Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου: Πρόγραμμα - Ιούνιος 2016

Νέα παραγωγή της ΕΛΣ από το Φεστιβάλ Όπερας της Ταορμίνας.

Η Αΐντα είναι κυρίως γνωστή για το θριαμβικό εμβατήριο, μια εντυπωσιακή σελίδα μεγαλόπρεπης, εξωτικής μουσικής για μπαλέτο. Στη δημοτικότητα συνεισφέρει επίσης το πλαίσιο στο οποίο διαδραματίζεται η όπερα, καθώς η δράση ξετυλίγεται στη φαραωνική Αίγυπτο σε μυθική εποχή.

Όμως αυτή είναι μονάχα μία από τις όψεις της Αΐντας του Βέρντι. Στο κέντρο της όπερας υπάρχει ένα διάσημο ερωτικό τρίγωνο: η Αΐντα, πριγκίπισσα της Αιθιοπίας και αιχμάλωτη στην Αυλή των φαραώ, είναι ερωτευμένη με τον αιγύπτιο στρατηγό Ρανταμές, ο οποίος ανταποδίδει

τα αισθήματά της δυσαρεστώντας την Αμνέριδα, κόρη του φαραώ, η οποία είναι επίσης ερωτευμένη μαζί του. Στον πυρήνα του έργου βρίσκεται η Αΐντα, παγιδευμένη ανάμεσα στα συναισθήματά της για τον άντρα που αγαπά και στο καθήκον της απέναντι στον πατέρα και την πατρίδα της.

Η όπερα παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία του Ιταλού Ενρίκο Καστιλιόνε, φημισμένου για την κινηματογραφική ματιά και το ρεαλισμό των θεαμάτων του. Μουσική διεύθυνση: Μύρων Μιχαηλίδης (10, 11/6) - Ηλίας Βουδούρης (12, 15/6). Στο ρόλο της Αΐντας η Τσέλλια Κοστέα (10, 12/6) και η Άντα Λουίζε Μπόγκτζα (11, 15/6). Στο ρόλο του Ρανταμές ο Ντάριο ντι Βιέτρι (10, 12, 15/6) και ο Σεμπαστιάν Φερράντα (11/6).

Συμμετέχουν η Ορχήστρα, η Χορωδία και το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

---------------

Το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών ανοίγει με μια εορταστική βραδιά για τους φίλους, τους συνεργάτες, το κοινό.Στο πρόγραμμα, οι Χειμερινοί Κολυμβητές, τα Χάλκινα της Φλώρινας και η Ματούλα Ζαμάνη.

Η βραδιά θα συνεχιστεί με dj set by Palov και χορό.

---------------

Το Ελληνικό Φεστιβάλ και η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών εγκαινιάζουν την τριετή συνεργασία τους με την έκθεση έργων των αποφοίτων και των μεταπτυχιακών φοιτητών της σχολής.

Για τα επόμενα τρία χρόνια, οι δύο φορείς θα συνεργάζονται πάνω σε θέματα εκπαίδευσης, έρευνας, τέχνης και πολιτισμού. Από τις 15 Ιουνίου και μέχρι τη λήξη του Φεστιβάλ, το κοινό θα μπορεί να επισκέπτεται την έκθεση στους χώρους της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, επί της οδού Πειραιώς 256.

Αθήνα: μια πόλη, ένας μύθος, μια έννοια ή η πρωταγωνίστρια της Κρίσης;

Η ομάδα ODC Ensemble, που αποτελείται από τη σκηνοθέτιδα Έλλη Παπακωνσταντίνου, τον δραματουργό Τσιμάρα Τζανάτο, την ηθοποιό Ρόζα Προδρόμου, τον visual artist Παντελή Μάκκα και τον συνθέτη και μουσικό Τηλέμαχο Μούσα, δημιούργησε μια in progress performance για την καθημερινότητα στην Αθήνα της κρίσης.

Η περφόρμανς, που παρουσιάζεται στην Αθήνα για πρώτη φορά ύστερα από μια επιτυχημένη πορεία στο εξωτερικό (Βαρκελώνη, Βιέννη, Ζάγκρεμπ), μιλά για τα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα της ελληνικής πρωτεύουσας, όμως πολύ γρήγορα γίνεται σαφές πως ολόκληρη η σύγχρονη Ευρώπη αντιμετωπίζει τα ίδια ζητήματα: την καταστολή των δημοκρατικών διαδικασιών και την καταπάτηση των κοινωνικών δικαιωμάτων στο όνομα μιας «υποτιθέμενης» ασφάλειας.

