, έφαγαν κάτι κακό και τους πείραξε, δεν ξέρω. Πάντως για γενέθλια Rockwave δεν ήταν, για κάνα επιτάφιο ίσως. Μισή ώρα πριν τελειώσουν (συγχωρέστε με οι φίλοι του group αλλά δεν παλευόντουσαν) πήγα στη Vibe stage για να πάρω την καλύτερη δυνατή θέση γιατί κακά τα ψέματα The Priest is back. Και οποίος έχει δει παλιότερα live Judas Priest καταλαβαίνει τι εννοώ.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Νομίζω πως ο Peter Hayes άναψε τσιγάρο πριν ξεκινήσει όχι απλά γιατί έτσι συνηθίζει αλλά γιατί ήξερε από που ερχόμαστε και πού θα πάμε μετά χεχε! Δεν πολυπρόσεχα, δεν τρελάθηκα ιδιαίτερα αλλά ο Στέλιος που είναι πιο σχετικός μου είπε πως αν και ήταν καλύτερο live από την προηγούμενη φορά που τους είδε, γενικά δεν ήταν ξετρελαμένος με τη ζωντανή απόδοσή τους. Κάτι ξέρει παραπάνω!
Setlist (όσα θυμάμαι): Red Eyes and Tears / Spread Your Love/ Whatever Happened To My Rock’n’Roll (Punk Song) / Ain΄t No Easy Way
#Judas Priest
[Γράφει ο Λουκάς Κάκος]
Με αυστηρή τήρηση του προγράμματος και με ένα πανό να κλείνει την σκηνή Vibe, στις 21:30 ακούγεται η έναρξη του Battle Cry και με σβήσιμο αυτού πέφτει το πανό και The priest is back "Dragonaut" με το που εμφανίστηκε ο Metal God, Rob Halford. Περιττό να αναφέρω τι έγινε. Είναι αυτός ο μύθος που σκεπάζει αυτά τα μεγάλα συγκροτήματα και κυρίως τους τραγουδιστές αυτών. Άνθρωποι με πολύ ισχυρή προσωπικότητα, με παρουσία που γεμίζουν τη σκηνή όσο χρονών και να πάνε. Και μετά το Dragonaut ένα από τα πλέον κλασικά κομμάτια των Priest και του heavy metal "Metal Gods". Είχα την τύχη να τους παρακολουθήσω στη Γάλλια στο Hellfest, δεκαπέντε μέρες πριν. Η μεγάλη διαφορά (και αυτό ήταν καλό για το Rockwave) ήταν η απόδοση του Halford. Εδώ ήταν καλύτερος, πιο φρέσκος. Στη Γαλλία μου φάνηκε κάπως κουρασμένος. Μη ξεχνάμε πως δεν είναι κανένας μπέμπης.
Γενικά είχαν ένα σετ προώθησης του δίσκου Redeemer Of Souls (Battle Cry, Dragonaut, Redeemer Of Souls, Halls Of Valhalla), αλλά και πολλα καλούδια από τη πολύ πλούσια δισκογραφία τους. Devil’s Child, Victim Of Changes (όπου για άλλη μια φορά ήταν συγκλονιστικός στην ερμηνεία του ο Halford), Turbo Lover, Beyond The Realms Of Death, Jawbreaker. Χαμός παντού, τραγούδι από όλους, headbanging από τις πρώτες σειρές μέχρι και πιο πίσω. Ατμόσφαιρα πανηγυρική.
Και κάπου εδώ είμαστε που αρχίζουν τα πολύ βαριά χαρτιά. Τα κομμάτια που θα τραγουδήσουν και θα ματώσουν τα λαρύγγια τους όλοι. Breaking The Law και μετά η κλασική είσοδος του Halford με τη μηχανή για Hell Bent For Leather. Όπως και στα εξωτερικά, το μενού περιελάμβανε δυο encore. Το πρώτο με το αριστουργηματικό The Hellion/Electric Eye αλλά και την τραβηγμένη εκτέλεση του You’ve got another thing coming (παίζει με το κοινό με τα πολλά yeah , yeah, κ.ο.κ. αλλά λίγο στην υπερβολή). Το θεωρώ λίγο λογικό παίρνει ανάσες. Το δεύτερο encore έχει πάρα πολύ απλά... Painkiller. Και αφού εχουμε αφήσει την τελευταία μας ρανίδα στην αρένα, το τραγούδι της καληνύχτας.. Living After Midnight. Χειροκροτήματα, χοροπηδηχτά, τραγούδι. Αυτό το ξέσπασμα που λέγαμε. Και με το Halford για καληνύχτα να μας ευχαριστεί που ήρθαμε, για το ότι διαφυλάττουμε το heavy metal με ασφάλεια και ότι αύριο ( σ.σ. σήμερα ) επί λέξη: "It’s your fuckin’ future tomorrow".
