Το Σάββατο που μας πέρασε το Club του Σταυρού του Νότου ήταν γεμάτο από το μουσικόφιλο κοινό που έσπευσε για να παραστεί στην πρεμιέρα του Απόστολου Ρίζου. Μετά από πολλές εμφανίσεις που πραγματοποίησε την προηγούμενη σεζόν, ο Απόστολος επανήλθε δριμύτερος και ανανεωμένος στη σκηνή του Club έχοντας, πέρα από τις ενδιαφέρουσες επιλογές του προγράμματός του και νέο υλικό!
Υπήρχε ιδιαίτερη ανυπομονησία πριν από την έναρξη, ίσως επειδή αδημονούσαμε για μια ακόμα ζεστή και απολαυστική βραδιά - ξέροντας ότι πάντα κάπως έτσι είναι τα live του. Κατά τις 10 και κάτι, ακούστηκαν οι πρώτοι στίχοι από ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι , το "Φεύγουν τα νιάτα", ως καλωσόρισμα από τον Απόστολο και τη λιτή μουσική παρέα του που απαρτιζόταν από τον Θοδωρή Κουέλη (σε ηλεκτρικό κοντραμπάσο και loops) και τον Νίκο Κασσαβέτη (σε τύμπανα και κρουστά). Η εναρμόνιση του κοινού με την όλη ατμόσφαιρα επιτεύχθηκε αμέσως- σχεδόν αυτόματα- κι αυτό είναι ένα από τα πολλά προσόντα των εμφανίσεών του.
Με το θερμό του χαμόγελο και το ευγενικό του βλέμμα, άνοιξε ένας μεγάλος κύκλος γεμάτος τραγούδια και μουσικές. Το ένα διαδεχόταν το άλλο με τέτοια αρμονία και με τόσο εύστοχο ταίριασμα, σαν να αποτελεί φυσικό επακόλουθό του. Κομμάτια από την μέχρι τώρα δισκογραφία του συνδέονταν με διασκευές άλλων καλλιτεχνών σε ένα πολύ επιμελημένο πρόγραμμα. Μου ήρθε στο μυαλό ο τίτλος "Τα διαλεγμένα" - της μουσικής παράστασης μιας αγαπημένης ερμηνεύτριας– και σκέφτηκα ότι θα μπορούσαν πολύ εύκολα να χαρακτηριστούν κάπως έτσι τα τραγούδια που ακούσαμε, λόγω της επιλεκτικότητας τους. Οι στίχοι που αγαπήσαμε, οι μελωδίες που μας ταξίδεψαν και τα έντονα συναισθήματα που νιώσαμε , ξαναζωντάνεψαν μέσα από τα: "Μη φύγεις", "Ποτέ δεν είναι αργά", "Κρύψου μέρα", "Σκυλί αδέσποτο" (το οποίο γράφτηκε ένα βράδυ που καιγόταν η Αθήνα), "Τι να θυμηθώ", "Να ‘μαστε μαζί", σε πολύ όμορφες ενορχηστρώσεις που η συμβολή των μουσικών οργάνων της μπάντας τους προσέδωσε ένα άλλο χρώμα.
Διανύοντας μια περίοδο δημιουργικότητας αλλά και προετοιμασίας του επόμενου δίσκου του που θα φέρει τον τίτλο «6», ο Απόστολος μας χαρίζει εδώ και λίγο καιρό μικρές γεύσεις από τη νέα του δουλειά. Το "Σ’ αυτή τη χώρα", μια εξαιρετική μουσικοποιητική καταγραφή της σημερινής κατάστασης στην Ελλάδα, ήταν το πρώτο απ’ τα καινούργια τραγούδια. "Αγκαλιάστηκε" αμέσως και τώρα, λίγους μήνες μετά την επίσημη κυκλοφορία του, αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια των εμφανίσεών του. Το Σάββατο ήταν απόλυτα εμφανές το πόσο αγαπητό έχει γίνει στο κοινό, αφού όλοι το τραγουδούσαν δυνατά και έδιναν ρυθμό! Ακούσαμε, επίσης, το καινούργιο τραγούδι με τίτλο "Το ψάρι", μια σύγχρονη ροκ μπαλάντα που αποτελεί το δεύτερο single και το οποίο κυκλοφόρησε μόλις πριν μια βδομάδα(ακούστε το εδώ). Μου είχε κάνει εξαιρετική εντύπωση από την πρώτη στιγμή που το είχα ακούσει ως ακυκλοφόρητο σε κάποιο προηγούμενο live, τότε που ο Απόστολος δεν είχε ακόμη κατασταλάξει στον τίτλο και ταλαντευόταν ανάμεσα στο "Ψάρι", τα "Γυάλινα φτερά" και την "Απόχη"! Στο νέο υλικό του περιλαμβάνεται και "Το σπίτι που μεγάλωσα" με τους πολύ γλυκούς στίχους, ενώ αξιοσημείωτη στιγμή της βραδιάς υπήρξε η πρώτη ζωντανή μετάδοση ενός εντελώς φρέσκου τραγουδιού σε στίχους της Τάμμυς Τσέκου (όπως και το "Σ’αυτή τη χώρα") που ονομάζεται "Ποια νίκη"! Το λατρέψαμε και το περιμένουμε, όπως και τον δίσκο βέβαια.
