Χθες το απόγευμα παρακολουθήσαμε το ντοκιμαντέρ «Οι εραστές και ο δικτάτορας», πιο πολύ από περιέργεια γιατί πόσο συχνά έχουμε τη δυνατότητα να δούμε υλικό από τη Βόρεια Κορέα; Το ντοκιμαντέρ ήταν αρκετά καλό, ωστόσο δεν κατάφερε να γεμίσει την αίθουσα του κινηματογράφου Ideal.
Όταν ο Κιμ-Τζονγκ Ιλ βασίλευσε στη Βόρεια Κορέα, ο «ατρόμητος ηγέτης» ονειρεύτηκε την ενίσχυση της φήμης της χώρας στον κόσμο του κινηματογράφου.
Η ταινία αφηγείται την ιστορία του νεαρού και φιλόδοξου σκηνοθέτη της Νότιας Κορέας Shin Sang-ok και της ηθοποιού Choi Eun-hee, οι οποίοι συναντήθηκαν και ερωτεύτηκαν στη δεκαετία του 1950 μετά τον πόλεμο της Κορέας, στη διάρκεια κινηματογραφικών γυρισμάτων.
Στη δεκαετία του '70, και αφού είχαν φθάσει στην κορυφή της κορεατικής κοινωνίας μετά από μια σειρά επιτυχημένων ταινιών, ενός γάμου και δύο υιοθετημένων παιδιών, η Choi απήχθη ενώ βρισκόταν στο Χονγκ Κονγκ από πράκτορες της Βόρειας Κορέας. Ψάχνοντας για την Choi, ο Shin, επίσης απήχθη, και μετά από πέντε χρόνια απομόνωσης της Choi σε μία βίλα στη Βόρεια Κορέα, το ζευγάρι ξαναβρέθηκε με τις ευλογίες του Κιμ ο οποίος τους έχρισε προσωπικούς του κινηματογραφιστές. Η Choi και ο Shin καλούνται να σκηνοθετήσουν και να πρωταγωνιστήσουν σε παραγωγές της Βόρειας Κορέας με σκοπό να αναπτύξουν το σινεμά της χώρας με εντολή του δικτάτορα. Αυτοί υπακούν – δεν έχουν φυσικά και άλλη επιλογή- και μετά από σκληρή δουλειά και 17 παραγωγές ταινιών για τον Κιμ, κερδίζουν την εμπιστοσύνη του. Η ελευθερία όμως είναι πάντα στο μυαλό των δύο πρωταγωνιστών που ψάχνουν την κατάλληλη στιγμή για να αποδράσουν.
Δεν υπάρχουν πολλά που γνωρίζουμε σχετικά με τον εκλιπόντα δικτάτορα της Βόρειας Κορέας, Κιμ-Τζονγκ Ιλ. Σε αυτό το ντοκιμαντέρ μαθαίνουμε ότι αγαπούσε πολύ το σινεμά.
Δομημένο με τη συνεντεύξεις, από την πρωταγωνίστρια Choi Eun-hee, η οποία μας εξιστορεί τη ζωή της (ο Shin Sang-ok πέθανε το 2006), από τα δύο της παιδιά και φίλους τους, οι δύο σκηνοθέτες Robert Cannan και Ross Adam, μας ξεδιπλώνουν λεπτομερώς την παράξενη ιστορία απαγωγής των δύο σταρ της Νότιας Κορέας από πράκτορες του Κιμ με σκοπό να αναπτύξουν την παραγωγή ταινιών στη Βόρεια Κορέα.
Το περίεργο στην ιστορία είναι ότι η Choi και ο Shin, ενώ ήταν δυσαρεστημένοι με την απαγωγή τους, κατάφεραν να δημιουργήσουν μερικές από τις καλύτερες ταινίες της ζωής τους.
Σκηνές από τις ταινίες τους αναμιγνύονται με εμφανίσεις του καλλιτεχνικού ζευγαριού σε κρατικές λειτουργίες δίπλα στον Κιμ αλλά και σε διεθνή φεστιβάλ στο Βερολίνο, στη Ρωσία στην Αυστρία.. φυσικά πάντα με συνοδεία πρακτόρων του δικτάτορα.
Είναι καταπληκτικό πως η ζωή της Choi και του Shin ξαναβρήκε την ισορροπία της, μέσα σε μία ψυχοσυναισθηματική δικτατορία, μακριά από την πατρίδα τους και την οικογένειά τους, απομονωμένοι μα τόσο δημιουργικοί, καταπιεσμένοι από τη στέρηση της ελευθερίας σε κάθε πτυχή της ζωής. Και μπαίνουμε λίγο στην ψυχολογία του βορειοκορεάτη. Αυτού που του έχει γίνει πλύση εγκεφάλου, που ζει σε μία παράνοια για εμάς τους δυτικούς που κλαίει και γελάει ανάλογα με τις ορέξεις του δικτάτορα.
Και ενώ η ταινία μας δείχνει πρωτότυπο υλικό από τη χώρα στη δεκαετία του ’70, οι όμορφες και ενδιαφέρουσες εικόνες του λαού που λατρεύει τον δικτάτορα δεν καταφέρνουν να εξισορροπήσουν το κενό που υπάρχει στην αφήγηση της ιστορίας. Μαθαίνουμε ότι η Choi χωρίζει με τον Shin εξαιτίας μίας νεαρής πρωταγωνίστριας. Στην πενταετή παραμονή της Choi στη Βόρεια Kορέα πριν την επανασύνδεσή της με τον Shin δε μαθαίνουμε κάτι άλλο παρά μόνο ότι γίνεται αγρότισσα και ότι της λείπουν οι δικοί της.
Η ταινία αποτυγχάνει να εμβαθύνει σε συναισθήματα και μετατρέπεται σε απλή καταγραφή γεγονότων. Αλλά ακόμα και έτσι, δεν υπάρχουν πολλές ταινίες στις οποίες πρωταγωνιστεί ο δικτάτορας της βόρειας Κορέας.
Η ταινία ήταν υποψήφια στο φετινό Φεστιβάλ του Sundance στην κατηγορία World Cinema/Documentary για το Grand Jury Prize.
Σενάριο/ σκηνοθεσία: Ross Adam, Robert Cannan