ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
"ΜΑΜΑ ΡΟΜΑ"
το αριστούργημα του
ΠΙΕΡ ΠΑΟΛΟ ΠΑΖΟΛΙΝΙ
με την συγκλονιστικη ΑΝΝΑ ΜΑΝΙΑΝΙ
Η ιέρεια του παγκόσμιου σινεμά
Η Ιταλίδα ηθοποιός που λάτρευαν οι σκηνοθέτες και αποθέωνε το κοινό
ΑΠΟ 15/9 ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ
Η Μάμα Ρόμα, η "έντιμη" πόρνη με τα μεγάλα όνειρα, θα παραμείνει το σύμβολο του ανθρώπου που αγωνίζεται να ξεπεράσει τη μοίρα του
Ο Ιταλικός νεορεαλισμός στις καλύτερες στιγμές του
Το αριστούργημα του ΠΙΕΡ ΠΑΟΛΟ ΠΑΖΟΛΙΝΙ, "ΜΑΜΑ ΡΟΜΑ", θα προβάλλει η NEW STAR στους κινηματογράφους από τις 15/9.
Η δεύτερη συγκλονιστική ταινία του ποιητή των εικόνων που άφησε εποχή με τη μοναδική ερμηνεία της Μανιάνι.
Δείτε το trailer της ταινίας:
Επιζητώντας ένα καλύτερο μέλλον για το μοναχογιό της, που δεν γνωρίζει ότι η μητέρα του είναι πόρνη, η Μάμα Ρόμα μαζεύει τις οικονομίες της, εγκαταλείπει το πεζοδρόμιο και θα προσπαθήσει να ξαναρχίσει τη ζωή της σε κάποια μικροαστική συνοικία. Όμως το μυστικό της αποκαλύπτεται, με απρόβλεπτες συνέπειες για τον νεαρό γιο της Ετόρε.
Χορτασμένη από άντρες, κι ελεύθερη "καθηκόντων" αφοσιώνεται στην ανατροφή του "δικού της άντρα". Μία ανατροφή που ξεκινά ανορθόδοξα και κορυφώνεται δραματικά. Το παρελθόν της μπορεί να είναι άγνωστο στον Ετόρε, αλλά η ηθική της καθορίζει τη σχέση τους.
Η δεκαετία του '60 ήταν μία πλούσια και πολύμορφη κινηματογραφικά δεκαετία, ένα θαυμάσιο δείγμα της είναι η δεύτερη αυτή ταινία του Παζολίνι. Σε αυτήν για άλλη μία φορά ο Ιταλός σκηνοθέτης καταπιάνεται με το λούμπεν προλεταριάτο. Η Μάμα Ρόμα αποτελεί ουσιαστικά μια θεματική και μορφική συνέχεια του Ακατόνε. Υπάρχει πάλι η ίδια αίσθηση του ρεαλισμού, της κοινωνικής καταγραφής του κόσμου του υποπρολεταριάτου των μακρινών συνοικιών της Ρώμης, που στέκονται στη σκιά της ζωής κι απελπισμένοι προσπαθούν να γλιτώσουν από την κατάντια της.
Όπως και να ‘ναι πάντως, η Μάμα Ρόμα, η «έντιμη» πόρνη με τα μεγάλα όνειρα, θα παραμείνει το σύμβολο του ανθρώπου που αγωνίζεται στα τυφλά να ξεπεράσει τη μοίρα του – κι αυτός ο αγώνας έχει, οπωσδήποτε, ένα τραγικό μεγαλείο.
Ο Παζολίνι φτιάχνει εικόνες συναρπαστικές εμπνευσμένες από αναγεννησικαούς πίνακες, εικόνες που επενδύει με μία το ίδιο εκπληκτική μουσική - εκείνη του Βιβάλντι.
Μιά πολύ χαρακτηριστική σκηνή του έργου, είναι εκείνη που δείχνει την Άννα Μανιάνι να κατεβαίνει ένα κατηφορικό απόμερο ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Καθώς εκείνη προχωρά, μιλώντας θλιμμένη για τη μοίρα και το πεπρωμένο, η κάμερα που την κοιτάζει ανφάς, οπισθοχωρεί, κρατώντας την πάντα μέσα στο κάδρο, σαν να θέλει να δείξει ότι η Μάμα Ρόμα τρέχει προς μία διέξοδο διαφυγής, από την οποία θα μπορούσε μεν να αποδράσει, η οποία δεν υπάρχει δε!
Η ταινία (διάρκειας 110') έλαβε σειρά τιμητικών διακρίσεων στο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΝΕΤΙΑΣ 1962.
Ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι έλαβε το Βραβείο Κινηματογράφου Ιταλικών Συλλόγων
Η Άννα Μανιάνι το Νέο βραβείο Κινηματογράφου καλύτερης ηθοποιού.