Το τριήμερο συναυλιών του Γιάννη Αγγελάκα το τελευταίο σαββατοκύριακο του Νοεμβρίου περιλαμβάνει επιστροφές. Η μία είναι η επιστροφή του Θεσσαλονικιού τραγουδοποιού στον ηλεκτρικό ήχο, τα πνευστά και τα κρουστά ύστερα από κάμποσα χρόνια που ήταν καθιστός με μπαγλαμά και κιθάρα. Η δεύτερη είναι η επιστροφή στα παλιά λημέρια και το An Club. Όπως ανέφερε και ο ίδιος ο Αγγελάκας, οι Τρύπες είχαν παίξει στο συγκεκριμένο μαγαζί το 1987 και αρκετές φορές μέσα στη δεκαετία του ’90. Οπότε, σε πολλούς παλιούς η συναυλία θύμισε τις παλιές καλές εποχές στα Εξάρχεια.
Στις 21:45 κατεβαίνω τα σκαλιά του – ασφυκτικά γεμάτου – ιστορικού μαγαζιού της γειτονιάς των Εξαρχείων και αμέσως η πλειοψηφία των προσώπων που βλέπω είναι άλλης εποχής. Γυναίκες και άνδρες που πρόλαβαν τον Γιάννη Αγγελάκα με τις Τρύπες και που φαινόταν στα πρόσωπά τους η ανυπομονησία να τον ακούσουν για χιλιοστή φορά (έστω και χωρίς τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας). Χωρίς ιδιαίτερη καθυστέρηση, στις 22:15 βγαίνουν στη σκηνή οι 5 μουσικοί που απαρτίζουν την καινούρια μουσική παρέα του Αγγελάκα ενώ ένα λεπτό αργότερα εμφανίζεται και ο ίδιος για να ξεκινήσει επισήμως το γλέντι. Και έτσι ακριβώς, ξεκίνησε με το «Γλέντι» δίνοντας το έναυσμα στον κόσμο από κάτω να τραγουδήσει και να χορέψει. Ακολούθησε το «Καλά που Έγινα Σπουδαίος και Τρανός» από το οποίο ωστόσο ήταν εμφανής η απουσία του μπαγλαμά. Η έκρηξη του κοινού έγινε με το «Αιρετικό», την «Ευγνωμοσύνη» και τη «Δικαιοσύνη», τρία εκρηκτικά τραγούδια. Βέβαια, στο τελευταίο είχαμε μια διακοπή λόγω ξαφνικού προβλήματος στον ενισχυτή της ηλεκτρικής κιθάρας με τον Αγγελάκα να εξηγεί πως το κομμάτι δεν μπορεί να παιχτεί χωρίς ηλεκτρική, οπότε θα πρέπει να περιμένουμε 3 λεπτά για την αντικατάστασή του.
Εντύπωση μου έκανε ότι ερμήνευσε μονάχα ένα τραγούδι του Τσιτσάνη ενώ πάντα τιμούσε και τον Μάρκο Βαμβακάρη. Στο δεύτερο μισό του προγράμματος και ενώ όλος ο κόσμος ακολουθούσε τον Αγγελάκα στο πάρτυ του, ακούστηκαν τα κλασικά τραγούδια από Τρύπες. Το «Τρένο» με την εκπληκτική εμφάνιση της τρομπέτας και του σαξόφωνου ήταν ό,τι καλύτερο είχα ακούσει μέχρι στιγμής, για να έρθει το «Ακούω την Αγάπη» και να μας απογειώσει όλους. Εκεί που παραδέχτηκα ξανά την μπάντα ήταν στην φανταστική εισαγωγή του «Ο Χαμένος τα Παίρνει Όλα». Τα «Σαράβαλο» και «Σιγά μην Κλάψω» έκλεισαν το πρόγραμμα με τον πιο εκρηκτικό τρόπο αφήνοντας τον κόσμο να τα τραγουδήσει μαζί με τον Αγγελάκα. Μετά από ένα πεντάλεπτο διάλειμμα ακολούθησε ένα μίνι ακουστικό σετ με το ίσως πιο ερωτικό τραγούδι που έχει γράψει ο Αγγελάκας, το «Όπως ξυπνούν οι Εραστές» και την «Ταξιδιάρα Ψυχή» που αφιέρωσε στο An Club. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει από το setlist το «Θ’ ανατέλλω» κατά τη διάρκεια του οποίου τα πνευστά έπαιζαν τον ρυθμό του «Σιγά μην Κλάψω» και του «Ακούω την Αγάπη». Οδεύοντας προς το τέλος ακούστηκε και η μεγάλη έκπληξη που ακούει στο όνομα «Δωσ’ μου Λίγη Ακόμα Αγάπη» που ποτέ δεν είχα ακούσει ζωντανά και έκανε τον κόσμο να χοροπηδάει. Η βραδιά έκλεισε με τον πιο γλυκό τρόπο, με τον Αγγελάκα, τους μουσικούς του και όλους εμάς από κάτω να τραγουδάμε τη «Γιορτή».