Και κάπως έτσι τελειώνει ένα ακόμα live των Priest στη χώρα μας. Όχι το καλύτερο ( για όσους τους έχουν δει αρκετες φόρες), αλλά οι Priest επειδή δεν δίνουν μέτρια (πόσο μάλλον κακά) live μπαίνουν στο κομμάτι "εχθρός του καλού είναι το καλύτερο". Για όποιον τους έβλεπε πρώτη φορα νομίζω ότι δεν απογοητεύτηκε. Ίσα ίσα που πρέπει να το χάρηκε.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Λουκά, έγραψες πάλι!
Setlist: Battle Cry / Dragonaut / Metal Gods / Devil's Child / Victim of Changes / Halls of Valhalla / Turbo Lover / Redeemer of Souls / Beyond the Realms of Death/ Jawbreaker / Breaking the Law / Hell Bent for Leather
Encore: The Hellion /Electric Eye / You've Got Another Thing Comin'
Encore 2: Painkiller/Living After Midnight/ Beginning of the End
# The Prodigy
[Γράφει ο Λουκάς Κάκος]
Και πάμε και στους τελευταίους της βραδιάς. Παρόλο που τρέφω κάποια συμπάθεια προς τους Prodigy δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να μπουν στη μεγάλη σκηνή μετά τους Priest. Και δεν μιλάμε και για κάτι που να εχει σχέση με το rock. Αλλά το αφήνω λίγο στην άκρη αυτό. Επειδή τους έχω ξαναδεί και σε αυτό το χώρο με πολύ περισσότερο κόσμο από αυτόν που είχαμε το Σάββατο, αλλά και πριν πολλά χρόνια σε εκείνο το Rockwave του Άγιου Κοσμά με τα επεισόδια, θεωρώ ότι ήταν η πιο υποτονική εμφάνιση τους.
Δεν ήταν άσχημα. Και εδώ ο κόσμος χόρεψε και τα καπνογόνα άναψαν. Και ο φωτισμός και το ντεκόρ της σκηνής με τις ομπρέλες δορυφόρους δε σε αφήναν αδιάφορο. Ήθελα να ακούσω ένα "No good" ή "Poison" ή "Out of Space". Αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα σε αυτή τη ζωή. Σαφώς και ακουστήκαν μεγάλες επιτυχίες όπως τα Breathe, Omen, Firestarter, Smack my bitch up, αλλά διάολε στα εικοστά γενέθλια του Rockwave παίζεις, φτιάξε το set σου με περισσότερα χιτάκια! Γνώμη μου. Μπορεί αυτοί που ακούν Prodigy να με κράζουν για αυτά που γράφω , αλλά αυτή είναι η δική μου γνώμη.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Μετά τους Judas Priest, το Terra Stage έμοιαζε με πεδίο μάχης. Κορμιά μεταλάδων απλωμένα στο γρασίδι (από τον Πύργο και μετά) να κοιτάνε τ' άστρα. Εδώ μόνο φάνηκε ο διχασμός, γιατί μπροστά στη σκηνή γινόταν πραγματικά μακελειό κι όσοι γλίτωσαν χωρίς αποκόλληση αμφιβληστροειδούς από το light show είναι τυχεροί! Υπερπαραγωγή που κορυφώθηκε στο Take Me to the Hospital με τα φώτα να μετατρέπονται σε σειρήνες ασθενοφόρου. Ξέφρενος χορός, καπνογόνα και ένα πανό με συνθήμα "ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ -ΡΗΞΗ ΤΩΡΑ" μπροστά στον Πύργο. Παρόλ' αυτά, οι Prodigy έκλεισαν το πρόγραμμα 20' νωρίτερα, στις 00:30.. Τα υπόλοιπα τα είπε ο Λουκάς που αν ήξερα πως του αρέσουν τόσο πολύ τα γενέθλια θα είχα φέρει και τούρτα με 20 κεράκια. Και λίγο θα ήταν γιατί ο Λουκάς μας είναι Σπάνιο Μέταλλο.
Setlist: Breathe / Nasty / Omen / Wild Frontier / Firestarter / Roadblox / Rok-Weiler / The Day Is My Enemy / Voodoo People / Get Your Fight On / Run With the Wolves / Invaders Must Die / Medicine / Smack My Bitch Up
Encore: Rise of the Eagles / Their Law / Take Me to the Hospital
[Γράφει ο Λουκάς Κάκος]
Και κάπως έτσι πέρασε στην ιστορία η τρίτη μέρα του Rockwave. Ο κόσμος μου έδειξε ότι πέρασε καλά. Γενικά σαν μέρα δεν ήταν κάτι το ανεπανάληπτο το φοβερό και τρομερό. Αν αναλογιστεί κανεις τα ονόματα που έχουν παρελάσει όλα αυτά τα χρόνια, θα έλεγα ότι ήταν και κάτι μέτριο. Όμως η διψά για μουσική εκτόνωση και για να ξεφύγει το μυαλό από όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, κατέστησαν την τρίτη μέρα ως φάρμακο για την δύσκολη Κυριακή. Ίσως και τις δυσκολότερες μέρες που έρχονται .
