Το Κηποθέατρο Νίκος Καζαντζάκης, στο Ηράκλειο της Κρήτης, είχε τη χαρά να φιλοξενεί για δύο βραδιές τη μουσικοθεατρική παράσταση- αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία "Ταξίδι στον Σταυρό του Νότου". Στα πλαίσια των εορτασμών για τα δέκα χρόνια πορείας της η "5η Εποχή" ταξιδεύει φέτος τα καλοκαίρι σε είκοσι πόλεις με την παράσταση που κέρδισε θεατές και κριτικούς το περασμένο έτος στο θέατρο Badminton.
Η παράσταση ξεκίνησε λίγο μετά τις εννέα και μισή, με την απουσία του κ. Θάνου Μικρούτσικου λόγω ασθενείας. Το ταξίδι στην ποίηση του Καββαδία διήρκεσε περίπου δύο ώρες και, αν και το θέατρο δεν γέμισε, όσοι παρακολούθησαν την παράσταση έφυγαν με πολύ καλές εντυπώσεις.
Η ποίηση του Καββαδία και η μουσική του Θάνου Μικρούτσικου ιδωμένες από μία διαφορετική οπτική του σκηνοθέτη Θέμη Μουμουλίδη, παρουσιάζονται με τρόπο ανανεωμένο. «Ιστορικές αναφορές, μαρτυρίες και φανταστικές συναντήσεις σε υποθετικούς χρόνους και χώρους και κυρίως η θάλασσα, τα λιμάνια, η ζωή των ναυτικών, οι γυναίκες, το ταξίδι για το ταξίδι» είναι τα βασικά σημεία της ποίησης του, τα οποία παρουσιάστηκαν με τρόπο κινηματογραφικό. Μία σειρά πολύ σημαντικών μουσικών, ερμηνευτών και ηθοποιών απέδωσαν με επιτυχία την ατμοσφαρική αυτή ποίηση: Ρίτα Αντωνοπούλου, Κώστας Θωμαΐδης, Μαριάννα Πολυχρονίδη, Στέλιος Μάινας, Σταύρος Ζαλμάς, Ελισάβετ Μουτάφη, Νίκος Αρβανίτης, Ιωάννης Παπαζήσης, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Κώστας Φαλελάκης και είκοσι ακόμη ηθοποιοί, χορευτές και μουσικοί επί σκηνής.
Το σκηνικό λιτό και λειτουργικό συνέβαλε στην κινηματογραφική απόδοση του σεναρίου. Αριστερά και δεξιά δύο οθόνες, στις οποίες προβάλλονταν εικόνες που συνάδουν με την ποίηση του Καββαδία: απεικονίσεις της θάλασσας, προβολές των κυμάτων, εναλλαγή νύχτας μέρας. Άλλοτε στίχοι από ποιήματα κι άλλοτε ανθρώπινες μορφές. Αποτέλεσαν, ουσιαστικά, το σκηνικό υπόβαθρο και μας βοήθησαν να κατανοήσουμε πού μεταφερόμασταν κάθε φορά. Η χρήση των προβολών υπήρξε καθόλα επιτυχημένη, καθώς δεν δίδεται "πολλή πληροφορία" και ο θεατής δεν δυσκολευόταν να παρακολουθεί τις οθόνες παράλληλα με όσα συνέβαιναν πάνω στη σκηνή.
Στο κέντρο, ένα σημείο της σκηνής υπερυψωμένο και καθίσματα διάσπαρτα που κάθε φορά χρησιμοποιούνταν αναλόγως. Στα δεξιά της σκηνής βρισκόταν η ορχήστρα. Στην παράσταση συναντήσαμε το σχήμα του κύκλου. Ξεκίνησε ατμοσφαιρικά με ένα μόνο σαξόφωνο να ερμηνεύει τη "Γυναίκα" του Καββαδία, ενώ λίγο πριν το τέλος της παράστασης ακούσαμε ξανά το ίδιο κομμάτι, πλαισιωμένο αυτή τη φορά από μία εξαιρετική χορογραφία. Η Ρίτα Αντωνοπούλου, δυναμική, επιβλητική, ερμήνευσε όλα εκείνα τα κομμάτια που έχουμε συνηθίσει από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Η Μαριάννα Πολυχρονίδη με θεατρικότητα ερμήνευσε τα πιο ατμοσφαιρικά τραγούδια, ενώ όπως είναι λογικό δεν ακούσαμε τους "7 νάνους στο s/s Cyrenia" από τον Θάνο Μικρούτσικο. Τα κόμματια του προγράμματος ήταν εύστοχα κατανεμημένα, ξεχωρίζοντας τα αγαπημένα "Μαχαίρι", "Σταυρός του Νότου", "Γουίλυ (Ένας νέγρος θερμαστής από το Τζιμπουτί)".
Οι ερμηνείες και οι χορογραφίες στο σύνολό τους ήταν απόλυτα ταιριαστές και αρμονικά δεμένες. Δεν προέβησαν σε υπερβολές και παρόλο που ήταν μία διαφορετική προσέγγιση στο έργο του Καββαδία, δεν μας ξένισε. Οι ηθοποιοί άμεσοι και φυσικοί, απέδιδαν με τρόπο αξιοπερίεργο την ιδιάζουσα ατμόσφαιρα της ποίησης μέσα από τις λιτές ερμηνείες τους. Η μουσική του Θάνου Μικρούτσικου, γνωστή και αγαπημένη, μας ταξίδεψε για ακόμη μία φορά. Η απουσία του ήταν αισθητή, καθώς η παράσταση ήταν αρκετά «ήσυχη», κάπως πιο υποτονική. Έλειψε η ζωηράδα και η ένταση, το νεύρο που χαρίζει κάθε φορά, ωστόσο η ποιότητα της παράστασης δεν αλλοιώθηκε. Εξάλλου, αν λάβουμε υπόψη μας την ιδιαίτερη αυτή προσέγγιση, ίσως να μην ταίριαζε η συνήθης παρουσίαση των κομματιών.
Σε κάθε περίπτωση η παράσταση ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες των θεατών και στο τέλος χειροκροτήθηκε θερμά. Αποτελεί μία διαφορετική και πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή, σπεύσατε να την παρακολουθήσετε.