Μην πάει το μυαλό σας στις πολεμικές τέχνες. It’s only rocκ’n ’roll
Η πρόσφατη απώλεια του Charles Edward Alexander Berry (1926-2017), μιας από τις πλέον εμβληματικές μορφές του rock’n’roll, ξανάφερε στο προσκήνιο παλιές ιστορίες της rock, που αποδεικνύουν την αιώνια μαγεία της μουσικής που αγαπάμε και λατρεύουμε. Μια από αυτές τις ιστορίες αναφέρεται στην επίδραση που άσκησε ο σπουδαίος Αμερικανός κιθαρίστας στον μεγάλο Bruce Springsteen, κυρίως κατά τα πρώτα χρόνια της δημιουργικής πορείας του τελευταίου και της απόφασης που έλαβε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική.
Ο Bruce έχει πολλάκις αναφερθεί στο πόσο σημαντικός υπήρξε ο Chuck Berry για τον ίδιο αλλά και για τα μέλη της μπάντας του, της E-Street Band. Αν γυρίσει κανείς το χρόνο πίσω, εντοπίζει την πρώτη συνάντηση των δύο γιγάντων, στις 28 Απριλίου του 1973, όταν ο Bruce είχε μόλις κυκλοφορήσει το πρώτο του album ,το “Greetings From Asbury Park”. Την ημέρα αυτή στο Πανεπιστήμιο του Maryland, οι δύο σπουδαίοι δημιουργοί συναντήθηκαν στη σκηνή του Πανεπιστημίου, μαζί με μια ακόμα εμβληματική μορφή του rock’n’roll, τον Jerry Lee Lewis. Ο Chuck Berry εμφανίστηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή από το πουθενά, χωρίς κανέναν μουσικό από τη μπάντα του να τον συνοδεύει, με συνέπεια εκείνη τη βραδιά και σύμφωνα με τη μαρτυρία του Springsteen να παίξουν επί σκηνής κάποια κομμάτια του Chuck Berry.
Εικοσι δύο χρόνια αργότερα στις 2 Σεπτεμβρίου του 1995 οι δύο άντρες συναντήθηκαν ξανά στη συναυλία που έγινε στο στάδιο του Cleveland προκειμένου να εορταστεί η ίδρυση του Rock’n’Roll Hall Of Fame. Ο Chuck Berry ήταν από τους πρώτους που εισήχθησαν σε αυτό, το 1986. Η κοινή τους εμφάνιση ξεκίνησε με το “Johnny Be Good” και στην πορεία εμφανίστηκαν επί σκηνής και άλλοι μουσικοί, όπως η Chrissie Hynde των Pretenders, ο Steve Van Zandt που είχε αποχωρήσει από το συγκρότημα του Bruce δέκα χρόνια πριν αλλά και τα υπόλοιπα μέλη της E-Street Band. Όπως θυμάται ο κιθαρίστας της Nils Lofgren, το κομμάτι που θα έπαιζαν τελευταίο σύμφωνα με το πρόγραμμα ήταν η γνωστή επιτυχία του Chuck, το “Rock And Roll Music”. Η συνεργασία τους επί σκηνής μόνο αρμονική δεν αποδείχθηκε, αφού ο Berry άλλαζε διαρκώς τα κιθαριστικά μέρη του κομματιού χωρίς να έρχεται σε συνεννόηση με τους υπόλοιπους που προσπαθούσαν να τον ακολουθήσουν χωρίς επιτυχία. Και όχι μόνο αυτό. Πριν τελειώσει το κομμάτι αποχώρησε από τη σκηνή με το χαρακτηριστικό “βάδισμα της πάπιας”, που αποτέλεσε για όλα τα χρόνια την κλασσικότερη εικόνα του, αφήνοντας όλους τους υπόλοιπους να προσπαθούν να συντονιστούν, σε μια ομολογουμένως εξαντλητική βραδιά που άγγιζε ήδη τις επτά ώρες. Να σημειωθεί εδώ ότι παρόμοια παράπονα για την επί σκηνής συμπεριφορά του Chuck Berry έχει εκφράσει και ο μεγαλύτερος ίσως θαυμαστής του, ο άνθρωπος που δήλωσε ότι δεν υπάρχει ούτε μια νότα του που να μην έχει αντιγράψει, ο κιθαρίστας των Rolling Stones, Keith Richards.
Οι Nils και Bruce μετά το τέλος της συναυλίας και προσπαθώντας να καταλάβουν τι έγινε, θυμήθηκαν τα παιδικά τους χρόνια και συμφώνησαν στο ότι τέτοιου είδους “συνεργασίες” παρέπεμπαν περισσότερο σε σχολικά συγκροτήματα παρά σε επαγγελματίες μουσικούς.
Σε κάθε περίπτωση και παρά τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα του, ο Chuck Berry τροφοδότησε τη rock μουσική με ορισμένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της ιστορίας της. Ένα από αυτά είναι φυσικά και το “ You Never Can Tell”, κομμάτι που ο Bruce Springsteen παίζει κάποιες φορές στις συναυλίες του, προσπαθώντας να συντονίσει και τους υπόλοιπους μουσικούς για την αρτιότερη απόδοσή του και μένοντας μαζί τους μέχρι να παιχθεί σωστά και η τελευταία νότα.
Another man’s job, another man’s work, επομένως.
Απολαύστε την εκτέλεση του εν λόγω κομματιού