Διαβάστε τη "Λεπτό-προς-Λεπτό" ανταπόκριση μας από την τρίτη ημέρα του Rockwave Festival!
Ξεφυλλίστε τα φωτογραφικά μας άλμπουμ:
- Judas Priest και The Prodigy
- Black Rebel Motorcycle Club, Rotting Christ κ.ά.
15:45 – 16:30 (VS) Exarsis
16:30 – 17:15 (TS) Electric Litany
17:15 – 18:00 (VS) Maplerun
18:00 – 19:00 (TS) John Garcia
19:00 – 20:15 (VS) Rotting Christ
20:15 – 21:30 (TS) Black Rebel Motorcycle Club
21:30 – 23:15 (VS) Judas Priest
23:20 – 00:50 (TS) The Prodigy
[Γράφει ο Λουκάς Κάκος]
Ήμουν νιος και γέρασα. Ποιος θα μου το λέγε ότι πριν 20 χρόνια που παρακολούθησα το πρώτο Rock Of Gods (ο προάγγελος του Rockwave) κι έχοντας παρακολουθήσει τα περισσότερα απ' όσα έχουν πραγματοποιηθεί, θα ερχόταν και η ώρα που θα ήμουν παρών σ' αυτά τα γενέθλια.
Και ναι, το Rockwave πλέον είναι είκοσι χρονών, πέρασε από αρκετές έδρες διεξαγωγής μέχρι να βρει το καταφύγιό του στο Terra Vibe με μεγαλειώδεις στιγμές αλλά και μεγάλες φόλες. Η επιλογή της τρίτης ημέρας να φιλοξενήσει σαν top ονόματα, στη μια σκηνή τους Prodigy και στην άλλη τους Judas Priest, δε μπορεί να θεωρηθεί ως κακή επιλογή (αν κι έχω κάποιες ενστάσεις). Ακόμη, θεωρώ ότι στις προηγούμενες ημέρες, ονόματα όπως οι Black Keys και ο Robbie Williams είναι εξίσου καλές επιλογές για γενέθλια. Αλλά και ο Manu Chao που θα ακολουθήσει και θα κλείσει το τετραήμερο εμφανίσεων του φεστιβάλ (όχι κολλητές μέρες) είναι ένας καλλιτέχνης εξίσου αξιόλογος που έχει γράψει τη δική του μεγάλη ιστορία σε live εμφανίσεις στη χώρα μας.
Τα εικοστά γενέθλια του Rockwave, ειδικά σε μια μέρα που έχει μέσα το χαρακτήρα του rock αλλά και του metal, τα περίμενα κάπως αλλιώς. Κατά πρώτον με περισσότερο κόσμο. Αλλά αυτό είναι κάτι που το ανέμενα για πολλούς λογούς. Τα κλασικά θέματα, ότι η Μαλακάσα πέφτει μακριά στους περισσότερους και σκέπτονται ειδικά το γυρισμό και φυσικά όλα αυτά που γίνονται την τελευταία περίοδο στην Ελλάδα (την ώρα που γραφόταν το άρθρο είχαν μείνει λίγες ώρες για να πάμε να ψηφίσουμε αυτό το ΟΧΙ ή ΝΑΙ που μας έπρηξαν τα συκώτια). Το περίμενα πιο οργανωμένο στη ροή εμφάνισης των συγκροτημάτων. Πολύ σκότωμα στα γκρουπ. Δεν προλάβαινε να τελειώσει η Vibe stage και η Terra είχε ξεκινήσει. Όπως περίμενα και περισσότερη ομοιογένεια στα γκρουπ που θα πλαισίωναν αυτά τα δυο πολύ μεγάλα ονόματα της μουσικής βιομηχανίας. Βέβαια, πως θα ικανοποιήσεις όσο γίνεται περισσότερους; Είναι μια λογική, αλλά δεν νομίζω ότι είναι και η καλύτερη.