Ο Απόστολος αποτελεί, αναμφίβολα, έναν από τους καλύτερους τραγουδοποιούς της νέας γενιάς. Με την βαθιά και ιδιαίτερη φωνή του έχει αφήσει το στίγμα του στην ελληνική μουσική σκηνή αυτού του είδους κι αυτό είναι κάτι το εξαιρετικό. Έχει χαρακτηριστική χροιά και είναι από τις φωνές που σε οποιοδήποτε τραγούδι κι αν τις ακούσεις ξέρεις σε ποιον ανήκουν. Με τη δυνατότητά του αυτή κατορθώνει και κάτι ακόμη εντυπωσιακό, που μοιάζει να του βγαίνει αβίαστα: τα τραγούδια των άλλων καλλιτεχνών τα μετατρέπει με την ειλικρινή του ερμηνεία σε δικά του. Χωρίς προσπάθειες μίμησης –πράγμα που παρατηρούμε να συμβαίνει σε άλλες περιπτώσεις – τα αγκαλιάζει, τα αισθάνεται και με τη μοναδικότητά του τα αναγεννά. Ανάμεσα στα διαμάντια του Μάρκου Βαμβακάρη, του Διονύση Σαββόπουλου και του Θανάση Παπακωνσταντίνου και πολλών άλλων που αναβίωσε δίνοντάς τους κάτι απ’ τον εαυτό του, εγώ ξεχώρισα την συγκινησιακά φορτισμένη ερμηνεία του στο "Κάτω απ’ τη μαρκίζα", τον υπέροχο τρόπο με τον οποίο τραγούδησε την "Αχάριστη" και την επανεκτέλεση του "Μέτρησα" - που επανειλημμένα έχω τονίσει ότι η συγκεκριμένη είναι η αγαπημένη μου.
Γεμάτος ενέργεια, εκφραστικότητα και θεατρικότητα, άλλοτε με την κιθάρα του κι άλλοε με τη φυσαρμόνικά του, ο Απόστολος ξεκίνησε δυναμικά τον φετινό χειμώνα. Το μουσικό μέρος εμπλουτίστηκε ακόμη περισσότερο με το βιολί του Δημήτρη Κοζάνη, ο οποίος ανέβηκε στη σκηνή για να μοιραστεί μερικές στιγμές με τον Απόστολο, δύο χρόνια μετά την τελευταία μουσική τους συνάντηση. Με τα τραγούδια "Αχ Ελλάδα", "Η μέρα εκείνη δεν θα αργήσει" και "Σ’ αυτή τη χώρα" (ξανά!) οδεύσαμε προς τον επίλογο της βραδιάς, ενώ η πρεμιέρα έκλεισε με το ρεφραίν από το "Παιδικό τραγούδι" στο οποίο συνέβαλε και η House Band του Σταυρού του Νότου Club που ήταν έτοιμη να λάβει τη σκυτάλη για το δικό της live. Ήταν ένα Σάββατο ζωντανό και γεμάτο όμορφες στιγμές, μια νύχτα μουσικά –και όχι μόνο- έντονη, από εκείνες που δεν θες με τίποτα να τελειώσουν γιατί όσο τον ακούς τόσο δεν τον χορταίνεις.
