Τι θα ακούσεις:
alternative rock, indie rock, new wave
Τραγούδια που αξίζει να ακούσεις:
“The Man”, “Run fo Cover”, “The Calling”
Βαθμολογία:
5.5/10
Το τελευταίο δισκογραφικό διάλειμμα που έκαναν οι Killers ήταν και το μεγαλύτερο, καθώς έκαναν πέντε χρόνια να κυκλοφορήσουν ολοκληρωμένο δίσκο. Ο Brandon Flowers, βέβαια, σε αυτό το διάστημα έκανε τις προσωπικές του δουλειές και υποθέτω πως όλα τα μέλη της μπάντας θα είχαν άπειρο χρόνο μπροστά τους να σκεφτούν τις νέες μουσικές κατευθύνσεις τους. Αυτά μέχρι το συγκρότημα από το Λας Βέγκας να βγει ξανά στους δρόμους για συναυλίες και -επιτέλους- το ελληνικό κοινό είχε και εκείνο την ευκαιρία του να το ακούσει ζωντανά την βραδιά της 24ης Ιουνίου στην Πλατεία Νερού. Λίγες μέρες πριν την συναυλία επί ελληνικού εδάφους, οι Killers ανακοίνωσαν την κυκλοφορία του καινούριου άλμπουμ τους.
Ο πέμπτος κατά σειρά δίσκος των Αμερικανών ονομάζεται “Wonderful Wonderful”, περιλαμβάνει δέκα τραγούδια και ουσιαστικά αυτό που θέλει να κάνει είναι να σβήσει τα κακώς κείμενα των δύο τελευταίων δίσκων. Με το ομώνυμο κομμάτι να κάνει την αρχή, η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα από τους Killers κάτι τόσο «σκοτεινό», και μάλιστα για πρόλογο. Ευχάριστη έκπληξη ωστόσο. Η συνέχεια, όμως, αλλάζει άρδην και το “The Man”, το οποίο αποτελεί και το πρώτο single του άλμπουμ, μάς φέρνει στα γνώριμα σκηνικά της παρέας του Brandon τα τελευταία χρόνια. Με groovy διάθεση και με όλες τις ματιές να κοιτούν προς την ντισκόμπαλα, το τετραμελές γκρουπ μάς θυμίζει ότι πάντα θα κάνει κύριες αναφορές στα 80’s.
Με οδηγό την ηλεκτρική κιθάρα πορεύεται το κατά τα άλλα αδιάφορο “Life to Come”, ενώ το “Run for Cover” αποτελεί ένα από τα highlights του δίσκου με το τέμπο, τον ηλεκτρισμό του και το γεγονός πως θα μπορούσε άνετα να συμπεριληφθεί στο “Hot Fuss” ή το “Sam’s Town”. Το “Tyson vs. Douglas” διατηρεί σε υψηλά επίπεδα τον ρυθμό με τον Flowers να αποδεικνύει ότι τα φωνητικά του δεν είναι φτιαγμένα για μπαλάντες αλλά για να ξεσηκώνει. Όπως στο “Some Kind of Love”, όπου παρά τα πιασάρικα στιχάκια του, πατώνει. Τα καινούρια πράγματα δεν σταματούν καθώς το “The Calling” ανοίγει και άλλους δρόμους στους οποίους δεν είχαμε μπει με τους Αμερικανούς.
Το “Wonderful Wonderful” είναι ένα μπέρδεμα. Η εποχή των δύο πρώτων δίσκων έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Και αυτό φάνηκε στην συναυλία του καλοκαιριού που τα περισσότερα τραγούδια του setlist, αλλά και εκείνα με τα οποία διασκέδασε ο κόσμος περισσότερο, ανήκουν σε αυτούς τους δύο δίσκους. Όπως και να έχει, το πέμπτο άλμπουμ των Killers ακούγεται ευχάριστα παρόλο που δεν έχει τα τραγούδια που θα σε κάνουν να κολλήσεις με αυτά. Τα περισσότερα κομμάτια θα τα χαρακτήριζα αδιάφορα – πλην δύο εξαιρέσεων –, όμως υπάρχει μία ροή στον δίσκο με αποτέλεσμα τα 43 λεπτά να περάσουν ευχάριστα. Και φυσικά δεν συζητάμε για το αν θα μνημονεύεται κάτι από την πέμπτη δισκογραφική δουλειά των Killers...