Παρόλο που τα παραπάνω είναι πολύ σημαντικά για να έχεις ένα καλύτερο τελικό αποτέλεσμα, θεωρώ ότι ήταν μια καλή βραδιά που είχε αρκετό καιρό να δει το ελληνικό κοινό της πιο σκληρής μουσικής σε αυτό το χώρο – σε αυτό το φεστιβάλ.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Έχοντας παρακολουθήσει και τις προηγούμενες ημέρες του Rockwave στη Μαλακάσα φέτος... είχα πάρει φόρα. Ετοιμάστηκα για πόλεμο. Συνήθισα να βλέπω το Terra Stage ασφυκτικά γεμάτο (20-30 χιλιάδες κόσμο), ουρές παντού κλπ, αλλά η 3η μέρα αποδείχτηκε "παιχνιδάκι" παρά το σφιχτό της πρόγραμμα. Τουλάχιστον μπορούσες να τους δεις όλους (+) αν έτρεχες (-)! Ζυγίζοντας με το "έμπειρο" μάτι μου, πρέπει να μαζευτήκαμε 10-11,000 άτομα που ξεφύγαμε από το ασφυκτικό πολιτικό κλίμα της Αθήνας κι απλωθήκαμε στο γρασίδι, σε μια ατμόσφαιρα που σε τίποτα δε θύμιζε διχασμό. Και σε ένα Terra Vibe που σε τίποτα δε θύμιζε το T.V. του Robbie, χωρίς διαχωριστικά, χωρίς τόση αυστηρότητα (μέχρι και τους καφέδες μας άφησαν να πάρουμε μέσα), χωρίς τροχαία, ουρές, ταλαιπωρία, καθυστερήσεις (Αφήστε το Λουκά να λέει πως γέρασε, όταν όλοι κουραστήκαμε εκείνος συνέχισε με μπύρες χορεύοντας Prodigy)
#Exarsis
[Γράφει ο Λουκάς Κάκος]
Ξεκινήσαμε νωρίς το μεσημέρι με τους Exarsis, οι οποίοι ήταν πραγματικά καταιγιστικοί και έπαιξαν Thrash όπως το γέννησε η μαμά του. Αν βάλεις σε μια κατσαρόλα λίγο Anthrax, Overkill, πρώτο δίσκο Slayer και Nuclear Assault βγαίνουν οι Exarsis. Οι πρώτοι ήρωες που έπαιξαν με τον ήλιο να τους ταλαιπωρεί (θα το ξαναλέω, όσες φόρες θα βλέπω συναυλία στη Vibe stage πόσο λάθος είναι να ταλαιπωρούνται τα συγκροτήματα που παίζουν μεσημέρι). Το καλό είναι ότι εφόσον υπάρχει το τρίπτυχο "Μπύρα-Thrash-Σατανάς" μπορείς να ανταπεξέλθεις σε οποιαδήποτε συνθήκη και οι Exarsis να μας αφήσουν απόλυτα ικανοποιημένους.
Setlist: False Flag Attack / Toxic Terror / Addicting Life Waste / Abnormal Generation / Dying Earth / Surveillance Society / The Brutal State / Skull and Bones / Under Destruction
# Electric Litany
[Γράφει ο Λουκάς Κάκος]
Τελειώνοντας το set τους οι Exarsis κατηφορίσαμε στην Terra stage όπου τα πράγματα ήταν πιο ανθρώπινα όσον αφορά στην έκθεση στον ήλιο. Και στη σκηνή, κυρίες και κύριοι, οι Electric Litany. Η εμπειρία μου από δαύτους είναι αμιγώς φιλολογική. Έχω διαβάσει αρκετά πράγματα γι αυτούς, χωρίς να έχω ακούσει και τίποτα μπορώ να πω. Η σκοτεινή και παράλληλα ατμοσφαιρική μουσική ήταν τόσο άρτια που πραγματικά μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις. Βεβαία τέτοιου είδους μουσικές και μάλιστα όταν αποδίδονται όπως πρέπει δεν παίζονται με ντάλα ήλιο, αλλά κάπως πιο αργά. Λέω εγώ! Highlight της ηλεκτρικής λιτανείας ήταν ο μπασίστας ο οποίος μπίσταγε σε όλη τη σκηνή (ήταν και η Terra και έκανε πάρτυ). Αλλά και η τοποθέτηση του τραγουδιστή για το δημοψήφισμα κράζοντας τον Κώστα Σομμερ.