Όλο το πρόγραμμα κράτησε δύο ώρες. Δύο ώρες έκστασης, χορού κι ευφορίας. Η αλήθεια είναι πως δεν είχα μεγάλες προσδοκίες από την καινούρια μπάντα αλλά ευτυχώς με διέψευσε ουκ ολίγες φορές κατά την διάρκεια της βραδιάς. Η Λαμπρινή Γρηγοριάδου στην ακουστική κιθάρα, ο Αναστάσης Βουκυκλαράκης στα κρουστά, ο Γιώργος Αβραμίδης στην τρομπέτα, ο James Wylie στο σαξόφωνο και ο Γιάννης Σαββίδης στην ηλεκτρική κιθάρα ήταν όλοι τους καταπληκτικοί. Και το καλό είναι πως ο Γιάννης Αγγελάκας παραμένει ακόμα μουσικά ανήσυχος, χωρίς να φοβάται να αλλάξει τα φώτα στα τραγούδια του παρουσιάζοντάς μας συνεχώς κάτι καινούριο.
Setlist:
1) Το Γλέντι
2) Καλά που Έγινα Σπουδαίος και Τρανός
3) Άγγελος
4) Αιρετικό
5) Ευγνωμοσύνη
6) Δικαιοσύνη
7) Είμαι Τυχερός
8) Μέσα μου Ο Αέρας που Φυσά
9) Το Ποτάμι
10) Πόθοι
11) Άγρια των Άστρων Μουσική
12) Το τρένο
13) Ακούω την Αγάπη
14) Από 'δω και Πάνω
15) Ο Χαμένος τα Παίρνει Όλα
16) Σαράβαλο
17) Η Γελαστή Ανηφόρα
18) Σιγά μην Κλάψω
Encore:
19) Όπως Ξυπνούν οι Εραστές
20) Ταξιδιάρα Ψυχή
21) Θ' ανατέλλω
22) Δωσ' μου Λίγη Ακόμα Αγάπη
23) Γιορτή
Στις 21:45 κατεβαίνω τα σκαλιά του – ασφυκτικά γεμάτου – ιστορικού μαγαζιού της γειτονιάς των Εξαρχείων και αμέσως η πλειοψηφία των προσώπων που βλέπω είναι άλλης εποχής. Γυναίκες και άνδρες που πρόλαβαν τον Γιάννη Αγγελάκα με τις Τρύπες και που φαινόταν στα πρόσωπά τους η ανυπομονησία να τον ακούσουν για χιλιοστή φορά (έστω και χωρίς τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας). Χωρίς ιδιαίτερη καθυστέρηση, στις 22:15 βγαίνουν στη σκηνή οι 5 μουσικοί που απαρτίζουν την καινούρια μουσική παρέα του Αγγελάκα ενώ ένα λεπτό αργότερα εμφανίζεται και ο ίδιος για να ξεκινήσει επισήμως το γλέντι. Και έτσι ακριβώς, ξεκίνησε με το «Γλέντι» δίνοντας το έναυσμα στον κόσμο από κάτω να τραγουδήσει και να χορέψει. Ακολούθησε το «Καλά που Έγινα Σπουδαίος και Τρανός» από το οποίο ωστόσο ήταν εμφανής η απουσία του μπαγλαμά. Η έκρηξη του κοινού έγινε με το «Αιρετικό», την «Ευγνωμοσύνη» και τη «Δικαιοσύνη», τρία εκρηκτικά τραγούδια. Βέβαια, στο τελευταίο είχαμε μια διακοπή λόγω ξαφνικού προβλήματος στον ενισχυτή της ηλεκτρικής κιθάρας με τον Αγγελάκα να εξηγεί πως το κομμάτι δεν μπορεί να παιχτεί χωρίς ηλεκτρική, οπότε θα πρέπει να περιμένουμε 3 λεπτά για την αντικατάστασή του.