alternative rock, indie rock, new wave
Τραγούδια που αξίζει να ακούσεις:
“The Man”, “Run fo Cover”, “The Calling”
Βαθμολογία:
5.5/10
Το τελευταίο δισκογραφικό διάλειμμα που έκαναν οι Killers ήταν και το μεγαλύτερο, καθώς έκαναν πέντε χρόνια να κυκλοφορήσουν ολοκληρωμένο δίσκο. Ο Brandon Flowers, βέβαια, σε αυτό το διάστημα έκανε τις προσωπικές του δουλειές και υποθέτω πως όλα τα μέλη της μπάντας θα είχαν άπειρο χρόνο μπροστά τους να σκεφτούν τις νέες μουσικές κατευθύνσεις τους. Αυτά μέχρι το συγκρότημα από το Λας Βέγκας να βγει ξανά στους δρόμους για συναυλίες και -επιτέλους- το ελληνικό κοινό είχε και εκείνο την ευκαιρία του να το ακούσει ζωντανά την βραδιά της 24ης Ιουνίου στην Πλατεία Νερού. Λίγες μέρες πριν την συναυλία επί ελληνικού εδάφους, οι Killers ανακοίνωσαν την κυκλοφορία του καινούριου άλμπουμ τους.
Ο πέμπτος κατά σειρά δίσκος των Αμερικανών ονομάζεται “Wonderful Wonderful”, περιλαμβάνει δέκα τραγούδια και ουσιαστικά αυτό που θέλει να κάνει είναι να σβήσει τα κακώς κείμενα των δύο τελευταίων δίσκων. Με το ομώνυμο κομμάτι να κάνει την αρχή, η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα από τους Killers κάτι τόσο «σκοτεινό», και μάλιστα για πρόλογο. Ευχάριστη έκπληξη ωστόσο. Η συνέχεια, όμως, αλλάζει άρδην και το “The Man”, το οποίο αποτελεί και το πρώτο single του άλμπουμ, μάς φέρνει στα γνώριμα σκηνικά της παρέας του Brandon τα τελευταία χρόνια. Με groovy διάθεση και με όλες τις ματιές να κοιτούν προς την ντισκόμπαλα, το τετραμελές γκρουπ μάς θυμίζει ότι πάντα θα κάνει κύριες αναφορές στα 80’s.
Με οδηγό την ηλεκτρική κιθάρα πορεύεται το κατά τα άλλα αδιάφορο “Life to Come”, ενώ το “Run for Cover” αποτελεί ένα από τα highlights του δίσκου με το τέμπο, τον ηλεκτρισμό του και το γεγονός πως θα μπορούσε άνετα να συμπεριληφθεί στο “Hot Fuss” ή το “Sam’s Town”. Το “Tyson vs. Douglas” διατηρεί σε υψηλά επίπεδα τον ρυθμό με τον Flowers να αποδεικνύει ότι τα φωνητικά του δεν είναι φτιαγμένα για μπαλάντες αλλά για να ξεσηκώνει. Όπως στο “Some Kind of Love”, όπου παρά τα πιασάρικα στιχάκια του, πατώνει. Τα καινούρια πράγματα δεν σταματούν καθώς το “The Calling” ανοίγει και άλλους δρόμους στους οποίους δεν είχαμε μπει με τους Αμερικανούς.
Το “Wonderful Wonderful” είναι ένα μπέρδεμα. Η εποχή των δύο πρώτων δίσκων έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Και αυτό φάνηκε στην συναυλία του καλοκαιριού που τα περισσότερα τραγούδια του setlist, αλλά και εκείνα με τα οποία διασκέδασε ο κόσμος περισσότερο, ανήκουν σε αυτούς τους δύο δίσκους. Όπως και να έχει, το πέμπτο άλμπουμ των Killers ακούγεται ευχάριστα παρόλο που δεν έχει τα τραγούδια που θα σε κάνουν να κολλήσεις με αυτά. Τα περισσότερα κομμάτια θα τα χαρακτήριζα αδιάφορα – πλην δύο εξαιρέσεων –, όμως υπάρχει μία ροή στον δίσκο με αποτέλεσμα τα 43 λεπτά να περάσουν ευχάριστα. Και φυσικά δεν συζητάμε για το αν θα μνημονεύεται κάτι από την πέμπτη δισκογραφική δουλειά των Killers...
Σχετικό θέμα