Τουρου – τουρου – τουτουυυυυ.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Ωραία τα λέει ο Λουκάς και προσπαθώ να μη χαλάσω τον ειρμό του! Μετά το δυνατό ξεκίνημα με τους Έλληνες Exarsis, που δεν ήθελαν και πολύ να τα κάνουν "πουτάνα όλα" (με το συμπάθιο), κατηφορίσαμε στη μεγάλη σκηνή για τους κατά 50% Έλληνες Electric Litany που ήρθαν κατευθείαν από τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Η πολύ ιδιαίτερη φωνή του Αλέξανδρου Μίαρη κι ένας ήχος σχεδόν απόκοσμος που δε χόρταινα με τίποτα. Αν ήταν και βράδυ, απλά θ' αγνοούσα το λεπτό-προς-λεπτό και θ' απλωνόμουν στα γρασίδια. Απολαυστικός ο Παύλος Μαυρομματάκης (ο μπασίστας) στη σκηνή (ή μάλλον στο δεξί μισό που του είχαν παραχωρήσει οι υπόλοιποι) να δίνει τη δική του μάχη με τον πιο απολαυστικό τρόπο. Μακάρι να έπαιζαν περισσότερο, ερωτεύτηκα!
Setlist: Silence / Feather of Ecstasy / Home / Tear / You Make Me Feel / Name
# Maplerun
[Γράφει ο Λουκάς Κάκος]
Τελειώνουν οι λιτανείες στην μεγάλη σκηνή (κόσμος ακόμα δεν έχει έρθει πολύς, κινούμαστε άνετα) και φυσικά δεν προλαβαίνουμε να φτάσουμε στη Vibe (είναι μεγάλη απόσταση, τι να πω!) και οι Maplerun είχαν ήδη βγει. Και αυτοί κατατάσσονται στην κατηγορία των σούπερ ηρώων που έφαγαν με το κουτάλι (με το φτυάρι καλύτερα) όλο τον ήλιο. Προσωπικά μου φανήκαν αδιάφοροι μουσικά, αλλά είχαν όρεξη και ήταν χαβαλέδες και με έκαναν να περάσω καλά. Αλλά και ο κόσμος που άρχισε να μαζεύεται έδειχνε ότι πέρναγε καλά. Πέρα από ένα τεχνικό πρόβλημα το οποίο λύθηκε, το κλείσιμο τους με System Of A Down και Toxicity φαντάζει ιδανικό αλλά η διασκευή τους δεν με ενθουσίασε. Μπορεί να φώναξα, να το τραγούδησα αλλά δεν με ενθουσίασε. Αυτό που κατάλαβα περνώντας η ώρα είναι ότι ο κόσμος ήρθε όχι τόσο για τα είκοσι χρόνια του Rockwave. Ο κόσμος επέλεξε αυτό το live λίγο για να ξεφύγει, να ξεδώσει, να ξεσπάσει.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Γιατί καλέ, Λουκά; θυμάσαι το Lack of Wooooords; Ωραίοι ήταν κι οι Έλληνες Maplerun κι ο κόσμος πέρασε όντως καλά αν σκεφτείς τι γίνεται όταν β(ρ)άζεις μέταλλα στον ήλιο! Μια χαρά σκηνική παρουσία και κέφι έκαναν και μας έριξαν και αρκετές βόμβες στο Vibe Stage!
Setlist (που πιάσαμε): For You / Bomb / Lack Of Words / Bombs / Toxicity (System Of A Down)
# John Garcia
[Γράφει ο Λουκάς Κάκος]
Και όπως γίνεται σε κάτι κρουαζιέρες των δύο και τριών ημερών που πρέπει να πας σε ένα κάρο σημεία κι αξιοθέατα κι ο χρόνος είναι υπολογισμένος στο δευτερόλεπτο αλλιώς κάτι έχασες, έτσι πήγαμε σφαίρα ξανά στη μεγάλη σκηνή να δούμε τον John Garcia. Ένα όνομα που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις και μόνο που ήταν ο τραγουδιστής των Kyuss. Και κυρίως Kyuss ακούσαμε. Είτε σου αρέσει είτε όχι αυτός ο ήχος του μουρμούρικου stoner, η εμφάνιση ήταν αρκετά υψηλού επιπέδου από ένα πολύ έμπειρο frontman. Αν έχετε πάρει λίγο χαμπάρι, στη Vibe stage έχουν μπει συγκροτήματα που θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά να ξεσηκώσουν τον κόσμο και στην Terra κάνουν τα αδύνατα δυνατά να του κόψουν την ταχύτητα και την έκρηξη. Και η πλάκα είναι πως στη μεγάλη σκηνή θα βγουν τελευταίοι οι Prodigy που αν μη τι άλλο είναι ξεσηκωτικοί. Μπορείτε να καταλάβετε τώρα τι εννοούσα με την ομοιογένεια.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Και τι να πω για το Θεό της desert/stoner rock με τόσα χρόνια Kyuss, Slo Burn και Hermano στην πλάτη του και μ' αυτή την επιβλητική φωνή που όντως σε πείθει πως... "Αν τον αφήσεις θα σε σκοτώσει"; Φυσικά ακούσαμε πολλά κι αναμενόμενα κομμάτια των Kyuss που δεν παραλείπει από τις εμφανίσεις του κι ο Λουκάς έχει απόλυτο δίκιο για το ηχητικό Σκωτσέζικο ντους μεταξύ των σκηνών.
