Μάγδα θα θέλαμε να σε γνωρίσουμε λίγο. Πώς ξεκίνησες και πού πας;
Ξεκίνησα από πολύ μικρή να τραγουδάω, «για πλάκα», ώσπου κάποια μέρα με άκουσε η μητέρα μου και με παρακίνησε με τον τρόπο της να το συνεχίσω «στα σοβαρά». Στο δεκαπέντε μου ξεκίνησα μαθήματα φωνητικής και στα δεκαοκτώ είχα την πρώτη μου συνεργασία σε ένα πιάνο μπαρ στην Κηφισιά. Στα επόμενα δύο χρόνια συνειδητοποίησα ότι αυτό είναι που θέλω να κάνω για όλη μου τη ζωή. Τότε γνώρισα τον Αλέξανδρο Χατζή και συνεργαστήκαμε για δυόμιση περίπου χρόνια. Αυτή την περίοδο της ζωής μου ετοιμάζω τον πρώτο μου προσωπικό δίσκο και ευελπιστώ να κυκλοφορήσει κοντά στις γιορτές. Παράλληλα τρέχω και κάποιες άλλες συνεργασίες.
Σε τι ύφος κινείται ο δίσκος αυτός;
Σε ύφος Μάγδα...
Τραγουδάς αλλά γράφεις και μουσική και στίχο. Πού βρίσκεις πιο κοντά τη Μάγδα;
Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ αυτό! Είναι φορές που εκφράζομαι καλύτερα μέσω του στίχου και άλλες μέσω της μουσικής. Πιο πολύ θα με χαρακτήριζα ως ερμηνεύτρια. Αυτός ο «τίτλος», νομίζω, με αγγίζει περισσότερο από όλους!
Αν δεν ήσουν αυτό που είσαι, τι θα ήθελες να είσαι;
Πάλι θα εμπλεκόμουν με τα καλλιτεχνικά. Κατά πάσα πιθανότητα θα ζωγράφιζα ή θα ακολουθούσα τον δρόμο της φωτογραφίας!
Τι χρειάζεται για να γραφτεί ένα καλό τραγούδι;
Χρειάζεται η κατάλληλη στιγμή, η οποία θα είναι γεμάτη έμπνευση και εικόνες. Δεν είναι κάτι που θα κάνεις διεκπεραιωτικά, ούτε κατά παραγγελία. Θέλει αυτή την αγάπη, την αληθινή, που πηγάζει από μέσα μας.
Ποιο φόβο έχεις κάνει κτήμα σου και εργαλείο υπέρ της δημιουργίας ή της ερμηνείας;
Το φόβο της μοναξιάς! Νιώθω ότι όταν γράφω δεν είμαι μόνη μου. Δεν δημιουργώ μόνο για μένα. Έχω σαν μότο ότι η μουσική ενώνει, οπότε ο φόβος ότι μεγαλώνουμε και θα μείνουμε παρέα με τους εαυτούς μας και μόνο, εξαλείφεται.
Μπορεί, πιστεύεις, η τέχνη να παίξει ενεργητικό ρόλο σε μια κοινωνία που βράζει, όπως η δική μας σήμερα;
Σίγουρα!!! Άποψη μου είναι, ότι σε περιόδους κρίσης έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα ο πολιτισμός. Οι άνθρωποι εξελίσσουν τη σκέψη τους και γίνονται πιο δημιουργικοί. Παρατηρούν οτιδήποτε συμβαίνει γύρω τους προσεκτικά, με αποτέλεσμα να θέλουν να εκφράζονται πιο ουσιαστικά και περισσότερο μέσα από τις τέχνες. Όταν σε έχουνε σε "κλουβιά" συνήθως, είναι πιο εύκολο να πεις ότι είσαι ελεύθερος, γιατί μέσα σε αυτό το περιβάλλον πειραματίζεσαι περισσότερο με το μυαλό σου και τις ικανότητές σου. Χωρίς φόβο.
Από το συγκεκριμένο σήμερα, πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου στο αόριστο αύριο;
Φαντάζομαι τη Μάγδα να έχει κάνει κάποια από τα όνειρα της πραγματικότητα και να προσπαθεί να πετύχει και τους επόμενους στόχους, είτε εύκολοι είτε δύσκολοι.
Πώς αισθάνεσαι πού είσαι στη θέση να δίνεις συνεντεύξεις;
Περίεργα, γιατί μιλάω για μένα και δεν το έχω συνηθίσει αυτό ακόμα! Καμιά φορά ντρέπομαι λίγο, αλλά παράλληλα το θεωρώ όμορφο μιας και παρουσιάζω πτυχές του εαυτού μου στον κόσμο.
Πού σε βρίσκουμε αυτό τον καιρό και τι ετοιμάζεις για τη σεζόν που μόλις άνοιξε την πόρτα;
Με βρίσκετε στο στούντιο, για την ολοκλήρωση, σιγά σιγά, των καινούργιων μου τραγουδιών, όπως είπαμε και παραπάνω. Και επίσης, με βρίσκετε να προετοιμάζω το live στις 26 Σεπτεμβρίου, όπου θα βρισκόμαστε στην υπέροχη ''Ρότα'', παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα που παιδευτήκαμε να φτιάξουμε αλλά το θεωρούμε πολύ αξιόλογο και διαφορετικό! Άξιζε το κάθε λεπτό αγάπης και βασανιστηρίου! Στο καλοκαιρινό μας ραντεβού, ο κόσμος μας αγκάλιασε με περίσσια αγάπη και τον περιμένουμε να γίνουμε μια παρέα, ξανά.
Οι μουσικοί μας είναι ο Αλέξης Στενάκης στο πιάνο, τα πνευστά και τα κρουστά, ο Αλέξανδρος Κούρος που παίζει και αυτός πιάνο, κιθάρα και κρουστά (ναι τα κάνουν όλα) και ο Νίκος Τσαχτσίρης που παίζει τα μπάσα της παρέας.
Θα θέλαμε να μας σχολιάσεις το παρακάτω:
Ο χρόνος περνάει ~
Ο άνθρωπος γερνάει
Ο χρόνος θα περάσει ~
Ο άνθρωπος θα γεράσει
Ο χρόνος πέρασε ~
Ο άνθρωπος γέρασε
Ο χρόνος πέθανε ~
Δεν μου αρέσει να βλέπω τα πράγματα απαισιόδοξα. Παρατηρώ λοιπόν, πως άνθρωπος δεν πεθαίνει. Ακόμα και αν ο χρόνος χαθεί.
Αλέξης Στενάκης: Το live που θα γίνει στη Ρότα είναι, νομίζω, κάτι πολύ κοντά σε αυτό που φανταζόμασταν από την αρχή που ξεκινήσαμε σαν σχήμα, διότι αισθανθήκαμε ότι μπορούμε να εκφραστούμε με κοινό τρόπο και είμαστε σίγουροι πως αυτό θα φανεί εκεί.