Στις 10 Ιουλίου 1941, όλοι οι Εβραίοι κάτοικοι της πόλης Γιεντβάμπνε στην Πολωνία συγκεντρώνονται με τη βία στην κεντρική πλατεία και οδηγούνται σε ένα στάβλο όπου και δολοφονούνται. Η επίσημη ιστορική αφήγηση καταδείκνυε τους ναζί ως δράστες της σφαγής, ωστόσο, 60 χρόνια μετά, οι έρευνες μιας κινηματογραφίστριας απέδειξαν πως υπαίτιοι δεν ήταν οι Γερμανοί, αλλά οι συντοπίτες και γείτονες των θυμάτων, καθολικοί

Πολωνοί.

Στο έργο του Ταντέους Σλομποτζιάνεκ, που σημείωσε παγκόσμια επιτυχία (Kαλύτερο Έργο Πολωνικής Λογοτεχνίας 2010- Nike Literary

Award), οι ήρωες είναι δέκα μαθητές του δημοτικού σχολείου της πόλης. Στις επτά δεκαετίες που καλύπτει με την αφήγησή του το έργο, οι ήρωες μιλούν εξ ονόματος των θυμάτων και αποκαθιστούν την αλήθεια που θάφτηκε για σχεδόν 60 χρόνια, μετατρέποντας το Γιεντβάμπνε σε σύμβολο της φιμωμένης Ιστορίας.

---------------

Ο Ρομέο Καστελλούτσι ασχολήθηκε για πρώτη φορά με τον σαιξπηρικό Ιούλιο Καίσαρα το 1997.

Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά, επιστρέφει σε αυτόν, για να παρουσιάσει μια περφόρμανς - μελέτη πάνω στο λόγο και την ομιλία.

Παρά το ότι μοιάζει περίεργο, καθώς ο Ιταλός δημιουργός και η ομάδα του έχουν συνηθίσει το κοινό τους σε μια εννοιολογική εικονοποιία όπου ο λόγος έχει δευτερεύοντα ή καθόλου ρόλο, με το Julius Caesar. Spared parts ο Καστελλούτσι καταφέρνει να συνδυάσει τη μοναδική εικονοπλαστική του ικανότητα με κάτι που μέχρι πρότινος φαινόταν να μη συμπεριλαμβάνεται

στα εργαλεία του. Σε μια εποχή όπου η αφθονία του λόγου είναι δεδομένη, η απουσία του μπορεί να είναι βαρύ φορτίο, ενώ η επιβολή του μέσο πίεσης.

Πρωταγωνιστές είναι τρεις ηθοποιοί της πρώτης παράστασης. Με τη βοήθεια μιας ενδοσκοπικής κάμερας που φτάνει μέχρι τις φωνητικές χορδές του ενός καθώς μιλάει, όσο ο άλλος ηθοποιός στέκεται ανίκανος να εκφέρει λόγο (εξαιτίας της εγχείρησης αφαίρεσης λάρυγγα που έχει υποστεί), η παράσταση μελετά το πώς ο αέρας μετασχηματίζεται σε ήχο.

Ο μουσικός και τραγουδιστής Γιώργης Χριστοδούλου έχει εκφράσει πολλές φορές την αγάπη του για τον Αττίκ και το έργο του. Στη νέα του μουσική παράσταση Attic à Paris παρουσιάζει τη διετή έρευνά του πάνω σε αδισκογράφητα, χαμένα έργα του Αττίκ, από την περίοδο που ο Έλληνας δημιουργός μεγαλουργούσε ως συνθέτης στο Παρίσι, όπου σπούδαζε μουσική. Από εκείνες τις υπέροχες μελωδίες με τους γαλλικούς στίχους (βαλς, εύθυμα τραγούδια του καμπαρέ, τάνγκο, μελοποιημένη ποίηση), υπάρχουν σήμερα μόνο παρτιτούρες, παρότι μερικά από αυτά

έγιναν μεγάλες επιτυχίες στην εποχή τους, χωρίς όμως να ηχογραφηθούν. Στο Attic à Paris παρουσιάζονται επίσης μικρά κομμάτια για σόλο πιάνο της ίδιας εποχής, αλλά και γνωστά αγαπημένα κομμάτια του συνθέτη στα ελληνικά.