Setlist: Molten Universe (Kyuss)/ Gardenia(Kyuss) / One Inch Man(Kyuss) / My Mind / Rolling Stoned / Cowboys Suck (Hermano) / Thumb (Kyuss) / Conan Troutman (Kyuss) / Space Vato / 5000 Miles / Tangy Zizzle (Kyuss) /The Blvd / All These Walls / El Rodeo (Kyuss) /Green Machine (Kyuss)
Encore: Freedom Run (Kyuss song) / Whitewater (Kyuss song)
#Rotting Christ
[Γράφει ο Λουκάς Κάκος]
Φύγαμε λίγο πριν τελειώσει ο Garcia για να δούμε τους Rotting Christ από την αρχή. Συγκρότημα το οποίο δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις για να μην γινόμαστε και κάθε φορά βαρετοί. Και μάλιστα που το στηρίζει παρά πολύ ο κόσμος και γινόταν χαμός την ώρα που έπαιζαν. Και πώς να μη γίνεται χαμός αφού στα live είναι εγγύηση. Σκυλιά του πολέμου! Εδώ θυμηθήκαμε πως ξεκινήσαμε το μεσημέρι με τους Exarsis και ο Σάκης με την παρέα του ξανάναψαν το φιτίλι να ξυπνήσει ο κόσμος, να πάρει μπρος. Με τις κλασικές παροτρύνσεις του (ο Σάκης) «1-2-3 ξύλο» και «Π@#$να όλα» ξυπνήσαμε για τα καλά. Και ως σωστοί επαγγελματίες κράτησαν ένα encore κομμάτι που το περιμένουμε κάθε φορά (Non Serviam). Και ο κόσμος έχει πληθύνει αφού πλέον έχουμε φτάσει ήδη τα μισά του φεστιβάλ.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Νομίζω πως είδα τον ουρανό να σκοτεινιάζει και τον ήλιο να χάνεται όταν έφτασα στο Vibe Stage. Οι Rotting Christ είναι από τα συγκροτήματα που πρέπει να δεις. Δέος απλά. Γινόταν το αδιαχώρητο και όχι άδικα, λίγο πιο μπροστά είδα κι έναν μπαμπά με το περίπου 3χρονο παιδάκι του στους ώμους. (τόσο μικρό παιδάκι δεν περίμενα να δω αυτή τη μέρα στο Terra Vibe). Τα πολιτικά σχόλια δεν έλειψαν από καμιά σκηνή, ο Σάκης εκτός από τα παραπάνω (1-2-3 ξύλο και Πουτάνα όλα- με το συμπάθιο και πάλι) έδωσε και μήνυμα ενότητας "Κρατάμε γερά, είμαστε ενωμένοι και δυνατοί" και έτσι και έγινε.
Setlist: 666 / P'unchaw kachun- Tuta kachun Athanati Este / Kata ton Demona Eautou / Nemecic / King of a Stellar War / The Sign of Evil Existence / Transform All Suffering Into Plagues / Societas Satanas (Thou Art Lord cover) / In Yumen-Xibalba / Grandis Spiritus Diavolos / Chaos Geneto (The Sign of Prime Creation)/Noctis Era
Encore:Non Serviam
# Black Rebel Motorcycle Club
[Γράφει ο Λουκάς Κάκος]
Και ενώ είσαι φτιαγμένος και ωραίος μετά τους Christ, κατηφορίζουμε για άλλη μια φορά στην μεγάλη σκηνή για να δούμε τους Black Rebel Motorcycle Club. Συγκρότημα που κατάφερε παραλίγο να με κοιμίσει. Και σουρούπωνε εκτός των άλλων. Δεν ήταν η μέρα τους, δεν ξέρουν να παίζουν live, έφαγαν κάτι κακό και τους πείραξε, δεν ξέρω. Πάντως για γενέθλια Rockwave δεν ήταν, για κάνα επιτάφιο ίσως. Μισή ώρα πριν τελειώσουν (συγχωρέστε με οι φίλοι του group αλλά δεν παλευόντουσαν) πήγα στη Vibe stage για να πάρω την καλύτερη δυνατή θέση γιατί κακά τα ψέματα The Priest is back. Και οποίος έχει δει παλιότερα live Judas Priest καταλαβαίνει τι εννοώ.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Νομίζω πως ο Peter Hayes άναψε τσιγάρο πριν ξεκινήσει όχι απλά γιατί έτσι συνηθίζει αλλά γιατί ήξερε από που ερχόμαστε και πού θα πάμε μετά χεχε! Δεν πολυπρόσεχα, δεν τρελάθηκα ιδιαίτερα αλλά ο Στέλιος που είναι πιο σχετικός μου είπε πως αν και ήταν καλύτερο live από την προηγούμενη φορά που τους είδε, γενικά δεν ήταν ξετρελαμένος με τη ζωντανή απόδοσή τους. Κάτι ξέρει παραπάνω!
