Μετά από κάποιες άκυρες εκκινήσεις, πήρε επιτέλους εμπρός ο φετινός καλοκαιρινός συναυλιακός μαραθώνιος. Είδαμε λοιπόν την Τετάρτη τους Horrors, ακολουθεί το τριήμερο του Synch και τη Δευτέρα οι Pains Of Being Pure At Heart. Τόσα πολλά φρέσκα, νέα ονόματα μαζεμένα δεν έχουμε ξαναδεί στην Αθήνα. Γίναμε Λονδίνο λοιπόν; Πέρα από το προφανές (τους 37 βαθμούς που μας έριξε στο κεφάλι ο Ιούνιος με το καλημέρα σας), μια βόλτα από το Gagarin την Τετάρτη θα επιβεβαίωνε ότι εδώ είναι Βαλκάνια. Και εξηγούμαι: Όταν οι Horrors παίζουν στο Λονδίνο, σε χώρους διπλάσιας και τριπλάσιας χωρητικότητας, τα εισιτήρια εξαντλούνται εν ριπή οφθαλμού και, αν περνάτε από την γειτονιά την ημέρα της συναυλίας, η μόνη ελπίδα για να τους δείτε είναι κάτι μυστήριοι τύποι που διαλαλούν "Tickets here! I'll buy or sell!". Τότε να δείτε τι καλά που είναι τα 25 ευρώ του εδώ εισιτηρίου.Ο λόγος για την παραπάνω γκρίνια είναι ότι, για ένα από τα πιο πολυσυζητημένα νέα Βρετανικά συγκροτήματα, το καλύτερο που μπορέσαμε να κάνουμε ήταν να μισογεμίσουμε το Gagarin. Και μπορώ να θυμηθώ μια εποχή, στις αρχές των '90s, όταν έρχονταν για παράδειγμα οι Charlatans στα πρώτα τους βήματα και το Ρόδον ήταν sold out. Είμαστε τελικά τόσοι λίγοι σήμερα όσοι ενδιαφερόμαστε για τη νέα μουσική ή είναι άλλοι οι λόγοι που ενώ θεωρητικά έχουμε διαθέσιμη την περισσότερη πληροφόρηση από ποτέ, εκδηλώνουμε την μικρότερη ανταπόκριση; Όμως μεγάλη κουβέντα άνοιξα και υποτίθεται ότι γράφω κριτική για τους Horrors και όχι για την ελληνική συναυλιακή πραγματικότητα (the horror, the horror).
Έτσι λοιπόν αφήνω το παραπάνω ερώτημα να εκκρεμεί για κάποια άλλη φορά και απλώς σας πληροφορώ ότι οι Horrors τα έδωσαν όλα την Τετάρτη. Και όταν λέω όλα, εννοώ σχεδόν ολόκληρο το νέο, δεύτερο album τους "Primary Colours" (τα οκτώ από τα δέκα κομμάτια του ήταν το κυρίως μενού της βραδιάς) και μια μικρή δόση από το "Strange House" για το encore ("Count in fives", "Sheena is a parasite" και, αν δεν με απατούν τα ταλαιπωρημένα από τα decibel αυτάκια μου, το "Gloves").
Πολλά έχουν γραφτεί για τη θεαματική αλλαγή κατεύθυνσης του ήχου τους στο νέο δίσκο και αυτό φάνηκε και στην ζωντανή εμφάνιση, όπου απέφυγαν να αναμίξουν τα καινούργια με τα παλιά. Από τις πρώτες τους ημέρες έχουν κρατήσει την garage punk ενέργεια και την εκρηκτική ερμηνεία, αλλά τώρα η εκφραστική τους παλέτα έχει επεκταθεί και προς άλλες κατευθύνσεις, από τις ψυχεδελικές εκλάμψεις των '60s και το krautrock έως τον σκοτεινό ήχο των '80s και τις shoegaze κιθάρες. Και μπορεί το hype του Βρετανικού τύπου που τους ακολουθεί από τα πρώτα τους βήματα να φτάνει συχνά σε υπερβολές (9/10 πήρε το "Primary Colours" από το NME που γράφει ότι ο χρόνος θα δείξει πώς θα σταθεί ο δίσκος δίπλα σε ένα "Psychocandy" ή ένα "Loveless" - την απάντηση σας την δίνω εγώ, από τώρα: στα τέσσερα, σαν τραπεζάκι για τα πόδια τους!), αλλά αυτό σίγουρα δεν είναι δικό τους λάθος. Από τη δική τους τη μεριά είναι φανερό ότι κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να πάνε παραπέρα τον ήχο τους, ενώ πάνω στη σκηνή, που είναι ο καθρέφτης της πραγματικής αξίας κάθε συγκροτήματος, έχουν να επιδείξουν θεαματική εκρηκτικότητα και επιβλητική παρουσία. Όσο για τη διάρκεια της εμφάνισής τους, που ήταν κάτι λιγότερο από 1 ώρα, θεωρώ ότι είναι τυπική για ένα συγκρότημα που βρίσκεται ακόμα στα πρώτα του βήματα. Είναι φανερό ότι δεν θεωρούν το "Strange House" να τους αντιπροσωπεύει πια, ενώ το "Primary Colours" ουσιαστικά το εξαντλήσανε. Ποιότητα λοιπόν αντί ποσότητας και μην πάτε τη Δευτέρα περιμένοντας ωριαίο σόου από τους νεοσσούς The Pains Of Being Pure At Heart - το ένα και μοναδικό τους δισκάκι διαρκεί 35 λεπτά. Να πάτε για να δείτε, όπως και στην περίπτωση των Horrors, ένα νέο, ελπιδοφόρο συγκρότημα στα πρώτα του ενθουσιώδη βήματα, με τα αναπόφευκτα λάθη αλλά και την ειλικρινή, αυθόρμητη ενέργεια.