Με τον Γιώργη Χριστοδούλου παίζουν οι μουσικοί: Χάρης Σταυρακάκης (πιάνο, ακορντεόν), Κωνσταντίνος Μάνος (κοντραμπάσο), Αντώνης Αρβανίτης (κοντραμπάσο) και Νίκος Παπαβρανούσης (τύμπανα).

Το νέο έργο του Ευθύμη Φιλίππου γράφτηκε για την ομάδα Vasistas και βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. 

Πρόκειται για ένα βιογραφικό σκηνικό

ποίημα, με πρωταγωνιστή έναν δικαστή με μεταφυσικές ιδιότητες, που δανείζεται στοιχεία βαθμολογητή σε σχολικές εξετάσεις, αστυνομικού ανακριτή και ψυχαναλυτή. Μπροστά του οδηγούνται οικειοθελώς δύο κατηγορούμενοι –μια γυναίκα κι ένας άντρας, οικειοθελώς εξεταζόμενοι, με διακύβευμα τον αποκλεισμό ή την κοινωνική τους ένταξη, παρουσία ενός πενταμελούς Χορού ενόρκων. Ενώ αναμετριούνται με τη μνήμη, καθώς επανεξετάζουν τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής τους, ο Χορός των ενόρκων παρατηρεί και παρεμβαίνει διαρκώς, τραγουδώντας πολυφωνικά τραγούδια της Κορσικής και της Μεσογείου. Το τραγούδι αναδεικνύεται σε καθοριστικό στοιχείο της παράστασης.

Συμπαραγωγές: KOMM’N’ACT (platform for international young creation), NEON, θέατρο Τέχνης – Κάρολος Κουν.

---------------

Ο ιταλός χορογράφος και περφόρμερ Αλεσσάντρο Σαρρόνι, στο τριετές project με τον τίτλο Will you still love me tomorrow, ερευνά πρακτικά,

μέσω διαφορετικών αισθητικών προσεγγίσεων, ζητήματα όπως η πάλη, η σταθερότητα και η αντίσταση.

Το Untitled_I will be there when you die είναι το δεύτερο μέρος της χορογραφικής αυτής τριλογίας, μια μελέτη πάνω στο χρόνο που περνά. Τέσσερις χορευτές επιδίδονται σε ατελείωτα ζογκλερικά παιχνίδια με κορίνες και κινησιολογικά μοτίβα που μοιάζουν αέναα.

Η Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής υπό τη διεύθυνση του πολυβραβευμένου αρχιμουσικού Γιώργου Πέτρου παρουσιάζει το γνωστότερο συμφωνικό/χορωδιακό έργο του 20ού αιώνα: τα πολυαγαπημενα Carmina Burana του γερμανού συνθέτη και μουσικοπαιδαγωγού Καρλ

Ορφ (1895-1982), που γράφτηκαν το 1935 για μεγάλα ορχηστρικά και χορωδιακά σύνολα καθώς και τρεις σολίστ.

Από τότε ως σήμερα μαγεύουν τα ακροατηρια ανά τον κόσμο με το μεγαλείο της σύλληψής τους, τον γήινο και άμεσο χαρακτήρα της μουσικής, τα μεγαλοπρεπή χορωδιακά και τα εντυπωσιακά φωνητικά σόλο. Η Καμεράτα αναμετράται για πρώτη φορά με τον κολοσσιαίο συμφωνικό και χορωδιακό όγκο του έργου, πλαισιωμένη από τρεις σπουδαίους έλληνες σολίστ: τη σοπράνο Χριστίνα Πουλίτση, τον βαρύτονο Χάρη Ανδριανό και

τον τενόρο Αντώνη Κορωναίο.