Setlist (όσα θυμάμαι): Red Eyes and Tears / Spread Your Love/ Whatever Happened To My Rock’n’Roll (Punk Song) / Ain΄t No Easy Way
#Judas Priest
[Γράφει ο Λουκάς Κάκος]
Με αυστηρή τήρηση του προγράμματος και με ένα πανό να κλείνει την σκηνή Vibe, στις 21:30 ακούγεται η έναρξη του Battle Cry και με σβήσιμο αυτού πέφτει το πανό και The priest is back "Dragonaut" με το που εμφανίστηκε ο Metal God, Rob Halford. Περιττό να αναφέρω τι έγινε. Είναι αυτός ο μύθος που σκεπάζει αυτά τα μεγάλα συγκροτήματα και κυρίως τους τραγουδιστές αυτών. Άνθρωποι με πολύ ισχυρή προσωπικότητα, με παρουσία που γεμίζουν τη σκηνή όσο χρονών και να πάνε. Και μετά το Dragonaut ένα από τα πλέον κλασικά κομμάτια των Priest και του heavy metal "Metal Gods". Είχα την τύχη να τους παρακολουθήσω στη Γάλλια στο Hellfest, δεκαπέντε μέρες πριν. Η μεγάλη διαφορά (και αυτό ήταν καλό για το Rockwave) ήταν η απόδοση του Halford. Εδώ ήταν καλύτερος, πιο φρέσκος. Στη Γαλλία μου φάνηκε κάπως κουρασμένος. Μη ξεχνάμε πως δεν είναι κανένας μπέμπης.
Γενικά είχαν ένα σετ προώθησης του δίσκου Redeemer Of Souls (Battle Cry, Dragonaut, Redeemer Of Souls, Halls Of Valhalla), αλλά και πολλα καλούδια από τη πολύ πλούσια δισκογραφία τους. Devil’s Child, Victim Of Changes (όπου για άλλη μια φορά ήταν συγκλονιστικός στην ερμηνεία του ο Halford), Turbo Lover, Beyond The Realms Of Death, Jawbreaker. Χαμός παντού, τραγούδι από όλους, headbanging από τις πρώτες σειρές μέχρι και πιο πίσω. Ατμόσφαιρα πανηγυρική.
Και κάπου εδώ είμαστε που αρχίζουν τα πολύ βαριά χαρτιά. Τα κομμάτια που θα τραγουδήσουν και θα ματώσουν τα λαρύγγια τους όλοι. Breaking The Law και μετά η κλασική είσοδος του Halford με τη μηχανή για Hell Bent For Leather. Όπως και στα εξωτερικά, το μενού περιελάμβανε δυο encore. Το πρώτο με το αριστουργηματικό The Hellion/Electric Eye αλλά και την τραβηγμένη εκτέλεση του You’ve got another thing coming (παίζει με το κοινό με τα πολλά yeah , yeah, κ.ο.κ. αλλά λίγο στην υπερβολή). Το θεωρώ λίγο λογικό παίρνει ανάσες. Το δεύτερο encore έχει πάρα πολύ απλά... Painkiller. Και αφού εχουμε αφήσει την τελευταία μας ρανίδα στην αρένα, το τραγούδι της καληνύχτας.. Living After Midnight. Χειροκροτήματα, χοροπηδηχτά, τραγούδι. Αυτό το ξέσπασμα που λέγαμε. Και με το Halford για καληνύχτα να μας ευχαριστεί που ήρθαμε, για το ότι διαφυλάττουμε το heavy metal με ασφάλεια και ότι αύριο ( σ.σ. σήμερα ) επί λέξη: "It’s your fuckin’ future tomorrow".
Και κάπως έτσι τελειώνει ένα ακόμα live των Priest στη χώρα μας. Όχι το καλύτερο ( για όσους τους έχουν δει αρκετες φόρες), αλλά οι Priest επειδή δεν δίνουν μέτρια (πόσο μάλλον κακά) live μπαίνουν στο κομμάτι "εχθρός του καλού είναι το καλύτερο". Για όποιον τους έβλεπε πρώτη φορα νομίζω ότι δεν απογοητεύτηκε. Ίσα ίσα που πρέπει να το χάρηκε.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Λουκά, έγραψες πάλι!
