Οκτώβριος 2015
Στη στήλη αυτή κυριαρχούν δίσκοι από χώρες με βαριά μουσική παραγωγή, αλλά συχνά φτάνουν στα αυτιά μου δουλειές συγκροτημάτων από διάφορα άλλα μέρη, μερικές εκ των οποίων αξίζουν να παρουσιαστούν εδώ. Αυτό ισχύει και για το καινούριο άλμπουμ των Ιταλών port-royal. Με βάση τη Γένοβα, έχουν κυκλοφορήσει τέσσερα άλμπουμ και διάφορα άλλα καλούδια από το 2000 που άρχισαν να δραστηριοποιούνται. Το ‘Where Are You Now’ είναι ένα σχεδόν ογδοντάλεπτο ταξίδι άλλοτε σε ύφος post rock και ενίοτε με (πολύ) πιο χορευτική διάθεση. Οι εναλλαγές και οι πλουραλισμοί αυτοί ίσως γίνουν λίγο κουραστικοί, αλλά στο σύνολό τους οι μουσικές ακούγονται ευχάριστα.
Η βάση τους είναι κυρίως οργανικά κομμάτια, αν και υπάρχουν στίχοι σε αρκετά σημεία. Τα πλήκτρα και τα samples πρωταγωνιστούν, όμως και η φωνή είναι απλά συνοδευτική. Τα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι αυτά με τη μεγαλύτερη διάρκεια, όπως το ‘Theodor W. Adorno’ και το ‘The Last Big Impezzo’, που, ξεπερνώντας τα δέκα λεπτά, έχουν χρόνο να εξελιχθούν και να παρασύρουν τον ακροατή προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Λίγη EDM (ή IDM, αν προτιμάτε) από ‘δω, λίγη ambient από ‘κει, house στοιχεία παρακάτω, πολλά θα ακούσει κανείς στο ‘Where Are You Now’. Συχνά τα βρίσκουμε και όλα μαζί στο ίδιο τραγούδι, όπως στο ‘The Man Who Stole The Hype’, το οποίο είναι ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά του δίσκου. Η πληθώρα μουσικών κατευθύνσεων και, κυρίως, η σχετικά μεγάλη διάρκειά του μπορεί να το κρατάνε λίγο «χαμηλά», πρόκειται, όμως, για ένα αρκετά ικανοποιητικό άλμπουμ του είδους.
Στη στήλη αυτή κυριαρχούν δίσκοι από χώρες με βαριά μουσική παραγωγή, αλλά συχνά φτάνουν στα αυτιά μου δουλειές συγκροτημάτων από διάφορα άλλα μέρη, μερικές εκ των οποίων αξίζουν να παρουσιαστούν εδώ. Αυτό ισχύει και για το καινούριο άλμπουμ των Ιταλών port-royal. Με βάση τη Γένοβα, έχουν κυκλοφορήσει τέσσερα άλμπουμ και διάφορα άλλα καλούδια από το 2000 που άρχισαν να δραστηριοποιούνται. Το ‘Where Are You Now’ είναι ένα σχεδόν ογδοντάλεπτο ταξίδι άλλοτε σε ύφος post rock και ενίοτε με (πολύ) πιο χορευτική διάθεση. Οι εναλλαγές και οι πλουραλισμοί αυτοί ίσως γίνουν λίγο κουραστικοί, αλλά στο σύνολό τους οι μουσικές ακούγονται ευχάριστα.
Η βάση τους είναι κυρίως οργανικά κομμάτια, αν και υπάρχουν στίχοι σε αρκετά σημεία. Τα πλήκτρα και τα samples πρωταγωνιστούν, όμως και η φωνή είναι απλά συνοδευτική. Τα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι αυτά με τη μεγαλύτερη διάρκεια, όπως το ‘Theodor W. Adorno’ και το ‘The Last Big Impezzo’, που, ξεπερνώντας τα δέκα λεπτά, έχουν χρόνο να εξελιχθούν και να παρασύρουν τον ακροατή προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Λίγη EDM (ή IDM, αν προτιμάτε) από ‘δω, λίγη ambient από ‘κει, house στοιχεία παρακάτω, πολλά θα ακούσει κανείς στο ‘Where Are You Now’. Συχνά τα βρίσκουμε και όλα μαζί στο ίδιο τραγούδι, όπως στο ‘The Man Who Stole The Hype’, το οποίο είναι ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά του δίσκου. Η πληθώρα μουσικών κατευθύνσεων και, κυρίως, η σχετικά μεγάλη διάρκειά του μπορεί να το κρατάνε λίγο «χαμηλά», πρόκειται, όμως, για ένα αρκετά ικανοποιητικό άλμπουμ του είδους.
Σχετικό θέμα