Η Σαβίνα Γιαννάτου με τους Primavera en Salonico και η Λάμια Μπεντίουι, καλλιτέχνες με κοινές μουσικές αναζητήσεις, παρουσιάζουν μια ιδιαίτερη μουσική βραδιά, αφιερωμένη στις μουσικές όλων αυτών που βρίσκονται ξένοι σε έναν τόπο. Με ξεχωριστό και γεμάτο ζωντάνια τρόπο, το σχήμα θα παρουσιάσει τραγούδια και μουσικές από την Ανατολική Μεσόγειο, τη Βόρεια Αφρική, τη Νότιο Ιταλία, τον Πόντο και τη Μικρά Ασία, σεφαραδίτικα, αρμένικα, βαλκανικά και ελληνικά της ξενιτειάς – τραγούδια που αναφέρονται σε κοινότητες, μειονότητες, εθνικές

και κοινωνικές ομάδες, ακόμη και ολόκληρους λαούς που βρέθηκαν περαστικοί, «φιλοξενούμενοι» ή εγκατεστημένοι μακριά από τον ιστορικό γενέθλιο τόπο τους.

Παίζουν οι μουσικοί: Γιάννης Αλεξανδρής (ούτι, ταμπουρά, κιθάρα), Κώστας Βόμβολος (κανονάκι, ακορντεόν), Κυριάκος Γκουβέντας (βιολί), Κώστας Θεοδώρου (κρουστά), Χάρης Λαμπράκης (νέι), Μιχάλης Σιγανίδης (κοντραμπάσο).

Γιορτάζοντας την Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής, η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα και η Χορωδία της ΕΡΤ με τη συμμετοχή της Χορωδίας του Δήμου Αθηναίων παρουσιάζουν την περίφημη Ενάτη συμφωνία του Μπετόβεν με σολίστ τους: Μυρτώ Παπαθανασίου (σοπράνο), Mαργαρίτα Συγγενιώτου (άλτο), Αντώνη Κορωναίο (τενόρος) και Τάσο Αποστόλου (μπάσος). Μουσική διεύθυνση: Κάρολος Τρικολίδης

Μουσική διδασκαλία Χορωδίας ΕΡΤ: Νίκος Κοτροκόης Μουσική διδασκαλία Χορωδίας Δήμου Αθηναίων: Σταύρος Μπερής.

Η συναυλία ανοίγει με το Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα, αρ. 9, σε μι ύφεση μείζονα, KV 271 (Jeune Homme) του Μότσαρτ. Σολίστ η Ντόρα

Μπακοπούλου.

Με το The dog days are over, ο Γιαν Μάρτενς κάνει μια μελέτη πάνω στην ανθρώπινη αντοχή. Με βασικό σκοπό να αποκαλύψει τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από τον χορευτή, ο γνωστός δημιουργός οδηγεί τους χορευτές του σε μια χορογραφία που αποτελείται αποκλειστικά από «πηδήματα, δύναμη και γεωμετρία».

Σε μια πολυσύνθετη, δυναμική, εξουθενωτική χορογραφία, μαθηματικής ακρίβειας και συγχρονισμού μεταξύ των

χορευτών, είναι αδύνατον να μη συμβούν λάθη. Είναι η στιγμή που οι μάσκες πέφτουν και το άτομο αποκαλύπτεται, καθώς ο αγώνας για τελειότητα

αποδεικνύεται μάταιος. Το κοινό έρχεται αντιμέτωπο με τη νέα κατάσταση και καλείται να δει τους καλλιτέχνες με διαφορετική ματιά.

Το Ηρώδειο πλημμυρίζει με αγαπημένες μελωδίες-τραγούδια του Νότη Μαυρουδή με αφορμή μια συναυλιακή γιορτή για τα 50 χρόνια του

σπουδαίου μουσικού στην ελληνική δισκογραφία.

Συμμετέχουν μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού: Φωτεινή Βελεσιώτου, Νένα Βενετσάνου, Μελίνα Κανά, Αναστασία Μουτσάτσου, Γιώργος Νταλάρας, Μίλτος Πασχαλίδης, Μόρφω Τσαϊρέλη καθώς και η Νεανική Χορωδία Αθηναϊκού Ωδείου υπό τη διεύθυνση της

Αλεξάνδρας Μητσοπούλου.

Ο πολυβραβευμένος λιθουανός σκηνοθέτης Οσκάρας Κορσουνόβας προσεγγίζει με τρόπο διαφορετικό το πασίγνωστο σαιξπηρικό έργο.