Set list: Mirror's Image, Three Decades, Do You Remember, I Can't Control Myself, Scarlet Fields, New Ice Age, Who Can Say, Sea With A Sea - Encore: Count in fives, Sheena is a parasite, Gloves
Support έπαιξαν οι dark-wave Phoenix Catscratch και οι ελπιδοφόροι digital-punks Exposed By Observers. Οι τελευταίοι έχουν ενδιαφέρουσες επιρροές από ονόματα όπως οι Crystal Castles ή οι Atari Teenage Riot και με μια επίσκεψη εδώ θα μπορέσετε να κατεβάσετε δωρεάν το νέο EP τους.
Πολλά έχουν γραφτεί για τη θεαματική αλλαγή κατεύθυνσης του ήχου τους στο νέο δίσκο και αυτό φάνηκε και στην ζωντανή εμφάνιση, όπου απέφυγαν να αναμίξουν τα καινούργια με τα παλιά. Από τις πρώτες τους ημέρες έχουν κρατήσει την garage punk ενέργεια και την εκρηκτική ερμηνεία, αλλά τώρα η εκφραστική τους παλέτα έχει επεκταθεί και προς άλλες κατευθύνσεις, από τις ψυχεδελικές εκλάμψεις των '60s και το krautrock έως τον σκοτεινό ήχο των '80s και τις shoegaze κιθάρες. Και μπορεί το hype του Βρετανικού τύπου που τους ακολουθεί από τα πρώτα τους βήματα να φτάνει συχνά σε υπερβολές (9/10 πήρε το "Primary Colours" από το NME που γράφει ότι ο χρόνος θα δείξει πώς θα σταθεί ο δίσκος δίπλα σε ένα "Psychocandy" ή ένα "Loveless" - την απάντηση σας την δίνω εγώ, από τώρα: στα τέσσερα, σαν τραπεζάκι για τα πόδια τους!), αλλά αυτό σίγουρα δεν είναι δικό τους λάθος. Από τη δική τους τη μεριά είναι φανερό ότι κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να πάνε παραπέρα τον ήχο τους, ενώ πάνω στη σκηνή, που είναι ο καθρέφτης της πραγματικής αξίας κάθε συγκροτήματος, έχουν να επιδείξουν θεαματική εκρηκτικότητα και επιβλητική παρουσία. Όσο για τη διάρκεια της εμφάνισής τους, που ήταν κάτι λιγότερο από 1 ώρα, θεωρώ ότι είναι τυπική για ένα συγκρότημα που βρίσκεται ακόμα στα πρώτα του βήματα. Είναι φανερό ότι δεν θεωρούν το "Strange House" να τους αντιπροσωπεύει πια, ενώ το "Primary Colours" ουσιαστικά το εξαντλήσανε. Ποιότητα λοιπόν αντί ποσότητας και μην πάτε τη Δευτέρα περιμένοντας ωριαίο σόου από τους νεοσσούς The Pains Of Being Pure At Heart - το ένα και μοναδικό τους δισκάκι διαρκεί 35 λεπτά. Να πάτε για να δείτε, όπως και στην περίπτωση των Horrors, ένα νέο, ελπιδοφόρο συγκρότημα στα πρώτα του ενθουσιώδη βήματα, με τα αναπόφευκτα λάθη αλλά και την ειλικρινή, αυθόρμητη ενέργεια.Set list: Mirror's Image, Three Decades, Do You Remember, I Can't Control Myself, Scarlet Fields, New Ice Age, Who Can Say, Sea With A Sea - Encore: Count in fives, Sheena is a parasite, Gloves
Support έπαιξαν οι dark-wave Phoenix Catscratch και οι ελπιδοφόροι digital-punks Exposed By Observers. Οι τελευταίοι έχουν ενδιαφέρουσες επιρροές από ονόματα όπως οι Crystal Castles ή οι Atari Teenage Riot και με μια επίσκεψη εδώ θα μπορέσετε να κατεβάσετε δωρεάν το νέο EP τους.
The Horrors - Who Can Say (live @Gagarin 205)