Ήταν η 1η από τις 6 (όπως θα τιτλοφορείται και ο νέος δίσκος!) προγραμματισμένες εμφανίσεις του στον εν λόγω χώρο και θα πρότεινα να μην τις χάσετε! Πληροφορίες εδώ.
Υπήρχε ιδιαίτερη ανυπομονησία πριν από την έναρξη, ίσως επειδή αδημονούσαμε για μια ακόμα ζεστή και απολαυστική βραδιά - ξέροντας ότι πάντα κάπως έτσι είναι τα live του. Κατά τις 10 και κάτι, ακούστηκαν οι πρώτοι στίχοι από ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι , το "Φεύγουν τα νιάτα", ως καλωσόρισμα από τον Απόστολο και τη λιτή μουσική παρέα του που απαρτιζόταν από τον Θοδωρή Κουέλη (σε ηλεκτρικό κοντραμπάσο και loops) και τον Νίκο Κασσαβέτη (σε τύμπανα και κρουστά). Η εναρμόνιση του κοινού με την όλη ατμόσφαιρα επιτεύχθηκε αμέσως- σχεδόν αυτόματα- κι αυτό είναι ένα από τα πολλά προσόντα των εμφανίσεών του.
Με το θερμό του χαμόγελο και το ευγενικό του βλέμμα, άνοιξε ένας μεγάλος κύκλος γεμάτος τραγούδια και μουσικές. Το ένα διαδεχόταν το άλλο με τέτοια αρμονία και με τόσο εύστοχο ταίριασμα, σαν να αποτελεί φυσικό επακόλουθό του. Κομμάτια από την μέχρι τώρα δισκογραφία του συνδέονταν με διασκευές άλλων καλλιτεχνών σε ένα πολύ επιμελημένο πρόγραμμα. Μου ήρθε στο μυαλό ο τίτλος "Τα διαλεγμένα" - της μουσικής παράστασης μιας αγαπημένης ερμηνεύτριας– και σκέφτηκα ότι θα μπορούσαν πολύ εύκολα να χαρακτηριστούν κάπως έτσι τα τραγούδια που ακούσαμε, λόγω της επιλεκτικότητας τους. Οι στίχοι που αγαπήσαμε, οι μελωδίες που μας ταξίδεψαν και τα έντονα συναισθήματα που νιώσαμε , ξαναζωντάνεψαν μέσα από τα: "Μη φύγεις", "Ποτέ δεν είναι αργά", "Κρύψου μέρα", "Σκυλί αδέσποτο" (το οποίο γράφτηκε ένα βράδυ που καιγόταν η Αθήνα), "Τι να θυμηθώ", "Να ‘μαστε μαζί", σε πολύ όμορφες ενορχηστρώσεις που η συμβολή των μουσικών οργάνων της μπάντας τους προσέδωσε ένα άλλο χρώμα.
Διανύοντας μια περίοδο δημιουργικότητας αλλά και προετοιμασίας του επόμενου δίσκου του που θα φέρει τον τίτλο «6», ο Απόστολος μας χαρίζει εδώ και λίγο καιρό μικρές γεύσεις από τη νέα του δουλειά. Το "Σ’ αυτή τη χώρα", μια εξαιρετική μουσικοποιητική καταγραφή της σημερινής κατάστασης στην Ελλάδα, ήταν το πρώτο απ’ τα καινούργια τραγούδια. "Αγκαλιάστηκε" αμέσως και τώρα, λίγους μήνες μετά την επίσημη κυκλοφορία του, αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια των εμφανίσεών του. Το Σάββατο ήταν απόλυτα εμφανές το πόσο αγαπητό έχει γίνει στο κοινό, αφού όλοι το τραγουδούσαν δυνατά και έδιναν ρυθμό! Ακούσαμε, επίσης, το καινούργιο τραγούδι με τίτλο "Το ψάρι", μια σύγχρονη ροκ μπαλάντα που αποτελεί το δεύτερο single και το οποίο κυκλοφόρησε μόλις πριν μια βδομάδα(ακούστε το εδώ). Μου είχε κάνει εξαιρετική εντύπωση από την πρώτη στιγμή που το είχα ακούσει ως ακυκλοφόρητο σε κάποιο προηγούμενο live, τότε που ο Απόστολος δεν είχε ακόμη κατασταλάξει στον τίτλο και ταλαντευόταν ανάμεσα στο "Ψάρι", τα "Γυάλινα φτερά" και την "Απόχη"! Στο νέο υλικό του περιλαμβάνεται και "Το σπίτι που μεγάλωσα" με τους πολύ γλυκούς στίχους, ενώ αξιοσημείωτη στιγμή της βραδιάς υπήρξε η πρώτη ζωντανή μετάδοση ενός εντελώς φρέσκου τραγουδιού σε στίχους της Τάμμυς Τσέκου (όπως και το "Σ’αυτή τη χώρα") που ονομάζεται "Ποια νίκη"! Το λατρέψαμε και το περιμένουμε, όπως και τον δίσκο βέβαια.