Setlist: Battle Cry / Dragonaut / Metal Gods / Devil's Child / Victim of Changes / Halls of Valhalla / Turbo Lover / Redeemer of Souls / Beyond the Realms of Death/ Jawbreaker / Breaking the Law / Hell Bent for Leather
Encore: The Hellion /Electric Eye / You've Got Another Thing Comin'
Encore 2: Painkiller/Living After Midnight/ Beginning of the End
# The Prodigy
[Γράφει ο Λουκάς Κάκος]
Και πάμε και στους τελευταίους της βραδιάς. Παρόλο που τρέφω κάποια συμπάθεια προς τους Prodigy δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να μπουν στη μεγάλη σκηνή μετά τους Priest. Και δεν μιλάμε και για κάτι που να εχει σχέση με το rock. Αλλά το αφήνω λίγο στην άκρη αυτό. Επειδή τους έχω ξαναδεί και σε αυτό το χώρο με πολύ περισσότερο κόσμο από αυτόν που είχαμε το Σάββατο, αλλά και πριν πολλά χρόνια σε εκείνο το Rockwave του Άγιου Κοσμά με τα επεισόδια, θεωρώ ότι ήταν η πιο υποτονική εμφάνιση τους.
Δεν ήταν άσχημα. Και εδώ ο κόσμος χόρεψε και τα καπνογόνα άναψαν. Και ο φωτισμός και το ντεκόρ της σκηνής με τις ομπρέλες δορυφόρους δε σε αφήναν αδιάφορο. Ήθελα να ακούσω ένα "No good" ή "Poison" ή "Out of Space". Αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα σε αυτή τη ζωή. Σαφώς και ακουστήκαν μεγάλες επιτυχίες όπως τα Breathe, Omen, Firestarter, Smack my bitch up, αλλά διάολε στα εικοστά γενέθλια του Rockwave παίζεις, φτιάξε το set σου με περισσότερα χιτάκια! Γνώμη μου. Μπορεί αυτοί που ακούν Prodigy να με κράζουν για αυτά που γράφω , αλλά αυτή είναι η δική μου γνώμη.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Μετά τους Judas Priest, το Terra Stage έμοιαζε με πεδίο μάχης. Κορμιά μεταλάδων απλωμένα στο γρασίδι (από τον Πύργο και μετά) να κοιτάνε τ' άστρα. Εδώ μόνο φάνηκε ο διχασμός, γιατί μπροστά στη σκηνή γινόταν πραγματικά μακελειό κι όσοι γλίτωσαν χωρίς αποκόλληση αμφιβληστροειδούς από το light show είναι τυχεροί! Υπερπαραγωγή που κορυφώθηκε στο Take Me to the Hospital με τα φώτα να μετατρέπονται σε σειρήνες ασθενοφόρου. Ξέφρενος χορός, καπνογόνα και ένα πανό με συνθήμα "ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ -ΡΗΞΗ ΤΩΡΑ" μπροστά στον Πύργο. Παρόλ' αυτά, οι Prodigy έκλεισαν το πρόγραμμα 20' νωρίτερα, στις 00:30.. Τα υπόλοιπα τα είπε ο Λουκάς που αν ήξερα πως του αρέσουν τόσο πολύ τα γενέθλια θα είχα φέρει και τούρτα με 20 κεράκια. Και λίγο θα ήταν γιατί ο Λουκάς μας είναι Σπάνιο Μέταλλο.
Setlist: Breathe / Nasty / Omen / Wild Frontier / Firestarter / Roadblox / Rok-Weiler / The Day Is My Enemy / Voodoo People / Get Your Fight On / Run With the Wolves / Invaders Must Die / Medicine / Smack My Bitch Up
Encore: Rise of the Eagles / Their Law / Take Me to the Hospital
[Γράφει ο Λουκάς Κάκος]
Και κάπως έτσι πέρασε στην ιστορία η τρίτη μέρα του Rockwave. Ο κόσμος μου έδειξε ότι πέρασε καλά. Γενικά σαν μέρα δεν ήταν κάτι το ανεπανάληπτο το φοβερό και τρομερό. Αν αναλογιστεί κανεις τα ονόματα που έχουν παρελάσει όλα αυτά τα χρόνια, θα έλεγα ότι ήταν και κάτι μέτριο. Όμως η διψά για μουσική εκτόνωση και για να ξεφύγει το μυαλό από όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, κατέστησαν την τρίτη μέρα ως φάρμακο για την δύσκολη Κυριακή. Ίσως και τις δυσκολότερες μέρες που έρχονται .
Διαβάστε τη "Λεπτό-προς-Λεπτό" ανταπόκριση μας από την τρίτη ημέρα του Rockwave Festival!
Ξεφυλλίστε τα φωτογραφικά μας άλμπουμ:
- Judas Priest και The Prodigy
- Black Rebel Motorcycle Club, Rotting Christ κ.ά.