Χρησιμοποιώντας τον Άμλετ ως βάση, ο Κορσουνόβας μιλάει για την πιο πρόσφατη Ιστορία και θέτει σύγχρονους προβληματισμούς. Ο Άμλετ του αρχίζει με το ερώτημα: «Ποιος είσαι;», για να καταλήξει στο τέλος με το σπαρακτικό ερώτημα προς εαυτόν: «Ποιος είμαι;».

Με βασικό σκηνικό τους καθρέφτες των θεατρικών καμαρινιών, κάτω από το σκληρό λευκό φως και τις φωτοσκιάσεις που δημιουργούνται καθώς οι καθρέφτες μετακινούνται

διαρκώς, το κλασικό έργο κατακερματίζεται. Προκαλώντας τα όρια της θεατρικότητας, οι ηθοποιοί μακιγιάρονται επί σκηνής, περιτριγυρισμένοι από

ενοχλητικούς ήχους και απειλητικές φιγούρες, ενώ η ροή του κειμένου αλλάζει ακατάπαυστα με αποτέλεσμα οι χαρακτήρες να αντιδρούν απρόσμενα.

Στο ναυτικό Δίκαιο, ο όρος «αβαρία» χαρακτηρίζει την εκούσια θυσία ενός μικρότερου συμφέροντος για τη διάσωση κάποιου μεγαλυτέρου. Συνήθως

χρησιμοποιείται για το φορτίο που χρειάζεται να απορριφθεί.

Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου και η ομάδα του Skrow theater group δημιουργούν μια παράσταση για όλα αυτά που αφήνουμε πίσω μας ώστε να συνεχίσουμε να πλέουμε, να ζούμε. Στην αφθονία του δυτικού κόσμου, αυτό που καθορίζει την

προσωπική μας ταυτότητα δεν είναι μόνο το τι έχουμε, αλλά και το τι πετάμε, τι αποχωριζόμαστε. Όσο μάλιστα αφορά την εθνική μας ταυτότητα, αξίζει να αναρωτηθούμε τι αφήσαμε πίσω μας ως έθνος, πόσα κομμάτια από την ιστορία μας λείπουν αυτούσια και πόσα πετάξαμε χωρίς να

διδαχθούμε τίποτε από αυτά, με αποτέλεσμα να αδυνατούμε σήμερα να αποκωδικοποιήσουμε τη δική μας πραγματικότητα.

Ο παλαιός μας γνώριμος, αγαπημένος του ελληνικού κοινού, σχεδόν πολιτογραφημένος Έλληνας πλέον, Γαλλοκαναδός πιανίστας Αλαίν Λεφέβρ συναντά τον νεότατο (μόλις 23 ετών) συνθέτη και φοιτητή του τμήματος Μουσικών Σπουδών του ΑΠΘ Ορέστη Παπαϊωάννου, ο οποίος πέρυσι τιμήθηκε με το α΄ βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό για Νέους Συνθέτες «Ντβόρζακ» στην Πράγα. Είναι τα δύο πρόσωπα-εκπλήξεις στην πρώτη συναυλία που θα δώσει η ΚΟΑ το φετινό καλοκαίρι στο Ηρώδειο υπό την μπαγκέτα του διευθυντή της Στέφανου Τσιαλή.

Ο Λεφέβρ είναι σολίστ στο δημοφιλέστατο όσο και απαιτητικότατο Δεύτερο κοντσέρτο για πιάνο του Σεργκέι Ραχμάνινοφ. Ο Παπαϊωάννου παρουσιάζει σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση το νέο του έργο με τον τίτλο Αποφώνησις. Το πρόγραμμα της συναυλίας ολοκληρώνεται με τη μεγαλειώδη Έκτη συμφωνία του Αντονίν Ντβόρζακ.

Το σχήμα NO WALL MUSIC Mikelis & Najem project είναι μια μουσική συνεργασία που προκύπτει από το κοινό περιβάλλον δράσης δύο καλλιτεχνών, του Δημήτρη Μικέλη, ο οποίος ζει και εργάζεται στη Ραμάλλα της Παλαιστίνης τα τελευταία επτά χρόνια, και του γεννημένου στα Ιεροσόλυμα Μοχάμεντ Νατζέμ. Με αφετηρία την αραβική μουσική παράδοση, που αποτέλεσε το έναυσμα για την εν λόγω μουσική σύμπραξη, οι δύο καλλιτέχνες ενώνουν τις εμπειρίες τους ως συνθέτες και εκτελεστές και δημιουργούν μια μουσική ατμόσφαιρα όπου το αραβικό στοιχείο

επικρατεί, ενώ φιλτράρονται μέσα σε αυτό επιρροές από άλλα είδη, όπως της κλασικής μουσικής αλλά και της τζαζ.