Ο Απόστολος αποτελεί, αναμφίβολα, έναν από τους καλύτερους τραγουδοποιούς της νέας γενιάς. Με την βαθιά και ιδιαίτερη φωνή του έχει αφήσει το στίγμα του στην ελληνική μουσική σκηνή αυτού του είδους κι αυτό είναι κάτι το εξαιρετικό. Έχει χαρακτηριστική χροιά και είναι από τις φωνές που σε οποιοδήποτε τραγούδι κι αν τις ακούσεις ξέρεις σε ποιον ανήκουν. Με τη δυνατότητά του αυτή κατορθώνει και κάτι ακόμη εντυπωσιακό, που μοιάζει να του βγαίνει αβίαστα: τα τραγούδια των άλλων καλλιτεχνών τα μετατρέπει με την ειλικρινή του ερμηνεία σε δικά του. Χωρίς προσπάθειες μίμησης –πράγμα που παρατηρούμε να συμβαίνει σε άλλες περιπτώσεις – τα αγκαλιάζει, τα αισθάνεται και με τη μοναδικότητά του τα αναγεννά. Ανάμεσα στα διαμάντια του Μάρκου Βαμβακάρη, του Διονύση Σαββόπουλου και του Θανάση Παπακωνσταντίνου και πολλών άλλων που αναβίωσε δίνοντάς τους κάτι απ’ τον εαυτό του, εγώ ξεχώρισα την συγκινησιακά φορτισμένη ερμηνεία του στο "Κάτω απ’ τη μαρκίζα", τον υπέροχο τρόπο με τον οποίο τραγούδησε την "Αχάριστη" και την επανεκτέλεση του "Μέτρησα" - που επανειλημμένα έχω τονίσει ότι η συγκεκριμένη είναι η αγαπημένη μου.
Γεμάτος ενέργεια, εκφραστικότητα και θεατρικότητα, άλλοτε με την κιθάρα του κι άλλοε με τη φυσαρμόνικά του, ο Απόστολος ξεκίνησε δυναμικά τον φετινό χειμώνα. Το μουσικό μέρος εμπλουτίστηκε ακόμη περισσότερο με το βιολί του Δημήτρη Κοζάνη, ο οποίος ανέβηκε στη σκηνή για να μοιραστεί μερικές στιγμές με τον Απόστολο, δύο χρόνια μετά την τελευταία μουσική τους συνάντηση. Με τα τραγούδια "Αχ Ελλάδα", "Η μέρα εκείνη δεν θα αργήσει" και "Σ’ αυτή τη χώρα" (ξανά!) οδεύσαμε προς τον επίλογο της βραδιάς, ενώ η πρεμιέρα έκλεισε με το ρεφραίν από το "Παιδικό τραγούδι" στο οποίο συνέβαλε και η House Band του Σταυρού του Νότου Club που ήταν έτοιμη να λάβει τη σκυτάλη για το δικό της live. Ήταν ένα Σάββατο ζωντανό και γεμάτο όμορφες στιγμές, μια νύχτα μουσικά –και όχι μόνο- έντονη, από εκείνες που δεν θες με τίποτα να τελειώσουν γιατί όσο τον ακούς τόσο δεν τον χορταίνεις.
Ήταν η 1η από τις 6 (όπως θα τιτλοφορείται και ο νέος δίσκος!) προγραμματισμένες εμφανίσεις του στον εν λόγω χώρο και θα πρότεινα να μην τις χάσετε! Πληροφορίες εδώ.
Σχετικό θέμα