Εντύπωση μου έκανε ότι ερμήνευσε μονάχα ένα τραγούδι του Τσιτσάνη ενώ πάντα τιμούσε και τον Μάρκο Βαμβακάρη. Στο δεύτερο μισό του προγράμματος και ενώ όλος ο κόσμος ακολουθούσε τον Αγγελάκα στο πάρτυ του, ακούστηκαν τα κλασικά τραγούδια από Τρύπες. Το «Τρένο» με την εκπληκτική εμφάνιση της τρομπέτας και του σαξόφωνου ήταν ό,τι καλύτερο είχα ακούσει μέχρι στιγμής, για να έρθει το «Ακούω την Αγάπη» και να μας απογειώσει όλους. Εκεί που παραδέχτηκα ξανά την μπάντα ήταν στην φανταστική εισαγωγή του «Ο Χαμένος τα Παίρνει Όλα». Τα «Σαράβαλο» και «Σιγά μην Κλάψω» έκλεισαν το πρόγραμμα με τον πιο εκρηκτικό τρόπο αφήνοντας τον κόσμο να τα τραγουδήσει μαζί με τον Αγγελάκα. Μετά από ένα πεντάλεπτο διάλειμμα ακολούθησε ένα μίνι ακουστικό σετ με το ίσως πιο ερωτικό τραγούδι που έχει γράψει ο Αγγελάκας, το «Όπως ξυπνούν οι Εραστές» και την «Ταξιδιάρα Ψυχή» που αφιέρωσε στο An Club. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει από το setlist το «Θ’ ανατέλλω» κατά τη διάρκεια του οποίου τα πνευστά έπαιζαν τον ρυθμό του «Σιγά μην Κλάψω» και του «Ακούω την Αγάπη». Οδεύοντας προς το τέλος ακούστηκε και η μεγάλη έκπληξη που ακούει στο όνομα «Δωσ’ μου Λίγη Ακόμα Αγάπη» που ποτέ δεν είχα ακούσει ζωντανά και έκανε τον κόσμο να χοροπηδάει. Η βραδιά έκλεισε με τον πιο γλυκό τρόπο, με τον Αγγελάκα, τους μουσικούς του και όλους εμάς από κάτω να τραγουδάμε τη «Γιορτή».
Όλο το πρόγραμμα κράτησε δύο ώρες. Δύο ώρες έκστασης, χορού κι ευφορίας. Η αλήθεια είναι πως δεν είχα μεγάλες προσδοκίες από την καινούρια μπάντα αλλά ευτυχώς με διέψευσε ουκ ολίγες φορές κατά την διάρκεια της βραδιάς. Η Λαμπρινή Γρηγοριάδου στην ακουστική κιθάρα, ο Αναστάσης Βουκυκλαράκης στα κρουστά, ο Γιώργος Αβραμίδης στην τρομπέτα, ο James Wylie στο σαξόφωνο και ο Γιάννης Σαββίδης στην ηλεκτρική κιθάρα ήταν όλοι τους καταπληκτικοί. Και το καλό είναι πως ο Γιάννης Αγγελάκας παραμένει ακόμα μουσικά ανήσυχος, χωρίς να φοβάται να αλλάξει τα φώτα στα τραγούδια του παρουσιάζοντάς μας συνεχώς κάτι καινούριο.
Setlist:
1) Το Γλέντι
2) Καλά που Έγινα Σπουδαίος και Τρανός
3) Άγγελος
4) Αιρετικό
5) Ευγνωμοσύνη
6) Δικαιοσύνη
7) Είμαι Τυχερός
8) Μέσα μου Ο Αέρας που Φυσά
9) Το Ποτάμι
10) Πόθοι
11) Άγρια των Άστρων Μουσική
12) Το τρένο
13) Ακούω την Αγάπη
14) Από 'δω και Πάνω
15) Ο Χαμένος τα Παίρνει Όλα
16) Σαράβαλο
17) Η Γελαστή Ανηφόρα
18) Σιγά μην Κλάψω
Encore:
19) Όπως Ξυπνούν οι Εραστές
20) Ταξιδιάρα Ψυχή
21) Θ' ανατέλλω
22) Δωσ' μου Λίγη Ακόμα Αγάπη
23) Γιορτή