Μαζί τους παίζουν μουσικοί από όλο τον κόσμο (Παλαιστίνη, Σκοτία, Τυνησία, Γαλλία), δημιουργώντας ένα άκρως ενδιαφέρον και οικείο μουσικό αποτέλεσμα.

Η βέλγικη ομάδα Needcompany επισκέπτεται για δεύτερη φορά την Ελλάδα, μετά το Δωμάτιο της Ισαβέλλας το 2007. Στην πιο πρόσφατη δουλειά του, ο ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής Jan Lauwers συνεργάζεται και πάλι με τον συνθέτη Maarten Seghers, για να δημιουργήσουν

μια παράσταση για τον τρόπο που γράφεται και φτάνει ως εμάς η Ιστορία. Το The blind poet μιλά για τη ζωή δύο ποιητών, του τυφλού Άραβα

Αμπού αλ’ αλά αλ Μααρί, δημοφιλή τον 10o και 11ο αιώνα, και της ανατρεπτικής Βαλλιάντα μπιν αλ Μουστακφί από την αραβική Ανδαλουσία,

ποιήτριας που έγραψε κατά τον 11ο αιώνα.

Οι δύο αυτοί δημιουργοί αποτύπωσαν στο έργο τους μια εποχή όπου οι γυναίκες είχαν ισχυρή

εξουσία, ο αθεϊσμός ήταν διαδεδομένος και η Ευρώπη ήταν εντελώς διαφορετική από ό,τι πιστεύουμε σήμερα. Με αφορμή τα έργα των ποιητών και μετά από έρευνα του θιάσου,

η παράσταση αποκαλύπτει πώς ό,τι ονομάζουμε ευρωπαϊκή ταυτότητα είναι δομημένο σε αμέτρητα ψεύδη.

Η Αργεντίνα Λόλα Αρίας, συγγραφέας, σκηνοθέτις θεάτρου και περφόρμερ, παρουσιάζει μια lecture performance βασισμένη σε αφηγήσεις βρετανών

και αργεντίνων βετεράνων που πολέμησαν στα νησιά Φώκλαντ ή, κατά τους Αργεντίνους στις Μαλβίνες νήσους, το 1982.

Η κυριαρχία της Βρετανίας στα νησιά αμφισβητείται από την Αργεντινή μέχρι σήμερα. Η Αρίας φέρνει επί σκηνής αντιμέτωπους τους ίδιους τους πρωταγωνιστές του πολέμου, για να μοιραστούν με το κοινό τις εμπειρίες τους από τον πόλεμο, αλλά και το πόσο επηρεάστηκε από τότε η ζωή τους.

Μπορεί η τέχνη να γίνει το μέσο για την αναβίωση του παρελθόντος; Να επαναφέρει στο προσκήνιο ό,τι θεωρούμε χαμένο στα βάθη του μυαλού; Η Αρίας ερευνά σχέση μεταξύ εμπειρίας και αφήγησης, συνδυάζοντας το θέατρο, τον κινηματογράφο και τις visual arts για περισσότερο από μια δεκαετία.

Τι είναι μοναξιά; Τι σημαίνει για τον καθένα; Είναι ως έννοια σύμφυτη με τον άνθρωπο; Ποιες εκφάνσεις της παρατηρούμε γύρω μας καθημερινά και

ποιες κρύβονται πίσω από επιλογές, δράσεις και σύγχρονες συμπεριφορές;

Τέτοιου είδους ερωτήματα, συζητήσεις, έρευνες, προσωπικές μαρτυρίες και ιστορικά γεγονότα, αλλά και αποσπάσματα από κείμενα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, αποτελούν το αντικείμενο της νέας παράστασης από την ομάδα Terre de Semis, που χρησιμοποιεί ως μέσο την αφήγηση και τις τεχνικές της.