Η Αλέκα Κανελλίδου συναντά τον Γιάννη Σπανό @ Γυάλινο Μουσικό Θέατρο

Γράφει η αναγνώστρια Νικολέττα Γάκη.

Παρασκευή βράδυ, λίγο μετά τις 22.30, κατεβαίνουμε τα σκαλάκια στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, καθόμαστε στο τραπεζάκι μας και είμαστε σίγουροι ότι η σημερινή βραδιά θα έχει τον παλιό εκείνο ρομαντισμό που τόσο πολύ μας έχει λείψει στις μέρες αυτές.

«Χειροκροτήστε την αρτίστα, χειροκροτήστε ένα σπουδαίο πιανίστα». Όταν η «νύχτα» πέφτει, η βραχνή ερωτική φωνή της Αλέκας Κανελλίδου συναντά τον μελωδικό και ανεξίτηλο Γιάννη Σπανό, στη σκηνή του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου και τα όνειρά μας μοιάζουν να ξεπηδούν μέσα από τις νότες του πιάνου του.

Με jazz feeling κομμάτια, η Αλέκα Κανελλίδου ικανοποιεί τους πιστούς θαυμαστές της, αυτούς «που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό» μαζί της, αυτούς «που θέλουν και πάλι μια αρχή κι ας είναι μάχη», αυτούς που δεν την άφησαν να σβήσει, να χαθεί.  «Υπάρχουν άνθρωποι μονάχοι» ερμηνεύει, χωρίς μικρόφωνο και ελάχιστο πιάνο, με απαίτηση του Γιάννη Σπανού, και παραδίνεται αλλά και μας παρασέρνει σε ρυθμούς ζωής και μουσικής, σε ρυθμούς έρωτα, πόνου και μοναξιάς, παντρεμένα μεταξύ τους σαν «δίδυμα φεγγάρια».

Συνταξιδεύει με τον Γιάννη Σπανό στο πιάνο και  «μονά ζυγά» τα θέλουν δικά τους.  «Μια φορά θυμάμαι» παίζει στο πιάνο ο Γιάννης Σπανός και τραγουδάμε μαζί τους αξεπέραστα και αξέχαστα τραγούδια του Νέου Κύματος, αυτά που φάνταζαν σαν «άσπρα καράβια».

Την στιγμή που οι μουσικές περιπλανήσεις μιας συναρπαστικής φωνής και ενός σπουδαίου συνθέτη φτάνουν στο τέλος, τότε είναι η στιγμή που σιγοτραγουδάς «Δυστυχώς νύχτα είναι θα περάσει».   

Καληνύχτα κυρία Κανελλίδου, καληνύχτα κύριε Σπανέ. Σας ευχαριστούμε!

Σχετικό θέμα

συνεντεύξεις 2024

Ηρακλής Τσαφαρίδης: Ο άνθρωπος που φέρνει μουσικές ιστορίες στο χαρτί και το stage